ซินจ่าว...เวียดนาม (1) ค่ะ ซินจ่าวเวียดนาม...เดาไม่ยากใช่มั๊ยคะ..แปลว่า "สวัสดีเวียดนาม" นั่นเองค่ะ ต้อนรับหน้าร้อนนี้ด้วยการไปทัวร์เวียดนามกัน 3 วัน 2 คืน กันดีกว่านะคะ ใครอยากไปด้วยกันก็ตามมาเลยนะคะ.... อันที่จริง เวียดนามเป็นประเทศที่น่าสนใจนะคะ ไปกลับมาแล้วก็ประทับใจ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะเราได้ไกด์ที่ดีด้วยค่ะ ก็ขอแนะนำไกด์ก่อนเลยค่ะ ไกด์เวียดนามประจำทัวร์ของเรา เธอชื่อ "พี่จันทร์ "ค่ะ... เสื้อลาย ส่วนเสื้อแดงคือ คุณอ้อ ไกด์ไทยของเราค่ะ เราเดินทางกันด้วยแอร์เอเชียค่ะ เป็นครั้งแรกที่บิน low cost ก็เป็นประสบการณ์หนึ่งค่ะ จริง ๆ เรื่องบริการก็โอเคนะคะ เพียงแต่เรื่อง delay นี่..ต้องปรับปรุงน่ะค่ะ เกือบสองชั่วโมงแน่ กะไว้แล้วว่าคงต้องทานอาหารบนเครื่อง เลือกได้เมนูนี้แหละ แซนวิชไก่กับโอวัลติน กลัวไม่อิ่ม ขอโดนัทอีกด้วยละกันค่ะ ทั้งหมด 200 บาท บินมาเกือบสองชั่วโมงแล้วค่ะ ได้เห็นบรรยากาศของเวียดนามอยู่ด้านล่างของเราแล้วค่ะ และนี่คือบรรยากาศของสนามบินเวียดนามค่ะ ก็ค่อนข้างเล็ก พบสาวเวียดนามคนแรก ประจำตู้ขายน้ำค่ะ เธอเรียกให้เราซื้อด้วยวาจาอันอ่อนหวาน ยิ้มให้เราด้วย...น่ารักดี เลยถ่ายรูปเธอไว้หน่อย ทัวร์ของเรามีทั้งหมด 24 ชีวิตค่ะ เป็นทัวร์ที่น่ารักและอบอุ่นมาก ๆ พี่จันทร์มารอรับเรา แล้วก็พาเราไปที่รถบัสของเราค่ะ รถที่นี่ขับชิดขวานะคะ รถบัสของเราเป็นของบริษัท ABC พี่จันทร์เล่าว่า เป็นบริษัทรถบัสใหญ่มากของเกาหลี รถจะดี คนขับดี รับเฉพาะทัวร์ชาวต่างชาติเ่ท่านั้น ทัวร์เราก็ใช้รถบริษัทนี้เหมือนกันค่ะ สีชมพู น่ารักเชียว ที่นั่งบนรถก็สบายค่ะ น่านอนเชียว (อ้าว...จะได้เที่ยวมั๊ยเนี่ย) ตอนนี้เราอยู่ที่สนามบินนอยไบ เมืองฮานอย ซึ่งเป็นเมืองหลวงค่ะ เราจะเข้าไปในตัวเมืองกัน จากสนามบินถึงตัวเมือง มีระยะทาง 45 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชม. ระหว่างทางก็ผ่านทัศนียภาพสวย ๆ ทุ่งนาสีเขียว สบายตามากค่ะ ระหว่างทางพี่จันทร์ก็ให้ข้อมูลเราดีมาก ๆ เลยค่ะ ทำให้เราได้ความรู้เกี่ยวกับเวียดนามว่า เวียดนามและไทยมีความสัมพันธ์กันตั้งแต่รัชกาลที่ 1 นครฮานอย เป็นนครแห่งมังกร ชื่อนครแปลว่า “เมืองในแม่น้ำ” เป็นนครที่มีความเก่าแก่มากที่สุดในเวียดนาม คือจะมีอายุครบ 1,000 ปีในอีก 924 วันที่จะถึงนี้ ชื่อเดิมของฮานอยคือ "ทางลอง" ซึ่งแปลว่า “มังกรเหิน” ต่อมากษัตริย์ราชวงศ์เหงียนได้ย้ายเมือหลวงไปอยู่เมืองเว้ เมื่อตกเป็นส่วนหนึ่งของอินโดจีนของฝรั่งเศส ฮานอยจึงกลับมาเป็นเมืองหลวงอย่างเป็นทางการอีกครั้ง ภายหลังได้รับเอกราชเวียดนามก็ถูกแบ่งแยกออกเป็นสองประเทศ โดยฮานอยเป็นเมืองหลวงของเวียดนามเหนือ และ ไซ่ง่อน (หรือชื่อปัจจุบันคือ โฮจิมินห์ ซิตี้) เป็นเมืองหลวงของเวียดนามใต้ เมื่อรวมประเทศใน พ.ศ. 2519 จึงเป็นเมืองหลวงหนึ่งเดียวของเวียดนามในปัจจุบัน เวียดนามตอนเหนือมี 4 ฤดูคือ ใบไม้ผลิ ร้อน ใบไม้ร่วง และฤดูหนาว ส่วนทางตอนใต้ ฤดูกาลเหมือนประเทศไทยเลยค่ะ นครฮานอยเคยเป็นดอนของแม่น้ำแดง เดิมเคยมีน้ำท่วมทุกปี แต่ปัจจุบันไม่มีแล้ว แล้วรถบัสของเราก็ข้ามแม่น้ำแดงค่ะ ดอนกลางแม่น้ำแดงที่เห็นส่วนมากเป็นการปลูกข้าวโพด สะพานข้ามแม่น้ำแดงชื่อ "สะพานทางลอง" ข้างบนให้รถยนต์วิ่ง ส่วนด้านล่างมีทางรถไฟ ประเทศเวียดนามมีรูปร่างเหมือนอักษรตัว S ในภาษาอังกฤษ ส่วนที่แคบที่สุดของประเทศ มีความกว้างเพียง 50 กม. เท่านั้น พื้นที่ 2 ใน 3 ของประเทศเป็นภูเขา มีแม่น้ำสายสำคัญ ๆ ไหลผ่านในทุกภูมิภาคของประเทศ กล่าวคือ ตอนเหนือ มีแม่น้ำแดง, ตอนกลาง มีแม่น้ำหอม ที่เมืองเว้, และตอนใต้มีแม่น้ำโขง ความยาวของแม่น้ำรวมกันประมาณ 2,810 กม. และมีความยาวชายฝั่งทะเลถึง 3,260 กม. มาดูบ้านของชาวเวียดนามกันค่ะ จะเห็นว่าบ้านเขาจะมีสัณฐานสี่เหลี่ยม แล้วก็สูง ๆ ขึ้นไป บ้านนิยมมีหน้าบ้านกว้าง 3-4 ม.เท่านั้น แต่อาจมีความลึกได้ถึง 20 ม.เลยทีเดียว ถ้ามีคนมาซื้อก็แบ่งด้านหน้าขายไปอีก แล้วเอาเงินมาต่อเติมสร้างตึกให้สูงขึ้นไปอีก คนไม่นิยมซื้อรถยนต์ เพราะไม่มีที่จอด นิยมซื้อมอเตอร์ไซค์กันดีกว่า จอดในบ้านได้ด้วย พี่จันทร์เล่าให้ฟังว่า ที่เวียดนามมีสิ่งหายากอยู่ 3 อย่างคือ 1)คนอ้วน : เพราะอาหารของเวียดนามเน้นผัก ปลา อาหารทะเล และ คนเวียดนามทำงานหนัก 2)คนท้อง : ปัจจุบันเวียดนามมีประชาการ 83 ล้านคนแล้ว แต่มีพื้นที่เพียง 3 แสนตารางกิโลเมตรเท่านั้น จึงมีความแออัดมาก รัฐบาลจึงมีการวางแผนครอบครัว จำกัดให้แต่ละครอบครัวมีลูกได้ไม่เกิน 2 คน และลูกต้องมีอายุห่างกัน 6 ปี หากรับราชการและมีลูกคนที่ 3 จะถูกไล่ออกจากราชการทันที ชาวเวียดนามนิยมมีลูกชาย เพราะถือว่า มีลูกชายจะได้ลูกสาวเพิ่มมาเมื่อแต่งงาน แต่หากมีลูกสาวถือว่า เมื่อแต่งงานก็ต้องไปเป็นลูกคนอื่น 3)กะเทย : ชาวเวียดนามถือว่ากะเทยคือคนพิการ เพราะไม่สามารถแต่งงานกับเพศตรงข้ามอย่างปกติได้ มาทำความรู้จักพี่จันทร์ ไกด์ของเรากันดีกว่าค่ะ พี่จันทร์มีประวัติที่น่าสนใจมาก และเหมาะจะเป็นไกด์ที่สุด เพราะพี่จันทร์เคยเป็นพยาบาลอาสาสมัครอยู่ในสนามรบ ได้ทำงานและรับเหรียญกล้าหาญจากลุงโฮ(จิมินห์)มาแล้ว จากนั้นก็มาเป็นครูสอนประวัติศาสตร์ ดังนั้น เรื่องข้อมูลนี่เป๊ะ ๆ มากค่ะ ยิ่งเวลาพี่จันทร์เล่าเรื่องสงคราม ทำเอาลูกทัวร์อินจัด น้ำตาซึมกันไปเป็นแถว ๆ สุดยอดค่ะ พี่จันทร์พบกับสามีด้วยเหตุการณ์ที่น่าจะนำไปสร้างเป็นหนังฮอลิวู๊ดจริง ๆ หน้าที่พยาบาลอาสา ส่วนมากก็คือการแบกศพทหารไปฝัง ระหว่างแบกศพชายคนหนึ่งซึ่งเลือดอาบเต็มตัวไปหมด กะว่าเอาไปฝังแน่ ๆ แต่ระหว่างแบกได้ยินเสียงหัวใจเต้น เธอจึงรู้ว่าผู้ชายคนนี้ยังไม่ตาย และนำไปรักษาจนกระทั่งหาย เมื่อหายเขาก็กลับไปรบอีกในสมรภูมิที่ไกลออกไปมาก 3 ปีผ่านไปโดยไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย แล้ววันหนึ่งเขาคนนั้น..ฮิ๊ว..ฮิ๊ว..ซึ้งจังเลย ก็กลับมาตามหาคุณพยาบาลที่ช่วยชีวิตเขาวันนั้น แล้วก็ขอพี่จันทร์แต่งงานค่ะ...พี่จันทร์บอกว่า พี่จันทร์เป็นผู้หญิงที่โชคดีมาก เพราะผู้ชายโสดสมัยนั้นเหลือน้อยมากจริง ๆ (คือตายในสงครามซะมากน่ะค่ะ) พี่จันทร์อายุ 58 แล้วนะคะ แต่เธอถือว่า ชีวิตคนเราจะมีค่า เราต้องทำงาน ฟังแล้วซึ้งค่ะพี่จันทร์.. และแน่นอนว่า สิ่งที่เป็นสัญลักษณ์ของฮานอยก็คือกองทัพมอเตอร์ไซค์ค่ะ มอเตอร์ไซค์ที่มีมากในเวียดนาม ส่วนมากมาจากจีน และเกาหลีใต้ สนนราคาอยู่ประมาณ 30 ล้านด่ง (ประมาณ 6 หมื่นบาท) แต่หากเป็นมอเตอร์ไซค์จากญี่ปุ่นอาจมีราคาสูงถึง 8-9 พันดอลล่าร์ (ประมาณ 2.5 แสนบาท) เลยทีเดียว มอเตอร์ไซค์ที่นี่จะไม่กลัวรถนะคะ วิ่งมาชิด ๆ รถใหญ่ จนบางทีเรากลัวแทน ส่วนพวกนักเรีียนมักขี่จักรยานกันค่ะ ก็จะสังเกตได้ง่าย ๆ แบบนี้ กฎจราจรที่นี่ 6-8 น.ห้ามรถใหญ่เข้าในเมืองค่ะ แม้รถเล็กจะมาก แต่ไม่ค่อยมีอุบัติเหตุ เมื่อเกิดอุบัติเหตุใช้หลัก "รถเล็กกว่าถูกเสมอ" มีการตกลงราคาเสียหายกันแล้วแยกกันไปเลย ที่แปลกก็คือ บังคับให้ใส่หมวกกันน็อคในย่านชานเมือง แต่ในเมืองห้ามใส่ ฟังดูตลก..แต่เหตุผลดีมากทีเดียวค่ะ คือ คนขับขี่ยานยนต์ที่นี่ จะบีบแตรกันทุก 2 วินาที เพราะรถเยอะมาก ๆๆๆๆ ยิ่งในเมือง รถยิ่งเยอะ ยิ่งต้องบีบแตรกันบ่อย ดังนั้นถ้าคุณอยู่ในเมืองแล้วใส่หมวกกันน็อค มันจะไม่ได้ยินเสียงแตรไงคะ...มีเหตุผล..มีเหตุผล เห็นไฟแดงอย่างนี้ เค้ามี countdown เหมือนกันนะคะ แต่ขอโทษ ห้ามไว้ใจว่าไฟแดงเขาจะหยุด บิ๊กกับปริ๊นซ์ไปข้ามถนนที่เวียดนามมาแล้วค่ะ ถ้าคุณข้ามถนนที่นี่ได้ คุณจะข้ามถนนได้ทุก ๆ ที่ในโลกนี้ หลักในการข้ามถนนที่พี่จันทร์สอนเอาไว้คือ "เดินทอดน่อง"ค่ะ ห้ามวิ่ง และห้ามหยุด แม้จะได้ยินเสียงแตรชวนสยองก็ตาม รถเขาก็บีบแตรไปอย่างงั้นเอง แต่ถ้าเราเดินไปเรื่อย ๆ เขาก็จะหลบเราเองแหละ เฮ้อ..รอดชีวิตมาได้ รู้สึกมั่นใจในการข้ามถนนขึ้นเยอะค่ะ เห็นรถพยาบาล..ตอนแรกตกใจว่า เฮ๊ย..ผู้หญิงขับรถพยาบาลหรือนี่.เก่งจริง ที่ไหนได้ เขาขับพวงมาลัยซ้ายต่างหาก ขอจบตอนนี้ด้วยสาระเล็ก ๆ อีกสักเล็กน้อยนะคะ การศึกษาภาคบังคับของเวียดนามคือ ป.1-ม.3 ปัญหาหลักคือความยากจน ซึ่งรัฐบาลมีแนวทางในการแก้ปัญหา 2 แนวทางคือ 1. รับเงินช่วยเหลือจากต่างชาติ 2. รัฐให้เงินกู้ยืมในระยะยาว และตอนใต้ของประเทศสามารถกลั่นน้ำมันดิบได้ค่ะ .....ตอนนี้ไว้แค่นี้ก่อนนะคะ ตอนหน้าบิ๊กจะพาไปทานอาหารกลางวัน อาหารมื้อแรกในเวียดนามกันค่ะ แล้วติดตามกันนะคะ.....   Create Date : 09 เมษายน 2551 18 comments Last Update : 10 เมษายน 2551 15:28:00 น. Counter : 1825 Pageviews. Share Tweet

พี่บิ๊กเล่าได้เหมือนเข้าไปอยู่ด้วยจริงเลยค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ   โดย: ทิพ ค่ะ IP: 125.27.34.194 10 เมษายน 2551 15:53:24 น.

น่าสนใจดีค่ะ จะได้มีเวทีที่คุ้นเคยและปลอดภัยไว้คุยกับคนแปลกหน้าได้   โดย: aux IP: 202.28.9.87 10 เมษายน 2551 16:16:47 น.

เข้ามาอ่านครับ บิ๊ก   โดย: กุ๋งกิ๋ง IP: 202.12.97.117 10 เมษายน 2551 16:17:36 น.

สุดยอดเลยค่ะพี่บิ๊ก คิดถึงทุกคนจัง อย่าลืมมีทริปที่ไหนน่าเที่ยวชวนนกบ้างนะ   โดย: Nok IP: 124.120.184.76 10 เมษายน 2551 16:26:48 น.

บิ๊ก แม่ไปด้วยรึเปล่าจ้ะ ฝากคิดถึงแม่ด้วยนะ อ่านแล้วอยากไปเที่ยวบ้าง ยังไม่เคยไปเลย อย่าลืมชวนกันบ้างนะจ๊ะ Hope this mail finds you and prince are fine too na ja.   โดย: พี่เต่า IP: 58.137.1.21 10 เมษายน 2551 16:54:26 น.

บิ๊กเขียนได้ดีมากให้คะแนนเต็มร้อย คิดถึงลูกทัวร์ทุกคน ตอนต่อไปรีบเขียนนะน้องบิ๊ก บอกแล้วว่าblogมีดีอยู่นี่ไง   โดย: พี่เล็ก IP: 202.41.167.246 10 เมษายน 2551 17:46:41 น.

ฟังจากเล่าแล้วอยากไปจังเลยครับ   โดย: X-Un IP: 203.155.74.131 10 เมษายน 2551 19:12:34 น.

img src=https://www.bloggang.com/emo/emo3.gif> อ่านแล้วคิดถึงสมาชิกคณะทัวร์จังเลย.... ### รออ่านตอนต่อไปอยุ๋ค่ะ ### <^-^> มีคนฝากความดิคถึงมาให้ทั้ง น้องปริ้น+น้องบิ๊กด้งยค่ะ .... ตาเฒ่าข้างพี่เองจ้า..... อ๋อ...ฝากเผื่อสวยจริง+สวยจัง ด้วยนะคะ   โดย: พี่หมู+พี่ป้อมค่ะ IP: 125.27.20.63 10 เมษายน 2551 19:50:31 น.

แวะเข้ามาเยี่ยมครับ โอยย.. น่าอิจฉาจังเลย ได้ไปเที่ยวอีกแล้ว   โดย: เต้ย IP: 86.158.154.23 10 เมษายน 2551 21:03:33 น.

ไว้มีโอกาสต้องไปทดลองเดินทอดน่องข้ามถนนบ้าง... แต่น้องบุ๊คยังเล็กก็เลยเที่ยวได้ไม่ไกลมากนัก ไปสวนผึ้ง ราชบุรี มา ไม่มีข้อความบรรยายนะครับ http:.bk-arts.net/suanpong/   โดย: บลู IP: 58.9.109.124 11 เมษายน 2551 5:56:32 น.

แก้ไข link ครับ http:.bk-arts.net/suanpong/ หรือ book.bk-arts.net/suanpong/   โดย: บลู IP: 58.9.109.124 11 เมษายน 2551 6:00:08 น.

หวัดดีค่ะพี่ ๆ ที่ทัวร์ซินจ่าวที่เข้ามาอ่าน Blog พี่บิ๊ก ถึงพี่หมูกับพี่ป้อม นกได้ส่งรูปไปให้ได้รับหรือเปล่าค่ะ พี่จันทร์กับพี่อ้อจะเป็นอย่างไรน้อ พี่พึงไปเที่ยวญี่ปุ่นหรือยังน้า พี่เล็กนกอยากได้ที่อยู่ค่ะ รบกวนส่งให้นกทาง e-mail ค่ะ จะส่งรูปไปให้ คิดถึงทุกคนนะคะ (ถ้าไม่ได้เอ่ยชื่อ ขอโทษด้วยค่ะ) และอยากอ่านตอนต่อไปค่ะพี่บิ๊กเร่งมือหน่อยค่ะ   โดย: NOK IP: 124.120.184.76 11 เมษายน 2551 9:22:54 น.

ขอขอบคุณมิตรรักแฟนเพลงทุกท่านนะคะ จะเร่งมือตอนสองโดยพลันค่ะ   โดย: บิ๊ก (Teacherbik ) 11 เมษายน 2551 11:32:28 น.

แวะมาเจิม   โดย: Jojo IP: 58.136.74.100 11 เมษายน 2551 14:43:10 น.

น่าไปเที่ยวจัง พี่บิ๊ก post ไว้ เยอะๆ นะค่ะ ชอบอ่านเพราะเหมือนกับเราได้ไปเที่ยวด้วยเลย   โดย: เมย์ IP: 125.25.255.193 12 เมษายน 2551 9:56:58 น.

เล่าเรื่องดีมากๆๆ พี่กลับมาทำงานแล้วแต่ใจยังอยากทัวร์อีก ยิ่งได้อ่านที่บิ๊กเขียน โอ๊ย อยากชวนกรุ๊บเดิมไปกันอีก ไปนะๆๆๆ พี่แมวเมืองชล   โดย: พื่แมว IP: 125.27.31.207 12 เมษายน 2551 19:54:36 น.

เราก็เพิ่งไปฮานอยกะฮาลองมาเหมือนกัน แต่ข้อมูลไม่ปึ๊กเท่าบิ๊กเลยหล่ะ..อ่านแล้วชอบ รอตอนสองอยู่เหมียนกัลล์   โดย: ปุ๋มปิ๋ม IP: 124.120.79.122 12 เมษายน 2551 22:35:39 น.

สวัสดีพี่บิ๊ก&พราปริ๊นซ์ เพิ่งเข้ามาค่ะ พอดีไปนั่งวิปัสสนามา เลยไม่ได้เช็คmailเลยค่ะ พี่บิ๊กเขียนดีมากกกกๆๆๆๆ ค่ะ เหมือนกลับไปที่นั่นอีกครั้งเลยค่ะ คิดถึงพี่ๆ ทุกคนเลยค่ะ   โดย: น้องแคท IP: 203.146.83.92 16 เมษายน 2551 8:24:58 น.