สวัสดีทุกท่านไว้ ณ ที่นี้

..

ไม่ได้เตร็ดเตร่ไปบ้านเคยคุ้นในคืนนี้

..

ราตรีสวัสดิ์

อ่านะ...มีรู้ตัวด้วยคนเรา

รู้เท่าทันตัวเองไปซะหมดทุกสิ่งอย่าง

แบบนี้บ้าตรงหนายอ่า

พี่ว่าเรียกปราชญ์นะเนี่ย เหอ ๆ ๆ ๆ

ไม่เตร็ดเตร่ก็เรื่องของเธอดี๊

พี่ตะแล้ดแต้ดมาเองก็ได้ อิอิ

เก๊าะ..ความคิดถึงมันห้ามไม่ไหว...มัน...ห้ามไม่ไหว

เก๊าะ..ต้องมาบอกกันให้รู้ไว้หน่อย

...

จะว่าไปไอ้ภาพป้ายที่ตะเองไปชะแว๊บมานะ

พี่ก็ชอบอยู่นา

ไปไหนไม่หลงดี มุ่งไปทางเดียวเลย โน๊ะ โน๊ะ

...

หลับฝันดีนะ

ชอบภาพข้างบนเหมือนกันค่ะ

จริงๆ ป้ายก็เก๋ดีนะคะ

เราว่าทุกคนก็คงเป็นแนวนี้อ่ะคะ บ้างก็ปฏิเสธ
ว่าเราไม่ได้บ้า ทั้งๆ ที่จริงด้วยอารมณ์และความรู้สึก
ยังก้ำกึ่งว่า ...

บ้า หรือว่า ไม่บ้า ดีหว่า

ไม่รู้ใครบร้ากว่าใคร
เออนะ ช่ายยยยยยยยย จะเอาอะไร ก้อเว้ากันมาซื่อเด๊
ออกแนวมาขอมั่วเนื้อเรื่องด้วยนะจ๊ะ เหอๆ
อย่างพี่ทนว่าแหละน้องไม่ไป พี่ก๊ะมาเองก๊ะได้
ไม่เห็นเป็นไร๊ ยังมีแรง และมีกำลังใจมาฝากให้อีกด้วยน๊าาเอทำไมเราคุยกันรู้เรื่องล่ะ อ๋อๆๆๆ เพราะเราบร้าพอกัน เอิ๊กๆ

อา .. หากรู้และด่าตัวเองได้ ก็นับว่ายังมีสติดีฮะ :)

พรุ่งนี้เจ๊ไม่อยู่นะ จะไปวันเกิดหม่อมแม่ จ้ะ
ดูแลตัวเองดีดี อย่าออกไปไหนน๊าาาาา เดี๋ยวโดนล็อคตัวไปศรีธัญญารุป่ะ

สวัสดีครับ....

แวะเข้ามาทักทายครับ....เป็นไงบ้างครับ สบายดีไหม?
ขอให้มีความสุขกับวันหยุดสุดสัปดาห์นะครับ.......

ยิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...ดีจั๊ดนักครับ

หายไปไหนอ่ะ

ไม่ได้ห่วงว่าเป็นบร้าหรอก

แต่กลัวมีอะไรไม่สบายใจอ่ะ

ยังโอเชอยู่นะตะเอง

คิดถึงอ่ะ

ขอเสียงโหน่ยยยย

แหม...ศักดิ์สิทธิ์นะเนี่ย ขอปุ๊บได้ปั๊บเลย เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก

อ่ะ ล้อเล่น...ไม่ต้องทำปากขมุบขมิบ จิกตาแบบนั้นก็ได้

ก็ห่วงน๊อ...เคยวิ่งไปวิ่งมา มาหายไป

อยู่ดีมีสุขก็ดีล่ะ

พี่ก็เข้าบล็อกผ่านมือถือออกจะบ่อย

เป็น N 70 ของโนเกียอ่ะ

แต่ไม่ได้คอมเมนท์หรอกนะ ขี้เกียจพิมพ์ สงสารตัวเอง หุ หุ

ได้แต่โต๋เต๋แวะอ่านเท่านั้น

ตะเองทำไมเข้าบล็อกพี่ไม่ได้อ่า

ไม่ได้เล่นของนะ ขอบอก

^--------------------------^

...

...


คืนนี้ราตรีสวัสดิ์น๊า ฝันดีด้วยล่ะ ล่ะ

miss you ja.

แวะมาทักทายวันหยุดค่ะ

ตะวันเหมือนจะเจอทางออกของตัวเองแล้ว
หลังจากที่เหมือนจะบ้าๆ อยู่พักใหญ่

พักผ่อนนะคะ...อย่าลืมๆ

หลังไมค์(อีกแล้ว) ค่ะ

อยู่ด้วยเหรอ

นึกว่าเสาร์อาทิตย์พักร้อน

ปลีกวิเวกซะอีกแน่ะ ^--------^

ดีใจจังเลย อุ่นใจจริงๆ ขอบคุณมากๆ นะคะ
คนขี้แง...ตายจากโลกนี้ไปแล้วค่ะ

ดีใจจังเลย อุ่นใจจริงๆ ขอบคุณมากๆ นะคะ
คนขี้แง...ตายจากโลกนี้ไปแล้วค่ะ

สวัสดีค่ะ ...


วันนี้เราเกือบบ้าแน่ะคะ เพราะว่าอากาศร้อนเหลือเกิน
ว่าไปแล้วอากาศ กับบรรยากาศรอบๆ ข้างมันก็
เป็นปัจจัยหนึ่งเหมือนกันนะค่ะที่ทำให้เราเกิดอารมณ์
แบบที่ว่า อยากบ้า อยากตะโกน ..

เพราะมันสุดๆ เหลือเกินสำหรับอากาศร้อนๆ
ของเมืองไทยวันนี้

เมื่อวานไม่อยู่จ้ะ
เลยเพิ่งเข้ามาหาแม่หญิง
อ้าวววว
ง๊านอย่าเพิ่งรีบหายขาดก็ดีนะ จะได้ยังคุยกันรู้เรื่อง เหอๆ
เก็บเนื้อ เก็บตัว รักษาอาการก็ดีจ้ะ สุขภาพจิตจะได้ไม่เพี๊ยน
คิดถึงนะ รู้ป่ะๆ เม้นต์นิดหน่อยน๊าาาา
มึนๆหัวน่ะจ้ะ บ๊ะบายยยยยยยยย

ป้ายบอกทางเก๋ดีเนอะ
อะไร ๆ ก็อยู่ทางขวาหมดเลย
แล้วถ้าไปทางซ้ายจะเจอไรอ่ะ .. ขี้สงสัยไปป่าวว้าเรา

เจ็บ

บ้านนี้เป็นอีกบ้านที่ถ่ายภาพสวยเป็นธรรมชาติ

แต่ถ้าว่างๆ ไปเล่นอะไรกุ๊กกิ๊กนิดนึงนะคะ...แก้เหนื่อย
อ่า...คิดอะไรหรือป่าวคะ...
*ไม่รู้ป่านนี้พี่ทนจะคิดมั๊ย

แวะมาก่อน

สองทุ่มแบบนี้ตะเองเกาะขอบจอทีวีอยู่อ่าดิ

คืนนี้พี่คงไม่เล่นดึกอ่ะ

เพราะพรุ่งนี้จะไปทัศนศึกษากับที่

โรงเรียนตัวเล็กเค้า

อีกอย่างต้องตื่นให้ทันใส่บาตรด้วย

แลยแวะมาก่อน

Good night na ja.

ปล...น้องตะวัน พี่ทนม่ายด้ายคิดไรเล้ยยยย

พี่ทนไปกุ๊ก ๆ กิ๊ก ๆ มาแล้ว แต่เอาไปแปะไว้ที่

blogspot แทน รูปที่มีหนังสือเปิด ๆ กับแสงเทียนอ่ะ

แต่ไหงพอเอาโหลดมาหนังสือกับเทียนไม่กระดิก

ก็ม่ายรุ

หายไปไหน (มาถามมั่ง)

มีป้ายบอกทางละเอียดแบบนี้ก็ดีนะคะ

คนชอบหลงทางสบายใจ

ตะเอง...Morning จ้า

โกโก้ป่าว

ชวนมาทำ "หนังสือทำมือ-ทำบุญ" โครงการ ๒


“ในทวงทำนองเดียวกัน” รายได้มอบให้ มูลนิธิรักษ์เด็ก จ.เชียงใหม่



คลิกที่รูปเข้าไปอ่านรายละเอียดได้นะคะ

รับทั้งคำแนะนำและคนใจดีมาร่วมโครงการในครั้งนี้

ขอบคุณค่ะ


หมายเหตุ
โครงการ ๑ "ความทรงจำระหว่างรัก" รายได้มอบให้ มูลนิธิเด็กรักป่า จ.สุรินทร์
เข้าไปอ่านย้อนหลังได้ค่ะโดยคลิกที่รูปค่ะ




ทำความรู้จักมูลนิธิรักษ์เด็กเพิ่มเติมได้ที่นี่ ค่ะ มูลนิธิรักษ์เด็ก จ.เชียงใหม่
มูลนิธิรักษ์เด็ก จ.เชียงใหม่

ตะเอง Morning จ้า...เหมียลเดิม

แต่วันนี้มามือเปล่าอ่ะ เก๊าะกาแฟที่บ้านม่ายมี

ส่วนโกโก้เก๊าะหมด ตะเองมีไรส่งมาให้เค้ากินมั่งอ่ะ

ตอนนี้ตาลายไปหมดแล้ว ฮิ้วววววววววววววววววววว

หิว...

ความคิดถึง
สิบหอบใหญ่
จากคนไกล
จากใจจริง

แวะมาแล้วอย่าลืมรับไว้นะคะ

ถ้าไม่มีป้ายบอกทาง.....

เราจะรู้ได้ยังไงว่าทางไหนที่ต้องเดิน


...
แม้มีป้ายบอกทาง ..แต่หากตั้งใจจะเดินผิดทาง....

ใครจะคล้องบ่วงเชือก ลากเราใหคืนกลับ สู่หนทางที่ต้องเดิน

5 โหล ... เทสสสสสสส

อืม
อืมมมมมมมมมมม

เพิ่งเห็นว่า มันไม่ป้ายบอกทางไปที่จอดรถ
มันไม่มีป้ายบอกทางออกอีกด้วย

ก็เลย .. เข้าใจแหละว่า .. หลงทางอยู่
เออ เน๊อะ

หัดพกขนมปังไปด้วยซิ โรยทำตำหนิไว้ระหว่างทาง
ถ้านกไม่กิน ปลาไม่เขมือบซะก่อน
หรือว่าลมไม่แรงจนเกินไปแล้วล่ะก็
จะได้หาทางกลับมาถูก

...
หรือว่า...
ต้องสุราสอง โซดาหนึ่ง น้ำหนึ่ง น้ำแข็งสาม มาให้นะ
ถึงจะออกมาได้




บลอกเน่าแล้วท่าน

สะสมพวงกุญแจถ้วกาแฟได้กี่อันแล้ว
เค้าได้ 3 แล้วนะ แล้วก็แถวนี้ไม่มีดาร์กเชอร์รี่ขายด้วยล่ะ

นี่ ๆ บล็อกพี่อ่ะ ดองใกล้จะได้ที่แระ

เดี๋ยวต้องหาโอกาสอัพซะโหน่ยยย

ของตะเองอ่ะใกล้ได้ที่รึยัง

ท่าทางจะอีกนานนะเนี่ย ป้ายหาทางเนี่ย หุ หุ

มาแซววววววววววววววววววววววววววววววว

โดยจำเพาะ

พาคนเมากลับบ้าน
โครงการนี้มีจริงๆ ค่ะ แต่จะใชบริการได้ดีจริงหรือเปล่า
น่ากลัวเหมือนกันค่ะ...

ตะเอง .. ตะเอง

ลากสังขารอันเดี้ยง ๆ มาราตรีสวัสดิ์เน้อ

แม้ไม่เจอตัวเจ้าบ้าน

ให้มาเยือนเรือนชานสักนิดก็ยังดี

คิดถึงอ่ะ

ฝันดีเน้อ

เจอแต่หมอผะหยิงน่ะสิ ไม่เจอหมอจ๊ะ แบบแม่หญิงเลยอ่ะ
เลยต้องพยามหาย ไม่อยากไป อีก ไม่มีแรงดึงดูดใจ เอิ๊กๆ
อ่ะจ้า คืนนี้ก็จะไปออกกำลังกายจ้า เดี๋ยวค่อยกลับมาป่วยต่อ อิอิ

นี่ตะเอง...เห็นพ่อหนุ่มรำพึงมาปรากฏตัวแล้วนะ

หลังจากหนีไปหลบเลียแผลใจเสียเป็นอาทิตย์

แต่มาทักตะเองแค่ Hi คำเดีย อิอิ

แต่ทักพี่ยาวกว่าอีกนะ

ทักว่า Hi krub.

เค้าทักตามอาวุโสน่ะ
555

สวัสดีวันอาทิตย์ค่ะ ... ไปเที่ยวไหนเอ่ย