Bloggang.com : ZoXigEn_TonG_x_Zhi : กว่าจะจบปี 4 มันช่างยากลำบากนัก

กว่าจะจบปี 4 มันช่างยากลำบากนัก

ในที่สุดผมก็เรียนจบแล้วครับ เมื่อวันอังคารที่ผ่านมาก็ทำปัญหาพิเศษเรียบร้อยแล้วครับโดยที่มีลายเซ็นต์ของหัวหน้าภาคเรียบร้อยแล้ว ผมจึงนำไปถ่ายเอกสารอีก2เล่มเพื่อนำไปส่งอาจารย์ แลรองานที่ใส่ลงซีดีจากเพื่อนในวันรุ่งขึ้นเพื่อที่จะส่งได้ครับ ผมเลยฝากให้เพื่อนส่งให้ ณ วันพุธที่12มีนาคม2551 เพื่อนในกลุ่มเดียวกับผม ก็ส่งปัญหาพิเศษทั้ง 3 เล่ม บทคัดย่อ 2 ฉบับ และCD-ROM ส่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แต่กว่าจะมาถึงวันนี้มันต้องเกิดอะไรขึ้นบ้างล่ะครับ

ซึ่งต่อไปนี้ผมจะแทนคำว่า"ปัญหาพิเศษ" เป็น "โปรเจค" ครับ เพราะว่าบอกเพื่อนบางคน มันงงครับ เลยเรียกว่า โปรเจคดีกว่า เพื่อไม่ให้เพื่อนผมมันงง และอีกอย่างเรียกโปรเจคอ่ะ ดูเว่อร์ดีครับ 555

จริงๆแล้วงานนี้ก็เริ่มตั้งแต่ลงวิชาสัมนา(ลงตอนเทอม 1 )แล้วครับ คือ เราจะรู้เลยว่าอาจารย์ที่ปรึกษาสัมนาเนี่ยคือใคร และอาจารย์ท่านนี้ก็จะอยู่กับผมจนจบโปรเจค เรียกว่าอาจารย์ A ส่วนอีกท่านนึงCo-Advisor ครับ พวกผมจะรู้ว่าเค้าคือใครกันหนอก็วันpresentงานสัมนานั่นแร่ะครับและเค้าจะอยู่กับผมจนจบโปรเจคในเทอม 2 เช่นกันครับ เค้าคือ อาจารย์ B

เมื่อผมรู้ว่าใครคือโคแอดของผมก็ดีใจ๊ดีใจเพราะว่าแกใจดี ให้ผ่านได้ง่ายครับ เพราะว่าแกไม่ค่อยมีปัญหาอะไรนัก

ตอนสัมนาแกก็ไม่ได้ให้แก้อะไรมากมายนักอ่ะครับ คือก็เฮฮาดี

และพวกผมก็ผ่านวิชาสัมนาไปโดยราบรื่น จนกระทั่งถึงเทอม 2 ก็ต้องเป็ฯโปรเจคแล้ววววววววววว

อาจารย์ประจำวิชานี้คือ อาจารย์ C (กลุ่มผมแอบตั้งฉายาใก้แกว่า "หอยโข่ง" เพราะเพื่อนมันบอกว่าหน้าคล้ายๆหอยโข่งในเรื่อง โคกคูนตระกูลไข่ ซิทคอมของช่อง 3 อ่ะครับ ผมก็ไม่เคยดูแต่ก็คงฮาๆดี)

หอยโข่ง หรือ อาจารย์ C เนี่ยแกก็ดูเฮี้ยบๆ อ่ะนะ ไม่ค่อยอยากพูดเล่นอะไรมาก ไม่เหมือนกับอาจารย์ A สำหรับผมแกก็พอพูดคุยเล่นๆได้ เช่น อาจานนน ดูลายมือให้หน่อย หรือว่า อาจานนน จาเล่าอะไรให้ฟัง อะไรทำนองนี้อ่ะครับ

แต่หอยโข่งนั้น ถึงแม้ว่าเค้าจะเคารพอาจาน A แต่เราก็ไม่ค่อยอยากเล่นกับเค้ามากอยู่ดี

เอาล่ะครับ จบ คาแรคเตอร์ของตัวละครฝั่งอาจารย์ แต่ฝั่งผม มี 3 คนรวมผมด้วยครับ แต่มะต้องเล่าหรอก เกิดวันดีคืนดีมันเกิดมาอ่านขึ้นมา เด๋วผม ซวย 555 โทษฐาน เม้าท์มันลับหลัง แต่อาจารย์ คงมะเป็นไรหรอกมั้ง ขำๆครับ แต่ก็เคารพ อาจารย์น๊า(ขอเกรด A เด้อ)

ทีนี้เทอม 2 เทอมสุดท้ายของชีวิตนักศึกษาและเทอมสุดท้ายของการเรียนภาคบังคับ(สำหรับผม มันก็ตั้งแต่อนุบาลจนเรียนจบอ่ะนะครับ หลักสูตรเมืองไทย 555)

เราก็รู้ๆกันอยู่ว่าต้องทำเรื่องที่ต่อจากสัมนาครับ ยกเว้นบางกลุ่มอาจจะต้องเปลี่ยนหัวเรื่องกันใหม่ครับ อาจานเค้าก็แจก course syllabus ให้ครับ ว่าวันไหนเป็นไง ส่งอะไร อย่าส่งช้านะ จะหัก 1 ประจุ หอยโข่งก็ said that ไปอย่างที่ว่าอะคับ^^

ก่อนอื่นก็ต้องส่งใบเสนอโครงร่างโปรเจคก่อนครับ ส่งเสร็จก็จบไป เริ่มทำโปรเจคกันต่อได้เลยครับ เพราะว่าอาจารย์ A เซ็นอนุญาติให้ทำงานแล้ว

แต่อย่านึกว่าส่งใบเสนอเสร็จ พวกเราจะทำงานกันเลยนะ ฝันไปเถอะ กลุ่มผมก็ไปเที่ยวภูกระดึงกันครับ ช่วงระหว่างคาบเกี่ยวที่ส่งใบที่ว่านั่นแร่ะ แต่ผมให้เพื่อนที่อยู่กรุงเทพฯส่งไปครับ เพราะมันไม่สามารถไปเที่ยวกับพวกผมได้ เนื่องจากมันต้องทำงาน (มันได้งานทำตั้งแต่เทอม 2 แล้วครับ เพราะว่ามันยัดๆลงให้เรียนหมดๆไปก่อน เหมือนผมอ่ะแหละ เหลือแต่โปรเจคอย่างเดียว ซึ่งไม่ต้องเข้าเรียนก็ได้ แต่บางครั้งเราต้องมาหาอาจารย์เหมือนกันครับเพื่อให้อาจารย์ไกด์ไลน์ ว่าเราจะเขียนงานอย่างไร ตรงไหนควรเพิ่ม หรือว่า ควรแก้ อ่ะครับ ซึ่งผมและเพื่อนๆคนอื่นก็ต้องมาเหมือนกัน) พอส่งใบเสนอแล้ว กว่าพวกผมขยับก้นกันทำงานก็นู่นครับ กลางเดือนธันวาคม เพื่อนผมที่รับผิดชอบด้านการเงิน ก็ค่อยๆทำไปก่อน ตามที่เคยโดนคอมเม้นท์จากสมัยสัมนา เพราะตอนนั้นพวกผมทำเรื่องการตลาดอย่างเดียว ไม่มีเรื่องการเงิน แต่อาจาน B เค้าถาม เพื่อนผมก็เลยจดที่แกต้องการมาทำให้โปรเจคครับ

ส่วนผมการตลาด อู๊ย สบาย เพราะผมมันพวกขอบอู้ เลยยังไม่ต้องแก้งานครับ รอไปพร้อมเพื่อนให้อาจานไกด์ไลน์ดีกว่า พูดง่ายๆ คือเอาของเก่าให้อาจานดูนั่นเอง

พอช่วงต้นๆเดือนมกราคมครับผมก็ให้อาจานดู อาจานก็แก้นู่น ให้เพิ่มนี่ สภาพแวดล้อมนั่น เอา ไอ้ที่อยู่ในแบบสอบถามมาด้วยเพื่อทำให้เห็นเกี่ยวกับข้อมูลทางพฤติกรรมและทัศนคติ ฯลฯ ครับ แต่พูดถึงว่าแก้เยอมั้ย สำหรับผมว่าไม่ แต่เพื่อนการเงินอาจจะโดนหนักกว่าหน่อยนึง เพราะว่าเรื่องการเงินมันต้องละเอียดและเครียด ผมก็คอยตกลงกับเพื่อนว่า มันต้องเป็นไงดี เท่าไรดี รายรับต้องเท่าไร เพราะว่าการเงินมันต้องลิงค์มากับทางด้านการตลาดด้วยครับ

ส่วนถ้าถามทางด้านเทคนิค เพื่อนที่ทำงานไปแล้วมันรับผิดชอบครับ ก็ติดต่อยากหน่อยเพราะทำงานไม่ค่อยเป็นเวลาเท่าไรแล้วแต่กะอ่ะครับ แต่ผมไม่ค่อยได้เห็นงานมันหรอกครับ แต่ผมกับเพื่อนอีกคนก็ส่งงานของพวกเราไปให้มันดูบ้างอ่ะครับ

พอใกล้วันกำหนดส่งเล่มครั้งแรกคือ 1 กุมภาพันธ์ครับ อาทิตย์ก่อนหน้านั้นถือว่าเครียดกันมากครับ ให้อาจารย์Aดูงาน แก้คอมเม้นท์ แก้นู่นแก้นี่ บางทีครับผมทำมาอย่างนี้แล้วอาจานไม่ชอบก็ให้มาแก้ แต่ไปๆมาๆ แกกลับอยากได้อย่างแรกแทน โอ๊ย กรูล่ะเครียด

ส่วนอาจารย์ B แกจะคล่องการเงินครับ แต่เพื่อนผมก็ไม่ได้ไปหาอาจานเค้า เพราะเราคิดว่า แกไงก็ได้ 555 มะมีปัญหา ขำๆครับ

แล้วเรื่องทะเลาะกันในกลุ่ม มีมั้ย มีครับ บางทีผมจะไม่ค่อยรู้ความเคลื่อนไวเรื่องงานจากเพื่อนเท่าไรครับ เพื่อนที่ทำการเงินมันจะมาบอกผมอีกทีว่า ไอ้คนที่ทำงานแล้วมันว่าอย่างนี้ๆๆๆ จะนัดวันมาทำอย่างนั้น เราไม่สามารถมาได้บ้าง คือว่า ผมก็คิดนะว่า เออเมิงก็บอกกรูบ้างก็ได้เว้ย ไม่ใช่ให้กรูมารู้ทีหลัง เพราะว่าเผื่อกรูอาจจะออกความเห็นให้ได้บ้าง สรุปคือถ้าให้ผมมอง ในมุมมองของผมนะ ผมว่ามันมีปัญหามากที่สุด โอเคเรื่องงานมันก็สำคัญนะ แต่โปรเจคมันสำคัญหว่า ว่าเมิงจะเรียนจบหรือไม่ เมิงทำงานแล้ว เวลามันไม่ตรงกันกับกรู เมิงก็ควรปรับตัวให้เข้ากับกรูได้บ้าง ไม่ใช่ให้พวกเราต้องเดินตามเมิง อะไรอย่างนี้ครับ

แต่ผมก็ได้แต่บ่นให้กับอีกคนนึงฟัง แล้วมีวันนึง ช่วงพฤศจิกายนน่ะแร่ะครับผมก็รอมัน เพื่อที่ว่าเอา syllabus ให้มันรับทราบว่าอาจานสั่งงานอะไรบ้าง อะไรเป็นยังไง คือก่อนหน้านั้นหนึ่งวันผมก็หมดความอดทนกับมันไปหลายครั้งแล้วแต่ไม่ได้แสดงอาการอะไร เวลามันโทรมาบ้าง ผมก็ตอแหลไปอ่ะครับ พูดง่ายๆ 555

แล้ววันนั้นมันมาช้าไงครับ ผมก็เย็นชากับมันทันตาเห็นครับ เพราะเหตุการณ์ก่อนหน้าด้วย เหอๆ มันซวยเรย พอแยกจากมันไป มันก็โทรหาอีกคนเรื่องผมครับ ว่าเป็นไรวะ เมิงไปเล่าอะไรให้ตัวผมฟัง ผมถึงทำกับมันอย่างนี้ อันนี้เพื่อนอีกคนนึงโทรเล่าให้ผมฟังอย่างสดๆร้อนๆหลังจากมันวางสายไป

และเรื่องนั้นก็จบลงด้วยดีครับ 555 อีกเรื่องกับคนเดิม คือว่าด้วยความที่ผมต้องเช็คformat งานทั้งหมดให้งามๆ(นี่ ประหนึ่งว่าเป้นหัวหน้างาน ตรวจความเรียบร้อยในภาพรวม) คืนวันหมาหอนก็เร่งงานสุดชีวิต ทำให้สวยงาม ผมก็ทะเลากับมันแทบฆ่ากันเรื่องความเห็นนนี่แหละ แบบว่าข้ามคืนจนเข้าสู่วันเกิดมันอ่ะครับ อยากจะบ้ากับมันจริงๆ สุดท้าย งานส่งครั้งแรกก็ส่งได้ครับ เคลียร์กันลงเอย ตอนเย็นมันพาไปเลี้ยงวันเกิด ผมก็อารมณ์ดี มันก็ อารมณ์ดีครับ แต่ในความรู้สึกผมก็แอบฮึ่มๆใส่มันอย่างลับๆบ้างเท่านั้นครับ

ตอนวันพรีเซ้นท์งาน ก็โดนท่านอาจารย์ทั้ง 2 คนคอมเม้นท์กันสุดๆอ่ะครับ แต่ไม่หนักหนามาก แก้งานประปรายครับ ความเรียบร้อยบ้าง เพิ่มตรงนั้น ตรงนี้บ้างอ่ะครับ แต่ความที่ห้องพรีเซ้นท์เปิดช้ากว่าเวลาที่กำหนด ซึ่งผมก็ต้องนำเสนอกลุ่มแรก ทำให้กลุ่มที่ 2 มันร้อนตัวครับว่า เฮ้ยเสร็จยังวะ มันเลยเสียมารยาทเข้ามาเลยครับ ทั้งๆที่กลุ่มผมก็พรีเซ้นท์อยู่ พอมันเข้ามาผมเลยแอบด่ามันกลางห้องพรีเซ้นท์เรยครับ และมันก็ยังมานั่งฟังเราโดนคอมเม้นท์ด้วยอ่ะ แม่งโค ตรเฮ้เรยเมิง

หลังจากพรีเซ้นท์พร้อมต้องแก้งานก่อนส่งใหม่ก็อีก2สัปดาห์ครับ 1สัปดาห์ครึ่งพวกผมนั่งหายใจทิ้ง จน 3 วันสุดท้ายก่อนส่ง ถึงมานั่งทำงานครับ และพอรู้มาว่าเค้าเลื่อนวันส่งออกไปด้วยก็วันที่ผมคิอว่ามันโอเคพร้อมส่งแล้วอ่ะครับ หลังจากที่ 3 วันนั้นให้อาจานA ดูมาโดยตลอด แบบว่าเพิ่งมา คราวนี้พอรู้ว่าเลื่อน ผมก็เลยเอารายงานทั้งฉบับให้อาจานB ดูวันศุกร์ด้วยครับ อาจานบอกว่าเด๋วกว่าครูจะเจอกับ A ก็วันอังคาร เด๋วครูให้ A อ่านด้วยเลยนะ พอถึงวันอังคาร ผมก็กะว่ามาเอางานจากแกไปให้อาจานAดู ปรากฎแกยังไม่ได้อ่านครับ ผมเคืองมากกก เพราะว่าผมมาที่มหาลัยเพื่องานนี้อย่างเดียว แต่คำตอบที่ได้รับกลับว่างเปล่า และบ้านกรูก็ไกลนะโว้ยยยยยยยย

วันต่อมาผมก็ปริ้นงานอีกฉบับให้อาจานAดูด้วยเลยครับ ประชดเรยยย และวันนั้นอาจานB แกก็ให้งานผมที่แกตรวจเสร็จแล้วมาครับ คือแก้นิด แก้หน่อย เพื่อนผมที่ทำการเงินก็เอาไปแก้ในส่วนของมัน ส่วนผมที่ทำการตลาดก็เพิ่มนั่นนิด นี่หน่อย ตามที่ทั้ง2คนสั่งมา ที่ทำด้านเทคนิค แก้นิดเดียวครับเพราะทั้ง 2 คนคงไม่เชี่ยวด้านนี้เท่าไร แต่ก็แก้หน่อยเดียว

ผลจากการแก้ format เลื่อนกระจานครับ บางหน้าที่อาจานB บอกว่าเว้นหน้ามากกกกกกกกกกก ผมก็พยายามเลื่อนให้แล้ว แต่ถ้ามันขึ้นมาจะตกๆหล่นๆมากกว่า ไม่สวยผมก็พยายามแก้งานให้สวยๆอ่ะครับ จนคิดว่าอาจานโอเคแหละวะ เด๋ววันที่ 7 จะให้เซ็นลายเซ็นส่งไปเลยครับ และให้หัวหน้าภาคเซ็นรับรองอีกครั้ง และทำอีกเป็น3เล่มอย่างที่ว่าไว้ข้างบน

แต่ว่า

งานที่ผมทำจะแยกกัน บทที่1 อยู่เป็นอีกไฟล์ จากบทที่ 2 อะไรงี้อ่ะครับ ไฟล์ละบท ไฟล์ละภาคผนวก และเวลาสั่งปริ้นงานมันไม่ตรงตามฟอร์แมทที่จัดครับ คือต้องการบ้านบนห่าง1.5นิ้ว แต่เมื่อปริ้นมาแล้วดันเป็น2นิ้ว คืนวันที่ 6 หลังจากที่ผมเช็คความเรียบร้อยเสร็จ ก็มานั่งจะปริ้นจากบ้านส่งโลด แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์อย่างนี้ก็ปริ้นไม่ได้สิครับ ขนาดแก้สิ่งที่คิดว่ามันจะปริ้นห่าง1.5แล้วนะ มันก็ยัง2นิ้วอยู่ดี และอาจานก็ตำหนิเรื่องนี้มาแล้วด้วย

สุดท้ายผมก็รุ้ที่มาครับว่าเกิดเพราะอะไร คือตอนสั่งปริ้น ค่าหน้ากระดาษมันดันเป็นอยู่ในรูปของจดหมาย ไม่ใช่เอ4 ซึ่งก็ต้องแก้ถูกมั้ยครับ แต่พอแก้ ฟอร์แมทงาน แหกอ่ะ เราต้องเสียเวลาจัดอีก ยังไม่ได้บอกไป คือผมรู้ปัญหานี้ตอนเช้าของวันที่7 วันกำหนดส่งงานพร้อมลายเซ็น

พอแก้เรียบร้อยแล้วปริ้นมาครับให้A เซ้น แต่ว่า เค้าให้แก้อีก เลยยังไม่เซ็น ให้B เซ็นก่อนแล้วกัน อาจานBแก่กว่าA อ่ะนะครับ

ผมก็กลับมาแก้(ไปกลับหาอาจานตั้งไกลเพราะแกคุมสอบอีกตึกนึงอ่ะ มันไกลจากตึกที่ทำการภาคนะเนี่ย) พอให้B ดู ก็ให้แก้ว่า หน้าตารางการตลาดของผมมันไม่สวยนะ เอาลงมาอีก (ในใจผมก็ อะไรวะ ไหนเมิงต้องการงี้ไง ไม่ชอบให้ห่างนะ ไม่พอใจอีก แต่ตอนA ให้ทำใหม่ผมก็แอบเคือง แต่อันนั้นมันไม่สวยจริง ความเคืองผมเลยระบายกับเพื่อนที่ทำการเงินแหละครับ วันนั้นมันมาถึงก็เกือบเที่ยง แล้วพอฟอร์แมทแหกอีกผมก็โทรไปประมาณว่าอารมเสียใส่มันว่าตื่นได้แล้ว งานมีปัญหา อย่าเจือกนอนต่อนะ แล้วตัดสายเรยครับ 55 เลวจริงกรู มาลงที่คนอื่น แต่มันก็เข้าใจและก็เครียดเรื่องงานกับผมอ่ะนะ)

สุดท้ายผมก็ให้อาจานAเซ้นก่อน พอเซ็นผมก็เต้นดีใจกับเพื่อนอีกคนนึง แกหันมาแล้วบอกว่า อีบ้า!!! และแกดันเซ็นผิดปีครับ จาก51 เป็น41 ไปเรย แกแทบกรีด พลางขอโทด ผมก็ไม่ได้เคืองหรอก แต่ฮามากกว่า แค่ปริ้นใหม่ใบเดียว เบๆ แต่ที่ฮากว่านั้นคือ แกบอกว่าดีแล้วลายเซ็นต์อันนี้ไม่สวย จากนั้นผมเลยไปให้อาจาน B เซ็น และออกแนวบังคับอาจานเล็กน้อย 555 สุดท้าย งานก็ส่งทันตามกำหนด

และมานั่งประสาทอีกครั้งคือวันจันทร์ที่ 10 ผมนึกว่างานที่ได้เซ็นแล้วจะได้วันอังคาร แต่เพื่อนดันเพิ่งโทรมาบ่าย 3 ผมก็คงไปเอาไม่ทันแล้ว และได้ข่าวว่าเพื่อนอีกกลุ่มนึงมีปัญหาว่า อาจานดันเซ็นวันไม่ตรงอ่ะครับ ต้องไปแก้ให้เซ็นใหม่ แล้วมาให้แกเซ็นอีกที แต่พอเพื่อนผมแก้ อาจานหัวหน้า ดันเล่นตัวบอกว่ามาเอางานวันรุ่งขึ้นนะ(ทั้งๆที่แกก็ว่างๆอยู่)

ผมก็เลยกลัวอ่ะดิ เพราะถ้าต้องแก้ อาจาน B ยิ่งตามตัวยากโคตรๆ แต่เพื่อนที่ทำการเงินบอกว่า ของเราเพื่อนดูให้แล้วไม่มีปัญหา (จริงๆเพื่อนการเงินพักหอ แต่คืนไปแล้วอ่ะครับ แล้วตอนนั้นมันอยู่ต่างจังหวัด เตรียมตัวเก็บของบินไปอมริกาwork&travel วันนี้(พฤหัส 13)

พอวันอังคารผมก็ไปเอางานที่เซ็นแล้วอย่างเชยชม แต่แอบเครียดตรงที่ว่างานอันนี้ต้องส่งพร้อมCD ซึ่งเพื่อนที่ทำงานแล้วเค้าจะเข้ามาส่งซีดีวันพุธ แต่ผมก็ไม่อยากมาอีกอ่ะนะ เลยไปcopyงานให้เรียบร้อยก่อนอ่ะครับแล้วฝากเพื่อนให้ฝากมันส่งให้อีกครั้ง และผมก็แอบไม่ไว้ใจมันตรงที่ว่าไฟล์งานต้องทำเป็น PDF เนี่ย ที่ผมรวมไฟล์งานแล้วเนี่ย มันมีปัญหาไรอีกป่าววะเนี่ย ก็เลยวิตกจริตไปบ้าง แอบบ้าไปบ้างอ่ะนะครับกลัวมีปัญหา ส่วนงานที่copy ก็ดันมีปัญหาตรงที่ว่าหน้าปกเอียง ต้องทำใหม่ คือปริ้นเอียงแล้วผมก็ดันไม่ได้มองให้ดีตอนที่เค้าเอาไปซีรอกซ์ ผลคือต้องเลาะปกออก และปริ้นหน้าปกใส่กระดาษปกใหม่เลยอ่ะครับ ไอ้งานที่เลาะปกออกเนี่ยมันไม่ได้มีแค่ปกกับสันอ่ะสิครับ แต่มันยังมีสติ๊กเกอร์ที่เคลือบไว้แล้วด้วยอ่ะครับ สรุปคือผมต้องจ่ายเงินฟรีๆไปอีก 2 เล่ม เพื่อให้เค้าทำใหม่ครับ

แต่สุดท้ายก็สำเร็จดังที่ได้กล่าวดังข้างต้นแล้วครับ

แต่ก็อีกล่ะครับ เพื่อนที่ทำงานแล้วที่ทำซีดีอ่ะครับ มันก็เลิกงานไปเอางานจากเพื่อนที่ผมฝากไว้ไปส่ง มันก็โทรมาบอกว่าพี่เจ้าหน้าที่ไม่รับ เพราะมีปัญหาว่าเราไม่มีบางหน้า ต้องปริ้นมาแล้วก็เลาะมาห่อปกใหม่ ผมก็แทบบ้าอ่ะครับ แต่สุดท้ายมันหลอกเราอ่ะ แง ไอ้บ้าทำกรูจิตหลุด

สิ่งหนึ่งที่จะบอกเพื่อนๆหรือน้องๆคือว่า งานที่ทำร่วมกัน เราต้องใจเย็นๆ คุยกันเยอะๆ ออกความเห็นกันเยอะๆ และต้องตั้งสติให้ดีครับ(อย่าวีน+แอบบ้าไปเองเหมือนผมล่ะกันนะ บางครั้งจิตหลุดก็ดีครับ 555)

สุดท้ายนี้ผมดีใจมากที่เรียนจบซะที เหมือนกับทุกคน เรียนจบก็ดีใจ ขอบคุณพ่อแม่ ครูอาจารย์ เพื่อนๆ ทุกๆคนที่มีส่วนให้เรามีวันนี้ ขอบคุณจริงๆ

อ้อ อาจมีการนินทาอาจารย์บ้าง เพื่อนร่วมงานบ้างก็เพื่อให้ตัวผมได้เก็บไว้ในความทรงจำที่ดีต่อไปอ่ะนะครับ กลัวว่าถ้าเขียนหลังจากกนี้มันจะเลือนและไม่สดเท่าอ่ะครับ เอาเป็นว่าที่ผ่านมาก็ผ่านไปแล้วกันนะ และที่ต้องเล่าเพื่อให้เห็นภาพว่ามันมีปัญหายังไง บางคนเป็นยังไง

แต่ถ้าบางคนอ่านก็อาจจะไม่เห็นเหมือนกับผมนะครับ แต่ก็นะความรู้สึกนี้มันมองจากมุมผมด้านเดียวคือจากที่อ่าน แต่ก็อ่านอย่างฮาๆ เอาขำขำแล้วกันนะ อย่าซีเรียส

ใครที่พยายามอยู่ก็เป็นกำลังให้นะครับ สู้ๆ เพราะไม่ใช่เราคนเดียวที่มีปัญหา แต่คนอื่นก็มีปัญหาเช่นเดียวกับเรา มากบ้าง น้อยบ้าง เราก็ไม่รู้หรอก แต่ปัญหามันก็เกิดขึ้นได้เสมอครับ อย่างที่ว่าต้องใจเย็นๆ และทำเรื่องยากให้ง่ายแล้วก็ขำไว้อ่ะนะครับ

อาจานAของผมเค้าก็ว่าผมว่า "ไอ้ต้องเนี่ย แกอารมณ์ดีตลอดเลยนะ ทั้งๆที่โดนคอมเม้นท์และให้แก้ไปเยอะ แต่แกก็ยังมาเฮฮาได้อีกนะยะ" ผมก็ว่าไปว่า"โธ่ อาจานก็เพราะว่าผมระบายลงกับเพื่อนไปแล้วไงครับ เลยเฮฮาได้ 555" ว่าแล้วทั้งผมและอาจานก็ขำขำกันทั้งคู่อ่ะแหละ

Create Date : 13 มีนาคม 2551

Last Update : 13 มีนาคม 2551 1:36:07 น.

10 comments

Counter : 528 Pageviews.

มาแสดงความยินดีด้วยค่ะ
แป๋วก็เพิ่งเรียนจบเหมือนกัน
ขอให้มีความสุขกับชีวิตการทำงานนะคะ

โดย: นู๋แป๋ว (nupaew

) วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:7:15:40 น.

โดย: มิสเตอร์ฮอง

วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:10:01:19 น.

ยินดีด้วยนะค๊า

**คิดแล้วอิจฉาอยากจบกะเขามั่งจัง

โดย: OumojijA (tennoji

) วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:13:40:48 น.

แวะมาชม นิยมคนเก่ง
ขอเป็นเพื่อนด้วยคนนะคะ

โดย: autoall

วันที่: 14 มีนาคม 2551 เวลา:17:27:19 น.

ยินดีด้วยกับความสำเร็จนะคะ ต่อไปนี้แหละที่จะรู้ว่านรกมีจริงๆ

ได้เวลาหาเงินใช้เอง ก๊ากๆๆ แต่ชีวิตการทำงานก็สนุกดีคะ

สวัสดีวันหยุดจ้า

โดย: หมูอ้วน (pigarea

) วันที่: 16 มีนาคม 2551 เวลา:9:20:58 น.

ยินดีด้วยนะครับน้องชาย

ในที่สุดก็จบด้วยดี (good , not D)

สมัยพี่เรียนก็มี project จบเหมือนกัน ก่อนจบต้องไปบนกับเจ้าพ่อฯ เอาวะ ไปก็ไป...พอจบแล้วดันลืมแก้บนซะงั้น ต้องตามไปแก้เอาวันไปรับปริญญา 555++
(จะเล่าทำไมละเนี่ย ???)

เอาเป็นว่า ชีวิตนักศึกษาจบแล้ว ต่อไป ก็ต้องไปใช้ชีวิตมนุษย์เงินเดือนแล้ว พี่ขอให้ต้องมีความสุขกับชีวิตอีกก้าวหนึ่งละกันนะครับ

Felicitaciones krub!

โดย: wind beneath my wing

วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:2:45:45 น.

แวะมาแสดงความยินดี แง๊ววววว

โดย: ข้าวโพดแมวติสต์แตก

วันที่: 23 มีนาคม 2551 เวลา:17:08:45 น.

เป็นอะไรที่ยากเย็นแสนสาหัส
แล้วคิดจะเรียนต่อไหมอ่ะค่ะ
ปูนาก็เป็นว่าที่บัญฑิตเหมือนกัน
เข้ามาเยี่มมชม Comment หัวข้อการเรียนด้วยนะค่ะ
คือ ว่ามีโปรแกรมที่จะเรียนต่อนะค่ะ
Background สวยดีนะค่ะ

โดย: ปูนา (Pradu_IBM

) วันที่: 23 มีนาคม 2551 เวลา:18:13:43 น.

ขอบคุณค่ะ สำหรับความคิดเห็นดี ๆ

โดย: N@_~N (Pradu_IBM

) วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:20:54:29 น.

ต้องครับ

พี่มีเพลงอยากมอบให้ต้องอ่ะครับ

อย่าลืมแวะไปฟังที่บ้านพี่นะครับน้องชาย

โดย: wind beneath my wing

วันที่: 2 เมษายน 2551 เวลา:10:56:28 น.