มาคาไวรอบนี้มากับน้องชาย 2 คน ด้วยความที่ทั้งพี่ทั้งน้องหมดมุขหาอะไรเล่นบนเกาะ ว่ายน้ำก็แล้ว มุมน้ำดำน้ำก็แล้ว และยังต้องอยู่ที่นี่อีกหลายวัน คนน้องก็เลยชวน "ไปดูน้ำตกกันไหม" สุดท้ายสองพี่น้องก็เลยหาเส้นทางเดินป่าออกไป Hiking กันจ้า.  ระยะทางแค่ 2.8 Mile ก็ประมาณ 5 กิโลได้มั้งคะ เห็นระยะทางใน Map ตอนแรกนึกในใจ "โอ้ย จิ๊บๆ" แต่พออ่านข้อมูลในรีวิว internet ไปเรื่อยๆ เค้าบอกว่า แนะนำสำหรับคนที่มีประสบการณ์แค่นั้น ไอ้เราก็นึกในใจ "เฮ๊ยแค่เกือบ5กิโลไม่น่ายาก" ถึงกับต้องแนะนำแค่คนที่มีประสบการณ์เลยเหรอว๊า พอลองอ่านรีวิวเท่านั้นหละคะใจเต้นตูมตามๆ เริ่มอยากจะสนุกขึ้นมาหละ
 

"The trail VERY rugged and difficult to follow at the times. The Falls were beautiful and worth the hike.Lots of people detracted from experience"  
ประมาณว่า "เส้นทางนี้เดินป่าเส้นนี้ค่อยข้างยากและขรุขระม๊าก น้ำตกสวยแลคุ้มค่าที่เดินเข้ามา แต่เสียดายคนเยอะไปหน่อย จากประสบการณ์ของฉันนะ"
 

"Wouldn't reccommend this Trail" The trail is very hard to follow after about 0.5 miles in.After that,Good luck"
"ไม่แนะนำเส้นนี้ เส้นนี้เดินยากมาก พอหลังจากเดินมาได้ 0.5 ไมค์ หลังจากนั้นก็ขอให้โชคดีหละกัน."

 

สองพี่น้องมองหน้ากัน.... "เอ่อ เอาผลุกับเอาไฟเช็คไปด้วยมะเมิง  เผื่อเราหลงป่า 555"


 อีกรีวิวหนึ่งที่ทำให้สองพี่น้องมองหน้ากันและกลืนน้ำลายอึกใหญ่
 

เดินป่าเส้นนี้สนุกมาก "ถ้า" คุณเป็นนักเดินเขาที่มีประสบการณ์นะ ทางแมร่งยากสุดๆ แม้กระทั้งในกลุ่มของพวกเราก็มีคนได้รับบาดเจ็บ จากการเดินเส้นนี้
ฉันอาศัยอยู่ที่เกาะนี้พบว่ามีคนหายบ่อยๆ เตรียมถางป่ากันได้เลยทำสัญลักษณ์กันหลงกันได้เลย เอาอุปกรณ์ปฐมพยาบาลไปด้วย เอาน้ำดืมไปเยอะๆมันยิ่งกว่าที่คุณคาดคิดไว้ ขอให้สนุกกับการผจนภัย
 

 

"Even experienced hikers will get a workout like gym trainning on this hike! It is easy to get lost as well as injured, but worth the adventure!!"
แม้กระทั้งคนที่มีประสบการณ์การปีนเขายังรู้สึกเหมือนได้ออกกำลังกายกับฝึกทหาร มันง่ายมากที่จะหลงป่าและได้รับบาดเจ็บ แต่มันคุ้มค่ามากกับการผจนภัย


สองพี่น้องมองหน้ากันรอบสุดท้าย...
เอ่อ เอา Trail นี้แหละฟังดูตื่นเต้นดี ไหนลองดู 













Trail นี้ เดินยากจริง อย่างที่เค้าบอกมา..... ด่านแรก ต้องเดินข้ามลำธาร 
ข้ามไปข้ามมาซิกแซก ไปซิกแซกมา อยู่อย่างงั้น เป็นชั่วโมง...

เดินไปเรื่อยๆเจอป่าไผ่ ป่าไผ่ แล้วอิตาใบไผ่นิล่วงเต็มพื้น เยอะจนกลบทางเดิน 
ประมาณว่า จำรอบเท้าตัวเองเเทบจะไม่ได้เลย แบบว่านิกุเหนียบตรงนี้ไปแล้วเหรอ (เกือบมีหลงแน่ๆ) กุจำไม่ด๊าย
เดินไปเรื่อยๆ เริ่มแบบ ความโคตรโคลนสุดๆ ก็มา มองรอบๆ นิป่าทึบมาก
ทำไมมันทึบขึ้นเรื่อยๆ หวะ
ไม่ได้การหละ ต้องอยู่ใกล้ๆ กับลำธาร ไว้ ถ้าป่าทึบขึ้นเรื่อยๆ กุหลงแน่นอน
จะไปน้ำตกต้องเดินข้างๆลำธาร ปลอดภัยสุดหละ

เดินมาเรื่อยๆ เหมือนเจอทางตัน ทั้งๆที่ เดินอยู่ใกล้ลำธารตลอดเวลา
คุยกับน้องชาย คือเราต้องปีนหินโกนนั้น ข้ามไปลำธารอีกฝั่งรึปล่าววะ

สุดท้ายสองพี่น้องก็ต้องปีนข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งของลำธาร "งานปีนก็ต้องมาอีก"

เดินมาเรื่อยๆ อ่าวว แซ๊ท!  ทางหาย หยุดคุยกันสักพัก... สุดท้ายก็ต้องเดินตามโขลดหิน
อิพี่น้องคู่นี้ใส่รองเท้าHikingเดินป่ามานะ มัน waterproof ก็จริง
แต่มันก็ไม่ใช่แบบที่จะลุยน้ำได้ตลอดเวลา
สุดท้าย อิพี่ลื่นจ้า แต่ดีจับโขลดหินก้อนข้างๆไว้ทัน...ไม่งั้นคงเจ็บตัวแน่ๆ

และก็มีถึงจุดที่สองพี่น้องเกือบหันหลังกลับบ้าน ไม่เดินต่อไปแล้ว Trail นี้ เดินยากม๊ากกก
เพราะมันหลงง่ายจริงๆ ไม่ได้ท้อหรืออะไร ฝนทำท่าจะตก ถ้าไม่มั่นใจว่าใช่ทางที่จะต้องไปหรือปล่าว ไม่ควรดื้อดึงไปต่อ... เกาะนี้เล็กกว่าภูเก็ตก็จริง แต่ถ้าหลงมา
ติดอยู่ในป่านานแค่ไหนเราไม่มีทางรู้
สุดท้ายกำลังจะหันหลังกลับ จัดระบบระเบียบเป้ใหม่ นั่งผูกเชื่อกร้องเท้า
เตรียมเดินกลับออกมา......แต่





สักพักได้ยินเสียง แกร๊บๆ แกร๊บๅ สงสัยมีคนเดินมาเหมือนกัน ดีเลยจะได้มีเพื่อน hike เข้าไปที่น้ำตก
เรามาหยุดตรงนี้ เราอาจจะมาถูกทางก็ได้ แค่ไม่รู้จะไปไหนต่อ
ปรากฏว่า เป็นเด็กฝรั่ง 2 คน มองหน้ากันกับน้องชาย เฮ๊ย มันจะพาเราหลงยิ่งกว่าเดิมมั้ย 
2 คนนั้น คือเด็กม๊าก เล่นเดินดิ่งๆ เข้ามาแบบไม่มีเบรก ไม่มีหยุด
แค่ Say "hi!" แล้วมันก็เดินทางไปต่อ...มาไวไปไวเหมือนพายุ

สุดท้ายสองพี่น้องเลยถึงรู้ว่า จากตรงนี้คือพวกกุ "ต้องมุด" ต้องมุดและก็ปีนตามต้นไม้ เท่านั้นถึงจะผ่านไปได้
ว่าแล้ว ทำไมในรีวิวถึงมีแต่คนบอก ทั้งยาก ทั้งเหมือนฝึกทหาร และบาดเจ็บง่ายๆ


โอเค๊ ไปต่อ

มุดก็มุดวะ!!

ตามไอ้เจ้าเด็ก 2 คนนั้นไป ดูเหมือนนางพร้อม พี่แกเล่นเดินดิ่งๆ ไม่สนใจเจ๊กสองคนนี้เลย
อีกคนไม่ใส่รองเท้า เหมือนรู้ มันต้องมาปีนต้นไม้ยังไงอย่างงั้น









เกือบท้อใจกลับบ้านแล้วเว้ยเฮ๊ย
มาถูกทางแล้วคร๊าบ... ในที่สุดก็มาอยู่ระหว่างกลางของหุบเขา
และไอ้เด็กฝรั่งสองคนนั้นเดินไวม๊าก...
สองพี่เราพอมองเห็น trail ที่ต้องเดินก็ใจชื่น ชื่นใจขึ้นมาหน่อย
 







2.50 กิโลที่เดินเข้ามา ใช้เวลาไป เกือบ 2 ชั่วโมง เต็มๆ
Trail นี้ ความรู้สึกเหมือนไม่ได้มาเดินปีนสันเขา เดินชมนก ชมไม้
ตรงกันข้าม ยังกะมาฝึกทหารจริงๆ  อย่างที่เขาว่า 
ใช่สกิลความลิงล้วนๆ ทั้งปีน ทั้งมุด ทั้งต้องข้ามลำธาร ข้ามไป ข้ามมา
ฝนก็ทำท่าจะตกตลอดเวลา.....

ธรรมชาติ...มีอะไรให้ค้นหาและตามหาตลอด
แต่ขอเถอะอย่าฝนตกนะ

เหลือระยะทางอีก 2.50 กิโล ที่สองพี่น้องต้องงมทางกลับ

Trail นี้สนุกมาก เดินยากมาก หลงง่ายมาก (ถ้าฝนตกมานิคงชิปxาย)
 5 กิโล ใช้เวลากันไปทั้ง หมด 5 ชั่วโมง ไป-กลับ และ เอ้อระเหยที่น้ำตก.....

กลับออกมาถึงรถ ถึงกะปวดหัวไหล่ข้างที่เคยบาดเจ็บ (2ปีก่อน โน้ตเคยหัวไหล่หลุด)
อยากเปลี่ยน Trail นี้เป็นชื่อ Trail ว่า "น้ำตกตะเกียกตะกาย" แทนจริ๊งๆ
อะไรวะ น้ำตกมาคาเลฮา  Makaleha falls 
กว่าจะมุดเข้าไปได้ กว่าจะงมทางกลับออกมาอี๊กกกก