Bloggang.com : : 3qiqpipE : รักแรก

รักแรก

พูดถึงเรื่องรักๆใคร่ๆ เราเองก็พอจะมีเรื่องให้เสวนาอยู่บ้างนะ ถึงจะเป็นรักแบบ เด็กๆปนโง่นิดๆ งี่เง่าเยอะๆ เรื่องงี่เง่ากะคนที่ตัวเองชอบเนี่ย ชั้นได้โล่ 555 แต่นั้นมันก็สมัยยังเอ๊าะอยู่นะ ปัจจุบันนี้ ไม่เป็น(ที่จิงไม่รู้ยังเป็นอยู่ป่าว เพราะไม่มีใครมาให้รักซักที) รักแรก ไม่รู้เรียกว่ารักหรืออะไร เอาเป็นว่า ความรู้สึกตอนนั้น มันช่างมีความสุขที่แฝงความทรมานจิงๆ เค้าคนนั้นชื่ออ้วน ขอท้าวความก่อนว่า อ้วนเนี่ย ที่จิงเราเคยเห็นๆหน้ากันมาตั้งแต่ประถมแล้ว เพราะเราอยู่ในวงนักร้องประสานเสียงด้วยกัน เราจำกันไม่ได้หรอก จนผ่านมา ม.4 ได้อยู่ห้องเดียวกันเป็นครั้งแรก อ้วนเป็นเพื่อน ไอ้อิงค์(เพื่อนผู้ชายแท้ๆที่สนิทที่สุด) พอเห็นหน้าก็เลยเริ่มจำได้ว่า อ้อ คนนี้ เคยเจอตอนเด็ก แรกๆเฉยๆกะอ้วนมาก จน การเปลี่ยนผังที่นั่งใหม่ ทำให้เราและอ้วนได้มา นั่งข้างกัน เลยได้เริ่มสนิทกัน อ้วนมักจะชวนคุยได้ทุกชั่วโมง และเราก็พุดมากด้วย 55 อ้วนจะฝากเพจเจอร์ไว้กะเราทุกวัน ทั้งๆที่ตัวเองก็มีกระเป๋า ชิ ชั้นหนักนะ จำได้ครั้งนึง ตอนนั้นเพจเราเรียก อ้อ 1188 ของสามารถ มันจะชอบส่งข่าวอะไรพวกนี้มาใหม่ จำไม่ได้ว่าเป็นข่าวอะไรแต่ เราก็อ่านให้เพื่อนๆฟัง อ้วนได้ยิน อ้วนเลยหยิบของอ้วนขึ้นมาอ่านมั่งเพราะอ้วนก็ใช้สามารถ ฮิฮิ แล้วก็หัวเราะ บอก ไปป์ๆๆๆ เราก็ได้เหมือนกันเลย คิคิ นึกถึงแล้วก็ อดยิ้มไม่ได้ นี่แหละมั้งที่ทำให้เราชอบอ้วนเรา สนิทกันในระดับนึง เพื่อนๆก็เริ่มแซว อ้วนเองก้รู้ แต่ก็เฉยๆ เราคุยโทรศัพท์กันแต่ก็แบบเพื่อน ทุกอย่างที่เรามีความสัมพันธ์กัน มันคือแบบเพื่อน ทั้งเราและอ้วนก็คิดแบบนั้น แต่ในใจลึกๆเราชอบอ้วน ชอบมากขึ้นทุกวัน เรายินดีที่จะทำอะไรๆให้อ้วนบ่อยๆ พวกงานฝีมืออะไรต่างๆ อ้วนจะไม่ถนัด เราก็เป็นเจ้าแม่อุปกรณ์ จะเอาอะไรหละชั้นมีทุกอย่าง งานฝีมือทุกชิ้นของเราและอ้วนจึงได้เต็ม จำได้อันนึงเลย วิชาภาษาอังกฤษของ ป้าอัญ อัญชลี ให้ทำ proverb โดยไปหา proverb ที่ตัวเองชอบแล้ว ไปทำเป็น ป้ายสวยๆ ตกแต่งให้สวยๆ เพราะจะเอาไป แปะผนังในห้อง activity room อ้อ ห้องเรียนเราอยู่ชั้น 8 ซึ่งเป็นชั้นภาษาอังกฤษ และมีห้องเราห้องเดียว เพราะ ห้องเราเป็นห้อง king ของสายศิลป์คำนวณ และป้าอัญก็เป็นครูประจำชั้นด้วย ห้องเรียนเลยอลังการที่สุด ไม่แออัดเหมือนชั้นล่างที่มีตั้ง 5 ห้อง คิคิ ไฮโซ ป้าอัญบอกว่า ของใครสวยๆถึงจะเอาขึ้นผนัง แน่นอน ของชั้นอลังการสุดอยู่แล้ว ทุกวันนี้ เมื่อเดือนก่อนไปห้อง activity room ยังเห็นอยู่เลย คิคิ รวมทั้งของอ้วนด้วย ก้อเราช่วยทำตั้งเยอะหนิ มาต่อเรื่องอ้วน มีวันนึงเราจะกลับบ้านหนองจอก ก็เดินไปรอรถที่ หน้าเซ็นทรัลสีลม รอสาย ปอ.พ 2 และแล้ว

ไปป์--"อ้าวอ้วน ไปไหนกลับบ้านหรอ"
อ้วน--"อ๋อป่าวหรอกพอดีจะไปเรียนพิเศษ ไปป์หละกลับสายไร"
ไปป์--"ปอ.พ 2 อ้วนหละ"
อ้วน--"เฮ้ยย สายเดียวกันเลยเออ ดีดี มีเพื่อนนั่งไปด้วย"

แล้วเราก็ ซื้อลูกชิ้นกินกันระหว่างรอ แล้ว ปอ.พ 2 ก็มา เราเดินไปนั่ง ที่นั่งหลังสุด แล้วก็คุยกันไปเรื่อยจนถึงรัชโยธิน อ้วนก็ลง เราก็นั่งต่อไป มีนบุรี....ช่วงนั้น เราเริ่มชอบ้วนมากแล้ว วันนั้นจึงเป็นวันที่มีความสุขมากที่สุด
เรากับอ้วน ยังคงเป็น เพื่อน ที่สนิทกัน จนวันนึง เราคุยทอสับกะอ้วน เหมือนทุกครั้ง อ้วนเล่าเรื่องคนที่อ้วนชอบให้ฟังแล้วก็ปรึกษา ถึงเรื่องอะไรต่างๆขงอ้วน เราก็เป็นเพื่อนที่ดีเลยให้คำปรึกษาไป โดยที่ในใจเราก็ แอบเส้า จน สามสี่วันหลังจากนั้น เราทนฟังเรื่องผู้หญิงคนนั้นไม่ไหวแล้ว เลยโทรไประบายให้รุ่นพี่(สาว ชื่อเจ๊ผี)ฟัง แล้วเจ๊ผีก็ก็ไปบอกกับอ้วน .....
วันต่อมา ทุกอย่างเหมือนเดิม อ้อ ตอนนี้เราอยู่ ม.5 แล้วนะ เราไม่ได้นั่งกับอ้วนแล้ว ต่างคนต่างก็ไปอยู่กับแก๊งค์ของตัวเอง บรรยากาศอะไรรอบๆตัวเหมือนเดิม เพียงต่อ อ้วนและเรา ไม่เหมือนเดิม อ้วนรู้แล้วว่า เราไม่ได้ชอบเล่นๆ เราเองก็เสียใจปนน้อยใจ หลังจากนั้น ความห่าง ก็เข้ามาแทรกระหว่างเราสองคน เราเริ่มทำอะไร น่ารำคาญ เช่น โทรไปหา แต่ไม่คุย เรียกร้องความสนใจอะไรต่างๆมากมาย อ้วนเองก็คงเริ่มเบื่อ จนท้ายที่สุด อ้วนก็ดิสคอนเน้กเรา ตอนนั้นเราเสียใจและน้อยใจมาก ทำไมๆๆๆๆ แต่ตอนนี้มองย้อนกลับไป อืมม สมควรอย่างที่สุด ทำไมชั้นทำอะไรน่ารำคาญได้ขนาดนั้น เราเองตอนนี้ยังรับตัวเองตอนนั้นไม่ได้เลย 555 หลังจากทำใจได้ เราเองก็พยายาม เมินอ้วน อย่างมากสุดที่เราสองคนจะแสดงความเป็นเพื่อนกันก็คือ ทักทายตามมารยาท ตอนนั้นเรามองหน้าอ้วนไม่ติดเลย รู้สึกไม่ดีจิงๆที่ไปทำแบบนั้น เราเองเป็นคนทำให้ความสัมพันธ์ที่ดี เพื่อนที่ดี พัง เราเองทุกวันนี้ ยังเสียใจ ตอนนั้น เราควรจะ อดทนและรับฟังเรื่องคนที่อ้วนชอบต่อไป เพราะรู้ทั้งรู้ว่ายังไง เรากับอ้วน ไม่มีทางเป็นไปได้
หลังจากนั้น ขึ้นม.6 เราไม่ได้อยู่ห้อง 4 แล้ว ไม่ใช่เพราะโง่นะ อันดับกะเกรดเฉลี่ย ยังสามารถอยู่ห้อง king ของสายศิลป์ได้ แต่เพราะตอน ม.5 ทำวีรกรรมไว้เยอะมาก เด๋ววันหลังจะเล่าให้ฟัง แก๊งค์ the 4 wonder จึงแตกสลาย ถูกจับแยกห้องกันหมดเลย เราได้มาอยู่ห้อง 3 ที่จิงเพื่อนๆห้อง 3 เรารู้จักหมดทุกคน(ที่จิงกว่า เรารู้จักหมดทั้งรุ่นแหละ ) แรกๆทำใจไม่ได้ เราสนิทกับเพื่อนห้อง 4 มาก และที่สำคัญไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับอ้วน TT_TT
จน เราจบ ม.6 สงกรานต์แรกของการไปเล่นน้ำตามถนนต่างๆของเรา ทำให้เราได้ไปบ้านอ้วน.....เรื่องมีอยู่ว่า พี่ดอจจะไปรับ อีเจฟฟรี่ แล้วมันอยู่บ้านอ้วนกัน เราเลยได้ไปบ้านอ้วนด้วย อิอิ ดีใจ ตอนนั้นเราเองก็รู้สึกกับอ้วนเหมือนเดิม แต่อะไรๆ ทำให้ เราและอ้วน เริ่มกลับมาคุยกันดีอีกครั้ง พอไปถึงบ้านอ้วน อ้วนก็เดินมารับหน้าบ้านแล้วพาเข้าไปข้างในกัได้เจอกับแม่ของอ้วนด้วย อ้วนก็แนะนำว่า นี่พี่ดอจ นี่ไก่ นี่ไปป์...แม่อ้วนก็มองมาที่เราแล้วยิ้มให้ อ๋อนี่หรอไปป์เพื่อนน้องอ้วน พูดเสร็งแล้วก็ยิ้ม เอ๊ะยังไง ทำไมแม่อ้วนรู้จักเราด้วย เราก็สืบๆๆ จนได้รู้ความน่ารักของแม่อ้วนว่า ช่วงที่เรางี่เง่า กับอ้วน อ้วนปรึกษาแม่ว่าเนี่ย มีเพื่อนชื่อไปป์มาชอบอ้วน แต่อ้วนไม่ชอบ นู่นนี่นั่น แม่อ้วนก็บอกอ้วนว่า อ้วนก็เฉยๆไปอย่าไปทำไม่ดีกับเค้า เพราะยังไง มีคน รัก ก็ดีกว่ามีคนเกลียดนะ....โอ้ววว ช่างเป็นแม่ที่ประเสริฐ จริงๆ เรารู้สึกเป็นเกียรติมาก และอยากให้มีคนแบบนี้อยู่ในสังคมเยอะๆ คนที่เป็นผู้ใหญ่และไม่เห็นว่า การเป็นเพศที่สาม ไม่ได้ไม่น่าคบหาเลย
เราและอ้วนต่างก็ไม่ได้เจอกันเลย เราเข้ามหาลัย และก็รู้ด้วยว่า อ้วนก็เรียนที่เดียวกัน แต่คนละคณะ คณะอ้วนต้องไปเรียนที่บางนา แต่เราเรียนที่หัวหมาก จึงแทบไม่ได้เจอกันเลย ปีๆนึงเจอกัน นับครั้งได้ ทุกครั้งที่เจอ อ้วนดูเปลี่ยนไปเยอะเลย ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ตัวใหญ่ขึ้น หัวยุ่งๆ อ้วนยังดูน่ารักสำหรับเราเสมอ ครั้งล่าสุดที่เราเจออ้วน ก็งานรับปริญญาของอ้วน อ้วนเรียนจบแล้ว ตอนนี้ก็คงมีการงานที่ดี เรายังมีโอกาสเจอกันแน่ๆ ตอนนัดเลี้ยงห้อง ขอสารภาพว่าทุกครั้งที่เลี้ยงห้องและไอ้อิงค์ยังชอบแซวเรากะอ้วน อ้วนก็นิ่งๆยิ้มๆ เรายังแอบลุ้นว่า ขอให้อ้วนสนใจเราขึ้นมามั่งเถอะ 555 แต่ก็แค่ลุ้นขำขำนะไม่ได้จิงจังอะไร
ทุกวันนี้ ภาพของอ้วน ยังอยู่ในใจเราเสมอ ในฐานะของคนที่เรารู้สึกดีเป้นพิเศษ มันจะเรียกว่ารักหรือป่าวเราไม่รู้ และเราก็ไม่สนใจว่าจะต้องเรียกว่ารัก รักแรก เพราะเรารู้แล้วว่า คนบางคนที่รู้สึกดีแบบพิเศษให้กัน อาจจะไม่สามารถพัฒนาเป็นฐานะอื่นได้ นอกจากเพื่อนที่ดี เราจะไม่ทำให้ ความสัมพันธ์แบบเพื่อนที่ดีของเราและอ้วนต้องว่างเปล่าอีก เราก็หวังว่า อ้วนตอนนี้ มีความสุขดี ได้มีอนาคตที่ดี การงานที่ดี มีแฟนน่ารัก และต่อไปก็มีครอบครัวที่อบอุ่น เราดีใจนะที่ครั้งนึงเคยได้สนิทกับอ้วน ยังไงเลี้ยงรุ่นครั้งหน้าเจอกันนะ
ตอนแรกเราไม่ได้ใช้ชื่อรักแรก แต่มาคิดดูแล้ว รักแรกน่าจะเหมาะที่สุดเพราะ ความรู้สึกของเราที่มีต่อเพื่อนคนนี้ เป็นความรู้สึกรักจริงๆ มันไม่ใช่รักแบบที่มีกิเลสตัณหา แต่มันคือรักที่มาจากใจของเรา.....
รักในวัยเรียน...รักแรกของเรา

Create Date : 19 สิงหาคม 2549

Last Update : 20 สิงหาคม 2549 12:29:40 น.

0 comments

Counter : 440 Pageviews.