เบเกอรี่ มิวสิค ยุคแรกเริ่มต้นด้วยเสน่ห์ที่ใครยากจะลอกเลียนและลืมเลือน สี่ทหารเสือทั้ง สาลินี ปันยารชุน, สมเกียรติ, บอย และ สุกี้ ผสมผสานสิ่งที่ค่ายใหญ่อย่างแกรมมี่ อาร์เอส คีตา ฯลฯ ไม่เคยแม้แต่ชายตามอง คือ การขายเพลงของศิลปินที่ไม่มีใครรู้จัก ไม่ได้ดังมาก่อน ไม่หล่อไม่สวยเป็นทุนที่สวรรค์ให้มา
ศิลปินในยุคแรกทั้ง โมเดิร์นด็อก โจอี้บอย ริค วชิรปิลันธิ์ โยคีเพลย์บอย อรอรีย์ สมเกียรติ หรือแม้แต่ัตัวบอยด์ โกสิยพงษ์ เอง ก็ล้วนแล้วแต่เอางานเพลงและรูปลักษณ์ของคาสเซทท์นำหน้า โดยมากวัยรุ่นในยุคนั้น (โดยเฉพาะในต่างจังหวัดที่ไม่มีเคเบิลทีวี) เริ่มซื้องานของเบเกอรี่จากหน้าตาปกทั้งนั้น
แพคเกจหน้าปกร่วมถึงปกในของคาสเซทท์และซีดีค่ายเบเกอรี่เมื่อคลี่ออกมาช่างยาวเหลือเกิน ประกอบด้วยรูปภาพที่ติดตาให้ดูซ้ำพร้อมกับสงสัยว่าสื่อถึงอะไร และแม้แต่ดูซ้ำว่านี่มันรูปอะไรกันแน่ นอกจากนั้นยังมีชื่อเครดิตนักร้องนักดนตรีทั้งไทยและเทศที่บอกได้คำเดียวว่าไม่รู้จักสักคน
แพคเกจของเบเกอรี่ทำให้เด็กอย่างผมในวันนั้นได้รู้ว่าการทำปกเทปไม่จำเป็นจะต้องมีกระดาษทบกันสามแผ่น เขียนเนื้อเพลงด้วยอักษรตัวจิ๋วจนแทบต้องใช้แว่นขยายอ่าน บวกกับรูปนักร้องสักรูปสองรูป งานของเบเกอรี่ ปกพับซ้อนกันหลายทบ จนมีพื้นที่เพียงพอสำหรับในการบรรจุรูปและเนื้อเพลงอย่างละหนึ่งหน้า แถมด้วยเครดิตนักดนตรีและการกล่าวขอบคุณ ผมพูดจริง ๆ ว่าสมัยนั้นผมไม่เห็นค่ายไหนทำนอกจากเบเกอรี่
คุณงามความดีคงต้องยกให้ทีมงานดีไซน์ซึ่งมีหัวเรือหลักคือ วรุฒม์ ปันยารชุน รวมถึงบรรดาผู้บริหารที่ใจกว้าง (เนื่องจากเป็นศิลปินด้วย) ทำให้วรุฒม์สามารถผลิตงานได้จากความรู้สึกที่มีต่อศิลปินโดยตรง มิใช่ผ่านจากโจทย์ที่ฝ่ายการตลาดมอบให้
ในเวบ
designไปบ่นไป ได้มีการทำ podcast ขึ้น โดยในรายการครั้งที่ 15 เป็นบทสัมภาษณ์วรุฒม์และทีมงานคือ อพล อินทรวิชัย, เคลวิน หว่อง และ พิชิต วีรังคบุตร โดยทั้งสี่ได้เล่าถึงช่วงเวลา ณ ขณะนั้นของเบเกอรี่ เบื้องหลังงานหลายชิ้นอย่างโมเดิร์นด็อกชุดแรก (ซึ่งแกเฉลยว่างานชุดนี้ไม่ได้ชื่อ "เสริมสุขภาพ" อย่างที่เข้าใจกัน แต่คำ ๆ นี้เป็นเพียงภาพคอลลาจตัดแปะเท่านั้น) หรือ โยคีเพลย์บอยชุดแรก
ใครที่สนใจสามารถคลิกเข้าไปฟังกันได้ตามลิงค์ด้านล่าง ซึ่งทำให้ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเบเกอรี่มิวสิคยุคนั้นเพิ่มขึ้นมากพอควร
//www.designpaibonpai.com/2009/12/15-waroot-and-bakery-graphic/
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
แต่ผมฮาอย่างนึงคือมีคนไปตีความว่า ผู้หญิงบนภาพ collage ใหญ่ๆ นั่นคือแฟนเพลงที่กรีดเลือดกรีดเนื้อเขียนจดหมายหา พราย ปฐมพร ซึ่งความจริงมันไม่ใช่ นั่นคือ รัตนาภรณ์ อินทรกำแหง ดาราสมัยก่อนต่างหาก!