BlogGang.com : : sirivinit : คำและความอันงดงามไพเราะจากมหาเวสสันดรชาดก (๓๕)

คำและความอันงดงามไพเราะจากมหาเวสสันดรชาดก (๓๕)

กัณฑ์ชูชก ผู้รจนา สำนักสังข์กระจาย
ใช้ฉบับพิมพ์ของพระเจ้าบรมวงศ์เธอ
กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์
แต่แหล่เจตบุตร
พระเจ้าบรมวงศ์เธอ
กรมสมมตอมรพันธุ์ประทาน

วุธวารสิริสวัสดิ์-กมลพัทธ์มนัสสิริ ที่ ๕ สิงหาคม ๒๕๕๒ ค่ะ

มนฺตยึสุ รโหคตา ถ้าเขาจะพาพูดกันในที่รโหฐาน ย่อมจะกำหนดนึกการตามประเพณี เยเกจิ หทยนิสฺสิตา ถึงว่าทุกข์โทษจะบังเกิดมีหมกมุ่นมากอยู่ที่ดวงใจ สพฺเพ โสกา สรรพโศกจะซึมเศร้าสักเท่าใด ก็จะละเลิงละลายลืมละเสียได้เพราะผัวดี

ทหรา ตฺวํ เออก็เจ้ายังระเร่อรุ่นกำดัดเด็กดวงดรุณี กุมารี อภิรูปา ทรงลักษณสรีรารวยรื่นเสาวภาคย์ แม่กลัวแต่ว่าจะหายากหรือที่สามี รูปชีวี มีรูปเป็นโภคทรัพย์ แม่อย่าคิดเลยนะที่จะอาภัพฟังพี่ว่า

ปุริสานํ ภิปตฺถิตา พี่กลัวแต่ว่าเจ้าเหล่าชายนี่จะฉาวฉ่าชอบใจเจ้าชอบใจเจ้าแม่จะมาขืนแค่นอยู่กับอ้ายโทนเฒ่าทุกขเวทนา แม่ไปเสียนี่ดีกว่าเชื่อเถิดนะเจ้าเชื่อเถิดนะเจ้า

แม่จะมาด้านดื้อดึงทึ้งโครงเปล่าให้เขาร้องแรกแม่จะมาแบกความละอาย นี่แม่จะไม่ขายหน้าหรือจะมาเป็นกระสือเสียพงศ์ จะมารักเหากว่าผม จะมารักลมกว่าน้ำ จะมารักถ้ำกว่าเรือน จะมารักเดือนยิ่งกว่าตะวัน

แม่จะมารักออเฒ่านั้นยิ่งกว่าตัวเล่า ดูนี่ก็เป็นโฉดเฉาชั่วชังน้ำหน้า ไฮ้ชั่วชังน้ำหน้า คจฺฉ ญาติกุเล เจ้าอย่าอยู่ ฟังพี่ว่าไปเสียในวันนี้ไปหาญาติกาที่เขามีความเอ็นดู

ให้เขาหาผัวเอาใหม่ให้มันแก่กว่าออเฒ่าปู่จะได้ประชันด้วยออเฒ่า อีเซ่อเซอะนี่มึงจะมาเฉอะแฉะเฉาฉ่ำเฉื่อยอยู่ฉะนี้ กึ ชิณฺโณ อ้ายเฒ่าแก่กากกลีกระดางลาง ยังมันนี้ใครเขามีบ้างที่เมืองคน

รมยิสฺสติ กูนี่น่าน้อยน้ำใจด้วยอีจำใจจำจนเจ่าอยู่ฉะนี้ มันจะมีความดีมาแต่ไหนนะแล

ตาสํ สนฺติกํ ปริภาสํ ลภิตฺวา วันนั้นนางอมิตตดาสาวศรีเมื่อได้ฟังนาพราหมณีทั้งหลายมาเยาะหยัน นางก็หุนหันหิ้วกระออมเปล่ากลับแต่กลางหนกระเดียดกระออมน้ำร้องไห้อกขุ่นเดินขมีขมันหมุนมือเช็ดน้ำตา

ส่วนออเฒ่าชรานั่งคาเคียงบันได จึ่งร้องทักถามไปแต่ไกลว่าเออเป็นไร ๆนะน้อง เจ้าจึ่งร้องไห้สะอื้น หรือว่าเจ้าลุยเลยลื่นเลือกจะล้มลง หรือว่าหม้อน้ำมันหนักนักจงส่งเสือกขึ้นมา หรือจะให้พี่เฒ่าชราลงไปรับ

พะยุพยุงจูงจับหิ้วปากคนละข้าง นางอมิตตดาก็โกรธโกร่งกร่างกระทืบเท้าสะเทื้อนสะทกสะท้านโกรธงุ่นง่านเอาออเฒ่า จึ่งบอกเล่าเนื้อความพลางว่า นเต พฺราหฺมณ คจฺฉามิ ออพราหมณ์เอ๋ย ออพราหมณ์เฒ่า ทีนี้สิมันฉ่าฉาวขึ้นอยู่แล้วที่ตีนท่า

ออเฒ่าอย่าพักว่าไปเลย กูจะนั่งนิ่งเฉิดเฉยมินำพาทั้งน้ำนิดหนึ่งกูก็ไม่ตัก ผักหน่อยหนึ่งกูก็ไม่หานำพาทำ ทั้งหม้อข้าวหม้อแกงกูก็มิยักยก ข้าวครกหนึ่งกูก็ไม่ตำ น้ำกูก็ไม่ตัก ผักกูก็ไม่หา กูไม่หุงข้าวปิ้งปลาไม่หาทั้งฟืนไฟ

กูจะทนทุกข์ทำไปไยให้เหนื่อยมือ ทั้งแผ่นดินหรือกูก็มิยักเหยียบกราย จะมาบุกบ้าแบกความอายนั้นไปไยมี ความชอบและความดีมันก็ไม่มีบ้าง

ถิโยมํ ปริภาสันติ นางพราหมณีบ้านนี้นี่มันหนักหนา มันมาเคียงคอยอยู่ที่แทบท่าทางจะตักน้ำ กูนี่จะได้ไปว่าอะไรสักคำหน่อยหนึ่งก็ไม่มี ใจอะไรเช่นนี้นี่มันช่างร้ายเหลือ ตะละว่ายักขินีผีเสื้อบมิเท่า

มันมารุมร่ำว่าด่ากูนี่เปล่าๆ เข้ามานี่มากมุง ดั่งว่าฝูงกาเข้ามาเต้นตามตอมรุ้งก็บมิปาน สิ้นทั้งโคตรปราณมันด่าเล่น ชิณฺเฉน ปตินา สห มันว่ากูนี่อีจำใจจำเป็นจำมามีผัวแก่แทบจะเป็นพ่อพ่อตัวก็ว่าได้

พราหมณ์เอ่ย กูนี่อายกระไรไปอายจริง อายประหนึ่งว่าจะกลั้นใจกลิ้งตายเสียก็จะได้ ทั้งนั้นทั้งนี้ก็เพราะใครอ้ายเฒ่าจัญไรนี่มันไม่เจียมตัว ทำเป็นหนุ่มน้อยระริกระรัวระเร่อร่า มันจึ่งแคะไค้ขุดเอาโคตรเค้าขึ้นมาค่อนว่านี่ทุกคำ

สิริสวัสดิ์วุธวาร-กมลมานจ้าเฉิดโชนฉายที่มาอ่านค่ะ

Create Date : 05 สิงหาคม 2552

Last Update : 5 สิงหาคม 2552 14:39:59 น.

0 comments

Counter : 1207 Pageviews.