Bloggang.com : weblog for you and your gang
มันคงเป็นเรื่องบ้าที่คุณจะเลิกฝัน
เพียงเพราะบางฝันนั้นไม่เคยเกิดขึ้น
มาร่วมกันฝันต่อเถอะ
Group Blog
น้ำมือแห่งกาลเวลา
หัวใจวูบไหว
เมื่อดอกไม้บานในหัวใจ
ความทรงจำในวันวาน
ค่ามันอยู่ที่ใจ
+++Boom+++
รู้จักกัน เพิ่มอีกนิ้ดนึงนะ
YoGa สมัครเล่นของหนูบัว
กันยายน 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
14 กันยายน 2549
เมื่อผู้ยิ้งผู้หญิงมาเจอกัน
All Blogs
ทักทายกันหน่อย หลังจากหายไปซ้านาน
และแล้วก็กลับมา
ทำงานแล้วค่า
อบรมเสร็จแล้ว
ความเป็นไป ในขณะนี้
น้องที่น่าเตะ
สัปดาห์แห่งความประทับใจ
ควันหลงจากเปิดเทอม
เรียนอาทิตย์แรก
เปิดเทอมแล้วก๊าบบบ
เพื่อน
เริ่มปีด้วยเรื่องที่ดี ๆ
สิ่งเดียว
คอหนู เคล็ดแย้ว
ก็จะทำไม
บ้าน
สวัสดีปีใหม่ค่า
สิ่งที่เรียกว่า ความรู้สึก (อีกสักรอบ)
แล้วก็ผ่านไป
เหนื่อยดีแท้
ขอบคุณที่แวะมา
ผลุบไปโผล่มา
เสียดายของ
แจ้งความเท็จ
เพียงแค่หนึ่งคำพูด
วันเวลามีค่า...ถ้ามีเธอ
ฉันอาจจะรักเธอได้...แต่
รักเหมือนเป็นวันสุดท้าย
เรียนรู้ที่จะ...ลืม มันไปบ้าง
กาเอ๋ย...กาหลง
เหตุผล ก็แค่คำพูดที่สวยหรู
พ่อของฉัน
นอนตื่นสาย มันผิดตรงไหน?
พรุ่งนี้ยังมี
จบเสียที...ยะฮู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
แน่ใจ๋...ว่ามันคือข้อสอบ?
ขี้เกียจซ้า
ความหม่นหมองที่น่าเบื่อ
เมื่อผู้ยิ้งผู้หญิงมาเจอกัน
เมื่อผู้ยิ้งผู้หญิงมาเจอกัน
วันนี้ขณะที่นั่งทำบล็อคอยู่ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดัง
ขึ้นมา พร้อมคำถามไอตี้ แกจะไปกินน้ำชามั้ย เพื่อนๆ ชวน
ถ้าไปเดี๋ยวเข้าไปรับ เด็กดีอย่างเรา มีรึจะปฏิเสธ อิอิ
คือว่าที่หาดใหญ่เนี่ย ไม่รู้เป็นอะไร เด็กๆ ชอบไปนั่งร้าน
น้ำชาตอนค่ำๆ เฮฮาปาจิงโกะกันไปตามเรื่อง เป็นนัยว่า
ทำให้คลายเครียด(หรือทำให้เครียดกว่าเดิม)
เมื่อไปถึง โอ้แม่เจ้า!!! ทำไมคนเยอะจัง รีบจองโต๊ะ
ขณะนั้นคนที่ชวนทั้งหลายก็ยังเดินทางมาไม่ถึงสักคน
เมื่อมาถึง ดันใส่กระโปรงทรงเอกันทุกคนอีก แล้วได้โต๊ะ
แบบนั่งพื้น ทุลักทุเลกันไปพอสมควร มาถึงก็ไม่พูดพล่าม
ทำเพลงกันมาก สั่ง สั่ง สั่ง และสั่ง จนคนจดมึน (คนจดคือเราเอง) เมื่ออาหารมาครบตามที่ต้องการ เกิดอาการแร้งลง
คือว่าที่ไปอ่ะ ผู้หญิงหมดนะ เลยไม่ต้องรักษาภาพพจน์
มาก เอาเป็นว่าหนุ่มๆ เห็นการกินครั้งนี้ อาจต้องกลับไปคิด
ดูอีกครั้งว่า ผู้หญิงเหรอเนี่ย อิอิ
เมื่อกินไปได้สักพัก เราก็เริ่มปรับทุกข์กันเล็ก
น้อย เรื่องเรียน แล้วลามไปจนถึงเรื่องแต่งงานได้ไงไม่รู้
รู้แต่ว่าพอเรื่องนี้ทุกสายตาก็มองมาที่เรา พร้อมถามว่า
แกจะแต่งงานป่าวเนี่ย แต่งคนแรกป่าว อ่าวนะ โยนขี้มา
แระ ก็กลัวเพื่อนๆ เสียใจที่อุตส่าห์ถาม หลังจากที่เห็นมัน
ก้มหน้าก้มตากินไม่ปรึกษาใคร อิอิ
ก็เลยตอบไปว่า ตอนนี้ยังหาคนแต่งด้วยไม่ได้ แต่ไม่ต้องห่วง มีสโลแกนว่า เท่ห์ไม่เท่ห์ไม่เกี่ยว อาศัยที่เปลี่ยวและพละกำลัง เล่นเอาฮายกโต๊ะ จนโต๊ะข้างๆ
เหลียว ก็แหมทำไงได้ นานๆ คุยกันทีก็งี้อ่ะ เล่นเอาผู้ชาย
หน้าแดงไปได้หลายคน เมื่อผู้หญิงกลุ่มนี้คุยกัน
อย่าไปสนใจรายมากเลย เอาฮาอย่างเดียว ชีวิต
มีเรื่องเครียดมากพอแล้ว อย่าหาเพิ่มดีที่สุด
หัวเราะวันละนิด จิตแจ่มใสนะ
Create Date : 14 กันยายน 2549
Last Update : 6 ตุลาคม 2549 20:43:27 น.
1 comments
Counter : 528 Pageviews.
Share
Tweet
ไ่ม่ต่างกันเลยค่ะ ....
ตอนที่เรียนนะค่ะ ในกลุ่มจะมีเพื่อนทั้ง 10 คน เวลาจะกินไรกันทีแห่กันไปทั้งโขยงเลยค่ะ ...
ตอนแรกก็ยังพอรักษาภาพพจน์อยู่บ้างค่ะ ...
พอได้นั่ง ...
สั่งอาหารแล้ว ..
ไอ้ระหว่างที่รอเนี้ยแหละ แมงโม้บินว่อน
ยิ่งตอนอาหารมาแล้วนี่ไม่ได้พูดถึงเลยค่ะ ...
พอจานถึงโต๊ะ ...
อาหารในจานหาแว่บไปกับตา ...
ถึงคราวพักยกค่ะ ...
รออาหารจานต่อไป
พูดแล้วก็คิดถึงเพื่อนๆ ค่ะ ... เพราะตอนนี้เรียนจบแล้ค่ะ ... มีโทรคุยกันบ้าง ...
โดย: นู๋นม (
ไม่มีใครรู้
) วันที่: 14 กันยายน 2549 เวลา:10:41:46 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
บัวริมบึง
Location :
ภูเก็ต Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ที่ข้างกายเธอรักฉันวนเวียนอยู่ไม่ไกล
ผู้คนอาจจะเดินเข้าและออก
ในชีวิตคุณมากมาย
แต่มีเพียงบางคนเท่านั้น
ที่ฝากสิ่งที่คุณจะรำลึกถึงเขา
เมื่อเขาจากไป
วันหนึ่ง...เราจะกลายเป็น
ความทรงจำของกันและกัน
โลกไม่เคยทำให้มนุษย์สมบูรณ์แบบ
เพื่อเผื่อเนื้อที่ให้คุณได้มีโอกาสแสวงหา
แต่โลกทำให้มนุษย์มีความเหงา
เพื่อให้มนุษย์แสวงหาความรัก
และมอบความรักและได้รู้ว่า
"การมีเพื่อนทำให้โลก
ไม่เงียบเหงาจนเกินไป"
และข้าปรารถนาจะเป็นสายลม
ถวิลหวังที่จะหลับตาลง
และตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนเจ้า
ตลอดกาล........
ความรัก คือ ความปรีดีที่แสนเปรี้ยว
ความเศร้าสร้อยที่แสนหวาน
ความตายที่มีชีวิต
และชีวิตที่กำลังจะตาย
-โทมัส วัสสัน-
ยูงทองล่องฟ้าเมฆิน
ถวิลหวังไอดิน
โบยบินผินสู่พสุธา
ดอกฟ้าโน้มกิ่งลงมา
จากสวรรค์อาภา
ให้ดินปรีดาอาวรณ์
-เพชรพระอุมา-
ขอบคุณพี่อ้อมที่ช่วยทำให้
เกิดความสวยงามแก่บล๊อคนี้น่ะค่ะ
ขอบคุณมิตรภาพดีๆ จากที่แห่งนี้
และขอบคุณอุปกรณ์ตกแต่งบล๊อคจากทุกๆ ที่ค่ะ
Friends' blogs
ป้าหนอน
oreocream
NaM_85_ลูกน้ำ
ติกาหลัง
หวานเย็นผสมโซดา
A r t F u l l Y
kiraenae
clown_in_crown
คนรักน้ำมัน
prapasawat
... กระซิบรัก จากความทรงจำ ...
แซนด์ซี
ออดตอด
บุคคลไม่สำคัญของโลก
แมงป่องไร้พิษ
opleee
เบาบางว่างพ้นจรดฟ้า
เพรง.พเยีย
กวิสรา
A TU CORAZON
locklove
เด็กหญิงหมูตุ๋น
thattron
เกเร อารมณ์ดี
เปลวเทียนสีน้ำเงิน
wanwitcha
das_ziechen
off_elmas
กระต่ายลงพุง
อิ๋ง ณ มอ.
ป้าฟ้าใส
gripenator
sanow
nu-an
Link_conner55
cm-2500
Picike
rayasuree
Halimeda Lover
the Vicky
ดำรงเฮฮา
law of nature
กบฎ ความเครียด
smack
คริสตอลสีชมพู
กะว่าก๋า
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
taibangplee
i'm not superman
ก ร ะ ต่ า ย ต า ก ล ม
ดอยปุย
ยอพระกลิ่น
Webmaster - BlogGang
[Add บัวริมบึง's blog to your web]
Links
แจ่มใส
ภ.ว.
มอ.
กองทัพหนอน
เรื่องเล่าหลังวัง
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ตอนที่เรียนนะค่ะ ในกลุ่มจะมีเพื่อนทั้ง 10 คน เวลาจะกินไรกันทีแห่กันไปทั้งโขยงเลยค่ะ ...
ตอนแรกก็ยังพอรักษาภาพพจน์อยู่บ้างค่ะ ...
พอได้นั่ง ...
สั่งอาหารแล้ว ..
ไอ้ระหว่างที่รอเนี้ยแหละ แมงโม้บินว่อน
ยิ่งตอนอาหารมาแล้วนี่ไม่ได้พูดถึงเลยค่ะ ...
พอจานถึงโต๊ะ ...
อาหารในจานหาแว่บไปกับตา ...
ถึงคราวพักยกค่ะ ...
รออาหารจานต่อไป
พูดแล้วก็คิดถึงเพื่อนๆ ค่ะ ... เพราะตอนนี้เรียนจบแล้ค่ะ ... มีโทรคุยกันบ้าง ...