เพราะโลกไม่หยุดหมุนจึงรู้จักคำนี้.....มิตรภาพ
จะดีกว่าไหม ถ้าเรามีเพื่อน......ตั้งแต่เรียนมัธยมมา ฉันเองไม่คบหากับรูปธรรม และ นามปธรรมที่เรียกว่าเพื่อนซักเท่าไร ด้วยเหตุผลงี่เง่าที่ว่า น่ารำคาญ เพื่อน...จึงไม่ได้เข้ามามีบทบาทในชีวิตของฉันมากนัก เป็นผลโน้มเอียงมาจากสมัยเด็กที่เพื่อนมักเกาะกลุ่มใหญ่ๆแล้วมีหัวหน้าคุมเกมสั่งโน้นนี้ตลอด แล้วคนอื่นก็เป็นเพียงลิ่วล้อของหัวหน้ากลุ่มเท่านั้น...แต่ฉันไม่ ฉันไม่ชอบให้ใครกดหัว หรือยืนอยู่เหนือกว่า ในเมื่อเรามีสิทธิ์เท่ากันในฐานะของเด็กนักเรียนประถม ในวัยนั้นฉันจึงยืนอยู่ในโลกของตัวเอง เพราะโดนโป้งที่ไม่เข้าตาหัวหน้า เพื่อนคนอื่นๆก็พาลไม่คุยกับฉัน ให้ตายซิ น่าเบื่อที่สุด....แต่ในบางที เพื่อนบางคนที่เบื่อก็มาสบทบกับฉันแล้วเราก็เป็นเพื่อนกันในฐานะของเพื่อนที่มีเหตุผลให้กัน ไม่ใช่ต้องคอยเอาใจแต่หัวหน้า จึงไม่แปลกเลยที่ฉันในตอนเด็กฉันมักมีเรื่องตบ ตี ต่อย กับ คนมากมาย ไม่เว้นแม้แต่รุ่นพี่ผู้ชาย ป.3 เพราะนิสัยที่ไม่ยอมใครนั้นเอง............ม.ปลาย ยังคงนิสัยเดิมเรื่อยมา ไม่รู้ว่าชาติก่อนไปทำอะไรไว้ถึงไม่ได้พบเจอเพื่อนดีๆที่จะสามารถมาเป็นเพื่อนแท้ของกันและกันสักที บางทีฉันก็แอบคิด ฉันอยากมีเพื่อนรัก แต่ฉันไม่มี ฉันมีแต่กลุ่มเพื่อนซึ่งฉันไม่ได้รักใครเลย แต่คำว่าเพื่อน ฉันก็ช่วยเหลือในเรื่องที่พอจะช่วยได้มาตลอด บางทีเหมือนเพื่อนคบฉันเพื่อการทำงาน รายงาน โครงงานเท่านั้น และฉันก็ทำเพราะเราเป็นเพื่อนกัน ส่วนเรื่องเที่ยวฉันปฎิเสธตลอดเพราะจุดนี้เองที่ทำให้ฉันเป็นคนที่เพื่อนมักไม่สุงสิงด้วย แม้เราจะดีแค่ไหน แต่ทว่าเรื่องสนุกเราไม่ร่วมด้วย ช่องว่างระหว่างเพื่อนก็เว้นว่างอยู่เหมือนเดิม ด้วยสโลแกนของตัวเองที่ว่า เพื่อนไม่ดี ก็ไม่คบ เมื่อเราได้มาเรียนร่วมกับเด็กห้องปลายแถวเพราะตอนสมัคเรียนมาช้าเค้าเรียนกันไปเป็นอาทิตย์แล้ว ห้องอื่นๆเลยเต็มหมด จึงต้องอาศัยห้องนี้เป็นที่ร่ำเรียนให้พ้นๆไป และอย่าคิดเชียวนะว่าจะตั้งใจเรียน ไม่เลย สมาธิไม่ค่อยเกิดหรอก จึงเรียนไป เน้นไปในทางศิลป์ คบหากับอาจารย์หลากหลาย ทำให้สนิทสนมกับอาจารย์ จึงทำให้เราโดดออกจากลุ่มเพื่อน และเพื่อนก็หมันไส้นั้นเอง..แป่วจบเสียที...ช่วงชีวิตที่ไม่น่าจดจำ และก็ยังคิดอยู่อีกว่า เพื่อนในมหาวิทยาลัยก็คงไม่แตกต่างจากที่เราเคยเจอ อีกทั้งเป็นมหาวิทยาลัยเอกชนคงมีแต่คนชิงดีชิงเด่นกัน แต่นั้นเป็นความคิดที่ยังด้อยประสบการณ์ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ตั้งแต่ช่วงแรกๆของปี 1 ฉันก็ได้คบกับเพื่อนที่น่ารักหลากหลายคน จากกลุ่ม30 กว่าคนเหลือเพียงไม่กี่คนที่คงกอดคอกันมา ฉันเริ่มรู้สึกว่า จะดีกว่าไหม ถ้าเรามีเพื่อน...เพื่อนรัก ที่ฉันจะรักพวกเค้ากฤช เป็นเพื่อนผู้ชายที่ฉันพบคนแรกในมหาวิทยาลัย ย้ายมาจากวิศวะ ( ม.ศิลปกร ) ได้มาสอบทุนพร้อมกัน เขาเป็นคนจีนจ้ำม่ำน่ารักแต่ดูภูมิฐาน พลิ้วเชียวละ แต่ก็มาสนิทกันก็ตอนได้เรียนร่วมห้องกันนั้นเอง เขาเป็นคนมีเพื่อนมากถึงมากที่สุด กฤชไม่ปล่อยให้ใครหลุดมือ ไม่เว้นแม้แต่แม่บ้านที่มหาวิทยาลัย ยัน ผู้บริหารระดับสูง ซึ่งฉันมองเห็นเขาเป็นคนไม่ธรรมดาเสมอมา และในที่สุดกฤชเอาชนะความสวาปามเก่งของเขาได้จนรูปร่างผอมเพรียวดูหล่อเหลาขึ้นทุกวันบวกกับความเก่งที่เขาพอกพูนขึ้นไปตามกาลเวลา และกล่าวได้ว่าเขาเป็นเพื่อนที่ฉันนับถือในเรื่องของปัญญาและเชื่อในคำพูดแม้เขาจะชอบหลอกเป็นประจำก็ตามที ฉันเทียบกับเขาไม่ได้และไม่เคยคิดเทียบ ฉันดีใจ และยินดีที่จะเป็นผู้ตามเขาในเรื่องที่ด้อยกว่า ฉันว่าฉันได้เปรียบใครหลายคนที่มีเพื่อนเก่งเช่นกฤช แต่กฤชเป็นคนโดดเด่นจึงทำให้มีทั้งฝ่ายรักและเกลียด และเขาก็เข้าใจและดำเนินชีวิตอย่างมีเหตุผลเสมอ เขามีหลายอารมณ์ หลายความคิด รวมมาเป็นกฤชที่มีนิสัยมาดมั่น ถึงเหตุถึงผล ถึงคน ถึงความคิด....และก็สนุกเฮฮาพร้อมนินทาเรื่องโก๊ะๆอยู่เสมอ และคู่ขาเรื่องฮาของกฤชก็คือเพื่อนแพนแพน เพื่อนสาวหุ่นสบึม เจ๊แกอาจโกรธที่เรียกคำนี้( สบึม ) เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่มีเอกลักษณ์โดดเด่นในเรื่องของการทำหน้าตา และ วาทะที่เป็นลักษณะเฉพาะ สาวสวยที่ชอบทำตัวโก๊ะ หาเรื่องมาฮาได้ทุกเรื่อง สาวคนนี้มีดีกรีเป็นศิษย์เก่า ม.มหิดล เป็นคนที่มีฐานทางการเรียนมาอย่างดี เป็นอีกคนหนึ่งที่เรียนเก่งในห้องเรียน แพนเป็นสาวเจ้าโวยวายในบางครั้ง และเป็นคนมีน้ำใจบนใบหน้าที่เห็นใจสุดๆเวลาเพื่อนขับขัน ชอบคิดย้ำๆ ในบางเรื่อง ลีลารับประทานข้าวก็เหลือหลาย จับช้อนไม่เหมือนชาวบ้าน อืม...บอกไม่ถูกแต่น่ารักดี เวลาประชุมงานกันเจ๊แกจะไม่สนใจ กดเกมบ้าง เล่น net บ้าง แต่เวลาลงมือจะตั้งใจและงานดี เป็นคนเข้ากับคนได้ง่าย และ ยาก ในเวลาเดียวกัน เหมือนนายกฤช ที่มีทั้งคนรักและคนไม่ชอบ แต่เมื่อเวลาผ่านพ้นคนทุกคนก็เริ่มเห็นความเป็นแพนขึ้นทุกวัน ทุกวัน ด้วยความที่แพนมักพูดหยอกแรงๆ เพื่อนเมย์ จึงขนานนามว่า นางมารร้ายลี้หม่งโฉ ......เมย์ เพื่อนน่ารักแสนดี ดีมากถึงมากที่สุด มีความมานะพยายามในการเรียนรู้ที่บางทีเมย์มักไม่เข้าใจ เรื่องของความรับผิดชอบเมย์ได้โล่ไปเลย เมย์เหมือนทอม แต่พวกเราต่างรู้ว่าเมย์ว่าไม่ใช่ทอม แต่เมย์ถูกที่บ้านเลี้ยงมาแบบเด็กผู้ชาย เมย์จึงเป็นผู้หญิงไม่เป็น เอ๋....มันยังไงกันเนี๊ยะ เมย์ คลั่งไคล้การ์ตูนที่สุด(เหมือนฉันละ แต่ไม่มากเท่าเมย์ ) หลายครั้งที่เราคุยกันโขมงโฉงเฉง แต่คนอื่นๆไม่รู้เรื่อง เหมือนที่ แพน กะ กฤชเสวนากันเรื่องของแบรนด์เนมซึ่งเมย์ กะ ต้ามักมองหน้ากันแล้วบอกว่าไม่รู้เรื่องนั้นแล.....ไม่เพียงการ์ตูนเท่านั้น เพื่อนเมย์ยังคลั่งหนังจีนอีก จนร่ำเรียนภาษาจีน และ ญี่ปุ่น แต่มันจบแระ เพราะมันยากเกินไปสำหรับใครหลายคนไม่ใช่แค่เมย์คนเดียว....เมย์เป็นเพื่อนที่น่ารักและเราทุกคนรู้ดี ถึงปัญหาต่างๆของเมย์ และบอกเมย์ทาง social medea อีกครั้งว่าเค้าเป็นกำลังให้นะ รักเพื่อนเมย์จ๊ะ....เจ้าแบงค์ คนเครียดของกลุ่ม จะสถานการณ์ไหนพี่แกก็ เครียด จริงจังเสมอในเรื่องของการเรียน ไวต่อข่าวของการเรียน เกรดออกเมื่อไรเจ้าแบงค์มักได้ข่าวก่อนเสมอ ความสามารถพิเศษของแบงค์หนีไม่พ้นเรื่องคำถามที่ทำให้อาจารย์ไม่พอใจในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องของแบงค์ แต่มันไม่ได้สร้างความไม่พอใจในวงเพื่อนมีแต่ความฉงนเท่านั้น ว่าแบงค์มันงงอะไรของมันว๊ะ......แบงค์คลั่งการซื้อโทรศัพท์รุ่นใหม่ๆ เขาซื้อนิตยสารที่เกี่ยวกับโทรศัพท์มาอ่านเสมอ และซื้อตามความต้องการด้วย หากถามว่าแบงค์มีรูปโฉมอย่างไร ให้คุณนึกถึงหน้าพี่โต๋ ที่เล่นเปียโนนะคะ.......สุดท้ายเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีแต่ชอบเครียดและชอบงง...งง คะแนน กับ โอ เพื่อนคนละกลุ่มแต่มาสนิทกันมากๆเข้าก็ตอนปี 3 และก็เป็นเหมือนเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เริ่มจากแนน เป็นคนเก่งมากอีกคนน่ารัก และตั้งใจเรียนสูง มีภาวะผู้นำ คิด และ ทำออกมาได้ดี นิสัยน่ารัก อืม..ชอบถ่ายรูปด้วยส่วนโอนั้นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ที่ฮามาก เป็นหนุ่ม คน. มีความคิดความอ่านที่ดี กว้าง กิจกรรมเป็นเลิศ พูดจาดี และบางทีก็ไหลไปเรื่อย...เวลาโกรธ ก็โกรธอย่างมีเหตุผลเลยดูน่าเกรง ซึ่งเป็นคนละคนกับเวลาเฮฮาเลย ทั้งสองคนนี้ น่าคบมาก เพราะนิสัยดี เรียนดี มีเหตุผลดี้...หนุ่มตี๋อีกนายที่เป็นสมาชิกใหม่ ย้ายมาจากภาคค่ำ พูดจานิ่มๆ มารยาทนิ่มๆ เรียนดี ตั้งใจ เข้ากันได้กับทุกคน เป็นเพื่อนที่น่าคบหาอีกหนึ่งท่าน เกม สาวกินจุตัวเล็ก และ หนูนา จอมกวน ก็เป็นสาวอีก 2 คนที่ร่วมก๊วนกันมานาน เกมเป็นคนที่ให้ทั้งคำปรึกษา และ ขอคำปรึกษา เป็นเพื่อนที่ขยันทำมาหากิน มักหางานพิเศษหารายได้เข้ากระเป๋าตัวเองและเป็นการแบ่งเบาภาระให้กับทางครอบครัว จนบางครั้งเกมก็ขาดเรียนบ่อยๆเพราะงาน และ มาไม่ทันเรียนบ้างแต่เขาก็ตั้งใจไม่ทิ้งการเรียน เกมรักสวยรักงามจึงสร้างความน่ารักแก่ตัวเขาเองก็เหมือนสาวสวยคนอื่นๆทั่วไปที่สนใจแฟชั่น และเครื่องสำอาง เกมถูกเพื่อนหยอกว่า บ้าผู้ชาย เพราะอาการเกมจะมาตอนเห็นผู้ชายตี๋ๆขาวๆ ตาเกมละเป็นรูปหัวใจเลย อันนั้นก็เว่อร์ไป ที่จริงแล้วเกมทำเล่นๆ เพราะเขาเองมีแฟนที่คบหามานานอยู่แล้ว ไม่ได้บ้าผู้ชายจริงๆที่จริง ก็ทั้งห้องนั้นละที่เป็นเพื่อน ที่ร่ายยาวมานั้น เพราะเกิดความประทับใจในผองเพื่อน ผ่านมาร่วม 3 ปี มันมีอะไรมากกว่า คำว่าเพื่อน บางทียังนึกเสียใจที่ว่า เราเองก็อยู่กับเพื่อนน้อยไป ... แต่คราวนี้จะใช้เวลาให้คุ้มเพราะเหลืออีกแค่ปีกว่าๆ เราก็จะไม่ได้เจอกันทุกวันแบบนี้อีกแล้ว อยากขอบคุณเพื่อน ที่เป็นเพื่อนที่ทำให้ความฝันเป็นจริง มีเพื่อนที่เรารัก และเป็นเพื่อนที่ดีกับเรา เสมอมา ขอบใจว่ะ......
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เก็บเพื่อนเหล่านี้ไว้ดีดีนะครับ
เพื่อนดีหายากครับ 555
แล้วยิ่งจบมานานๆ ทำงาน มีครอบครัว
คราวนี้ล่ะ
สามปีเจอกันครั้งครับ 5555