ความเจ็บปวด...ก็แค่กรวดทราย (หายแล้ว)

14 พฤษภาคม
กินยามาหนึ่งวัน ยาย่ายิ้มแป้น
นิ้วกลางที่บวมเป่ง ยุบลง ไม่ค่อยปวดแล้ว

15 พฤษภาคม
วันนี้คุณหมอนัดไปดูอาการ…แต่ค่อยยังชั่วแล้วนี่
ยาก็ยังไม่หมด
เอาไว้ก่อนก็ได้

18 พฤษภาคม
ยาย่าของหนู หน้าบูดสนิท….
ไปยื่นนิ้วกลางให้คุณหมอดู
นิ้วบวมเป่ง ข้างเล็บมีหนองขาว ๆ เห็นเด่นชัด
คุณหมอถอนใจ…ส่ายหน้า บอกอีกแล้ว
ทนไปได้ยังไง…
อย่างนี้ต้องผ่า!!!!!

อย่างยอมรับชะตากรรมแต่โดยดี
เพราะเจ็บจนเหลือจะทนแล้ว…อิ อิ
ผ่าก็ผ่าเถอะ….แต่จะเจ็บมากไหมนี่????
น้องพยาบาลที่แสนน่ารัก ก็ปลอบใจ
ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกค่ะ
ตามประสาคนรู้ดี ยาย่าก็สวนขึ้นทันควัน
แหงล่ะ ก็ฉีดยาชา แล้วจะเจ็บได้ยังไง
แต่ที่ถามก็คือตอนฉีดยาชาจะเจ็บไหม
หลังจากผ่าแล้ว ยาชาหมดฤทธิ์นี่จะเจ็บปวดขนาดไหน….ต่างหาก

คราวนี้คุณหมอตอบเองเลยค่ะ
จะฉีดยาชาเข้าที่โคนนิ้วกลาง…เจ็บแค่มดกัด ….โอเค รับได้
ยาชาหมดฤทธิ์ ก็จะมียาแก้ปวดให้กิน….ไม่เท่าไหร่หรอก
แต่…..ตอนล้างแผลนี่สิ (ซึ่งต้องทำทุกวัน)
เจ็บแน่นอน ….เจ็บมากด้วย!!!!!!
แล้วก็เป็นไปตามนั้น…..แถมมากกว่านั้น!!!!!!!

เริ่มจาก…….
คุณหมอกรีดนิ้วตรงที่มีหนองออกประมาณ 1 ซม.
บอกว่าดีมาก….หนองอยู่แค่ผิวหนังไม่ลงไปลึกกว่านั้น
ใช้เวลาไม่ถึง 15 นาที
ยาย่าก็เดินตัวปลิว ออกมาจ่ายเงิน รับยา
ค่ายา ค่าเวชภัณฑ์ ค่าอุปกรณ์ รวมทั้งหมด 2,021.00 บาท
ยาที่คุณหมอให้มา …
ยาแก้อักเสบ ตัวเดิมกับที่เคยกิน…
ยาแก้ปวดที่ไม่ใช่ PARACETAMOL แล้ว แต่เป็น MATRADOL- TRAMOL 50 MG
ซึ่งที่หน้าซองยาระบุไว้ว่า อาจทำให้คลื่นไส้-อาเจียน

19 พฤษภาคม
ตื่นขึ้นมาตอนเช้า นิ้วไม่ปวด ไม่เจ็บ มีแต่อาการตุบ ๆ
บริเวณปลายนิ้ว ที่พันผ้าไว้แน่นหนา

วันนี้ยาย่าไม่มาหาหนู โทรมารายงานผลกับคุณยายแค่ว่า
ไม่เป็นไรแล้ว แต่อยากนอนอย่างเดียว……

ตอนเย็น….
ยาย่าไปโรงพยาบาลอีกครั้ง เพื่อล้างแผล
คราวนี้สิคะ ยาย่าบอกแถมขาดใจ….
เพราะไม่ใช่แค่ล้างแผลธรรมดา…
แต่ต้องเอาผ้าก๊อซอัดเข้าไปในแผล
เพื่อบังคับให้ปากแผลเปิดกว้าง ไม่ให้ปิดสนิท
หนองจะได้ drain ออกมา …อิ อิ ภาษาแบบหมอ ๆ ค่ะ
ก็คือให้หนองมีทางระบายไหลออกมาให้หมดนั่นเอง
วันนี้ ค่าล้างแผล ค่าเวชภัณฑ์ 150 บาท
แล้วยาย่าก็กลับไปนอนตั้งแต่ 6 โมงเย็น
จากคนที่ทำงานดึก นอนตีหนึ่ง ตีสองประจำนี่นะ!!!!!!!

20 พฤษภาคม
คุณยายโทรหายาย่า เพื่อน ๆ ของยาย่าโทรไป
ก็ได้คำตอบเหมือนกัน
คือง่วงนอน คุยไม่ไหว คุณยายบอกว่าพูดเหมือนคนเมา….
ตอนเย็น….
ยาย่าไปโรงพยาบาลล้างแผลตามปกติ
พยาบาลวัดความดัน แล้วขมวดคิ้ว…ยาย่าก็ขมวดคิ้วด้วย
เพราะความดันตัวบนขึ้นสูงถึง 140
เริ่มผิดปกติแล้ว…
ล้างแผล….เจ็บน้อยกว่าเมื่อวานนิดหนึ่ง
เพราะน้องพยาบาลก็ยังเอาผ้าก๊อซอัดในแผลเพื่อให้แผลเปิดอยู่…..
ค่าล้างแผล ฯลฯ เหมือนเดิมคือ 150 บาท
กลับบ้านประมาณหกโมงกว่า ยาย่าของหนูก็นอนเลย
ไม่พูด ไม่คุย ไม่รับโทรศัพท์ใครทั้งนั้น
โลกของยาย่าหยุดหมุนแล้ว……

21 พฤษภาคม
ตอนบ่าย…..
ยาย่าไปล้างแผล พยาบาลวัดความดันแล้วหน้าไม่ดี
ความดันตัวบนขึ้นสูงถึง 160 !!!!!!
บอกว่าถ้าพรุ่งนี้ยังเป็นอย่างนี้ ต้องให้ยาย่าพบหมออายุรกรรมแล้ว
ยาย่าก็ถอนใจ คนที่ความดันปกติมาตลอด
ทำไมอยู่ดี ๆ ความดันถึงสูงพรวดขึ้นมาขนาดนี้???????????
ชีวิตประจำวันของยาย่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง….ยกเว้น
ที่เพิ่มมา คือ กินยาแก้ปวดตัวใหม่ TRAMOL !!!!!!!!!!!!!!
อย่างไม่แน่ใจ….แต่กลับถึงบ้าน ยาย่าไม่กินยาตัวนั้นอีกแล้ว
หันกลับมากินเจ้าประจำตามเดิม PARACETAMOL แทน
บอกตัวเอง ยอมปวดแผลดีกว่า ความดันขึ้นสูง…
แต่โชคดีที่ไม่ปวดแผลอีกแล้ว…..
อิ อิ เหมือนเดิม จ่ายค่าล้างแผลประจำวัน อีก 150.00 บาท
กลับถึงบ้านก็ง่วงนอน เข้านอนตั้งแต่หัวค่ำตามเคย…….

22 พฤษภาคม
วันนี้….
พยาบาลวัดความดันแล้วยิ้มออก พอ ๆ กับยาย่าของหนู
ความดันตัวบนของยาย่าลดลงเหลือ 130
คุณหมอทนงศักดิ์ แพทย์ที่ผ่านิ้วยาย่า ก็ยิ้มออก
เมื่อดูแผลแล้วก็พอใจ…บอกว่าอย่างนี้อีกไม่กี่วัน ยาย่าของหนูก็จะหายแล้ว
เย้!!!!!!........................
นอกจากค่าล้างแผล ก็มีให้คุณหมอตรวจแผล ทั้งหมด 408.00 บาท
กลับถึงบ้าน ยาย่าโทรศัพท์ไปกรี๊ดกร๊าด หาคุณยาย หาเพื่อน ๆ
ชั้นหายแล้วน้า…..คุยไปคุยมา พร้อมทำงานไปด้วย
ยาย่าหนูเข้านอนตีหนึ่งตามเคย!!!!!

23 พฤษภาคม
น้องพยาบาลเห็นแผลบอกว่า
พรุ่งนี้ไม่ต้องมาล้างแล้ว
วันจันทร์ให้มาล้าง แล้วเปิดผ้าพันแผล ไม่ต้องใช้อีก
อิ อิ อีก 150.00 บาท

25 พฤษภาคม
เย้…..วันนี้ที่รอคอยของยาย่า….แล้วก็ของหนูด้วย
กับอีก 150 บาท…..

Create Date : 26 พฤษภาคม 2552		2 comments
Last Update : 26 พฤษภาคม 2552 11:03:45 น.
Counter : 4176 Pageviews.
Share Tweet