Bloggang.com : ชายที่26 :

จิตกาล....ที่ผันผ่าน

.....สายลมเย็นเพียงพริ้มพัดผ่านแพรเรือนผมไสว หอบเอากลิ่นหอมอ่อนๆจากเรือนผมกระจายจางในสายลม ทำให้รู้สึกอบอุ่น ยินดี เบิกบานใจ

.....รอยยิ้มอบอุ่น นัยตาที่สดใส ดวงหน้าที่บ่งบอกว่ามีความสุขจนทำให้โลกนี้สว่างทั้งใบ หรือเป็นเพียงแค่ความคิดของผมเองนะ... "นั่นคือหญิงคนที่ผมรัก"

.....เธอไม่ได้สวยจนดูเฉิดโฉม แต่งกายธรรมดาท่วงท่าสบาย อันที่จริงเธอก็สวยแบบ "หมวยๆ" ก็เท่านั้นเอง

.....เรา 2 คน ไม่ค่อยได้มีโอกาสที่จะได้พบกันมากนัก หรือแม้แต่การได้แรกเปลี่ยนความคิด ถามไถ่สาระทุกข์สุขดิบ สนทนากันทางโทรศัพท์ก็ไม่มากนักเช่นกัน เหตุ เพียงเพราะว่า หน้าที่การงานของเราที่ต่างกัน เวลาที่ไม่ตรงกัน และระยะทางเป็นตัวกีดกันเรา 2 คนโดยสิ้นเชิง

.....แต่ทว่า.....วันนี้ผมกลับมีความสุขอย่างเหลือล้นประมาณ สุขเพราะที่ได้พบเธอ ได้คุยกับเธอ สำหรับผมแล้ว เพียงเรื่องเท่านี้ มันช่างมีค่ามากมายและความหมายกับชีวิตผมเสียเหลือเกิน สิ่งเหล่านี้ มันสร้างกำลังใจ ความหวัง ทำให้หัวใจดวงๆหนึ่งของผมดั่งได้รับยาที่แสนวิเศษที่คอยชุบพลังใจขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง มันช่างวิเศษเหลือเกิน

.....ผมได้มีโอกาสคุยกับเธอ ถามสาระทุกข์สุขดิบมากมายเท่าที่ผมจะคิดได้ แต่ทำไมนะ? สิ่งที่เราอยากพูดอยากถามมากมายกับเธอ เมื่อเจอมันกลับพูดได้เพียงประโยคสองประโยคเท่านั้น คงเป็นเพราะ ความตื้นตันใจ ดีใจมันประดังเข้ามาพรั่งพรูเข้ามาในตอนนั้น ผมสัมผัสมันได้ สิ่งต่างๆเลยพลานมาจุกกันที่คอหอยทั้งหมด...

.....เวลาแห่งความวิเศษได้ดำเนินไป เรา 2 คน ได้คุยกัน เรื่องราวต่างๆมากมายได้ถ่ายทอดสู่กันและกันทางบทสนทนา มีเสียงหัวเราะ รอยยิ้มและความสุขใจที่ท้วมท้น...มันเป็นความสุขใจที่ไม่อยากจะให้จางหายไปเลย....ไม่อยากเลย

ปริศนา

.....มันเป็นความปรารถนาพื้นฐานของของคำว่า "รัก" นั่นคือความต้องการความเอาใจใส่ ความอบอุ่น จึงแสดงออกมาเป็นความต้องการ การใกล้ชิด เพียงแค่ได้นั่งใกล้กัน คุยกัน เท่านี้ความปรารถนาแบบนี้ก็ได้เติมส่วนที่หายไปของคำว่า "รัก" ให้ชุ่มชื่นขึ้นมาอีกระดับ.....แต่ทว่า ความรู้สึกอีกส่วนหนึ่ง ทำไมมันช่างดูเหมือนให้เราห่างไกลกัน ยิ่งพยายามนั่งใกล้ กลับยิ่งเหมือนห่างออกไป ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ซ้ำเล้า ซ้ำเล่าอยู่อย่างนี้ จนผมทำให้จิตใจผมสั่นคลอน หวั่นไหวในหลายๆสิ่ง

.....อะไร? ที่ซ้อนอยู่ในใจเธอ อะไร? ที่ทำให้เธอไม่กล้าที่จะเปิดใจหรือแม้กระทั้งการรับสิ่งใหม่ๆเข้ามาในชีวิต สิ่งเหล่านั้นมันรบกวนจิตใจ บั่นทอนจิตใจตลอดเวลา ตัวผมเองพยายามเอาใจใส่ ดูแลในเรื่องนี้อย่างที่สุด แต่บางอย่างกับได้ผลตรงกันข้าม จิตผมเริ่มตก พลังชีวิตเริ่มเหือดแห้งระเหยไปราวกับไฟในอกสุม ความเศร้าเริ่มเข้ามาแทนที่ ผมเริ่มเก็บตัวเงียบ ผมเริ่มสัมผัสได้ถึงความเศร้าในใจของผมและเธอ

.....ผมหลบอยู่มุมมืดมุมหนึ่ง ซึ่งไม่มีใครได้เห็นหากผมจะหลบอยู่ที่นี่ตลอดไป ครั้งหนึ่ง ผมเคยอยู่ที่นี่มาก่อน และผมก็จำได้ ความรู้สึกส่วนนั้น มันค่อยๆผุดขึ้นมาช้าๆในมโนความคิด มุมมืดแห่งนี้ มันเป็นหลุม หลุมแห่งความเน่าหนอน ที่โชคชะตาหรือฟ้าลิขิตเคยโยนผมลงมาฝันไว้ที่นี้ มันเต็มไปด้วยซากของอดีตที่เจ็บปวด ทรมาน หนาวเย็น โศกเศร้าและโดดเดียว ผมถูกโชคชะตาฝังผมไว้ที่นี้หลายปี และมันก็มากเกินพอแล้ว และมุมมืดแห่งนี้มันก็คือ "มุมมืดในใจผมเอง"

.....ผมนั่งมองจากมุมมืด ผมเห็นเธอ เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้า ความเหงาโดดเดียว ผมกลัวจิตใจของตนเอง ผมไม่กล้าที่จะก้าวออกมาจากมุมนั้น ผมปรับตัวยังไม่ได้ ผมจึงเลือกที่จะเงียบ และเฝ้าดู อยู่ในความหนาวเย็นของปากหลุมนั้น และแล้ว... เธอก็จากไป ผมรู้ว่าเธอจะไปที่ใด ตอนนี้ผมรู้สึก เสียใจ เศร้าใจ อาลัยอาวรอย่างที่สุดประหนึ่งความสูญเสีย

อัศจรรย์ ฤา ปาฎิหาริย์

.....ผมเสียใจ คร่ำครวญแทบจะขาดใจในเงามืดของจิตใจ ที่ผมแฝงกายซ่อนอยู่ ผมวิงวอนต่อโชคชะตาและฟ้าลิขิต ขอให้มีปาฎิหาริย์อะไรสักครั้งหนึ่งเถิด และแล้วก็บังเกิดแสงสว่างวาบเล็กๆขึ้นในความมืดเหล่านั้น มันดั่งแสงสว่างแห่งความหวังที่เกิดขึ้นในขุมนรก ผมไม่รู้ว่าอะไร แต่มันทำให้ผมมีความหวังบางอย่างเล็กๆในใจ ผมตัดสินใจก้าวออกมาจากความมืดของจิตใจได้ แต่...มันหลังจากที่เธอไปจากตรงนี้แล้ว...ผมวิงวอนอีกครับ ขอสิ่งอัศจรรย์อีกครั้งหนึ่งเถิดเพื่อที่จะตามหาเธอ และมันก็เกิดขึ้น

.....ปีกที่สยายกว้างปกคลุมไปด้วยขนหนาละเอียดสีขาว นัยตาที่คมมองเห็นได้กว้างไกล พร้อมกับกรงเล็บที่แหลมคมแข็งแกร่ง พญาอินทรีย์สีขาวถลาล่อนลมบนฟ้ากฟ้าที่กว้างไกลคือผมเอง ความอัศจรรย์ที่ผมขอ ทำให้ผมกลายเป็นพญาอินทรีย์ใหญ่ เพื่อออกบินตามหาเธอผู้เป็นที่รัก ผมใช้สายตาผมมองผ่านสายตาอันเฉียบคมของอินทรีย์เพื่อมองหาเธอ ผมใช้ปีกของนกอินทรีย์บินเพื่อผ่านอุปสรรค์ต่างๆที่ขวางกันและรวดเร็ว ผมใช้กรงเล็บอันแข็งแกร่งของนกอินทรีย์พร้อมที่จะจับเธอให้มั่นทว่านุ่มนวล พญานกอินทรีย์และขนอินทรีย์สีขาวบริสุทธิ์ บ่งบอกว่า ผมมีความรักที่ยิ่งใหญ่และบริสุทธิ์ที่จะมอบให้เธอตลอดไป ผมบินตามหาเธอ ในเส้นทางที่เธอไปทุกที่ เสียงผมแผนร้องดังก้องฟ้า เป็นเสียงร้องเรียกหาเธอ....

.....แต่ตอนนี้ผมยังไม่พบเธอ ผมบินตามหาเธอ อยู่จนถึงทุกวันนี้

.....สิ่งที่ผมเล่ามานี้ เป็นเพียงความฝันของผม ที่เกิดขึ้นในค่ำคืนของ วันที่ 25 เมษายน 2550 ที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าโชคชะตาต้องการอะไรจากผมแน่ ผมได้แต่ตีความหมายกับความฝันเล็กๆน้อยๆ และมีความสุขกับความฝันบางช่วงของผมแค่นั้นเอง...

Create Date : 26 เมษายน 2550

4 comments

Last Update : 26 เมษายน 2550 14:16:33 น.

Counter : 683 Pageviews.

ความฝัน มันก็คงมาจากจิตใต้สำนึกของผู้ฝัน

คนที่เรารัก มักจะเป็นคนที่สวยงาม เสมอ จริงๆ ค่ะ

โดย: beautiful civil 26 เมษายน 2550 11:26:24 น.

คงเป็นเพราะจิตวิณณาณที่ผูกพัน...

โดย: คนส่งทาง IP: 203.113.17.174 26 เมษายน 2550 12:13:32 น.

ช้านคิดถึงหล่อนนะนังเอ สบายดีเหรอยะ

โดย: Chadada 26 เมษายน 2550 12:39:33 น.

ฉันชอบสำนวนนายนะ เพราะดี
ฉันก็พยายามฝึกแต่งสำนวนอยู่

โดย: เตเป IP: 61.91.239.130 14 ธันวาคม 2550 12:03:34 น.