น้ำตานอง อาบสองแก้ม ช่วงต้นปีที่ผ่านมา บางรักได้รับข้อเสนอจากหน่วยงานแห่งหนึ่งของออสเตรเลีย ให้ไปทำงานให้กับเค้าที่นั่น โดยให้สิทธิเป็นพลเมือง พร้อมค่าตอบแทนจนเกษียณ จำนวนเงินประจำตำแหน่ง 2,000 AUD ต่อเดือน คิดเป็นเงินไทยก็พอสมควรนะ แต่คิดถึงค่าครองชีพที่นั่นก็นับว่าค่อนข้างน้อย ทำให้ความน่าสนใจไม่มีมากนัก อีกอย่างช่วงเวลานั้น บางรักคิดถึงการมีครอบครัวมากกว่า การไปทำงานประจำที่นั่น ก็อาจส่งผลกระทบต่อชีวิตครอบครัว (ในอนาคต) ได้ เลยไม่ได้สนใจต่อข้อเสนอนี้นัก ประมาณอาทิตย์ก่อน ได้รับเมลล์มาอีกครั้ง ปรับข้อเสนอเพิ่มเงินประจำตำแหน่ง 25% เป็น 2500 AUD ต่อเดือน พร้อมเงินเพิ่มตามภารกิจที่ได้รับมอบหมายอีกต่างหาก มีที่พักพร้อม ค่าน้ำ ค่าไฟ ฟรี ถ้าเทียบกับข้อเสนอเดิมแล้ว ก็ถือว่ามากพอสมควร ประกอบกับบางรักตัวคนเดียว ไม่ต้องคิดถึงการมีครอบครัวเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว การเริ่มต้นชีวิตใหม่ กับข้อเสนอที่มีความมั่นคงในระดับหนึ่งก็นับว่าน่าสนใจไม่น้อย ทั้งคุณเพื่อนที่กำลังจะได้ citizen ที่นั่นก็ชวนไปเปิดร้านอาหารเป็นรายได้เสริมอีก บางรักครุ่นคิดถึงเรื่องนี้มากจริง ๆ อยากทิ้งอดีตเน่า ๆ ไว้เบื้องหลังแล้วไปเริ่มต้นใหม่ เมื่อวานนี้กลับมาถึงบ้านค่อนข้างเหนื่อย เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็หลับไปราว 3 ทุ่ม ฝันถึงม๊าที่เสียไปแล้ว ภาพในฝัน ม๊านอนเล่นตัวกลมอยู่บนเตียงไม้ชั้นล่าง บางรักเข้าไปนอนอ้อนกอดพุงม๊า แล้วถามม๊าว่าจะขึ้นนอนหรือยังจะจูงขึ้น ม๊าขาไม่ดี ม๊ามองหน้าบางรักเศร้า ๆ น้ำตาคลอแล้วบอกว่า อย่าทิ้งม๊าไปไหนนะ ให้อยู่บ้านเรา ถ้าจะไปทำงานข้างนอก ก็ 3 วัน 4 วันให้กลับมาเยี่ยมม๊าหนนึง ในฝันมันเศร้ามาก แล้วก็ตื่นมาตอน 4 ทุ่มครึ่ง พร้อมน้ำตานองหน้า หมอนเปียกโชกไปด้วยน้ำตา ถึงมันจะเป็นแค่ความฝัน ถึงม๊าจะมีตัวตนตอนนี้เพียงแค่ป้ายบูชา แต่ .... คงได้คำตอบแล้วล่ะ ว่าบางรักจะตัดสินใจยังงัยกับข้อเสนอไปออสฯ ที่ได้รับมา บางรักไม่ได้นอนอีกเลย เพราะนอนไม่หลับ เลยดู VCD ที่ซื้อมาไป 2 เรื่อง มีเรื่อง เมล์นรกหมวยยกล้อ กะเรื่อง พลอย ซึ่งก็ไม่ค่อยมีสาระแง่คิดอะไรมากนัก หนังดูผ่าน ๆ สบาย ๆ จนตี 5 ครึ่งก็ไปหุงข้าวใส่บาตรไปให้ ป๊า ม๊า และญาติผู้ใหญ่ ซื้อพวงมาลัยมาวางหิ้งบูชา พร้อมกับกวาดหน้าบ้านที่สกปรกเลอะเทอะนิดหน่อย ก่อนที่จะเข้านอนแล้วก็หลับไปตอนเช้า จริง ๆ มีเรียนจิตวิทยา แต่โดดตามเคย 55 ตื่นขึ้นมาตอนบ่าย ๆ นั่งคุย M กะน้อง ๆ บางคน ก็รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้เด็กก็มีความคิดนะ เมื่อก่อนรู้สึกว่าเด็กสมัยเราจะคิดอะไรเรียบ ๆ ง่าย ๆ ไม่ลึกซึ้ง ดูไร้เดียงสา แต่สมัยนี้ดูเหมือนกร้านโลก แก่แดด ทันคน แต่ก็ใช่ว่าจะไร้สาระไปซะทั้งหมด สมัยก่อนมีน้องคนนึงจะมาหาที่บ้าน บางรักก็บอกเค้าไปว่า บ้านพี่ไม่มีคนอยู่นะ อยู่กันแค่ 2 คน ผู้หญิงกะผู้ชาย ไม่ค่อยดีเท่าไหร่มั๊ง เค้าก็บอกไม่เป็นไร เค้าไว้ใจ บางรักก็หัวเราะแล้วถามไปว่า ไว้ใจพี่อ่ะหรอ เค้าตอบว่าเค้าไว้ใจสายตาเค้าเองต่างหาก ฟังแล้ว โว้ววว เด็กอายุ 16-17 คิดไปได้นะคำพูดแบบเนี้ยะ แต่ฟังแล้วก็รู้สึกดี กับน้องคนนี้จนวันนี้ก็ยังสนิทสนม รู้สึกดีต่อกันอยู่ เช่นเดียวกับน้องคนอื่นอีกหลายคน บางรักเชื่อว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เมื่อมีใครไว้วางใจเราอย่างเชื่อมั่นแล้ว เราก็ต้องพยายามอย่างถึงที่สุดที่จะรักษา และไม่ทรยศต่อความไว้วางใจนั้น บางสิ่งบางอย่างเมื่อเราสูญเสียมันไปแล้ว เราไม่สามารถเรียกคืนมันกลับมาได้อีกเลย ปล. 1 บล็อคที่แล้วเห็นมีแต่คนพูดถึงภาพแปรงสีฟัน คิดลึกอ่า พวกเนี้ยะ 55  ปล. 2 รักน๊าเด็ก ๆ ทั้งหลาย แต่ไม่แสดงออก  ปล. 3 ถ้ามีใครซักคนเดินจูงมือกันผ่านร่มซากุระแบบนี้ไป คงรู้สึกดีไม่น้อย  
 ...หวัดดีค่ะ แวะมาทักทายค่ะ เช่นกันค่ะเป็นกำลังใจให้คุณเหมือนกันค่ะ โดย: เพราะฉันห่างไกล
 วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:7:16:41 น. โดย: นกน้อย IP: 210.246.74.26 วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:13:57:46 น.
ถ้าจะไปก็ขอให้คิดยาว อย่าคิดสั้นว่าจะหนีหน้า หนีปัญหา คุณยังมีอนาคต มีเพื่อน มีอีกหลายๆคนที่นี่ อย่างน้อยก็ยังมีน้องสาวของคุณอีกคนนึงที่ต้องการพี่ชายที่แสนดีอยู่เคียงข้าง หายากนะ การเป็นพี่น้องที่ร่วมท้องกันมา ฉันดีใจที่เห็นว่าคุณยังรักน้องอยู่ ยังอยู่เป็นกำลังใจให้น้อง...หวังว่าสิ่งที่คุณตัดสินใจคือสิ้งที่ดีที่สุดแล้ว
โดย: สายน้ำ IP: 203.155.165.15 วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:17:57:01 น.
^
^ ^ สายน้ำ ? เจ้าหน้าที่ รพ. พญาไท 2 ? ครายหว่า 55 ขอบคุณคร๊าบ โดย: BaNgRaK IP: 125.25.130.28 วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:20:15:26 น.
...หวัดดีอีกครั้งในวันหยุดคร้า ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปทักทายกันค่ะ และก็ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค่ะ
 เช่นกันค่ะมีความสุขมากๆในทุกๆวันนะค่ะโดย: เพราะฉันห่างไกล
วันที่: 9 กันยายน 2550 เวลา:9:33:15 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
:
ภาพนี้วิวสวยจริงๆด้วย