เด็กๆ จานฉี่ราดทุกวันเลย 5555555555555555555555555555555555555555555555 นี เอาไปเล่นที่ห้องนั่งเล่นดิ ลุง มันกว่า

มาแถกต่อจากคุณจาน...

ตอนเด็กๆ ตอนเตรียมอนุบาล...

นั่งรถตุ๊กๆ ไปโรงเรียน (ร.ร.อยู่ในลาดพร้าว..ซ.ที่ บ.อาร์เอสอยู่)

มีวันหนึ่ง ช่วงเช้า

ก็เล่นกัดมือตัวเอง เห็นมันเป็นรอยฟันก็สนุกดี..

แต่ไม่สนุกด้วย คือ พอคุณครูมาเห็นก็ถามว่า

ใครกัดเรา..เราก็เลยชี้ส่งๆ ไปโดนหมวยน้อยอีกคน

เด็กคนนั้นเลยโดนครูทำโทษ...

ส่วนวันรุ่งขึ้น...อาม่าของหมวยน้อยก็มาด่าเรา...

(โทษทีนะหมวยเล็ก....)

หุ หุ ลุงต้นขา เรื่องนี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันเด็กเอ้งงงงงง เหอ เหอ


เรื่องมีอยู่ว่าที่โรงเรียนลูกก็จัดงานช่ายป่ะ อิอิ


สนุกสนาน มีกิจกรรมของเล่นมากมาย ทั้ง ตกปลา ทั้งวาดรูประบายสี ทั้ง 9ล9


ก็มีซุ้มนึง เป็นซุ้มแต่งหน้าเค้ก ซึ่งน้องพิว หมายตาไว้แล้ว ว่าจะเล่นเป็นอันดับแรก

คุณแม่ก็นี่เลย รีบไปเอาได้เป็นคนแรกซะด้วย ฮี่ๆๆๆๆ

แล้วก็มานั่งที่โต๊ะกัน เพื่อแต่งหน้าเค้ก เค้าก็มีอุปกรณ์ ต่าง ๆ มาให้ มีเป็นเจลเหลว ๆ สามห่อ ใส่ถุงพาสติก

มีสีเขียว สีแดง สีเหลือง มีขนมปังกรอบอันนึง

ก็จัดแจงวางตรงกลาง มีคล้าย ๆ งา ด้วย โรยลงไปกะลูกสาวสองคน


ไม่สนใจใคร ๆ ที่มานั่งข้าง ๆ เลย

เอิ๊กๆๆๆๆ เราก็จัดการ แกะถุง เจล ๆ สามอัน แล้วรูดมันทั้งหมดไว้หน้าเค้ก เป็นกอง ๆ เป็นดุ้น ๆ เลย ฮ่าๆๆๆๆๆ

ไม่รู้หรอกเค้าแต่งหน้าเค้กกันอย่างไร เราก็รูดถุงแปะไปสามกองตรงกลาง 55555

น้องพิวก็เอาของทังหมดวางๆๆๆๆๆๆ

พาเงยหน้าขึ้น เอ้ยยยยย ทำไมมีแต่คนมองตรู ฟ่ะ 555

ก็มองของคนอื่นเค้า เค้ากัดที่ปลายตุดถุง แล้วก็ค่อย ๆบีบใส่เค้ก แต่งหน้าเค้ก กันสวย ๆ ๆทั้งนั้นเลยง่ะๆๆๆๆๆๆ

ของตรู มัยเป็นอย่างนี้ฟ่ะ ยังกะกองขี้หมา 5555

รีบชวนน้องพิว เราไปจากที่นี่กันเถอะ แล้วก็เอาเค้กไปวางไว้หน้าห้องน้ำคุณครู เผ่นนนนนน


55555555555555555555555555555555555555555

เกิดมาไม่เคยแต่งหน้าเค้กนิ หุ่ยยยยยยยยยยยยยย


อาย มากๆๆๆๆๆๆ เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อีกเรื่อง ตอนมอห้า ไปเรียนรด. ขณะกำลังฝึกกันอยู่อย่างหนัก ท่าลุกนั่ง หุ หุ ไอเราก็ แหม ชุดรด.นี่ต้องลงแป้งมันนะ รีดกรีบโง้งงงงงง สุด ๆ เท่ห์มาก ๆ

เหอ เหอ ขณะกำลังลุกนั่นอยุ่นั้น พลันก็ได้ยินเสียงดัง แคว้กกกกกกกกก อุ้ย ลมมันเย็นนนนนนนนนนนนน


กางเกงขาดค่ะพี่น้อง ขาดยาวมาก ๆ ตรงเป้า ต้องรีบ ดึงชายเสื้อมาปิด หุ หุ อายมาก


ทั้งกองพัน หันมามองที่เราเป็นตาดวงเดียว เอิ๊กกกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

ที่บ้านจัดงานเลี้ยงเล็ก ๆ มีแขกมาหลายคน อิ อิ งานสุดหรูปูเสื่อนั่งกันค่ะ
คนไหนนุ่งกางเกงเอวต่ำก็ได้อวดร่องก้นกระดำกระด่างกันเลย

เราก็นั่งเล่นกะหลานชาย 3 ขวบจอมทะลึ่ง และใบ้หวยเก่ง
มียายคนนึงมาถามว่า "น้องธีร์งวดนี้หวยออกอะไร"

น้องธีร์ชี้ไปที่แขกแล้วตะโกนดัง ๆ "ตูดออก" ยาย?????????????????????

เรื่องที่ทำงานบ้างค่ะ

วันนั้นได้ฝากบัตรประชาชนให้เจ้าเอกไปถ่ายเอกสารให้

เจ้าเอกก็ดันลืม ไอ้เราก็ลืมทวง

ปรากฎว่าเช้าวันถัดไป น้องปูลูกน้องผู้หญิงได้รับโทรศัพท์มีเสียงร้องไห้มาตามสายด้วย
...."ฮือ...ฮือ...พี่ปู...พี่เอกมีเมียน้อย"

ปู"รู้ได้ไง" ...."ขนาดให้รูปกันด้วย ถึงขั้นให้บัตรประชาชนกันเลย ฮือ..ฮือ..."

ปู"ไหน ไหน ลองอ่านซิว่าชื่ออะไร" ..........."ชื่อ#$%$$#$^"

ปู"จ้าก..นั่นมันพี่เอ็มนี่นา 555555"


5555วันนั้นเราก็เลยมี..ปั๋ว..โดยไม่รู้ตัวง่ะ

อิ อิ นามสมมติทั้งนั้นจ้า..

อ๊ะ จาน ไม่ฉี่ราดสิแปลก อิอิ

แล้วตอนนี้ยังกัด(นิ้ว)อยู่รึเปล่าเอ่ย คุณสาวฯ

ยุ้ย ก็บอกไปสิ "เค้กภูเขา"
อีกเรื่องเราก็เคย บนรถเมล์ด้วย กกน.สีเนื้ออีก

พี่เอ็ม แล้วถูกรึเปล่างวดนั้น ฮ่า ฮ่า
ป่านนี้ยังไม่ซื้อเครื่องอีกเร๊อะคะ

เคยลืมรูดซิป..ออกจากบ้านค่ะ..

สมัยเรียนป.ตรี..แล้ว.. ใส่ชุดนักศึกษาเรียบร้อบเชียว..แต่รีบมากไปหน่อย..

ขึ้นบนรถเมล์..พอดีรถแน่น..คงไม่ค่อยมีคนสังเกตุ..แต่พอจะลง..มีพี่ผู้หญิงมากระซิบบอก..

น้องๆๆ..ซิปมันเลื่อนลงมา..


เอิ๊กกก...หน้าแดง..รีบลงจากรถไปเลย..โชคดีที่สมัยก่อนใส่เสื้อตัวยาว..เอาเสื้อใส่ในกระโปรง..ถึงซิปจะเลื่อนลงมาก็จะเห็นแต่เสื้อค่ะ..


สมัยเรียนที่ลาดกระบัง..จะต้องขึ้นรถไฟไปเรียนค่ะ..

แล้วรถไฟส่วนใหญ่ช่วงเช้ามักจะมาเลท..

แต่มีอยู่วันนึง..รถติดมากๆๆ..ลงรถแล้ว..จะต้องเดินไปขึ้นรถไฟที่สถานีมักกะสัน..ก็จะกระโดดลงรถเมล์..แถวๆรางรถไฟ..ก่อนจะถึงประตูน้ำ..

วันนั้นปรากฎว่า..รถเลทนิดเดียว..ตอนลงรถเมล์แล้ว..ที่กั้นปิดลงมาแล้ว..

ก็เลยวิ่งอย่างสุดชีวิต..ลอดที่กั้นรถไฟ..ข้ามทางรถไฟ..แต่ดันสะดุด..หกล้ม..

โห..ทั้งเจ็บ ทั้งอาย..เพราะที่กั้นรถไฟปิดลงมาแล้ว..แถวนั้นรถจะเยอะทั้งรถยนต์ ทั้งมอไซค์ มองกันเป็นตาเดียว....

ทำไงได้..เดี๋ยวตกรถไฟ..คนสวยเลยต้องจำใจรีบวิ่งต่ออย่างรวดเร็ว.ไม่งั้นจะตกรถไฟแถมไปด้วยอีก...

-ว้าวๆๆ เรื่องของน้าต้น มันส์หยดเลยน้า โชคโชนซะไม่มีเลยอะ>

- จานขา เป็นทำมะดาค่า สมัยเดะๆ ว่าแต่ตอนนี้ยังฉี่อีกปะค้า
- ของยุ้ยก็น่าเอ็นดู๊

- เรื่องของพี่mti ฮามั่กๆค่า ฮาเคล้าน้ำตา

- ของคุณว่าน ขอตั้งชื่อว่า วิ่งสู้ฟั

ต่อไปของข้าพเจ้า มีแล้ว 15 ในบล็อคของข้าพเจ้า แต่ต้องใส่รหัสผ่านก่องน้า คือคำว่า time (หวังว่าคงรู้กันเฉพาะในนี้น้าค้า)

เรื่องของหนูเอาแบบสั้นๆย่อๆละกันค่า
คือหนูหนะ เวลาเครียดมากๆ ชอบทำร้ายตัวเอง เคยคิดฆ่าตัวตายบ่อยๆมากๆค่ะ เมื่อก่อน แต่ไม่สำเร็จเพราะกลัวตาย และกลัวบาป อีกทั้งกลัวคนข้างหลังมันจะไม่สนใจว่าเราตายค่า เอาแค่นี้พอนะคะ แบบโหดๆ

อิอิอิ กลัวสิวขึ้นตรูดดดดดดดด
เล่าๆ ตอนเด็กๆ แถวบ้านไม่มีเด็กหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันเลย
มีแต่เด็กชายอายุเท่าๆ เรา 3-4 คน
เรื่องชกต่อยกันนี้ ไม่ต้องพูดถึง ถ้าวันใหนร้องให้เข้าบ้านมา พ่อจะบอกว่า ร้องทำไม มีมือมั๊ย? กลับออกไปตีมันเดี๋ยวนี้ ไม่ต้องร้อง กร๊ากกกกก พ่อชอบลูกผู้ชายง่ะ เราคนสุดท้องคาดหวังว่าต้องเป็นผู้ชายแน่ๆ ออกมาเป็นคำหล้าจนได้ 555
ด้วยความที่ต้องเล่นกับเพื่อนผู้ชาย ก็เลยชอบเล่นแผลงๆ
(ตามพวกมานนนน...) เป็นคนชอบเครื่องบินมากๆ
ก็เลย จับแมลงปอตัวเล็กมาดึงก้นออก แล้วจัดการเอาดอกหญ้ามาเสียบตูดแทน
แล้วปล่อยให้บิน อิอิอิ จินตนาการเป็น Black hawk
ิอิอิอิ บาปเยอะมั๊ยปู่?
พอไม่นานมานี้ อ่านวรรณกรรมเยาวชนของเกาหลี
คนเขียนเรื่องนี้ ตอนเด็กๆ เค้าก็เล่นแบบเราเด่ะๆ เลย
สรุปๆ ห่ามมาตั้งแต่เด็ก...

เรื่องนี้ที่บ้านไม่เคยรู้มาก่อนเลยค่ะ

คือสมัยเรียนหนังสืออยู่ที่แอลเอ เคยโดนตำรวจจับ
แล้วต้องไปขึ้นศาลด้วย
ตอนนั้นไปซื้อของที่ห้าง Fedco ใกล้ๆบ้าน
ห้างนี้ของราคาถูกค่ะ (เคยเจอพระภิกษุไทย ไปเดินชอปปิ้งที่นี่บ่อยๆ เพราะอยู่ไม่ไกลจากวัดไทยมากนัก)
ผู้คนก็นิยมมาซื้อของ ลานจอดรถก็มักจะเต็ม หาที่จอดไม่ค่อยได้
วิธีที่ส่วนใหญ่จะทำกันก็คือ จะรอดูว่าใครเข็นรถเข็นออกมา
ก็จะค่อยๆขับตามไป เพื่อไปรอจอดแทนที่เขา
วันนั้นเราก็ทำแบบนี้
แล้วก็เปิดไปติ๊กต๊อก รอเขาเก็บของใส่รถ
เนื่องจากตรงนั้นเป็น One way เราก็ไม่คิดว่าจะมีใครมาแย่งที่จอดรถกับเรา
พอรถออกไป เราก็พอดีก้มลงไปหยิบอะไรสักอย่างที่พื้น
เรียกว่าละสายตาไปจากถนนแป๊บนึง
แล้วก็เข้าเกียร์ เขยิบรถจะเข้าไปจอด
ปรากฎว่ามีรถคันนึงโผล่มาจากไหนไม่รู้ เสียบเข้าซองที่จอดรถ
พร้อมๆกับเรา
เป็นผลให้จอดไม่ได้ทั้งคู่ คือ รถจ่อกันอยู่ยังงั้น
เราก็ไม่เขยิบ เพราะ 1. เรามาก่อน
2. นี่มัน one way นะจ๊ะ เธอฝ่า one way มาได้ไงนี่ (คือเขามาจากคนละด้านกับเรา)
3. เมื่อก่อนเป็นคนแรงอ่ะ ฝรั่งฝะแหร่งอะไรไม่กลัวทั้งนั้น
(อายุ 25 เองยังสาวๆอยู่....แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว)
ฝรั่งแก่(ผู้ชายด้วย) ก็ไม่ขยับ แล้วยังทำชี้ไม้ชี้มือให้เราถอยออกไปด้วย
ผลของการขวางอยู่อย่างนั้น
ทำให้เกิดรถติดในลานจอดรถมโหฬาร
เพราะเป็นช่วงเย็น...คนมาซื้อของเยอะ
เจ้าหน้าที่ของห้างก็ตามตำรวจมาเคลียร์
ฝรั่งก็เข้าข้างฝรั่งด้วยกันค่ะ
แจ้งข้อหาว่าเราก่อกวนความสงบใน property ของห้าง
กีดขวางการจราจร ฯลฯ
จับเราใส่กุญแจมือ พานั่งรถตำรวจ (แบบในหนังเลย) ไปโรงพัก
โดยฝรั่งคู่กรณีก็โดนไปโรงพักด้วยเหมือนกัน
แต่ให้ขับรถตามไป (ดูมันทำ...ไม่มีความยุติธรรมเลย)
ที่โรงพักเราโดนแจ้งข้อหา และนัดวันไปขึ้นศาล
แล้วก็ปล่อยให้เรียก taxi กลับมาเอารถที่ Fedco
Taxi ใน LA ก็หายากด้วย ต้องโทรตามอย่างเดียว
ไม่มีวิ่งไปมามากมายเหมือนบ้านเรา หรือเมืองอื่นในอเมริกา
ต่อมาก็ไปขึ้นศาลแบบ people court ในทีวีคือเป็นพวกคดีจุกๆจิกๆจิปาถะ
เช่น คนก่อนหน้าเราเจอข้อหา ขายสตรอเบอรี่ในที่สาธารณะโดยไม่มี permit
(ขายริมถนนเลย) อะไรแบบนี้
วันที่ไปขึ้นศาลจะมีอาสาสมัครคนไทยมาคอยให้คำแนะนำ
เขาแนะนำว่าให้รับผิดไป แล้วบอกว่าจะไม่ทำอีก
จะโดนปรับนิดหน่อยเท่านั้น
ไม่ต้องไปอธิบายอะไรยืดเยื้อ
อีกฝ่ายนึงเขาก็จะยอมรับสารภาพเหมือนกัน
ก็เลยเออๆออๆ yes maam (ผู้พิพากษาผู้หญิง)
โดนปรับไปสัก 50 เหรียญ (มั๊ง)
และห้ามไปห้าง Fedco สาขานั้นอีก
..........
ต่อมาตอนสมัครไปเรียนต่อที่บอสตัน
เราก็เลยเขียนเรียงความอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นประกอบว่า ทำไมถึงอยากเรียน Criminal Justice ที่มหาลัยบอสตัน
เราเขียนเพิ่มเติมว่า เราเคยเข้าใจว่า อเมริกาเป็นดินแดนแห่งเสรีภาพ ทุกคนมีสิทธิเสมอกัน
ไม่มีการเหยียดชนชาติ ไม่มีการแบ่งชั้นแต่จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนั้นทำให้เราชักไม่แน่ใจ
และคดีเล็กๆน้อยๆ ประมาณ Traffic violation นี่ร้ายแรงขนาดต้องใส่กุญแจมือเราเลยเหรอ...บรา..บรา...บรา....
ดังนั้นเราจึงอยากจะลองศึกษาระบบขบวนการยุติธรรมของอเมริกาให้เข้าใจถ่องแท้
เพื่อว่าเราจะได้คำตอบ
อะไรประมาณนี้
สรุปว่า ในที่สุดมหาลัยบอสตันก็ตอบรับเราเข้าเรียนต่อ
ส่วนนึงเพราะจดหมาย Statement of purpose อันนี้แหละ..อิ อิ
...........
ขอโทษนะคะ ลุงต้น
เขียนยาวมากๆเลย

โถ...สงสารพี่ parachute จังค่ะ
พวกนั้นใจร้ายจัง รุมสาวไทยที่ไม่มีทางสู้

คุณแหม่มเก่งจัง

คุณแหม่มเก่งจังค่ะ

กลัวเปนสิว เลยต้องรีบมาเล่ามั่ง

เมื่อหลายปีมาแล้วเคยไปเลือกซื้อรองเท้าในห้างแห่งนึง
ด้วยความที่ชอบมากกกกกก ถูกใจมากกกกกก
เลยขอใส่กลับเลย กล่องเกิ่งไม่เอาหละ...เดินห้างไปก็มอง
ที่เท้าไป ภาคภููมิใจสุดๆ พอตอนเดินออกมาจากห้างขึ้น
สะพานลอยเพื่อข้ามมาเรียก 3ล้ออีกฝั่ง
อีตอนลงนั่นแหละค่ะ...โอยๆๆ นึกถึงวันนั้นแล้วยังอายไม่หาย เพราะภาพในความทรงจำคือตัวเราเองกับรองเท้าคู่
สวยกลิ้งตกบันไดสะพานลอยลงมาแบบสโลวโมชั่นนนน....

โหะๆ อายแทบแทรกแผ่นดินหนีเลยพับผ่าสิ

สงสัยอยากลอยกลับบ้านเน๊อะหมวยเน๊อะ

โฮ่ พวกไอ้กัน ชั่วร้ายมากค่ะ ลำเอียง สุดริด
พวกนี้น่ะ discriminate ตลอดละ
ปากก็ร้อง ประชาธิปไตย

แต่พี่แหม่มเจ๋งมากเลยค่ะ

เอาละวา หลวมตัวมาแล้ว จะแฉอะไรตัวเองดีหว่า
เอาเรื่องนี้ละกัน

มีอยู่วันนึงนานแล้วเหมือนกัน
Renka ก็ขับรถสีฟ้าสะแหลนไม่เบา ไปเที่ยวห้างแห่งหนึ่ง
ขณะจะเลื่อนรถออกจากที่จอดที่แคบมากๆ
เพราะรถจอดเบียดกันสุดริดบนลานจอดรถกลางแจ้ง
ความใจร้อน ของเรา กลับเบียดรถที่จอดข้างๆ นิดนึง
ฝากสีฟ้าสะแหลนของรถเราไว้ที่กันชนสีขาวผ่องของรถคันนั้น

และเราเก๊าะ เผ่น หนี ปาย
ชั่วร้ายพอมั้ยฮะ น้าต้น

พอได้จ๊า

ตอนเด็กๆ เกเร แล้วยังมีหน้ามาบอกในแท็กว่าไม่เกเร .. อ๊ะ มันยังไง เขาให้บอกเรื่องจริงนะ ไม่ใช่เรื่องสมมุติ

อ่าว ลืมทักคำหล้า

สวัสดีครับป้ามด

รอดมาได้บ่อยๆ เพราะมีกำลังใช้หนี้ไงล่ะท่าน หมดแล้วก็เหลือแต่สิ่งดีๆละตอนนี้

แทกให้ด้วยความเคารพคับท่านต้นโพธิ์

- ตอนเด็กๆ อยากเป็นอย่างแรกคืออยากเป็นหมอ ไม่ได้อยากช่วยคน แต่มันเป็นโอกาสให้เราได้ดุพยาบาลได้

เฮ้อ ใช้หนี้ไม่หมดซะที

มาอ่านแถก ตามไปอ่านของย่าที่บล๊อกเองเน้อ
หาเอาเองด้วย ย่าอับไปตั้งนานแย้ว

เช้าวันหนึ่งที่หน้าห้องผ่าตัดใหญ่ เรานอนบนเตียงมองเห็นพยาบาลเข็นเตียงมามีคนแก่ผอมวัยเรียกว่า ยาย ได้เลย เตียงยายมาอยู่ข้างๆเรา มองกันไปมองกันมานึกในใจว่าแก่ป่านนี้เดี๋ยวก็ตายแล้ว ยังมีอะไรต้องผ่าตัดอีกหรือ เลยถามยายด้วยความสงสัยว่า
เรา....ยายผ่าตัดอะไรคะ
ยาย....กระบังลมมันหย่อน หมอเลยให้ผ่าตัด หมอที่นี่ใจดีนะ
เรา..ใจดีอะไรเหรอคะยาย
ยาย....ก็หมอบอกให้ยายถอดรองเท้าชั่งนำหนัก ยายก็ถอดรองเท้าเอาไปชั่งน้ำหนัก
เรา....หัวเราะขำ ก๊าก ออกมา
หมอที่อยู่แถวนั้นรีบเข้ามาดู และบอกว่าเราเราต้องผ่าตัดก่อนคนโน้น เพราะเขากลัวความดันขึ้น เราหัวเราะได้แสดงว่าจิตใจปกติดี เลยวัดความดันแล้วลากเตียง เราก็บอกยายว่า เดี๋ยวยายตามเข้ามานะ แต่ให้เขาเข็นเตียงเข้ามาล่ะยาย
......แหม ..ขำยายจริงๆค่ะ

น้องบีไม่ค่อยมีอะไรน่าตื่นเต้นอะไรเลยค่ะ มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนอยู่ประถม คุณครูถามนักเรียนในห้องว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร เพื่อน ๆ ก็บอกว่าอยากเป็นหมอบ้างล่ะ นางพยาบาลบ้างล่ะ พอถึงคิวน้องบีบอกว่าอยากเป็นกระเป๋ารถเมล์ค่ะ โอ้ย....ฮากันขี้แตกขี้แตน ตอนนั้นก็งงว่าขำอะไรกันอ่ะ ก็ฉานอยากเป็นจริง ๆ นี่หน่า

อีกเรื่อง

สมัยเด็ก ๆ จะมีพวกมดเอ็กซ์หรืออะไรนะที่เป็นยอดมนุษย์ 5 สีอ่ะค่ะ มี blue, red, yello, green แล้วก็ pink วันนั้นมีโรงงิ้วมาตั้งเสาและพื้น น้องบีและพวกพี่ ๆ ก็ขึ้นไปบนเวทีโรงงิ้ว แล้วก็กระโดดลงมาทีละคนจนเหลือ pink (คือน้องบีเอง)

ย้ากกกก ฆ่ามานนนน

ขณะที่น้องบีกำลังจะกระโดลงมานั้นเอง ไม้กระดานที่มีตะปูมันดีดขึ้นปลิวพร้อมตัวน้องบี และในที่สุดมันก็กระเด็นมาเจาะเข้าที่หนังหัว (ดีนะไม่ทะลุถึงกะโหลก) ร้องจ๊ากลั่นทั้งหมู่บ้าน

หลังจากนั้นก็เป็นลมไม่รู้เรื่อง รู้แต่ว่าพวกพี่ ๆ มีเลือดสาดเต็มเลย

จบแว้วค่ะ

ตามลิ้งค์มาเยี่ยม คุณต้นโพธิ์ต้นไทร ได้ความรู้ดีครับ แต่ที่ติดใจก็ " ตอนสมัยเรียนอยู่ที่เทคโนฯ ที่ข้างๆShop อยู่ติดกับCpac ก็มีร้านค้าของCpac อยู่ติดรั้วเลย ตรงนี้ก็ทำเพิง ทำโต๊ะกินข้าวไว้ " มันคุ้นๆอยู่เหมือนกันว่า ที่ใหนหว่า ระหว่างเทคโนราชมงคล พระนครเหนือ และเทคโน พระจอมเกล้า พระนครเหนือ ข้างๆเป็น C-PAC ทั้งคู่เลย แถวสะพานพระราม๖ เดิม เมื่อสามสิบกว่าปีที่แล้วผมก็อยู่แถวๆนี้ละครับ สวัสดีครับ

ว๋าย!! น้าขา
ไม่น่าหลวมตัวมาอ่านแถกเลย ต้องแถกต่อ สิวหัวช้างที่หน้า 3 เม็ดไม่กลัว แต่กลัวเม็ดที่ขึ้นที่ก้นอ่ะ อิอิ

เรื่องมีอยู่ว่า...
สมัยม.3 ก่อนเรียนวิชาเลข เราให้เพื่อนผู้ชายแกล้งปิดประตู หน้าต่าง ไม่ให้อาจารย์มาสอน แล้วเราเป็นคนวิ่งเก็บรองเท้าหน้าห้องไว้ในห้องให้หมด ทำเหมือนไม่มีใครในห้องเลย (ตอนนั้นแค่ทำกันเล่นๆ หนุกๆ) ไม่นึกว่า พอถึงเวลาอาจารย์มาสอน แกเห็นห้องปิด กำลังจะกระชากประตู เพื่อนผู้ชายกับเราซึ่งเป็นหญิงคนเดียว ช่วยกันดึงไม่ให้อาจารย์เปิดได้ แต่ทันใดนั้น อาจารย์แกเกิดเปลี่ยนใจ ไม่ดึงประตู แล้วเดินสะบัดก้นกลับห้องพักครูไป เราก็หัวเราะกันคิกคัก ดีใจกันสุดฤทธิ์ คิดแล้วว่า ไม่ต้องเรียนเลขแล้วว้อยวันนี้....อาจารย์เดินสะบัดแฮร์กลับมา พร้อมตะโกนว่า "ฝีมือใคร?????"

ทั้งห้องเงียบเหมือนป่าช้า....(หวิว หวิว!!)

อาจารย์โกรธจัด เรียกหัวหน้าห้องไปพบ ว่าใครต้นคิด ไม่มีใครกล้าบอกว่าเป็น นู๋เจนส์ 555 (ลองบอกดูซิ ตอนนั้น ใครบอก ตูชก 555) อาจารย์เลยสาบานว่า จะไม่สอนห้องนี้อีกแล้ว (แกเพิ่งมาสอนห้องนี้ครั้งแรก เพราะไปทำงานด้านอื่นมา) เจอเข้าแบบนี้ แกว่าจะหยุดสอนซักปี..ซวยไปเลยอาจารย์เรา

รุ่งเช้า หัวหน้าห้อง รองหัวหน้าฯ(ซึ่งไม่รู้เรื่อง) นำดอกไม้ ธูปเทียนไปขอขมาอาจารย์ พวกลิงพวกค่างอย่างเรา นั่งเฉย ไม่รู้เรื่อง 555!!!

ในที่สุดอาจารย์ก็ยอมยกโทษให้ กลับมาสอนห้องเราจนจบชั้น ปีต่อมาแกก็หยุดสอน ไปทำงานห้องทะเบียนแทน555

อาจารย์ขา....หนูขอโทษ ป่านนี้อาจารย์ยังคงไม่รู้ว่า นอกจากรายชื่อผู้ชายที่หัวหน้าห้องจดไปให้แล้วนั้น ยังมี เด็กหญิง........คนนี้ร่วมคณะอยู่ด้วย 555

แสบมั๊ยน้า!!

ฮ่า ร้ายไม่เบานะทั่นต้น อิ


มาแอบเก็บข้อมูล ไว้เผาเพื่อนพ้อง
555

ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ตอนแรกว่าจะอ่านเฉยๆ ไม่เขียนอะไร
แต่อ่านมาถึงท้ายสุด เลยต้องเขียน
ก้อคุณเล่น !!!!! แบบนี้

แล้วจะเล่าอะไรดีหว่า???

เอาเป็นว่าตอนใกล้จะเรียนจบ
อยากจะไปเที่ยวดิสโกเทคกันมาก
พักอยู่ที่หอเป็นหอของประธาน ม.
จะมีเวลาให้เข้า-ออกตอนกลางคืน
ตอนนั้นหมดเวลาออก และเข้าคงจะไม่ได้
ถ้าจะเข้าได้ก็ตอนเช้าเลย แล้วจะไปนอนที่ไหน
เราก็เลยสุมหัวกันจะออกไปยังไง
ฮิฮิ....ปืนกำแพงทางห้องครัว

ตอนเด็ก ๆ ปมฉี่รดที่นอนด้วนคับ

ไปแหย่หมาที่เลี้ยงไว้ โดนกัน รอยฟันยังจารึกไว้จนถึงทุกวันนี้เลย ^^

มีชีวิตวัยเยาว์คล้าย ๆ กันหลายเรื่องเลยครับ
1.เรียนดีเกินไป สอบได้อันดับเลขตัวเดียวบ่อยๆ
2. เป็นคนที่มัจจุราชไม่สนใจ เกือบตายมาหลายรอบมาก
3.เป็นคนที่กรรมตามทันเร็วมาก
4.เคยไปนอนห้องกรง ด้วยเหตุจากสุราเช่นกัน

แค่นี้แล้วกันนะครับ
ขอบคุณ คุณต้นโพธิ์ต้นไทร ในข้อมูลดี ๆ เกี่ยวกับปั๊มน้ำครับ

ไปบ้านแฟนหมาที่บ้านมันดุมากเลย แต่ก่อนหมาตัวเล็กๆมันนอนเอาหน้ามุดใต้โต๊ะไม่กล้าเจอหน้าใครเลย ผ่านไป1ปี ไปบ้านแฟนอีกครังหมามันโตแล้วและรู้ว่าดุ แต่คิดว่าน่าจะจำเราได้ปรากฎว่าพอถึงบ้านเรียกชื่อมัน ไขเค็มๆ มันนอนอยู่ใต้ท้องรถพอได้ยินเสียงมันจึงตื่นและออกมาจากใต้ท้องรถขู่ฟ่อๆเลย สรุปวันนั้นโดนหมากัดเลย วิงหนีรอบบ้านยังจะตามมาไล่กัดอีก จำไว้นะไอ้หมาไข่เค็ม แคนนี้ต้องชำระ ................

เป็นเรื่องของน้องคนสวยคนหนึ่ง

วันนึงขณะกำลังนังคุยกันมีเพื่อนหญิงชายหญิง 4 - 5 คน น้องคนสวยเกิดจามขึ้นมา โดยไม่คาดคิด เสียงจามมีเสียง ป๊าดสนั่น พร้อมกับเสียงจาม น้องคนสวยของเราหน้าแดง แล้วพูดอย่างอายสุด ๆ ว่า อุ๊ยไม่ได้ตั้งใจอ่ะ หลังจากนั้นพี่ชายตัวแสบยังซ้ำเติมอีกว่า เอ้า ดา.. แหกมั๊ยนั่น (ดังจริง ๆ ขอบอก)
ปรากฏว่าวงแตกไปคนละทิศละทางเพราะรู้ว่าน้องเค้าอาย ส่วนเราเหรอไปแอบนั่งหัวเราะในห้องน้ำอยู่สิบนาที ความที่ต้องกลั้นเสียงหัวเราะด้วยเล่นเอาน้ำตาไหลและเหนื่อยมาก
ปล. น้องเค้าน่ารัก น่าฉงฉานจัง

เมื่อคุณโบกมือให้ใครก็ไม่รู้เพราะระยะทางไกลพอที่จะเข้าใจทิศและสำคัญคนผิดได้ จนเมื่อใกล้เข้าไปอีกนิด จึงเห็นตามจริงว่า

"อ้า ...ว" ขำๆ กลับหลังหัน เร่งซอยเท้าจากไป