จดหมายที่ไม่ได้ส่ง From : Bitter_N@hotmail.com Date : ๙ ตุลาคม ๒๕๔๕ ๑๗.๓๐ น. To : Sweet_P@yahoo.com Subject : จดหมายที่ไม่ได้ส่ง Sweet P. ถึงตอนนี้มีจดหมาย ๑๑ ฉบับ ใน folder drafts แต่ไม่ได้ส่ง มี ๔๔ ฉบับ ที่เคยส่งไปแล้ว แต่ไม่เคยได้ตอบกลับ... แต่ฉันรู้ว่าเธอได้อ่าน --- เพียงแต่ไม่รู้ว่าคิดอย่างไรก็เท่านั้น ถึงวันนี้อยากส่งแต่ใจไม่ถึง จึงต้องดึงเอาไว้อย่างนี้ ถ้ารวมฉบับนี้ด้วยก็จะเป็นฉบับที่ ๑๒ เข้าไปแล้ว แต่ฉันไม่ท้อหรอก แค่ไม่กล้าก็เท่านั้น วันนึงฉันอาจจะส่งพร้อมกัน ๕๒ ฉบับ เลยก็ได้ จำเรื่อง The reader ที่ฉันชอบนักได้ไหม เล่มที่เธอซื้อส่งมาให้ฉัน เมื่อตอนงานหนังสือหนก่อน เธอซื้อให้ แต่ไม่เคยได้อ่านเลย แค่รู้ว่าฉันชอบนักก็เท่านั้นเอง แต่เธอก็นั่งฟังฉันเล่าเรื่อง อย่างอดทน เธอน่ารักเสมอ ... นางเอกในเรื่องนี้ เธออ่านหนังสือไม่ออก แต่เธอชอบฟังที่จะให้พระเอก(เด็กหนุ่ม)เล่าเรื่อง วรรณกรรมชิ้นเอกของโลก ให้เธอฟัง ก่อนอาบน้ำและแสดงความรักต่อกันและ xxx อ่านว่า tripple x :-) แค่พล็อตเท่านี้ ฉันก็ว่าหนังสือมันสวยงามในความรู้สึกของฉันมากเลย แต่นั่นก็แค่เริ่มต้น เรื่องนี้ไม่ใช่วรรณกรรมอิโรติก หรอกน่า พอวันเวลาผ่านไป ชายหนุ่มและหญิงสาวต่างแยกย้ายด้วยเหตุผลคนละอย่าง ต่อมาเด็กหนุ่มกลายเป็นหนุ่มใหญ่วัยกลางคนที่โดดเดี่ยว ส่วนนางเอกของเรา ทนทุกข์อยู่ในคุกอยู่คนเดียว --- แต่เธอพยายามที่จะอ่านให้ออก และเขียนให้ได้ ฉันน้ำตาไหลเมื่อ่านมาถึงตอนที่ฮันนา อ่านหนังสือได้แล้ว และเคยเขียนจดหมายถึงพระเอกหนุ่ม สม่ำเสมอ และพระเอกเองก็อัดเทปที่อ่านหนังสือเรื่องต่างๆ ส่งไปให้เธอตลอดสิบปี แต่ไม่เคยมีแม้แต่จดหมายสักฉบับเดียว !!! เพราะฉันเข้าใจความรู้สึกของการรอคอยเป็นอย่างดี แต่ฉันคิดเสมอว่า ฉันโชคดีกว่าฮันนา ร้อยเท่า ตรงที่มีคู่เขียนที่คู่ควรอย่างน้อยๆ ก็ในช่วงระยะเวลานึง ที่เราเฝ้าเพียรเขียนจดหมายหากันอยู่ทุกบ่อยๆ ถึงวันนี้ฉันยังเป็นเหมือนที่เคยเป็นมา เพียงแต่ยังหาช่องว่าง และระยะอันเหมาะสม ระหว่างเราอยู่ก็เท่านั้น ฉันรู้ว่ามันน่ายินดีเพียงใดที่เราอ่านออกเขียนได้ และได้อ่านในสิ่งที่มีคนตั้งใจเขียนถึงเรา --- ดังนั้นฉันจึงเข้าใจ แต่การที่พระเอก ไม่เคยคิดเขียนเลยนั้น ก็เห็นจะเป็นเพราะ ... พ่อพระเอกพยายามรักษาระยะห่างของการมีอยู่ของนางเอก ได้อยู่ในระดับที่เขาเลือกและจัดสรรเท่านั้นเอง ... ระยะห่างของการมีอยู่หรอกหรือ ฉันเองก็ชอบคำนี้แฮะ จะมีสักกี่คนที่จัดสรร ระยะห่างเพื่อให้มีอยู่ของกันและกัน ได้อย่างเหมาะสมลงตัวพอดี บ่อย--บ่อย ที่เราต่างรู้สึกว่า เราใกล้กันเกินไป หรือ ไกลกันเกินไปไหม ? แต่ก็นั่นแหละพ่อพระเอกคนดีของ The Reader ที่ว่า เขามั่นใจว่าเขาจัดการกับระยะห่างที่ว่านี้ได้ แต่เขาเองก็ปวดร้าวไม่น้อยกับระยะห่างนี้พอดู นานพอขนาดที่ชั่วชีวิตของคนคนนึงจะคงอยู่และ ดำรงชีวิตไปได้เลยเชียว อย่าให้ฉันเล่าตอนจบให้ฟังเลยน่า ---- เอาเถิด ที่ฉันเขียนมายืดยาว เรื่อง The reader ก็เพียงเพื่อจะบอกว่า ไม่รู้ว่า จดหมายฉบับนี้ ฉันจะยังได้ส่งไหม แต่วันนึง ฉันสัญญาว่าเธอได้อ่านครบถ้วน ทุกตัวอักษรเลยเชียว ก็ฉันตั้งใจเขียนให้เธอ อ่านนี่นา ไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม Bitter N.คนเขียนจดหมายรักบ้างไม่รักบ้าง *The reader / เบิร์นฮาร์ด ชลิงค์ เขียน / สมชัย วิพิศมากุล แปล
 ราตรีสวัสดิ์ค๊าโดย: ยัยแก้มบุ๋ม : )
 วันที่: 26 มิถุนายน 2548 เวลา:0:27:18 น.The Reader
เป็นนิยายที่ผมอ่านแล้วรู้สึกสั่นไหวหัวใจมากที่สุดเรื่องนึง บางทีระยะห่างระหว่างคนสองคน ที่ตัวเรารู้สึกว่ามากเกินไป อาจจะเป็นระยะที่เหมาะสมที่สุดก็ได้ อิจฉาคุณ Bitter N. ที่เจอคู่เขียนที่คู่ควร อย่างน้อยก็ช่วงหนึ่ง ผมสิครับ รอจดหมายจากคนๆ นึงนานแล้ว และคงต้องรอต่อไปเรื่อยๆ .. ไม่มีที่สิ้นสุด ปล.ขอโทษนะครับที่ระบายความในใจให้ฟัง รู้สึกเหมือนตัวละครใน Lost in Translation "บางที เราก็ไม่รู้จักคนที่แต่งงานด้วย" (ยังไม่ถึงขนาดแต่ง แต่ผมชักจะไม่รู้จักแฟนตัวเองเข้าจริงๆ) โดย: Mint@da{-"-}
วันที่: 26 มิถุนายน 2548 เวลา:0:54:04 น.จดหมายน้อยจากใจ
คนอ่านจะรู้ไหม...เขียนให้เพียงเธอเท่านั้น... จดหมายแทนความรู้สึกนับพัน.... คนอ่านคงไม่รู้มัน...เพราะไม่ได้รักเหมือนกัน... ใช่ไหมเธอ... เฮ้อ มีหลายฉบับเลยแต่อยู่ในไดอารี่  โดย: ตามตะวัน <Follow the sun only>
วันที่: 26 มิถุนายน 2548 เวลา:1:16:11 น.อ่านแล้วเขียนได้ดีจังค่ะ แต่ยังไมีมีโอกาสเีื่รื่องที่คุณว่าค่ะ
ทำไมไม่ลองทำอะไรที่เราคิดว่ามันไม่น่า ดูละคะ ... ถ้าพรุ่งนี้เราไม่มีลมหายใจ สิ่งใด ๆก็ยังค้างคาอยุ่ดี .... โดย: ไม่รักไม่มา ...Naka
วันที่: 26 มิถุนายน 2548 เวลา:1:43:17 น.The Reader
อ่านแล้วเกลียดสงครามมากมาย อ่านแล้วรันทดใจ กับ คำว่าระยะห่างที่พอดี พอดี คือ ตรงไหน ถ้าพอดีจริง ทำไมต้องจบอย่างนั้น พอดี คง จะเป็นความเจ็บปวดสินะ . . . ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่า เจ้าของ blog จะมีความกล้าส่งจดหมายนี้เมื่อไหร่ จะอย่างไรก็ตาม ฉันที่ไม่ใช่เจ้าของจดหมายที่แท้จริง ก็ได้มาอ่านเสียแล้ว มั่นใจว่าสักวัน เธอ คนที่คุณเขียนถึงจะได้อ่านจดหมายฉบับนี้นะค่ะ (ก็คุณตั้งใจเขียน ให้ เธอ คนนั้น อ่าน นี่นาเนอะ) บางที เธอ ที่คุณเขียนถึง อาจจะเขียน จดหมาย ไม่เป็นก็ได้นะค่ะ โดย: ปีกที่ไม่อาจจะโบยบิน (WhaT iT'S W๐l2tH
) วันที่: 26 มิถุนายน 2548 เวลา:2:25:31 น.จดหมายในใจมากมายที่ไม่ได้เขียน..
เวลาก็ผ่านไปแล้ว.. คงจะไม่ได้ส่งแล้วค่ะ.. เพราะผู้รับไม่รอแล้วค่ะ.. ถ้ายังส่งทัน..ก็รีบส่งนะคะ..  ..โดย: ป่ามืด
วันที่: 26 มิถุนายน 2548 เวลา:4:11:30 น.อย่าได้เล่าตอนจบให้ฟังเชียวครับ
ไม่ว่ามันจะแสนสุข หรือหม่นหมอง ไม่ว่ามันจะแสนเศร้า หรือโศกสลด ก็อย่าเล่าเลย ให้ผมได้มีโอกาสหวังว่าที่สุดแล้ว ระยะห่างที่พอดีระหว่างคนทั้งคู่นั้น เป็นระยะห่างที่พอดีสำหรับเขาทั้งสองคน และเนื้อหาใจความในจดหมายทั้งหมดได้ถูกส่งไป ไม่ว่าจะในรูปแบบใดก็ตาม ให้ผมได้มีโอกาสหวังเถิดฮะ แล้วผมจะขอไม่เปิดอ่านจนหน้าสุดท้าย โดย: ลูกแกะหลงเฝ้า เงาจันทร์
วันที่: 27 มิถุนายน 2548 เวลา:0:35:34 น. |
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [