ลุยโตเกียวคนเดียวก็ได้ ตอน 1 (13) สวัสดีนาริตะ และอาซากุสะยามค่ำ วันแรกก็โดนซะแระ  ถัดจากทริปอเมริกามา ( ย้อนอ่านได้ตรงนี้) เอวิก็เดินทางมาถึงประเทศญี่ปุ่นประเทศสุดฮิตในใจเอวิล่ะค้า การเดินทางมาญี่ปุ่นในครั้งนี้เป็นครั้งที่ 5 แล้วค่ะ แต่............... แปะวิดีโอก่อน ในตอนนี้จะมีบรรยาย+ภาพ ล่างลงไปจากวิดีโอนะคะ สำหรับท่านที่ไม่สะดวกดูวิดีโอ เลื่อนลงไปดูต่อได้ค่ะ เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่แอบอ่านในเวลางาน  แต่..... มีเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์เกิดขึ้น ใครที่ชมวิดีโอด้านบนไปแล้วคงทราบแล้วว่าเกิดอะไร แต่ถ้าท่านยังไม่สะดวกชมวิดีโอ แบบอ่านนี้ก็จะเล่าให้ฟังค่ะ ฮือๆๆๆ  จากความเหน็ดเหนื่อยในการเดินทางมาจาก วิสคอนซิน โดยสายการบินเดลต้า มาลงที่นิวยอร์กเพื่อขึ้นสายการบินไชน่า อิสเทิร์น บินอีก 13 ชั่วโมง เพื่อบินมายังเซี่ยงไฮ้ และวิ่งป่าราบจากเซี่ยงไฮ้เพื่อขึ้นให้ทันเครื่องที่จะมานาริตะแบบเฉียดฉิว (มีเวลาวิ่งจากประตูเครื่องเก่าไปเครื่องใหม่ พร้อมผ่านพิธีการที่ไม่ควรจะมีที่เซี่ยงไฮ้ 20 นาที)  ขณะที่เครื่องจากนิวยอร์ก มาลงที่เซี่ยงไฮ้ เอวิก็ได้รู้จักผู้หญิงชาวจีนคนนึง รุ่นราวคราวเดียวกัน นางสอบถามเรื่องการไปต่อเครื่องไปญี่ปุ่น ก็เลยตามๆกัน คุยกันมาตั้งแต่เซี่ยงไฮ้ สาวนางนี้หน้าเหมือนโดนัท มนัสนันท์ น่ารักมาก ขอเรียกชื่อเล่น ๆ ว่าโดนัทละกันเนอะ  เอวิกับโดนัทวิ่งมาต่อเครื่องได้ทันแบบฉิวเฉียดพอดี ระหว่างต่อแถวโดนัทเกิดนึกอะไรขึ้นได้ "เราลืมบุหรี่" นางซื้อบุหรี่มา 2 carton จะเอามาฝากพ่อ คือหลังจากโดนัทไปเที่ยวญี่ปุ่น 3 สัปดาห์แล้วจะกลับมาเซี่ยงไฮ้ แล้วไปบ้าน นางไปเจรจากับ จนท สรุปว่าไว้ขากลับมาเซี่งไฮ้จะมาเอา จากนั้นเราก็ขึ้นเครื่อง ไม่ได้นั่งติดกัน ต่างคนต่างนั่ง เครื่องจากเซี่ยงไฮ้เทคออฟ อิชั้นก็หลับ(แต่หลับแบบไม่ลืมกินอาหารนะ) ใช้เวลาบินจากเซี่ยงไฮ้มานาริตะ ประมาณ 2 ชั่วโมง ได้ดูหนังกันอย่างต่อเนื่องเพราะเรื่องเดียวกัน (ไชน่าอีสเทิร์นเหมือนกัน) ดูยาว ๆ จากนิวยอร์กไม่พอ ในที่สุดก็ถึงแดนอาทิตย์อุทัยที่เอวิไม่ได้มาถึง 4 ปี โอ้นี่แหละญี่ปุ่นของฉัน ขณะที่กำลังได้ฟีลลิ่งแบบดินแดนอาทิตย์อุทัย ที่มีพระอาทิตย์เจิดจรัสเป็นฉากหลัง ไมกี่นาทีถัดมา ไอ้ฉากหลังนั้นหายไปในพริบตา เอวิกับโดนัทเดินคุยกันหลังจากลงเครื่อง ผ่าน ตม อะไรเสร็จ ก็มารอกระเป๋า ญี่ปุ่นนี่ดี ให้ผู้สูงอายุมาทำงาน ที่สายพานรับกระเป๋านี้เป็นคุณลุง อายุน่าจะ 60 กว่าแล้ว กระเป๋าถูกหยิบไปจากสายพานจนหมด เหลือเอวิกับโดนัท และผู้โดยสารอื่นอีก 7-8 คน มองตากันปริบ ๆ คุณลุงเดินเข้าไปดูในช่องสายพาน และออกมาทำมือบอกว่า หมดแล้ว หมดแล้ว หมดแล้ว หมดแล้ว หมดแล้ว..... ไอ้ฉากหลังนั้นหายไปในพริบตาจริง ๆ เราสองคนไปติดต่อเจ้าหน้าที่ เป็นเจ้าหน้าที่ของเจแปนแอร์ไลน์ เขาก็มีเจ้าหน้าที่มาประกบทีละคนให้กรอกเอกสาร ว่ากระเป๋าของเราเป็นยังไง มีอะไรข้างใน มีประกันหรือไม่ กรอกให้ละเอียด ของเอวิมีเจ้าหน้าที่ชื่อคุณ suda มาดูแล พูดภาษาอังกฤษพอได้ เอวิบอกเขาว่าจะอยู่ญี่ปุ่นประมาณ 5 วันเท่านั้น และไม่มีโทรศัพท์ติดต่อ แต่ก็ให้เบอร์พี่ชายไป ดั๊นโทรศัพท์เอวิมีปัญหาใช้เน็ตไม่ได้ แต่ก็พอจับไวไฟได้ ไลน์ไปบอกพี่ชาย แต่เขาก็ไม่อ่าน ตอนนั้นห้าโมงเย็นอาจจะเพิ่งเลิกงาน หรือกำลังเดินทาง เดชะบุญ เอวิเป็นคนกลัวของหายค่ะ เอกสารสำคัญ ยาต่าง ๆ พกติดตัวสะพายหลังมาตลอด จนท ขอที่อยู่โรงแรม พอ จนท โทรไปโรงแรม โรงแรมบอกไม่มีชื่อเอวิ อะไรนะ อะไรนะ อะไรนะ ............ (โปรดใส่คำอุทานหยาบคายตามชอบใจ) นี่มันวันอะไรกันวะ หันไปมองโดนัท นางกรอกเอกสารอยู่ไกล ๆ ว่าแต่นางซวยกว่า บุหรี่ก็ลืม กระเป๋าก็ไม่มา หายหรือไม่ไม่รู้ จนท ติดต่อไปอีกรอบ จนเจอชื่อ แต่เขาไม่รับฝากของ เลยติดต่อไปที่ ข้าวสาร originall (ที่พักที่สอง) บอกถ้ากระเป๋ามาให้ส่งไปได้ เฮ้อ ใบจองที่ข้าวสาร ซึ่งถ้ามีใส่ในโทรศัพท์ไว้ด้วยก็ดีค่ะ จนท เขาใช้เลขจองอันนี้แหละติดต่อกับโรงแรมให้  ตอนหลังพอติดต่อไปยังที่พักที่แรก โดยใช้เลขจอง เขาก็ตรวจสอบเจอนะโล่งอกไป กรอกเอกสารเสร็จประมาณ 1 ชั่วโมง เจ้าหน้าที่พาไปผ่านด่านศุลกากร ศุลถาม ในกระเป๋ามีนั่นนี่โน่นต้องห้ามไหม ไม่มีจ้าาาาาาาาาา นี่คือเอกสารที่สายการบินออกให้ค่ะ  เก็บไว้ให้ดีไว้เคลมประกันนะคะ ไปชมที่เอวิ Live เรื่องกระเป๋าหาย ทำไงดี ที่นี่ค่ะ ผ่านออกมา สบายใจ(เหรอ) มีเป้ใบเดียว นั่งรถไฟชิว ๆ ไปที่พัก ย่านอาซากุสะ ซื้อตั๋วที่เคาน์เตอร์ เคเซไลน์สีน้ำเงินที่เดิม จนท บอกให้ลงมารอที่ชานชาลา หมายเลข 1  ดูหมายเลขที่ชานชาลา เป็นหมายเลข 1 ถูกต้อง  รถไฟเที่ยวที่ไปอาซากุสะเที่ยวนี้ วิ่งตรงไปยังอาซากุสะเลย ไม่ต้องเปลี่ยนที่ไหนแต่อย่างใด แต่ก็หาไม่เจอ  ออกมาตรงนี้ค่ะ  ภาพจากgoogle map ทีนี้ก็เดินไปซ้ายมือของภาพข้างบน เพื่อไปยัง guesthouse แต่ตอนที่ไปถึงจริง ๆ คือมันเป็นตอนมืดน่ะสิคะ เดินวนหาอยู่นาน ก็หาไม่เจอ  ภาพจากgoogle map สุดท้ายหันไปหันมากลางความมืด (น่าจะประมาณ 6 โมงเย็น) กว่าจะหาเจอ นู่นนนนนน ป้ายสีเขียวในรูปข้างบนนั้นค่ะ พอเข้าไปที่พัก ก็เอาเอกสารไปยื่น ที่เคาน์เตอร์บอกไม่ใช่ที่นี่ เอวิจองไว้ที่ Asakusa riverside นะคะ เขาพามาอีกโต๊ะ (ติดกัน) แล้วบอก "ที่นี่"  โต๊ะติดกัน คนละโรงแรม (ไอ้โต๊ะเมื่อกี๊คือโรงแรม New gyominso ) สรุปตึกเดียวกันมีสองโรงแรมใช้ล๊อบบี้เดียวกัน จนท. ก็พูดอังกฤษแทบไม่ได้เลย แต่ก็พอสื่อสารกันได้ เอวิได้ "ช่อง" 7007 นะคะ เดี๋ยวค่อยมารีวิวช่องพักนะคะ (คงคล้าย ๆ ห้องพัก) เหนื่อยมาตลอดทาง หาอะไรกินก่อนมานอนยาว ๆ (ที่นี่ห้องอาบน้ำปิดเที่ยงคืน เปิดอีกที 06.00-09.00 และเปิดอีกครั้ง 15.00 ห้องส้วมเปิดตลอด) ออกไปเดินหน้าวัดกัน  ขอเชิญทุกท่านพบกับ......... ฝาท่อหน้าวัดเจ้าค่ะ  หิวแล้ว ร้านนี้เปิดอยู่ มีโมเดลหน้าร้าน เอาวะเผื่อเรียกพนักงานมาชี้ได้ จัดไป ร้านนี้ดำเนินกิจการมาตั้งแต่ปี 1922 เกือบ 100 ปีแล้วนะคะ  เมนูมา  พระเจ้าช่วย ต้องใช้ดัชนีอรหันต์เหมือนเดิม แต่เมนูเครื่องดื่มเป็นภาษาอังกฤษ  เลยชี้ ๆ แบบง่าย ๆ มา ปรากฏชีผิด กับเซ็ทที่ตั้งใจจะกิน แต่ก็เอาวะ (ขนาดชี้ยังชี้ผิดจะทำอะไรกินเนี่ย)  เครื่องดื่มชาอู่หลง 320 เยน ตีเป็นเงินไทย............อย่าตีเหอะ ชงเองแก้วไม่ถึง 10 บาท  บรรยากาศในร้าน นั่งได้ประมาณ 7-8 โต๊ะ เอวิโชคดี ดต๊ะข้าง ๆ เห็นเราเป็นต่างชาติก็ช่วยชี้ช่วยบอกให้ (ในวันโชคร้ายก็โชคดีนะ)  ส่วนใหญ่มากันคนเดียวค่ะ  เช็คบิล  เสร็จแล้วเดินกลับมาเซลฟี่หน้าวัด ในวันที่แสนวุ่นวายวันนี้ค่ะ ยั้ง ยังยิ้มได้  (ให้ชื่อแคปชั่นนี้ในเฟซว่า "วันแรก กระเป๋าไม่มา โทสับใช้ไม่ได้ เมนูอาหารญี่ปุ่นล้วน ไหว้พระดีกว่าเผื่อจะดี') คืนแรกขอกลับไปนอนในซอกก่อนนะคะ ดูเหมือนจะหลับสบายใช่ไหมคะ แต่ไม่เลย เพราะมีแอบ jet lag เบา ๆ ตอนตีสอง วันต่อไปจะไปไหนต่อ อย่าลืมติดตามค่ะ มาดูกันว่า มาญี่ปุ่นคนเดียวจะไปไหนบ้าง 
ถ้าเป็นแมวน้อยคงตายดับอยาถค่ะ อิ๊งไม่กระดิกเลย
โดย: Kisshoneyz
 วันที่: 14 สิงหาคม 2560 เวลา:19:55:49 น.แอบอ่านที่ทำงานค่ะ 555
ขนาดนี้แล้วยังยิ้มได้ เก่งมากค่า ^^ โดย: a whispering star
วันที่: 16 สิงหาคม 2560 เวลา:10:36:59 น.สวัสดีค่ะทุกท่าน ขอบคุณที่ีมาเยี่ยมที่บล๊อกค่ะ
คุณ Kisshoneyz ภาษาคนญี่ปุ่นก็พอๆ กับเราแหละค่ะ ตรงไหนไม่ได้ก็ทำมือ ชี้ๆ เอา คุณ a whispering star ขำตรงแอบอ่านที่ทำงาน อิอิ ที่ว่ายังยิ้มได้ ก็เพราะไม่รู้ทำไงแล้วค่ะ ร้องไห้กระเป๋าก็ไม่มา ยิ้มดีกว่า โดย: honeynut
วันที่: 16 สิงหาคม 2560 เวลา:14:24:57 น.ว้าววววว เก่งจังเลยค่ะ ไปลุยแบบนี้ น่าสนุกมากมาย
โดย: Close To Heaven
 วันที่: 19 สิงหาคม 2560 เวลา:23:34:54 น.สวัสดีคะ..
ถึงแม้จะยังโสด ก็มีอะไรทำมากมาย เที่ยวในที่ๆที่เราอยากไป ใช้ชีวิตให้คุ้มมากๆนะคะ..เชียร์คะ แต่ก็แอบลุ้นในใจขอให้มีรักที่สมหวังนะคะ..  โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ
 ) วันที่: 21 สิงหาคม 2560 เวลา:11:00:44 น.ขอบคุณที่แวะไปทักทายนะคะ
ตามมาเที่ยวเป็นเพื่อนค่ะ อ่านแล้วน่าสนุกและน่าจะเป็นทริปในความทรงจำของคุณด้วยนะเนี่ย ได้ลุยตลอด ๆ เลยเก่งมากค่ะ โดย: เนินน้ำ
 วันที่: 21 สิงหาคม 2560 เวลา:11:08:36 น.สวัสดีค่ะทุกท่าน ขอบคุณที่มาเยี่ยมที่บล๊อกค่ะ
คุณ Close To Heaven ชีวิตต้องสู้ค่ะ ลุยไม่ได้ก้ต้องลุย สนุกตอนวางแผน หน้างานนี่คนละอารมณ์  คุณ อ้อมแอ้ม หลายคนว่าโสดแหละดีแล้ว อยากไปเที่ยวไหนก็ได้ ก็แอบอยากมีคนรู้ใจนะคะ อิอิ คุณ เนินน้ำ จำแม่นแน่นอนค่ะทริปนี้ โฮกกกกก โดย: honeynut
วันที่: 21 สิงหาคม 2560 เวลา:11:15:25 น.honeynut Travel Blog ดู Blog
เที่ยวเองกลัวเจอแบบนี้ ขอเทียวแบบหมู่คณะดีกว่าค่ะ ตัวช่วยเยอะดี  โดย: หอมกร
 วันที่: 21 สิงหาคม 2560 เวลา:20:11:09 น.ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่น่าเทีย่วทีสุดเลยครับ ถึงมันจะแพงก็เหอะ
กระเป๋าหาย! โรงแรมไม่มีชื่อ! ไปต่างประเทศเจอแบบนี้เข้าลำบากเหมือนกันครับ โดย: ชีริว
 วันที่: 24 สิงหาคม 2560 เวลา:1:01:36 น.ขอบคุณ honeynut มากๆครับที่เเวะเข้าเยี่ยมชม blog
ขอให้เที่ยวสนุกๆนะครับ โดย: ON THE WAY with (MyEos50
) วันที่: 24 สิงหาคม 2560 เวลา:1:14:44 น.สั่งเมนูที่่ต้องใช้วิชาเวิร์ปทูเดานี่ .. ส่วนมากจะได้ของอร่อยนะคะ ..
โดย: poongie
วันที่: 25 สิงหาคม 2560 เวลา:17:42:18 น.honeynut Travel Blog
กระเป๋าหาย!!! ขอบคุณคุณเอวิที่แชร์ประสบการณ์นะคะ เคยไปอาซากุซะช่วงเช้า ร้านรวงยังเปิดไม่ครบค่ะ เมนูเซตที่ชี้ผิด น่ากินมากค่ะ ขอบคุณคุณเอวิแวะชมเมนูที่บ้านนะคะ นอนหลับฝันดีค่ะ  โดย: Sweet_pills
 วันที่: 29 สิงหาคม 2560 เวลา:0:30:23 น.สุดยอดค่ะ ยิ้มได้ในวันที่ยิ่มยาก ^___^ เก่งมากค่ะ
โดย: auau_py
วันที่: 29 สิงหาคม 2560 เวลา:8:22:08 น.honeynut Travel Blog ดู Blog
วันนี้มาส่งกำลังใจให้สายสตรองค่า โดย: Close To Heaven
วันที่: 29 สิงหาคม 2560 เวลา:10:23:45 น.สวัสดีค่ะทุกท่าน ขอบคุณที่มาเยี่ยมที่บล๊อกค่ะ
คุณ Pear_Plean ฮร่า ตามมาเลยค่ะ คุณ หอมกร เหอ เหอ ประสบการณ์ชีวิต คุณ บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน ประสบการร์ชีวี๊ตตตตตต คุณ ชีริว ดีนะคะที่เกิดที่ญี่ปุ่น ประเทศอื่นไม่อยากคิด คุณ MyEos50 สนุกลืมไม่ลงเลยค่า คุณ poongie ที่สั่งมาก็อร่อยนะคะ แต่ไม่ชอบไข่แบบนี้ คุณ Sweet_pills อาซากุสะตอนเช้าคนน้อยน่าเดินมากค่ะ ร้านเปิดน้อยจริง ๆ แต่ถ่ายรูปได้ถนัดเลย คุณ auau_py ขอบคุณค่า คุณ Close To Heaven ขอบคุณค่า โดย: honeynut
วันที่: 12 กันยายน 2560 เวลา:12:45:06 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 15 คน [