Bloggang.com : : 3qiqpipE : วันเกิดชั้น

วันเกิดชั้น

อ่านชื่อ blog วันนี้แล้ว
อย่าคิดว่านี่เป็นวันเกิดไปป์นะ ผิดจ่ะ
ก็แค่นึกถึงวันเกิดของตัวเอง
แล้วเลยคิดว่าจะเล่าอะไรให้ฟังหลายๆคนมักจะให้ความสำคัญกับวันคล้ายวันเกิดเนอะ
เราเองก็เหมือนกัน เรามักจะตื่นเต้น
เมื่อใกล้ถึงวันเกิด ทั้งของตัวเองและผู้อื่น
เช่นพ่อ แม่ ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงคนรู้จัก
เราว่าวันเกิด หรือวันคล้ายวันเกิดนี่
สนุกและมีความสุขนะ
อืมม อยากรู้จังว่า ใครเคยมีวันเกิดที่แสนเส้า
เหงา และอ้างว้างบ้างไม๊
พูดแล้วนึกถึงเพลงของพี่โป้ โยคี เพลย์บอย
วันเกิดชั้น ทำไมมันไม่มีใครจำ.....

เราเคยน้อยใจนะ ที่เพื่อนสนิททั้งหลายจำ
วันเกิดเราไม่ได้ ทั้งๆที่เราเอง
จำวันเกิดของเพื่อนได้ทุกคน
เราเองใส่ใจและให้ความสำคัญกับวันพิเศษนี้นะ
เพราะเราคิดว่า การใส่ใจคนสนิท
อันดับแรกก็ต้อง HBD ใน วันเกิดนี่แหละ
วันเกิดเราตอนเด็กๆ ก็ไม่มีอะไรพิเศษ
จำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ จำได้แต่ตอน
โตมาหน่อยแล้ว ว่า ได้ของขวัญจากแม่
บางปีได้ บางปีก้อไม่ได้ แต่มีคนนึงที่ให้เราทุกปีเลย
นั่นคือ น้าตุ๊ก น้าตุ๊กเป็นเพื่อนสนิทคนนึงของหม่าม๊า
น้าตุ๊กเป็นคนใจดี ใส่ใจกับทุกคน อบอุ่น
และจริงใจมาก ทุกปี
น้าตุ๊กจะส่งของขวัญฝากมากับหม่าม๊ามาให้เรา
ไม่เคยขาดเลยไม่ต้องพูดถึงของขวัญหรอก
ถึงจะไม่ใช่เป็นสิ่งที่เราถูกใจมากๆ
แต่ทุกชิ้น เรารู้สึกถึงความอบอุ่นที่น้าตุ๊กมีให้
แต่ก็ตลกดีนะ เพราะ เพิ่งรู้มาว่า
หม่าม๊าเองก็ส่งของขวัญให้ น้องสร้อยกะพี่ซัน
ลูกน้าตุ๊กไม่ขาดเลย แต่น้าตุ๊กนี่สิ
ลืมวันเกิดลูกตัวเองบ้างบางปี 555

พูดถึงของขวัญ ทุกชิ้นที่เราได้มา
เก็บรักษาไว้หมดเลยนะ (เท่าที่เก็บได้ อิอิ)
บางชิ้นมีความหมายกับเรามาก
ที่มากนี่ไม่ใช่มูลค่าของมันนะ
แต่เป็นเหตุการณ์ คำพูดหรือ
ความรู้สึกที่เราไม่อาจลืมได้เลย
ชิ้นแรก แน่นอน ของหม่าม๊า

หม่าม๊า ไม่ค่อยจะให้อะไรมากมาย
จำได้ว่า ให้อะไรทีธรรมดามั่กมาก
เช่น กระปุกออมสินของธนาคารออมสิน
เอ่อมม อิอิ แต่เราก้อเก็บอยู่เลย
มาที่ของที่เราประทับใจมากดีกว่า
นั่นคือ วิทยุ ฟังดูอาจจะ ธรรมดา
ก็จิงอะแหละ ธรรมดามาก เป็นวิทยุปันส่วน
คือหม่าม๊าทำกรมศุล เลยซื้อของถูกได้
เรียกว่า ปันส่วน หรืออาจจะได้มาฟรี
ตอนที่ เราเข้าไปให้ห้องแล้ว
วิทยุวางไว้อยู่บนโต๊ะ มีกระดาษโน๊ตเล็กๆแปะไว้ว่า
"สุขสันต์วันเกิดนะ ไปป์ มีความสุขมากๆ
เป็นเด็กดี ขยันเรียนนะ"
และแผ่นที่สอง "อ้อ พอดีสายมันหาย
ม๊า หาไม่เจอ ไว้เด๋วจะซื้อมาให้ใหม่นะจ๊ะ"
เราอ่านแล้ว เราน้ำตาคลอเลย เรากะแม่
ไม่ได้สนิทพูดคุยอะไรกันมาก
และเราเองเป็นคนที่ อิน กับทุกเรื่องได้ง่ายมากๆ
จึงไม่แปลกที่จะ น้ำตาไหลออกมาง่ายๆ
แล้ว เย็นวันนั้น ม๊าก็โทรมา
ถามรายละเอียด ยี่ห้อ อะไรเนี่ย
เพื่อจะซื้อปลั้กมาให้ใหม่ ทุกวันนี้
วิทยุเครื่องนี้ยังตั้งบนหัวเตียงในห้อง
เป็นวิทยุเก่าหน่อย เล่นได้แค่เทป
และลำโพงดังข้างเดียว เรากะว่าจะซื้ออันใหม่
ส่วนเครื่องนี้ ฝันไปเถอะ ไม่มีวันทิ้งแน่นอน
ของขวัญชิ้นอื่นๆ ก็น่าจดจำนะ
แต่ถ้าจะให้เล่าหมด คงต้องอ่านจนตาลาย
เล่าเรื่อง เค้กวันเกิดดีกว่า ในชีวิตเราเนี่ย
จำได้ว่ามีสังสรรค์วันเกิดแค่ไม่กี่ครั้งหรอก
แต่ที่เราประทับใจไม่ลืม ก็มีอยู่ สองครั้ง
ครั้งแรก ตอน ม.3 เรานั่งดูทีวี
เพลินๆอยู่บนบ้าน แม่กิ๋ม ป้าของเรา
ก็เรียกให้ ลงมาที่ครัว นั่งคุยเล่นได้
แป๊บนึง โอ้ เจ๊อู้ ลูกพี่ลูกน้องเรา
และปอย น้องสาวเราเอง
ถือเค้กพร้อมเทียนที่จุดแล้ว เดินมา
และร้องเพลง HBD เราซึ้งใจมาก
ทั้งๆที่วันนั้นก้อแค่วันอาทิด
ที่เราไม่ได้ใส่ใจอะไรมากกับวันเกิดตัวเองซะด้วย
เค้กก้อไม่ใช้เค้กหวือหวาอะไร เค้กที่ขายใน 7-11
กับเอแคร์ และ ขนมนิดหน่อย แต่ทุกอย่างทำให้เรา
ต้องแอบไปร้องไห้ด้วยความขอบคุณจิงๆ ขี้แงจังเนอะ

อีกครั้งนึง ก็ ตอนที่อยู่บ้านสาทร
นี่ก็วันธรรมดาๆที่เราเอง
ไม่ได้ใส่ใจตื่นเต้นอะไรมากกับวันเกิด
เราดูทีวีอยู่ข้างล่าง เหมือนปกติ แล้วแจ้นก
ก็เรียกบอกว่าซาอี๊ เรียกให้ไปหาบนห้อง
เราก็เดินขึ้นไป แล้วก็ ทุกคนอยู่ในห้อง
ซาอี๊ แจ้นก แจ้นิบ น้องนอย แจ็อู้ มีเค้ก
วางอยู่กับเทียนที่จุดแล้ว อืมม เซอร์ไพส์จิงๆ
นี่ก็เป็น งานวันเกิด เล็กๆ ไม่รู้จะเรียกว่างานได้ป่าว
อิอิ แต่เราก็ประทับใจมาก
อ้อพูดถึงแจ้นิบ มีวันนึงเรานั่งดูทีวีอยู่
แล้ว แจ้นิบกลับบ้านมา จอดรถเส็ด
ก็เปิดหน้าต่างแล้วบอกว่า นี่ไปป์ HBD นะ
ที่ยื่นมาให้ ก็คือ บัตเตอร์เค้กชอคโกแลค
ชิ้นเล็ก อิอิอิ คงไม่ต้องบอก ...น้ำตาคลอ 555

มีเรื่องสุข แน่นอน วันเกิดที่แสนเส้าก็มี
แต่ที่จะเล่าคงเป็น วันที่ เส้าสุดๆ ไม่เคยอ้างว้าง
ขนาดนี้เลย วันเกิด เมื่อ 2ปีก่อน
เราก้อตื่นเต้นกับตัวเองเป็นปกติว่า
วันนี้จะทำไรดีน๊า ไปไหนดี
กินไรดี นู่นี่นั่น แต่แล้ว ก็มีเรื่องให้
ขัดใจทั้งวัน แม้กระทั่งไป ฉลองกันเล็กๆ
กะพลอยและป้าโหน่งที่ swensen สยาม
จนกลับบ้าน จนจะนอนแล้ว ยังไม่วาย
ทำไม เรื่องต่างๆมันต้องมารุม
เอาวันนี้ด้วยนะ เราน้อยใจตัวเองมาก
โทรไปหาพี่ดอจ ก็ไม่รับสาย
ไม่รู้จะไประบายกับใคร เลยนึกถึงพี่อาทิด
พี่อีกคนที่สนิทมากในอินเตอร์เนท
ระบายให้เค้าฟัง อีกนั่นแหละ ร้องไห้อีกแล้ว
พี่อาทิด ก็ปลอบปนสอน จะเราสบายใจขึ้น
ก็ขอบคุณพี่ทิดด้วยนะ จุ๊ฟๆ

ปีนี้ก็ อีก ไม่กี่เดือนก็จะวันเกิดแล้ว
ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นวันเกิดที่น่าจดจำแค่ไหน
จะสุขใจหรือช้ำใจ อิอิ คงต้องรอลุ้นอะนะ
เราเคยคิดไว้ว่า อยากจะหลบไปทะเล
คนเดียว เป่าเค้กของตัวเองริมทะเล ตอนกลางคืน เหงาดี ไม่รู้ว่าจะได้ ทำเมื่อไหร่ อาจจะเป็นปีนี้ก็ได้เนอะ 555

Create Date : 19 สิงหาคม 2549

Last Update : 20 สิงหาคม 2549 12:38:55 น.

5 comments

Counter : 249 Pageviews.