รถตู้สีขาว...คาราบาว...มาแล้ว (ลุงขี้เมา) รถตู้คันสีขาวคันหนึ่งข้างบนหลังคามีตะแกรงเหล็ก ขนาดกำลังพอดี มีสัมภาระปกคลุมไปด้วยผ้าใบผืนสีเขียว ที่ไว้สำหรับป้องกันฝน ถูกมัดด้วยเชือกไนล่อนอย่างดีรถตู้คันนี้ดูแล้วก็ไม่เก่า ไม่ใหม่จนเกินไป ตระเวนไปในงานต่างๆ อย่างไม่มีวันเหนื่อย หน่าย ด้วยความมุ่งมั่น กับหน้าที่ๆต้องรับผิดชอบและรายได้ ที่พอประทังอยู่รอดไปในวันหนึ่งๆ ของคนทำงานอย่างพวกเค้า ใครเล่าจะรู้ถึงความรู้สึก ความเป็นอัจฉริยะ ในด้านดนตรี มาถึงปัจจุบันนี้ งานที่รับแสดง ไม่เคยจำกัดว่าจะเป็น ที่ไหน อย่างไร ไปได้หมดขอให้ได้ทำหน้าที่ ที่ได้รับหมอบหมายเท่านั้นเป็น พอช่วง พ.ศ.2527 กลุ่มนักดนตรี ที่มีการแต่งตัวที่เป็นเอกลักษณ์ บ่งบอกถึงการมีอุดมการณ์ ได้อย่างชัดเจน ไม่สนใจ สายตาของประชาชนว่าการแต่งตัวสมัยนั้น กับการเป็นนักดนตรี แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เพลงที่แสดงออกมาแต่ละเพลง ล้วนเข้ากับชุดที่พวกเค้าได้สวมใส่ กันได้อย่างลงตัว ซึ่งนับได้ว่าเป็นพลังของวัยรุ่นช่วงนั้น ที่ชอบเพลงเพื่อชีวิต เป็นอย่างมาก กางเกงยีนส์ลีวายฟิตๆ เสื้อยืดเก่าๆ เสื้อลายตีนจบมาจากชาวเขาทางภาคเหนือ ถูกสวมทับ พร้อมกับหมวกทหารเขมรแดงและรองเท้า converse หลากสี บนไหล่ข้างซ้าย จะมีซองบุหรี่ แนบอยู่ตลอด พร้อมที่จะสูบได้ตลอดเวลา เป็นธรรมดาสามัญเหมือนกับใช้ชีวิต อยู่ด้านล่างเวที อยากสูบก็สูบ อยากพูดก็พูด อยากร้องก็ร้อง อยากเลิกก็เลิก มีพร้อม ในวงดนตรีวงนี้ หรือว่ามีเหตุการณ์ไม่คาดคิดอยู่ด้านหน้าเวที บุหรี่จะถูกเผานานหน่อยกับอารมณ์ใช่วงเวลานั้นๆ ผลงานชุด ท.ทหาร อดทน นับว่าเป็นผลงาน ที่มีการตระเวนเล่นคอนเสิร์ต เป็นประจำ โดยนายหน้า ที่จัดหางานอยู่สายใต้เก่า ซอยบุบผาสวรรค์ ชื่อบริษัท จำเลียง โปรโมชั่น เป็นผู้ติดต่อโดยตรง กับผู้จัดการวงโดยตรง ในสมัยนั้น เครื่งดนตรีที่ใช้ในการแสดงในสมัยนั้น นับได้ว่าแตกต่างกับยุคสมัยนี้ โดยสิ้นเชิงเช่นกัน เริ่มตั้งแต่ กีต้าร์โปร่งไฟฟ้า ตัวเล็กๆ สีน้ำตาล ตัวนึง ที่อยู่ข้างๆกาย เป็นประจำ ของนักร้องนำ ที่จะไม่ค่อยพูดมากกับผู้ชม แต่จะต่อว่าพวกที่ชอบเอาเปรียบอยู่ตลอดเวลา กีต้าร์ Gibson กับ เล็บที่ใช้แทนปิ๊คกีต้าร์ และ Effect กีต้าร์ ที่คล้ายๆกับรางปลั๊กเสียบไฟฟ้าในสมัยนี้ มีด้วยกัน 4 ปุ่ม สำหรับเหยียบ ให้เสียงดังออกมาตามที่ต้องการ พร้อมกับตู้แอมป์ เล็กๆ ที่ใช้ไมค์จ่อ แทนที่จะใช้ Mixer ด้วยความจำกัดของขนาด ของ Mixer มือ Solo กีต้าร์ จะมีชุดที่ค่อนจะแตกต่างไปนิดนึงโดยส่วนใหญ่จะใส่เสื้อแบบแขก สายตาจะกระตุกอยู่ตลอด ชอบนั่งกอดเข่าอยู่ข้างๆเวเทีเป็นประจำ ไม่ยึดติด ไม่เหย่อยิ่ง เหมือนกับนักดนตรีในสมัยนั้น เบส Fender ที่เทียบกับตัวผู้เล่นแล้วเกือบเท่ากัน กับลีลา อันเงียบขรึม ที่บ่งบอกของความเป็นผู้ใหญ่ น้ำใจดี เวลาประสานเสียงต้องเขย่งอยู่ตลอดเวลา ด้วยขาไมค์ที่สูงกว่าพร้อมกับ มือกลองที่มีเอกลักษณ์ ในการตี ที่ไม่เหมือนใคร พวกเราให้ ฉายา แกว่า มือกลองขมังเวทย์ แกจะตีไป ท่องพึมพรำ ไปตลอด ถึงน้าตาจะจริงจัง กับหน้าที่ แต่ก็มีมิตรภาพดีๆใก้กับคนรอบข้างอยู่อย่างเสมอ กีต้าร์ Solo อีกตัวน่าจะเป็น Gibson เหมือนกัน ถ้าจำไม่ผิด ช่วงนั้นลูกครึ่งท่านนี้ไม่ได้ค่อยได้ร้องเพลง ทำหน้าที่ร้องประสาน และกีต้าร์ประสานเพียงอย่างเดียว แต่ที่แกโปรดปรานที่สุดก็น่าจะเป็นพระเครื่อง ที่ห้อยคอ อยู่เป็นนิจใน ช่วงสมัยนั้น ที่เห็นเป็เอกลักษณ์ อย่างนึงก็คือ รองเท้าหุ้มส้น สีขาว คล้ายๆ นักกีฬา จะใส่ประจำ เคยถามได้ความว่า มีปัญหาที่ข้อเท้า ผ่านมา 21 ปีแล้ว คงน่าจะหายแล้ว กีต้าร์ Fender สีดำ พร้อบกับ keybord อีกหนึ่งตัว ถูกควบคุมด้วย ผู้จัดการวง เอกลักษณ์เครื่องแต่งกายจะเป็นเสื้อดำ กางเกงดำ ตอนนั้นรู้สึกว่า จะร้องเพลงปลาใหญ่ ปลาน้อย พี่คนนี้จะอารมณ์ดีตลอด อีกท่านที่ มาในชุดเรียบร้อย ในกางเกงแสล็กสีกากี พร้อมเสื้อคอกลม สีขาว มีอุปกรณ์อยู่ 2-3 อย่าง คือ แซกโซโฟน ฟรุ๊ต ขลุ่ยสมัยนั้น ยังไม่ค่อยได้ใช้ฟรุ๊ต แต่จะใช้เป่าคู่กับศิลปิน อีกท่านนึง ซึ่งเข้ามาช่วยงานซึ่งจะ ร้องเพลงยายพร เกือบทุกงาน ออกงานครั้งนึงจะเล่นเพลงประมาณ 13-15 เพลง ก็เลิก ทั้ง 8 ชีวิต จะกลับเข้าไปอยู่ในรถตู้คันเดิม มากี่คนก็กลับไปกันเท่านั้น สมัยก่อน โทรศัพท์มือถือไม่มีใช้ ผู้จัดงาน ต้องให้ลูกน้องไปคอยหน้างานดูว่า รถตู้คันสีขาวมาหรือยัง ถ้ามาก็ตะโกนบอกๆกันมา จนถึงข้างๆเวที บอกว่า คาราบาว มาแล้ว .คาราบาว มาแล้ว คาราบาว .มาแล้ว สนุกหล่ะซี้...ขอบคุณพี่เดช ลุงขี้เมา ฅนคาราบาว สำหรับบทความที่น่าจด ได้ย้อนรำลึก นึกภาพตาม ไปด้วย..แล้วพบกันใหม่ค่ะ   Create Date : 13 ธันวาคม 2550 2 comments Last Update : 16 ธันวาคม 2550 13:54:12 น. Counter : 799 Pageviews. Share Tweet

:+:ขอบคุณข้อความดีดีของพี่ลุงเดช ขอบคุณเจ๊ป้องคนสวยที่นำมาเก็บไว้ในบ้านให้ได้เข้ามาอ่านขอบคุณเสียงเพลงจาก "คาราบาว" ที่ทำให้เราได้มาเจอกัน:+: **มิตรภาพ งดงามเสมอ**   โดย: นี่แหละตัวฉัน 14 ธันวาคม 2550 7:14:00 น.

ยังมีอีกเยอะเลยน้องพอดี ชอบฟังเรื่องเล่าของคนเก่า เกี่ยวกับดนตรี ฟังได้ทั้งคืนเลยนะ ก็เลยเกก็บเอามาไว้ออนไลน์ เวลาเหงาๆก็แงะเอามาอ่าน เนอะๆ เอาเผื่อพี่น้องด้วยหล่ะ   โดย: ป้อง.... IP: 124.120.214.208 15 ธันวาคม 2550 20:34:11 น.