Bloggang.com : ZoXigEn_TonG_x_Zhi : ช่องว่างของคนในสังคม

ช่องว่างของคนในสังคม

วันนี้จะยังไม่พูดถึงเรื่องแมวๆของเราก่อนนะ ขอคั่นนิดนึง อิอิ

คือเรื่องของเรื่องนี้ ต้องย้อนไปเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา เพื่อนของเราที่เรียนอีกมหาลัยเขาชวนเราไปชมรมของเค้า ประมาณว่าไปสอนหนังสือเด็กน้อย ถามว่าที่ไหนก็ได้คำตอบว่าที่ชุมชนหลังวัดปทุมวนาราม ชุมชนนี้อยู่ในหลืบระหว่าง 2 ห้างดังของเมืองไทย คือสยามพารากอนและเซ้นทรัลเวิลด์ ที่ฟังครั้งแรกเราไม่เชื่อหรอกว่าจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ถามใครใครเขาจะเชื่อว่าชุมชนแออัดจะอยู่ตรงนั้นล่ะครับ แต่เพื่อนผมเขาบอกว่ามันมีจริงๆนะ

ทีนี้วันเสาร์อ่ะเราก็ไปตามคำชวนของเพื่อน ระหว่างรอเราก็เห็นทางเข้าของชุมชนแล้วล่ะ หน้าซอยทางเข้ามีป้ายบอกว่า โรงเรียน...(อะไรสักอย่างเนี่ยแร่ะครับ จำไม่ได้แร่ะไม่ได้สังเกตเท่าไรด้วย) แล้วเราก็รอเพื่อนสักพักหนึ่ง เพื่อนก็มาครับ อ่ะมันก็พาเราเดิน บอกว่าไกลนิดนึงนะ เราก็เดินๆกันไป ระหว่าง2ข้างทางก็ผ่านพวกกุฏิวัดอ่ะครับ แล้วเดินไปเรื่อยๆเริ่มเห็นความแออัดของบ้านคน กลิ่นขยะหน้าบ้านของเขา(เหม็นนิดนึงครับ) เห็นแมลงวันหัวเขียวหลายตัวตอมขยะ(ไม่ใช่ไม่เคยเห็นแมลงวันหัวเขียวนะ แต่จะบรรยายสภาพชุมชนเท่านั้น) เดินไปนิดนึง เห็นซอยย่อยน้ำท่วม เต็มไปด้วยน้ำเน่าทางต้นซอย เดินต่อไปครับ(พวกเราไม่ได้เข้าซอยเล็กๆตรงนั้นนะ)บ้านก็แออัดมากขึ้นนิดนึง คราวนี้ก็เจอกองขยะเหมือนกัน เดินไปเรื่อยๆก็ถึงแล้วครับ เป็นลานกว้างหน้าหอพัก เป็นลานกว้างเอนกประสงค์ของชุมชนครับ

ในที่สุดผมกับเพื่อนก็มาถึงจะดหมายปลายทางแล้วครับ มองไปรอบๆ ลานกว้างไม่ได้ใหญ่โตมากมายครับ แต่ก็อยู่ในขนาดที่กว้างพอสมควร มองผ่านหอพักไป เห็นคอนโดสูงๆครับ หลายสิบชั้น มองไปด้านหลัง เห็นสยามพารากอน หันมาอีกช้างเจอเซ็นทรัสเวิล์ด ครับ โอ้โห ช่างเป็นช่องว่างระหว่างสังคมที่สูงลิบลิ่วจริงๆครับ ผมก็ไม่ได้รู้จักใครในชมรมของเพื่นอหรอกครับ ดังนั้นจึงรู้จักเฉพาะแค่เพื่อนกับเพื่นอของเพื่อนบางคนเท่านั้นครับ

เราก็แบ่งเด็กเป็น 3 กลุ่มครับ มี3ฐาน 1.วิทยาศาสตร์(เป็นการทดลองง่ายๆ จุ่มกรด-เบส เขียนหนังสือล่องหน)2. ศิลปะ 3.ประดิษฐ์ ผมกับเพือนอยู่ฐานวิทยาศาสตร์ครับ เห็นเขาบอกว่า ตอนติดต่อเขาบอกว่าเป็นเด็ ป.4-5 แต่เอาเข้าจริงเป็นเด็กอนุบาลถึงป.2เป็นส่วนใหญ่ เจอเด็ก2ขวบก็มีครับ ตัวผมก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก เหมือนกับว่านั่งดูเฉยๆมากกว่า ด้วยความที่ไม่รู้จักพี่ที่พูดให้น้องฟังเลยครับ เลยอยู่กับเพื่อนมากกว่า แล้วก็นั่งเฉยๆเท่านั้น

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ก็เห็นความตั้งใจใฝ่รู้ของเด็กๆ ตกใจว่า เฮ้ยเป็นไปได้ไงเนี่ย กระดาษเปลี่ยนสีได้ เด็กบางคนก็มาใกล้ผมผมก็คอยกันไม่ให้ยุ่งกับสารเคมีนิดหน่อย กลัวว่าเด็กเค้าจะเอาเข้าไปกินครับ อิอิ

และแล้วการสอนน้องเรียนก็จบลงครับ ทางชมรมเค้าก็มีการประชุมกันนิดหน่อย มีการคุยกับคนที่ทางชมรมมาติดต่อเรื่องนี้ ว่าครั้งหน้าจะมีอะไรบ้างครับ ผมก็ไม่ได้คุยอะไรหรอกครับ แค่ออกความเห็นนิดหน่อยเพราะเพื่นอเขาทำแบบทดสอบให้คนที่มาทำงานนั้น ได้รับอะไรบ้าง มีข้อดี-เสียจุดไหนต้องปรับปรุงหรือเพิ่มเติม

อ้อลืมไป ทางเข้าชุมชนที่พวกผมเข้ามา เดินจากทางออกของรถจากสยามพารากอนไม่กี่สิบก้าวเองครับ แล้วถ้าคุณเดินเข้าไป คุณจะพบกับความแตกต่างทางโอกาสและสังคมที่มากเหลือเกินครับ เมื่อวานนี้ผมได้อะไรหลายๆอย่างมากครับ ขอบใจเพื่อนที่ชวนผมมาทำให้ได้รู้อะไรอีกเยอะแยะมากมาย ขอบใจจริงๆ