BlogGang.com : : sirivinit : หมอชีวกโกมารภัจจ์ พุทธกาลสู่วัตถุมงคลดัง

หมอชีวกโกมารภัจจ์ พุทธกาลสู่วัตถุมงคลดัง

หมอชีวกโกมารภัจจ์

คอลัมน์ มุมพระเก่า
อภิญญา

"ชีวกโกมารภัจจ์กุมาร" ผู้มีความคิดอ่านเฉลียวฉลาด เมื่อเข้าใจและเห็นคุณค่า ของศิลปวิทยาแล้วทั้งยังตั้งใจที่จะศึกษาในศิลป วิทยาอย่างใดอย่างหนึ่ง ในวิชาทั้งหลายที่เรียกว่า "ศิลปศาสตร์"

นั่นก็คือตำราว่าด้วยวิชาความรู้มี 18 ประการ เช่นตำราการคำนวณ ตำรา ยิงธนู เป็นต้น จึงตริตรองว่า "เราเรียนให้มีความรู้ วิชา ในศิลปะใดที่จะ เป็นประโยชน์และสามารถเรียนได้"

เมื่อได้คิดทบทวนโดยรอบคอบแล้ว ก็พอใจที่จะเรียน "แพทยศาสตร์" คือวิชาการรักษาโรค ซึ่งน่าจะเดาความคิดที่ชีวกโกมารภัจจ์กุมารปรารถนาเรียนวิชานี้ได้หลายอย่าง (เพราะไม่มีหลักฐานพอเป็นที่ยืนยันได้ในเรื่องนี้จากคัมภีร์ต่างๆ เลย) ตามความเข้าใจของแต่ละคน

และที่เดาโดยคะเนเอาอย่างค่อนข้างจะมั่นใจว่า ชีวกโกมารภัจจ์ตั้งใจโดยจะเรียนวิชาการรักษาโรคนั้น คงพิจารณาแล้วและได้มีความคิดว่า

ขึ้นชื่อว่าวิชา แม้มีประโยชน์ควรศึกษาทุกวิชาก็ตาม แต่ผู้เล่าเรียนและมีความรู้ในวิชาต่างๆ แล้วหาได้ใช้วิชาที่ตนรู้ดีแล้วนั้นช่วยบำบัดความทุกข์ที่เกิดแก่มนุษย์ทุกเพศและทุกวัยให้พ้นจากความทุกข์ ที่เกิดและที่ต้องประสบเป็นประจำได้ไม่

ความทุกข์ที่ทุกคนต้องประสบโดยทั่วกันอันยากที่จะหลีกเลี่ยงทั้งๆ ที่ไม่ปรารถนา คือ "ทุกข์ที่เกิดจากความเจ็บไข้"หรือ "ทุกข์เพราะเกิดโรคแก่ร่างกาย" อันเป็นทุกข์ที่เกิดประจำแก่คนทุกเพศและทุกวัย

ความเจ็บไข้ และโรคต่างๆ ที่เกิดแก่ร่างกาย, เป็นความทุกข์ เพราะรอนความสุขของคนผู้เจ็บไข้นั้นอันจำเป็นต้องได้รับการบำบัดเพื่อให้หายจากโรคหรือบรรเทาลง จึงพ้นความทุกข์หรือบรรเทาทุกข์ลงพอมีความรู้สุขได้

ฉะนั้นการเรียนวิชารักษาโรคเพื่อช่วยบำบัดโรค แก่เพื่อนมนุษย์ด้วยกัน จึงเป็นคุณประโยชน์โดยแท้แต่ถ่ายเดียว เพราะได้มีโอกาสใช้ความรู้ช่วยเหลือผู้ที่ประสบความทุกข์ ให้ผ่อนคลายและพ้นจากทุกข์ทรมานคือความเจ็บไข้ อันไม่เป็นโทษภัยแต่อย่างใดทั้งแก่หมอและทั้งแก่คนเจ็บไข้

หากหมอนั้นใช้วิชาชีพด้วยน้ำใจเปี่ยมหรือมั่นในเมตตาเป็นที่ตั้ง ไม่ได้หวังต่ออามิสมีขวัญข้าวเป็นสำคัญ ก็ย่อมมีแต่ผู้ปรารถนาเป็นมิตร และได้รับไมตรี จิตตลอดจนความเคารพนับถือจากคนทั้งหลายทั่วไป หาผู้มุ่งร้ายหรือต้องการเป็นศัตรูด้วยยาก

ผิดกว่าการทำงานด้วยใช้วิชาอื่นๆ ทั้งหลาย ซึ่งไม่อาจใช้ความรู้และความสามารถที่ตนมีจากวิชานั้นๆ ให้เป็นคุณประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์โดยเห็นได้อย่างรวดเร็วและชัดแจ้ง ดังผู้เป็นหมอที่ใช้วิชาการรักษาโรคช่วยบำบัดโรคแก่ผู้เจ็บไข้

ทั้งบางครั้ง บางโอกาส ผู้ที่มีวิชาอย่างอื่นนั้น ยังต้องใช้วิชาของตนเป็นเครื่องทำลายหรือบั่นทอนความสุข ให้ผู้อื่นต้องเกิดความทุกข์ ความเดือดร้อน และความลำบากอีกด้วยตามหน้าที่ซึ่งจำเป็นต้องทำ

ฉะนั้น แพทยศาสตร์ คือวิชาการรักษาโรคเพื่อช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ จึงเป็นวิชาที่ควรศึกษา โดย "ชีวกโกมารภัจจ์กุมาร" คงมีความคิดเพราะพิจารณาทบทวนอย่างรอบคอบแล้วเช่นนี้ และตัดสินใจที่จะเรียนวิชานี้

สมัยนั้น ได้มีการสอน การเรียน สรรพวิทยาต่างๆ และ ศิลปศาสตร์ทั้งปวงโดยครบถ้วน ที่เมืองตักกสิลา ซึ่งเป็นราชธานีของแคว้นคันธาระโดยเป็นที่รู้และยอมรับกันในครั้งนั้นว่า

เมืองตักกสิลานี้เป็นเมืองที่อุดม ด้วยวิชาความรู้ยิ่งกว่าแว่นแคว้นและเมืองอื่นๆ ทั้งหลายเพราะมีสำนักศึกษาวิชาการมากมาย ครบถ้วน

หน้า 31

ขอขอบคุณ ข่าวสดออนไลน์

ภุมวารสิริสวัสดิ์ค่ะ

ขอความกรุณาช่วยโหวต TBA ด้วยนะคะ
ขอบพระคุณมากค่ะ
กดที่นี่ค่ะ

sirivinit

Create Date : 23 สิงหาคม 2554

Last Update : 23 สิงหาคม 2554 20:35:38 น.

0 comments

Counter : 3364 Pageviews.