ยุคอัลเทอร์เนทีฟล่มสลายไปนานแล้ว ผลผลิตของยุคนั้นในวันนี้มีทั้งหายสาบสูญ บ้างก็โผล่มาให้เห็นบ้าง บ้างก็วนเวียนในแวดวงเพลงไทยอยู่
คุณภาพของงานเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้วงดนตรีในยุคอัลเทอร์เนทีฟครองเมืองหลุดรอดมาสู่ยุคปัจจุบันน้อยมาก ต้องยอมรับกันตามตรงว่ายุคนั้นเพลงออกมาเยอะแทบจะรายวัน ทว่ามาตรฐานหลายอัลบั้มก็ต่ำเสียจนคิดว่าออกมาได้อย่างไร นี้ยังไม่นับรวมมาตรฐานการบันทึกเสียงที่ฟังแล้วได้แต่ทำใจ
นักดนตรีอย่างนครินทร์ กิ่งศักดิ์ ดูจะปักหลักเป็นแกนนำให้น่าชื่นใจว่าผลผลิตของยุคอัลเตอร์ฯ มิได้หายไปไหน เมย์กับอู่จากคิดแนปเปอร์ก็ผันตัวสู่การทำงานเบื้องหลัง รุ่งโรจน์ แห่งวงครับ ก็กำลังไปได้ดีกับสมอลล์รูม ในขณะที่อู อดีตวงครับ เช่นกัน ก็มีผลงานกับเดย์ทริปเปอร์ให้ได้ฟังกันเรื่อย ๆ ในขณะที่สี่เต่าเธอก็ผันตัวทำโฆษณาที่รวยกว่ากันเยอะ
"พราว" เป็นอีกหนึ่งวงดนตรีที่ทำผลงานออกมาให้แฟนเพลงได้ฟังเพียงชุดเดียวแล้วก็หายไป แม้วันเวลาขณะนั้นพวกเขาไม่ได้เป็นที่พูดถึงมากนักเมื่อเทียบกับวงยุคเดียวกัน ทว่าวันเวลาพิสูจน์คุณภาพ งานของพราวได้รับการยอมรับว่าทำได้ดี ส่งผลให้เกิดการตามหาเป็นเจ้าของซีดีกันจ้าละหวั่น ราคามือสองอัพขึ้นจนน่าใจหาย
พวกเขาทั้งสี่เป็นศิษย์เก่าจากลาดกระบัง อีกหนึ่งสถาบันที่ผลิตคนดนตรีออกมามากมายทั้ง ๆ ที่สอนวิศวกรรมศาสตร์เป็นหลัก ฟรอนท์แมนนักร้องนำของวง ได้แก่ เล็ก สุรชัย กิจเกษมสิน มือกีตาร์ คือ เจตมนต์ มละโยธา พิซซ่า ชัยบรรฑิต พืชผลทรัพย์ คุมจังหวะเบส และ แจ๊ค นิตินาท สุขสุมิตร ตำแหน่งกีตาร์เช่นกัน
งานของพราว เด่นด้วยเสียงกีตาร์อารมณ์ร๊อคฝั่งอังกฤษ ผสมกับเนื้อหาเพลงที่มิใช่รักฟูมฟาย หลายเพลงพูดถึงหนทางการดำเนินชีวิต
เพราะ (ฉัน) มีเพียงเธอ แทรคแรกเปิดอัลบั้มเป็นร๊อคสนุก ๆ ที่อารมณ์ค่อยพุ่งขึ้นเรื่อย จนพีคสุดในช่วงท้าย เสียงกีตาร์แตกนิด ๆ สำเนียงติดหู เปิดอัลบั้มได้ดีเยี่ยม
แทรคที่สอง "ละคร" ปรับจังหวะช้าลงมานิด ๆ มีกลิ่นหลอนฟุ้งปนอยู่ ต่อด้วย เปิดใจและsleepless เสียงของเล็ก สุรชัย มีเสน่ห์ ที่ฟังกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ ซาวด์กีตาร์ทั้งสองเพลงน่าสนใจ เนื้อเพลงชวนให้คิดตาม ปิดภาคแรกด้วยวันไร้สมอง ร๊อคจังหวะกลาง ๆ สะท้อนอารมณ์ความแปลกแยกของชีวิตวัยรุ่นที่บางวันอาจสับสน
"เธอคือความฝัน" เพลงที่คลาสสิคที่สุดของพราว เป็นหนึ่งในเพลงที่เพราะที่สุดเพลงหนึ่งที่วงการเพลงไทยเคยมี หลายคนเล่นกีตาร์เป็นก็เพราะเพลงนี้ เนื้อหาเพลงนี้โดนใจบรรดา "ชาวแอบรัก" ทั้งหลาย เป็นฝันดีที่ตื่นขึ้นมาพร้อมคราบน้ำตา เป็นฝันร้ายที่อยากฝันซ้ำ ๆ ทุกคืน
สี่เพลงสุดท้ายของอัลบั้ม ทั้งเหรียญสลึง Where อย่ามองกลับหลัง และเส้นทาง ยกระดับการเขียนเนื้อเพลงของวงดนตรียุคอัลเตอร์ฯ ให้พ้นจากเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ เสียอย่างเดียว พราวเล่าเรื่องสังคม ความใฝ่ฝัน ให้กำลังใจซึ่งกันและกัน เพลงเนื้อหาเช่นนี้พบได้ยาก ไม่ค่อยเจอเท่าใดแม้กระทั่งวงร๊อคยุคปัจจุบัน
หลังจากพราวแยกย้าย พวกเขากลายเป็นผลผลิตอันล้ำค่าของวงการดนตรี เล็ก สุรชัย เป็นศิลปินเดี่ยว มีผลงานของตัวเองที่ได้รับการยอมรับและมีลายเซ็นของตัวเองชัดเจน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อัลบั้มสลาลม ในขณะที่เจตมนต์ ก็กลายเป็นหนึ่งในสามผู้ก่อตั้งและบริหารค่ายเพลงสมอลล์รูม ร่วมถึงผลิตผลงานในนาม เพนกวินวิลลา อัลบั้มแนวบับเบิ้ลกัมป็อปร๊อค ที่เพลง Acrophobia ดังไปทั้งบ้านทั้งเมือง นอกจากนั้นเจตมนต์ยังร่วมงานกับ ปราบดา หยุ่น ทำผลงานในชื่อของ "บัวหิมะ" มีอัลบั้ัมซาวด์แทรคประกอบนวนิยายเรื่อง "ชิทแตก!!!" โดยบัวหิมะกำลังทำงานชุดใหม่ของตนเพื่อออกกับสมอลล์รูมเช่นกัน
ด้านแจ๊ค นิตินาท มือกีตาร์อีกคนนั้น ร่วมกับหญิงสาวนามว่า "ขวัญ" ตั้งวงดนตรีชื่อว่า Groovy Airline มีผลงานออกมาเรื่อย ๆ เป็นแนวป๊อปได้อารมณ์คล้าย ๆ ชิบูยะเกะ ส่วนพิซซ่า ชัยบรรฑิต นั้น ได้ตั้งค่ายชื่อว่า Lambda มีศิลปินดี ๆ ในค่ายไม่น้อย ทั้ง C.A.D. , Lucy Suicide (ที่กลายมาเป็น Knock the Knock) เป็นต้น รวมถึงการเป็นโปรดิวเซอร์ให้กับงานชิ้นล่าสุดของสี่เต่าเธอ
ทุกวันนี้พราวคือตำนาน แต่ตำนานของพวกเขายังมิจบลงเพียงเท่านี้ เพราะผลงานของแต่ละคนยังคงทยอยออกมาให้ชมรมคนรักพราวได้ฟังอย่างสม่ำเสมอ
ถ้าพราวมีผลงานชุดใหม่คงดีไม่น้อย ทว่าคงเป็นไปได้ยากมาก ลำพังเพียงแค่เจตมนต์คนเดียว เวลาที่เจียดจากทำเพลงโฆษณามาให้บัวหิมะยังไม่มีเลย พราวคงเลิกฝัน
ว่าแล้วก็ฟัง "เธอคือความฝัน" กันต่อไป
]
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
นึกถึงบรรยากาศเมื่อคราวที่ อัลเตอร์ ... กำลังเกรียวกราว
ผมว่า นอกจาก พี่ป้าง แล้ว
คนเพลง คนดนตรี ผู้บุกเบิกแนวอัลเตอร์อีกกลุ่ม/อีกคน
ที่ควรจะต้องพูดถึงด้วย
ก็น่าจะมีชื่อ โม้แด่นดอกกกก ... ของพี่ป๊อดดด กับผองเพื่อน ด้วยนะครับ