โฮโนพลุ Trail นี้ ไม่ได้อ่านรีวิวให้ดีๆและละเอียดก่อน hike เข้าไปคะ...เป็นอะไรที่พลาดมาก ไม่เคยรู้สึกผิดพลาดขนาดนี้ 555 รู้สึกเจ็บใจกับความขี้เกียจของตัวเองจริงจริ๊ง... "สันเขาโฮโนพลุ" ทางเดินป่าเส้นนี้ระยะทาง 5 ไมล์ น่าจะประมาณ 8 กิโลเมตรนิดๆ ในการเดินเข้าไปและเดินกลับ ตอนนั้นดูแค่แผ่นที่กับระดับความยากง่าย แพ็คของกิน แพ็คน้ำ เช็คสภาพอากาศฝนไม่ตก คือจบ พร้อมเดิน พร้อมลุย... 

 เอาเถอะมันย้อนเวลากลับไปไม่ได้แล้ว   

นึกถึงวันที่ต้องเดินป่าโฮโนพลุทีไรก็รู้สึกสมเพศตัวเองคะ คือพอ Hike เสร็จ กลับมาที่รถแล้วค่อยหยิบโทรศัพท์มาอ่านรีวิวทีหลังคะ 555  หึหึ นึกหละเจ็บใจ เจ็บใจจริงๆ  เพราะเป็นการเดินป่าที่แสบขา แสบแขนที่สุดในชีวิต....  เป็นบทเรียนที่จะไม่ลืมกับการซะล่าใจครั้งนี้ของตัวเองเลยคะ

 

Trail นี้เพื่อนคนอเมริกันแนะนำให้มาอีกที มันบอกว่า "You MUST do it!"  
เป็นเส้นเดินเขาที่มหากาฬมาก 

Trail นี้ เริ่มเดินจากถนนเส้นหลังในอุทยาน Koke'e คะ  มันจะเหมือนเดินลงมาจากสันเขาอีกที ไม่ได้เริ่มต้นเดินจากระดับน้ำทะเล ไม่เหมือน ปีนยอด Summit... ออกแนวเดินชมนกชมไม้มากกว่า

 

 

ณ Koke'e State Park เกาะคาไว เดือนมีนาคม 2019
สันเขาโฮโนพลุเป็นเส้นทางเดินเขาที่ เราสองพี่น้องตั้งใจจะมาเดินกันมาก
(นิขนาด "ตั้งใจ" ยังไม่รู้จักวางแผนกันก่อนมา นิสัยไม่ดีจริงๆ)

แค่เริ่มต้นก็เกือบจะตีกันแล้ว จากจุดเริ่มต้นสิ่งที่เกิดขึ้นของการไม่รู้จักวางแผนคือ
ได้รับรู้รสชาติของการงงทาง "หลงป่า" หลงนิดๆ เดินวนอยู่ที่เดิมประมาณ 10-15 นาที
แล้วไอ้ตรงที่หลงอยู่ อยู่ห่างจากรถแค่500เมตรเองคะ   
สุดท้ายก็เลยเปิด GPS ที่โหลดไว้ แล้วค่อยๆเดิน ตามในแผนที่ไปก่อนสักพัก แล้วถึงปิด GPS (มันเปลืองแบต)

คิดถึงวินาที ที่เดินวนมาแต่ที่เดิมๆยังตกใจ
ขอบคุณเทคโนโลยีสมัยนี้ที่ทำให้ชีวิตมันง่ายขึ้นมาหน่อย ไม่งั้นคง"งง"ป่านานกว่านี้

ไม่"งง"สิ... "หลง"ป่าเลยหละค่ะ



เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเส้นปีนเขาเส้นนี้ไม่ค่อยมีคนเดินคะ ตรงทางเข้าป่ามันจะทึบๆหน่อย หาทางเดินค่อนข้างยาก
แต่พอพ้นต้นไม้อันไม้อันสูงใหญ่มาได้ก็จะเจอก้อนเฆม ระดับความสูงเท่ากับระดับก้อนเฆม 

อากาศดีม๊ากกก 

แต่ ธรรมชาติไม่ได้มากับความสวยงามอย่างเดียว "เอาหนามมาด้วย"
ต้นเฟริ์น พวกวัชพืชต่างๆนาๆ ที่มันมีหนาม สูงแค่ระดับเอวเยอะมาก กกกก





เส้นทางเดินเขา อิโฮโนพลุนิ ทางรัฐดูแลรักษาอย่างดี ทำทางเดินเขา เป็นกิจลักษณะจริงจัง มองเห็นทางง่าย

ต้นเฟริ์นสีเขียวจี๋ที่ยังไม่ตาย ก็พอให้อภัยคะ.....แต่ ต้นแห้งๆ มีหนามที่อยู่ตามทาง
(ซ่อนอยู่ใต้ต้นสีเขียวอีกที คือเยอะมาก โคตรเจ็บ มันข่วนขา ข่วนแขนตลอดทาง  เจ็บบ)
ถึงบอกว่า พลาดมากเลยคะที่ไม่รู้จักอ่านรีวิวมาก่อน เพราะมันเป็นแบบนี้เกือบตลอดทั้งทาง
 
นักเดินเขาหลายๆคนแนะนำว่า ให้ใส่กางเกงขายาวหรือเล้กกิ้งขายาว จะดีที่สุด

(อินิมารู้อีกทีตอนกลับมาที่รถแล้ว หื่อๆ  ได้เลือดไปเรียบร้อย)


เราพลาด เพราะ ใส่ขาสั้นมาคะ..... น่าอนาจใจจริงแท้
 

วิวก็ต้องดู
หนามก็ต้องคอยเดินหลบ









มุดออกมาจากด่งป่าหนาม
เริ่มจะเห็นสันเขาบ้างแล้วคะ





ธรรมชาติ อลังการ งานสร้างมาก





เดินเขาเส้นนี้ไม่ค่อยมีคนมาเดินจริงๆ
นอกจาก พวกเราสองศรีพี่น้อง
ก็มีคุณป้าคนหนึ่ง มากับหมา 2 ตัว.... เห็นหมาของป้าแล้วรู้สึกระอายใจกว่าเดิม ฮ่าๆ
หมาขาสั้นม๊าก...มันเดินมาได้ยังไงตั้งไกลว้า 
คือบางจุดมีทั้งเดินขึ้นเดินลง ทั้งความโคลนอีก ชันอี๊ก

ด้วยความสงสัย เพราะคนขายาวๆเองยังเกือบไม่รอด
เลยลองถามป้าแกดู แกบอกว่า ไอ้ตัวขาสั้น คอกี้ แกอุ้มมาเกือบตลอดทาง   

โอ้ย เอ็นดูเด้อ 5555





แวะจอดถ่ายรูป & ทานข้าวเที่ยงคะ
ทั้งรองเท้า ทั้งขา ยับเยิน
... แต่มีความสุขม๊าก






จากสันเขา... นั่งเล่น ดูนั่น ดูนี่ไปเรื่อย






Na pali coast
...Here I am...
มาแล้วเด้อ.... ยิ่งใหญ่อลังการสมคำล่ำลือ




ลองเดินลงไปจากสันเขา แล้วเดินกลับขึ้นมาใหม่
มัน ลื่นสุดๆ
เดิน 3 ก้าว ล่วงลงมา 2 ก้าว 
พอก่อน ไม่ลงไปแล้ว ขี้เกียจเดินขึ้นแล้วเด้อ

ใช้เวลาไปทั้งหมด 5 ชั่วโมง ไป-กลับ คะ