ทางสายเดิม...ที่ปลายทางต่างกัน วันอาทิตย์ที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552 หลิงโทรมาหายาย่าแต่เช้าตรู่ (เฮ้อ...โทรมาปลุกนะเนียะ) ชวนไปไหว้พระ ไปเยี่ยมอาจารย์ปรีชาที่สมาคมกัน "พี่ต้อม เจอกัน 9 โมงนะ" ว่าอะไรว่าตามกัน ไม่จำเป็นจริงๆ ยาย่าก็ไม่เคยขัดใจเพื่อนฝูงที่รักเล้ย เส้นทางที่ยาย่าใช้ไปแถวนั้น คือ ขึ้นทางด่วนลงยมราช ไปทางถนนหลานหลวง เลี้ยวตรงถนนดินสอ แล้วก็ถึงปลายทางคือวัดบวรนิเวศวิหาร..... ระหว่างรออาจารย์ พวกเราก็นั่งเสวนาถกกันสารพัด ได้รับความรู้ต่าง ๆ มากมาย โดยเฉพาะการนับอายุในมือที่หลิงมีความชำนาญมาก มาอธิบายให้ยาย่าฟังจนเข้าใจในตอนนั้น แต่ตอนนี้เบลออีกแล้วจ้ะ หลิง พออาจารย์ปรีชามาถึง ยาย่าก็ส่งหนังสือเล่มหนึ่งให้ท่าน "โหรใหญ่ คุยเฟื่องเรื่องลายมือ" โดย บัญชา เลิศธนู โดยเปิดอ่านในหน้า 57-58 ให้ฟัง "พ.อ.ปรีชา แดงบุปผา เท่านั้น ที่พร่ำสอนหลักการดูลายมือบริสุทธิ์....." ดวงตาเป็นประกายวับ รอยยิ้มอย่างมีความสุขของอาจารย์ เท่านี้ ยาย่าก็รู้สึกว่าคุ้มค่าแล้วกับการเดินทางมาในวันนี้ วันจันทร์ที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2552 คุณแอ๊นท์ น้องสาวสุดเลิฟ ชวนไปสังสรรค์ลัลลา ฉลองอายุทีได้บวกเพิ่มอีกหนึ่ง เส้นทางที่ไปก็เหมือนเดิม ขึ้นทางด่วนลงยมราช กับ "เจอหน้าคร่าตา" คุยกัน หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ตั้งแต่หนึ่งทุ่มถึงเลยเที่ยงคืน ขำกันได้แม้กระทั่งเค้กแสนอร่อยที่หนุ่มน้อยใจดีขอถือมาส่ง แล้วก็ทำหล่น เค้กกระจาย.....พวกเราก็ยังสนุก ขำกันไม่เลิก กลับถึงบ้านได้นอนเกือบตีสองอย่างมีความสุข วันอังคารที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552 ถูกปลุกแต่เช้าตรู่ (อีกแล้ว) แต่คราวนี้จากคุณยายของกีวี บอกว่าคุณน้าของยาย่าเสียเมื่อคืนนี้ตอนสองทุ่ม รดน้ำศพวันนี้ตอนห้าโมงเย็น ที่วัดโสมนัส ก็เส้นทางสายเดิม....เหมือนเดิม ขึ้นทางด่วนลงยมราช ไปทางหลานหลวง แล้วเลี้ยวเข้าวัดโสมนัสได้เลย (คุณแอ๊นท์ นาวิเกเตอร์ ให้เส้นทางได้เก่งมากค่ะ) เข้าไปรดน้ำศพน้าติ๋ว มือที่แบออกให้ยาย่ารดน้ำลาครั้งสุดท้าย บอกถึงการปล่อยวางทุกอย่าง ใบหน้าน้าติ๋วยิ้มละไม อิ่มเอิบ บอกถึงความสุขที่ได้ละจากสังขารที่เสื่อมโทรม เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ต้อมไม่ได้ขอให้วิญญาณน้าติ๋วไปสู่สุคติ เพราะต้อมรู้อยู่แก่ใจว่า ด้วยดวงจิตที่บริสุทธิ์ ทำแต่คุณงามความดี มาตลอดชีวิตของน้าติ๋ว สิ่งนั้นต่างหากที่จะพาดวงจิตของน้าติ๋ว ไปสู่สัมปรายภพ สู่ที่สุคติอย่างแท้จริง...... ต้อมเพียงแต่กล่าวลา ด้วยความรัก และ อาลัย เท่านั้น สามวันกับเส้นทางสายเดิม ที่ปลายทางต่างกัน แต่เมื่อได้ระลึกรู้ ทุกอย่างก็...เท่านั้น พฤษภกาสร อีกกุญชรอันปลดปลง โททนต์เสน่งคง สำคัญหมายในกายมี นรชาติวางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา ความดีก็ปรากฎ กิติยศฤาชา ความชั่วก็นินทา ทุรยศยินขจร Create Date : 02 เมษายน 2552 Last Update : 2 เมษายน 2552 22:27:19 น. 0 comments Counter : 952 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet