แด่ ...พระคุณที่สาม จากวันครู ที่บันทึกไว้ตัังแต่ปี 2552 บันทึก แด่...พระคุณที่สาม จนถึงวันนี้ พรุ่งนี้ 16 มกราคม 2559  ที่วันครูเวียนมาบรรจบอีกครั้ง แต่ ความรู้สึกนั้นก็ยังเหมือนเดิม ภาพทุกภาพยังแจ่มชัด....จนถึงวันนี้ มกราคม พ.ศ. 2552 “ปาเจรา จริยา โหนติ คุณุตตรา นุสาสกา” .. ข้าขอประณตน้อมสักการ บูรพคณาจารย์ ผู้กอรปเกิดประโยชน์ศึกษา ทั้งท่านผู้ประสาทวิชา อบรมจริยา แก่ข้าในกาลปัจจุบัน ข้าขอเคารพอภิวันท์ ระลึกคุณอนันต์ ด้วยใจนิยมบูชา ขอเดชกตเวทิตา อีกวิริยะพา ปัญญาให้เกิดแตกฉาน ศึกษาสำเร็จทุกประการ อายุยืนนาน อยู่ในศีลธรรมอันดี ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี ประโยชน์ทวี แก่ข้าและประเทศไทย เทอญ ปัญญา วุฑฒิ กเร เต เต ทินโนวาเท นมามิหํ บทสวดสรภัญญะ ทีตั้งแต่ ป.1 ทุกวันที่ 16 มกราคม ยาย่าจะต้องถือพานดอกไม้ ที่คุณแม่ทำให้ ซึ่งมีแค่ดอกเข็ม ดอกหญ้า ข้าวตอก ถั่วเขียว ธูปเทียน ไปยืนพนมมือต่อหน้าคุณครู แล้วท่องออกมาจนจำได้ไม่ลืมเลือน แม้ตอนเด็ก ๆ จะไม่ได้รู้สึกถึงคำที่กล่าวออกไปเท่าไหร่นัก ครั้งแรกที่ยาย่าน้ำตาไหลเมื่อท่องบทสวดสรภัญญะ คือ หลังจากจบ ม.ศ.3 แล้วกลับไปไหว้ครูที่โรงเรียนสตรีจุลนาค ที่ยาย่าเรียนมาตั้งแต่อนุบาล ได้พบครูอาจารย์ทุกท่าน ที่สอนมาตั้งแต่อนุบาล แววตาอบอุ่น ห่วงใย เมตตา วาจาอบรมสอนสั่งที่ยาย่าไม่เคยสนใจตอนที่เรียนอยู่ แต่มีคุณค่ายิ่งนักเมื่อออกไปสู่โลกกว้าง..... ไปเจอโลกใบใหม่ที่ตัวเองไม่รู้จัก...... โหยหากับความรัก ความห่วงใยที่เคยได้รันมาสิบกว่าปีจากสตรีจุลนาค..... อ้างว้างที่มองไปรอบข้างก็เจอแต่คนไม่คุ้นเคย แต่เพียงไม่นาน......รั้วแข็งแกร่งที่สานด้วยความรักของ วิทยาลัยบพิตรพิมุข จักรวรรดิ (ในสมัยนั้น) ก็ทำให้ยาย่าอบอุ่น มีความสุข ไม่ต่างกับที่อยู่สตรีจุลนาค อาจารย์สดุภณ จังกาจิตต์ อาจารย์ที่ใส่แว่นตาโต ๆ ที่เพิ่งเรียนจบมา เป็นครูประจำชั้นคนแรกของยาย่าที่นี่ และพวกเราก็เป็นลูกศิษย์รุ่นแรกของอาจารย์เหมือนกัน อาจารย์ที่รักและเอาใจใส่ดูแลยาย่าตั้งแต่ปีแรกจนยาย่าเรียนจบ อาจารย์ผู้ไม่เคยดุ เอ็ด สักครั้ง ที่เห็นยาย่าเอาแต่อ่านหนังสือนวนิยาย จนบางครั้งไม่สนใจวิชาที่เรียนเท่าที่ควร คำพูดของอาจารย์ที่ทำให้ยาย่าประทับใจมาถึงวันนี้ "อ่านไปเถอะ อะไรก็ได้ ขอให้เป็นตัวหนังสือก็พอแล้ว" อาจารย์ท่านอื่น ๆ อีกหลายสิบท่านที่ได้สั่งสอน อบรม ไม่ใช่แค่ความรู้วิชาการที่ทำให้ยาย่าเลี้ยงชีพ แต่ทุกท่านได้อบรมจิตใจ สติปัญญา ให้ยาย่ามีความเป็น "มนุษย์" ยืนหยัดอยู่ได้ในโลกกว้างนี่อย่างมีความสุข ขอกราบเท้า ระลึกถึงพระคุณครูอาจารย์ ที่ในวันนี้ ยาย่าไม่มีโอกาสไปกราบเอง........   Create Date : 04 เมษายน 2552 2 comments Last Update : 15 มกราคม 2559 21:02:32 น. Counter : 728 Pageviews. Share Tweet

แวะมาทักทายจ้า   โดย: CrackyDong 4 เมษายน 2552 18:20:47 น.

มาปล่อยพลังชีวิตใส่ก้าบ ..แซดๆๆๆ ขอให้มีความสุขมากๆคับ ...โจ..ก้าบ...   โดย: พลังชีวิต 4 เมษายน 2552 22:18:48 น.