|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
14 ธันวาคม 2553
|
|
|
|
รักยกกำลังสอง บทที่ 26 นาฬิกาทราย (Hourglass) ตอนที่ 3
คราวนี้เขายืนอยู่ในสวนหินแบบญี่ปุ่น บนบ้านมีเสียงเด็กทารกร้องอยู่ข้างใน เอย์จิค่อย ๆ เดินเข้าไปก็เห็นหมอกับพยาบาลเพิ่งทำคลอดเสร็จ รอบ ๆ มีผู้ใหญ่หลายคนเฝ้ารอที่เลี้ยงฉลองให้กับทารกน้อย
เป็นเด็กผู้ชายท่าทางแข็งแรงเชียวค่ะ นางพยาบาลบอกกับชายผู้เป็นพ่อของเด็ก
เอย์จิยืนมองเด็กทารกอยู่พักนึงภาพที่เขาเห็นก็สลับฉากไป!? คราวนี้เขายืนอยู่หน้าวัดญี่ปุ่นโบราณ ทว่าภายในกลับมีพายุหมุนลูกใหญ่เท่าบ้านหมุนเป็นเกลียวทำลายสิ่งก่อสร้างทุกอย่างที่อยู่ในนั้น!!
พายุลูกนั้นไม่เคลื่อนที่ไปไหน มันพัดค้างนิ่งอยู่ตรงนั้น!? เกลียวของมันสูงเสียดฟ้า ภายในเกลียวมีใบไผ่หมุนวนอยู่เต็มไปหมด!? มันหอบเอาศาลเจ้าที่น่าจะเคยอยู่ตรงนั้นพังทลายไม่เหลือซาก แล้วพอลมสงบลงใบไผ่ที่หมุนวนอยู่ก็ร่วงลงพื้น เอย์จิเดินเข้าไปดูก็พบว่าพื้นไม้ของศาลเจ้านั้นยังไม่พัง ใบไผ่ที่ร่วงลงมากระจายเป็นรูปวงกลมซ้อนกันหลาย ๆ ชั้น และที่ใจกลางวงก็มีเด็กทารกคนหนึ่งนอนอยู่!?!
อุแว๊! อุแว๊!
ทารกนอนร้องไห้อยู่ตรงบริเวณที่น่าจะเป็นตาพายุ เขาไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนใด ๆ แล้วซักพักชายหญิงคู่นึงก็วิ่งเข้ามา พอเอย์จิเห็นหน้าทั้งคู่ เขาก็ร้องออกมาว่า
คุณพ่อคุณแม่! แล้วภาพตรงหน้าก็หมุนวนหายไปในเกลียวคลื่นอีกครั้ง!? . . .
ติ๊งงงง
{กลับมาที่เก่าอีกแล้วเหรอ}
เอย์จินั่งทบทวนถึงเหตุการณ์ประหลาดที่เขาพบเจอ ทั้งเรื่องชายหนุ่มในป่าไผ่ที่หน้าตาคล้ายกับเขามาก ปีศาจจิ้งจอกตัวใหญ่ยักษ์ สาวท้องแก่ที่เขารู้สึกคุ้นเคยกับเธออย่างประหลาด และเด็กทารกที่นอนอยู่ ณ ใจกลางพายุที่พ่อแม่ของเขาเข้าไปอุ้ม ทั้งหมดล้วนเป็นปริศนาที่คาใจเขาทั้งสิ้น
{ที่เราเห็นมันคืออะไรกันนะ ทำไมถึงมีคุณพ่อคุณแม่อยู่ด้วย}
ติ๊งงงง
เสียงน้ำอีกหยดพุ่งขึ้นฟ้า
เอย์จิแหงนมองตามมันขึ้นไปถึงได้รู้ตัว นั่นสิ! คิดไปตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือทำยังไงถึงจะออกไปจากที่นี่ได้ต่างหาก
{ว่าแต่ แล้วจะออกไปยังไงหล่ะ}
{ตอนนี้เรารู้แล้วว่าเสียงกังวานนี้เกิดจากอะไร บนฟ้านี่ก็เป็นทะเลเหมือนกัน แปลว่าน้ำจากด้านล่างหยดขึ้นไปด้านบน แล้วทั้งสองก็สลับที่กัน
}
{แล้วมันเกี่ยวกับทางออกยังไงนะ ไม่เข้าใจเลย
}
ติ๊งงงง
ถ้าน้ำพุ่งขึ้นไปมาก ๆ น้ำข้างบนจะเยอะขึ้นมั้ยนะ เอย์จิพึมพำกับตัวเองแล้วทำท่าครุ่นคิด
อืม
มันก็ต้องเยอะขึ้นสิ ก็น้ำหยดขึ้นไปใส่ฝั่งโน้นนี่นา แต่ว่า
แล้วมันเกี่ยวกับที่น้ำสลับที่ยังไงหล่ะ!?
ถ้าน้ำข้างบนเยอะขึ้นมันก็น่าจะหนักขึ้น อืมมม
แล้ว
ถ้าจะเกี่ยวข้องกัน
อืม
{จะเป็นไปได้มั้ยนะที่น้ำสลับข้างกัน เพราะน้ำด้านบนเยอะกว่าด้านล่าง!}
ติ๊งงงง
!!!
หรือว่าที่นี่คือ!?! แล้วเอย์จิก็ลุกพรวดขึ้นทันที
นั่นสิ! ถ้าเราเดาไม่ผิด ทางออกจะต้องเกี่ยวข้องกับการที่น้ำพลิกตัวนี่แน่!!
{อย่างงี้ต้องลองพิสูจน์!!!}
แล้วเขาก็ว่ายมุดลงไปใต้น้ำทันที!?! . . .
{อุ๊บบบ! น้ำนี่มัน
หนักจนแทบขยับตัวไม่ได้เลย}
{เราเองก็เคยดำน้ำมาบ้างแต่มันไม่น่าจะหนักถึงขนาดนี้นี่!?} เอย์จิกำลังถูกแรงดันน้ำบีบอัดจนแทบจะขยับตัวไม่ไหว ตอนนี้หูเขาอื้อไปหมด ลมหายใจกับปอดก็ถูกบีบรัดจนหน้าอกแทบจะฉีก!!
{แต่
ทางออกอาจจะอยู่ที่นั่น ยังไงก็ต้องลงไปให้ได้!!}
แล้วเอย์จิก็ฝืนว่ายฝ่าทะลวงแรงดันน้ำลงไป
{อึ๊บ! ยัง
ยังไหว} เขากัดฟันออกแรงฮึด!
{เอ๋?} แล้วจู่ ๆ เขาก็รู้สึกแปลก ๆ
{อะไรกัน? เมื่อกี๊ตัวยังหนักอยู่เลย แต่ทำไมพอลงมาเรื่อย ๆ แรงดันกลับยิ่งเบาลง}
เอย์จิรู้สึกว่ายิ่งดำลึกลงไปเท่าไหร่แรงดันน้ำกลับยิ่งเบาลงเท่านั้น ตอนนี้เขาหายหูอื้อตาลาย รู้สึกหัวโล่งและไม่อึดอัดอีกต่อไปแล้ว เขาดำลงไปได้เร็วขึ้นมากอย่างเหลือเชื่อ!!
{อย่างกับไม่ได้อยู่ในน้ำยังงั้นแหละ} เอย์จิว่ายลึกลงไปอย่างรวดเร็วราวกับมีแรงบางอย่างช่วยส่ง
บุ๋ง ๆๆ!
{ยังไหว! ลมหายใจเรา
ยังไปได้อีกสบาย ๆ}
แล้วในที่สุดเอย์จิก็ดำลงไปจนถึงก้นทะเล! แต่ที่นั่นเขาก็ได้เจออะไรบางอย่างที่เหนือคาดคิด!?!
{นี่มัน! ทำไมกัน?}
ก้นทะเลที่เอย์จิพบกลับมีลักษณะประหลาดไม่เหมือนทั่ว ๆ ไป มันเป็นแผ่นใส ๆ คล้ายกระจก ผืนก้นทะเลทั้งผืนราบเรียบไม่มีรอยขรุขระแม้แต่น้อย มันใสซะจนพอเอย์จิเอาหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ก็สามารถส่องสะท้อนให้เห็นใบหน้าของเขาได้!?
{นี่มันกระจก?} แล้วเอย์จิก็ลองเอื้อมมือไปแตะดู {อุ๊บ! ไม่ใช่!}
{เย็น! นี่มัน
น้ำแข็ง!?} เขาตกใจจนเกือบลืมกลั้นหายใจ!! เอย์จิไม่คิดว่าก้นทะเลที่ราบเรียบนี่แท้จริงแล้วจะเป็นก้อนน้ำแข็งขนาดมหึมา
{แต่ถ้าหากเป็นไปตามที่เราคิด ทางออกก็ต้อง
} แล้วเอย์จิก็ว่ายงมหาทั่วพื้นน้ำแข็ง
ติ๊งงงง
. . .
พรวดดด! เขาโผล่หัวขึ้นจากน้ำ!!
แฮ่ก ๆๆ ไม่ไหว กว้างขนาดนี้จะหาเจอได้ไง
มันต้องมีเบาะแสอะไรมากกว่านี้สิ
เอย์จิขึ้นมาพักหายใจแล้วก็ดำลงไปต่อ แต่ทะเลแห่งนี้กว้างจนสุดขอบสายตา ทำให้ยากต่อการที่หาอะไรเจอ
พรวดดด!!! เขาขึ้นมาพักแล้วดำลงไปซ้ำแล้วซ้ำอีกจนผิวหนังเริ่มเปื่อย เขางมหาอยู่นานจนไม่รู้ว่าเวลาผ่านนานเท่าไหร่
ติ๊งงงง
!!!
และแล้วเอย์จิก็ได้ยินเสียงกังวานมาจากบนผิวน้ำ
{ทะเลนี่คงใกล้จะพลิกตัวอีกรอบแล้วหล่ะมั้ง ถ้าไม่รีบหาให้เจอหล่ะก็
}
{แต่เอ๋! เดี๋ยวก่อนสิ!} จู่ ๆ เอย์จิก็ฉุกใจคิดอะไรบางอย่างออก
{ถ้าหากที่นี่คือ
งั้นทางออกก็น่าจะอยู่ตรงนั้น!?} แล้วเขาก็รีบว่ายไปตรงบริเวณที่หยดน้ำพุ่งขึ้นฟ้าทันที!?!
{มันต้องอยู่แถวนี้สิ!} เอย์จิเอามือควานหาไปทั่วก้นทะเลที่ตรงกับตำแหน่งที่หยดน้ำพุ่งขึ้นไป
ติ๊งงงง
เสียงกังวานดังเตือนเขา!!!
{ต้องรีบแล้ว!!!}
เอย์จิต้องแข่งกับเวลาทั้ง ๆ ที่เขาใกล้จะหมดลมหายใจเต็มที
และในที่สุด
ติ๊งงงง
{เจอแล้ว!!!}
ในที่สุดเอย์จิก็หาอะไรบางอย่างพบ! มันเป็นแท่งน้ำแข็งรูปแปดเหลี่ยมขนาดกว้างเท่าตัวคนฝัง! มันฝังอยู่บนก้นทะเลเหมือนกับเป็นจุกอุดช่องอะไรซักอย่าง ที่กึ่งกลางของมันก็มีรูที่พอจะให้คนเอามือจับยึดได้
{ใช่จริง ๆ ด้วย
}
{ที่นี่มันก็คือนาฬิกาทรายนั่นเอง!?!}
{พอน้ำพุ่งจากด้านล่างขึ้นไปข้างบน จนน้ำด้านบนมีเยอะพอ น้ำจากข้างบนก็จะพลิกกลับลงมาข้างล่าง! ส่วนน้ำข้างล่างก็จะพลิกกลับขึ้นไปแทน แล้วก็สลับกันไปมาเรื่อย ๆ}
{ถ้าคิดแบบนี้! ที่นี่มันก็เป็นเหมือนกับอยู่ในกระเปาะของนาฬิกาทราย!!! แล้วจุดที่น้ำหยดติ๊ง ๆ ขึ้นไปแท้จริงแล้วก็คือจุดกึ่งกลางของกระเปาะนั่นเอง!!}
{และถ้าจะมีทางออกหล่ะก็
มันก็จะต้องอยู่ตรงนี้เท่านั้น!!}
แล้วเอย์จิก็ดึงแท่งน้ำแข็งขึ้นจากพื้น อึ๊บบบ!!
ครืนนนนน! พอเขาเปิดมันออกน้ำจำนวนมากก็ทะลักเข้าไปทันที!!
ข้างใต้ฝารูปแปดเหลี่ยมเป็นโพรงลึกประมาณ 30 เมตร มันกว้างพอที่จะให้คนลอดเข้าไปได้ ที่ปลายอุโมงค์มีแสงส่องออกมาให้เห็นรำไร เอย์จิว่ายไปจนสุดทางก็พบว่า น้ำได้ไหลทะลักเข้ามาแค่ครึ่งอุโมงค์เท่านั้น ทำให้เขามีอากาศให้หายใจ
แปลกจัง ถ้าที่นี่เป็นก้นทะเล น้ำก็น่าจะไหลทะลักเข้ามาจนสุดสิ แต่นี่กลับ
ทำไมมันถึง
เข้าใจแล้ว! ทุกอย่างมันเชื่อมต่อกันหมดนั่นเอง!
เราเข้าใจผิดคิดว่าที่นี่เป็นก้นทะเล แต่จริง ๆ แล้วมันคือผิวทะเลต่างหาก!!
และทะเลฝั่งที่เราเข้าใจผิดคิดว่าอยู่ด้านล่างแท้จริงแล้วมันอยู่ข้างบน อยู่ในกระเปาะบนของนาฬิกาทราย!!! ส่วนทะเลที่เรามองเห็นว่าอยู่บนฟ้าแท้จริงแล้วมันอยู่ในกระเปาะด้านล่างต่างหาก!!
น้ำไม่ได้พุ่งขึ้นไปข้างบน! แต่เป็นเราต่างหากที่ยืนห้อยหัวมองลงไปข้างล่าง!
แบบนี้ทุกอย่างก็อธิบายได้ ที่เรายิ่งว่ายลงมาลึกแต่แรงดันน้ำกลับยิ่งเบาก็เพราะเราไม่ได้กำลังว่ายลงไปข้างล่าง แต่เรากำลังว่ายขึ้นข้างบนต่างหาก!!!
ติ๊งงงง
!!!
ต้องรีบแล้วสิ นาฬิกาทราย
ไม่สิ! นาฬิกาน้ำแห่งนี้คงใกล้จะพลิกกลับเต็มที
เอย์จิรีบหาทางออกไปจากที่นี่!! เขาพบว่าผนังที่สุดปลายถ้ำมีรอยแตกร้าวเป็นรูเล็ก ๆ ขนาดเท่าดวงตา ข้างในรูก็มีแสงสว่างส่องออกมา!?
รูนี่เชื่อมต่อไปยังข้างนอกงั้นเหรอ? เขารีบเอาตาส่องแนบกับรูนั้นดู
แว๊บบบบ!!!
แสงสว่างจากในรูส่องเข้าตาเอย์จิและได้เผยให้เห็นทุกสิ่ง ภาพของเด็กน้อยผมทองเนื้อตัวสะบักสะบอมที่นอนกองสลบอยู่กับพื้น ภาพชายหนุ่มถือดาบด้ามใหญ่ยืนจังก้าอยู่ข้าง ๆ และภาพเด็กสาวหน้าตาน่ารักที่ยืนพิงซบกับแท่งน้ำแข็งก้อนใหญ่ เธอหายใจรวยริน และตามเนื้อตัวก็ชุ่มไปด้วยเลือด!!!
เอย์จิมองหน้าเธอแล้วก็นึกขึ้นได้ เธอมีหน้าตาเหมือนกับหญิงสาวในชุดกิโมโนที่เขาพบในหมู่บ้านที่มีปีศาจจิ้งจอก 9 หางนั่งเอง! เพียงแต่ว่าเด็กคนนี้ดูอายุน้อยกว่าเล็กน้อย
เอย์จิรู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก เขารู้สึกคุ้นเคยกับเธออย่างน่าประหลาด ใบหน้าเรียวมนน่ารัก แก้มสีขาวอมชมพูเนียนนุ่ม จมูกเล็ก ๆ ดวงตากลมโต
แล้วในที่สุดเขานึกออก!!!
เรนะ!!!
แล้วเอย์จิก็หันไปทางเด็กน้อยที่นอนสลบอยู่
ลิลิธ!!!
นี่มัน! เกิดอะไรขึ้น!!
แสงที่ส่องมาฉายให้เห็นชายหนุ่มผมทองกำลังเดินเข้าไปหาเรนะ ในมือเขากำดาบด้ามใหญ่ที่ทำจากน้ำแข็งอยู่
แกมัน! คิเรีย!!
แก! คิดจะทำอะไรหน่ะ! อย่าเข้าไปใกล้เธอนะ เอย์จิคำรามเสียงดัง แต่เสียงของเขาก็ข้ามไปไม่ถึงอีกฝั่งของกำแพง
ตึง!! ตึง!! ตึง!!
เอย์จิรีบเอามือทุบกำแพงทันที แต่มันก็ไม่ยอมพัง!
ในภาพที่เห็น คิเรียกำลังยืนจังก้าอยู่ข้างหลังเด็กสาว เธอยังเลือดไหลไม่หยุด ไม่ต้องห่วง เจ้าไม่ต้องทรมานอีกต่อไปแล้วนังเด็กน้อย แล้วเขาก็เงื้อดาบด้ามใหญ่ขึ้นเหนือศีรษะของเธอ!?!
พังสิโว้ย! ไอ้กำแพงเฮงซวย!!
ตึง!! ตึง!! ตึง!! ตึง!!
เอย์จิทุบมันรัว ๆ จนเริ่มมีเลือดกระเซ็นออกจากมือ
คิเรีย! ไอ้ชั่ว! อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ
ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง! ตึง!
เอย์จิทุบไปเท่าไหร่ ผนังก็ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน
แล้วไอ้รอยแตกนี่มันมาจากไหนวะ! เขาร้อนลนจนคุมสติไม่อยู่
พร้อม ๆ กับที่คิเรียวาดคมดาบลงมา เด็กสาวก็รวบรวมลมหายใจเฮือกสุดท้ายบอกกับร่างของเอย์จิที่แช่อยู่ในน้ำแข็งด้วยเสียงแผ่วเบาว่า
ขอโทษ
นะจ๊ะเอย์จิคุง ชั้นมัน
ไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่เป็นฝ่ายมาช่วยเธอแท้ ๆ
ขอ
โทษนะจ๊ะ
ขอโทษจริง ๆ
พอได้แล้ว! ไม่ต้องพูดแล้ว! รีบหนีไป!!!
อย่างน้อย
อย่างน้อยชั้น
เรนะ! หนีไปปปปปป!!!
ติ๊งงงง
!!!
แล้วน้ำหยดสุดท้ายก็พุ่งขึ้นฟ้า
พร้อมกับคมดาบน้ำแข็งที่กำลังฟาดลงมาที่คอของเธอ!!
วี๊ดดดดดดดด เสียงคมมีดแหวกอากาศได้ยินอย่างชัดเจน
ครืนนนนน!!! นาฬิกาทรายกำลังพลิกกลับไปอีกฝั่ง!
อย่างน้อยชั้น
แล้วเรนะก็จูบลงที่ริมฝีปากของเอย์จิ!?!
วาบบบบ!!!
แสงสว่างจ้าแผ่ออกมาจากบริเวณที่จุมพิต!!
แท่งน้ำแข็งที่จองจำเขาไว้ก็เกิดรอยแตกร้าวกระจายไปทั่ว!?
บนกำแพงที่กักขังเอย์จิอยู่ก็เช่นกัน!!
แสงสว่างจำนวนมหาศาลส่องออกมาจากรอยแยกพร้อมกับภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่พรั่งพรู!? . . .
{{พี่คะ เอย์จิคุง ดูนี่สิ! กิ่งปะการังสีชมพูในมือเรนะค่อย ๆ หรี่ลงจนดับสนิท}}
{{ท่าจะไม่ดีแล้ว วิ่งเถอะ!}}
{{อย่าอยู่ห่างกันนะ!}}
{{ระวังงงง!!}} . . .
{{แกเป็นใคร! เรกะกับเรนะอยู่ไหน}}
{{หึหึหึ ขอโทษที่เสียมารยาท ชั้นบารอน เอ็ดเวิร์ด ฟอเฟวเดอร์ ส่วนนี่คิเรีย อัลคาทาล พ่อบ้านของชั้นเอง}}
{{ชั้นมีเรื่องอยากรบกวนเธอ คือชั้นต้องการร่างกายของคนรักของเธอ เพื่อทำให้ฝันของชั้นเป็นจริง}}
{{เพื่อการนั้นจึงขอรบกวนให้เธอตายอยู่ที่นี่ซะเถอะทาคุมิ เอย์จิ!}}
{{นายท่านขอรับ แค่มนุษย์คนเดียวไม่ต้องถึงมือนายท่านหรอกขอรับ ให้ผมจัดการเองเถอะ}}
{{อั่กกก! อะไรกัน! แก นี่มัน!?}}
{{นายท่านระวัง! เจ้าเด็กนี่มันไม่ธรรมดา อ๊าคคคค!!}}
{{แค่จัดการกับพ่อบ้านของชั้นได้ อย่าเพิ่งได้ใจไปทาคุมิคุง!}}
{{หึหึหึ ร้ายกาจจริง ๆ ชั้นยอมรับ สมแล้วที่รอดจากกับดักของชั้นมาได้หลายต่อหลายครั้ง}}
{{ใครมันจะไปอยากได้การยอมรับจากคนอย่างแกกัน บอกมานะว่าเรกะกับเรนะอยู่ที่ไหน!?}}
{นายท่านนน!!}}
{{ไม่ต้องห่วงหรอกคิเรีย ยังไงชั้นก็ไม่แพ้เจ้าเด็กคนนี้แน่!!!}}
{{นี่มันอะไรกัน!}}
{{หึหึหึ ติดกับชั้นจนได้ ถ้าฆ่าเธอไม่ได้ ถ้างั้นก็จงถูกจองจำอยู่ที่นี่ไปชั่วนิรันดร์เถอะ ฮ่า ๆๆๆ}} . . .
{{เวลาไม่เหลือแล้ว! ได้โปรดรู้สึกตัวเถอะ เรนะจังกำลังอยู่ในอันตรายนะ!}}
{{สิ่งที่จะเอาลบล้างความอาฆาตแค้นของเอ็ดเวิร์ดได้มีเพียงความรักบริสุทธิ์เท่านั้น!}}
{{มิยูกิจุมพิตไปตรงบริเวณเปลือกตาของเขา รอยจุมพิตนั้นส่องแสงออกมาแวบนึง แล้วกำแพงน้ำแข็งในถ้ำที่ก้นทะเลก็เกิดรอยร้าวเป็นรูขนาดเท่าดวงตา}}
{{ชั้นช่วยเธอได้เพียงแค่นี้เอง รู้สึกตัวเถอะเอย์จิคุง}}
{{ได้โปรดเถอะ ช่วยพวกเราด้วย!!!}} . . .
นี่มันแสงอะไรกัน!!
จงตายซะเถอะเรนะ ฮิเมะ!!!
วี๊ดดดดดดด คมดาบกำลังแหวกอากาศพุ่งเข้าใส่คอของเรนะ
เปรี๊ยะะะะ ๆๆๆ! รอยร้าวจากผนังน้ำแข็งลุกลามไปทั่วทั้งอุโมงค์ มันลามขึ้นไปถึงข้างบน น้ำทั้งมหาสมุทรกำลังแยกออกเป็นก้อน ๆ!!! ความมืดที่ปกคลุมก็กำลังแตกออกเป็นชิ้น ๆ!!! แสงสว่างส่องทะลุเข้ามาตามรอยร้าวจนสว่างไสวไปทั้งมิติ!!! แล้วในที่สุด
บรึ้มมมม!!!
เรกะ!! เรนะ!! คอนจิ ฟูจิ คูมิยะ นายะ ทุกคน !!!
เคล้งงง!!
ดาบของคิเรียหยุดกึ่กก่อนจะถึงคอของเรนะไม่ถึงครึ่งมิล!?
มันถูกหยุดโดยดาบอีกเล่มที่อยู่ในมือของเด็กหนุ่ม!?!
แล้วเด็กสาวก็หมดสติซบลงที่อกของเขา! เอย์จิเอามืออีกข้างโอบกอดเธอไว้ เขาจ้องเขม็งไปยังศัตรูที่ยืนอยู่ตรงหน้า แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงไว้ด้วยความดุดันว่า
พอแค่นั้นแหละ!!!
ชั้นจะจบมันเอง
Create Date : 14 ธันวาคม 2553 |
Last Update : 14 ธันวาคม 2553 22:08:58 น. |
|
0 comments
|
Counter : 311 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
|
|
TonyLaFraga |
|
|
|
|