SweetieKate's Fiction blog
|
|||||
ขอจิ้นคุณพีกับน้องก้อง ตอนคุณพีเจ็บขาจัง ฟิคสนองนี๊ดในวันว่าง ณ เช้าวันอาทิตย์ เมื่อวานพีแข่งรถชนะ โดยมีก้องคอยดูเป็นกำลังใจตลอด เมื่อคืนทั้งคู่ได้ฉลองชัยชนะของพีด้วยกันจนดึก วันนี้เลยตื่นสาย ก้องลุกขึ้นมาก่อนยังอารมณ์ดีจากเมื่อวาน ลุกไปอาบน้ำเตรียมตัวจะทำอาหาร ก้อง: เดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นพีนั่งอยู่ที่เตียงนิ่ง พี...ไปอาบน้ำได้แล้ว...จะได้ช่วยผมทำกับข้าว พี: เงยหน้าขึ้นมามองก้อง สีหน้ากังวลเล็กน้อย ก้อง... แล้วก้มลงไปมองขาข้างขวาของตัวเอง ขาผม...มันเจ็บ ก้อง: สีหน้าตกใจ เจ็บเหรอพี...ไหนให้ผมดูหน่อยสิ รีบวิ่งเข้าไปคุกเข้าตรงหน้าพี แล้วจับขาพี สำรวจดูอาการ เดี๋ยวลองยกขาหน่อยนะ จับขาพียกขึ้น แล้วได้ยินเสียงร้องของคนเจ็บตรงหน้าเบาๆ เจ็บมากมั้ยพี...ทนหน่อยนะถ้าไม่ทำแบบนี้ก้อจะไม่รู้ว่าเปนอะไร ก้องลองยกขาขึ้นมาอีกครั้งเบาๆ พี: พยักหน้ารับคำก้อง ไม่ร้องแล้ว แต่สีหน้ายังคงแสดงถึงความเจ็บปวดอยู่ ก้อง: ผมต้องลองขยับขาคุณหน่อยนะ...ดูซิว่าจะหายมั้ย...ถ้าไม่หายคงต้องไปโรงพยาบาล พูดจบก้อลองขยับขาพีขึ้นลง ซ้ายขวา เบาๆ ตามแบบการกายภาพบำบัด เมื่อเสร็จแล้ววางขาพีลง คงเพราะเมื่อวานเกร็งขามากตอนแข่งรถน่ะ...ตอนนี้คุณลองขยับขาเองดูสิว่ายังเจ็บอยู่มั้ย พี: ลองขยับขาหมุนข้อเท้าดู อืม...ยังมีเจ็บแปลบๆ อยู่นะก้องตอนหมุนข้อเท้าน่ะ...เป็นปกติรึเปล่า ก้อง: เหรอพี...ผมว่าไม่น่าจะเป็นไรนะ...แต่ว่าเดี่ยวไปโรงพยาบาลกันดีกว่า...ให้หมอเช๊คอีกทีเพื่อความชัวร์ พี: ผมว่าไม่เปนไรแล้วล่ะก้อง ผมดีขึ้นเยอะเลยนะ...นักกายภาพบำบัดของผมนี่เก่งจริงๆ นะเนี่ย พูดแล้วก้อยิ้มให้คนตรงหน้า ก้อง: ฮึ้ยส์...พีนี่...เจ็บแล้วยังเล่นอีก ผลุดลุกขึ้นยืนตรงหน้าพี ไม่รู้แหละ...ผมว่าไปหาหมอดีกว่า...คุณไปแต่งตัวเลยจะได้ออกไปโรงพยาบาล พี: โธ่...ก้อง...ผมบอกแล้วว่าไม่ต้องไง...ผมหายแล้ว เอื้อมมือไปจับมือก้องที่ยืนอยู่ใกล้ๆ แล้วจิงๆ ถ้าผมเปนอีกเดี๋ยวก้อให้คุณนวดให้ก้อหายแล้ว...เนอะ ก้อง: แล้วถ้ามันไม่ได้หายง่ายๆ ล่ะคุณ...คุณอาจจะเป็นหนักก้อได้ใครจะรู้ล่ะ พี: ก้อง...ผมไม่ได้เปนไรมากจิงๆ นะ นี่ไง... ใช้มือสองข้างคว้าเอวก้องดึงก้องลงมานั่งตัก แล้วกระซิบข้างหูก้อง ดูสิ...ผมไม่เจ็บเลยนะ...ให้คุณนั่งตักผมได้สบายเลย เอามือกอดก้องล๊อคไว้บนตัก ก้อง: ตกใจ ไม่ได้ตั้งตัวว่าจะโดนดึกลงมานั่งตัก เลยถูกแรงพีดึงลงมาง่ายๆ เมื่ออยู่ในอ้อมกอดพี ก้อเขินหน้าแดง แถมยังโดนกระซิบลมหายใจเป่าหูอีก เขินไปใหญ่เลย เหวี่ยงตอบ พี...นี่คุณทำอะไรของคุณน่ะ...ปล่อยนะ...เดี๋ยวก้อเจ็บอีกหรอก พี: ก้อง...ผมไม่เจ็บแล้วจิงๆ นะ เมื่อกี้ตอนคุณจับขาผมอ่ะ ผมก้อรู้สึกดีขึ้นแล้วจิงๆ ผมหายแล้วน้า เชื่อผมนะ สบตาก้องแบบอ้อนๆ ส่งสายตาเป็นประกายให้ กอดก้องไว้ในอ้อมกอดแน่น อีกอย่างนะ...ผมไม่อยากไปโรงพยาบาลนี่ ก้อง: อะไรกันพี...นี่คุณกลัวหมอด้วยเหรอ ยิ้มมุมปากขึ้นมาหน่อยนึง พี: ใครว่าผมกลัวหมอล่ะ...ผมไม่อยากให้ใครมายุ่งกับขาผมต่างหาก...ก้อผมเป็นของคุณนี่...ผมก้อต้องให้คุณจับได้แค่คนเดียว พูดจบก้อยิ้มให้คนในอ้อมกอดอย่างเจ้าเล่ห์ ก้อง: เขิน บ้า...อย่างนี้ถ้าผมป่วยหนักอะไรผมก้อไม่ต้องไปหาหมอเหมือนกันน่ะสิ พี: อ้ะ...ก้องผมพูดแค่ว่าผมเป็นของคุณนะ...ผมไม่ได้พูดถึงคุณซะหน่อย...อย่างนี้คุณก้อยอมรับแล้วใช่ม้าว่า....คุณอ่ะ... ยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนแทบชิดก้อง เป็นของผมเหมือนกัน ก้อง: หน้าร้อนผ่าว พูดตอบไปเสียงเบา ...ก้อ...มัน...ก้อต้องเป็นงั้นอยู่แล้วสิ...จะให้คุณเป็นของผมฝ่ายเดียวได้ไง พูดเสร็จก้อหลบตา พี: ยิ้มกับอาการคนเขิน คร้าบบ...คุณก้องบดินทร์...งั้นเราก้อเป็นของกันและกันเนอะ ยังคงส่งสายตาหวานให้คนรักอยู่ ก้อง: บ้า...คุณนี่ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย...ยังไงๆ คุณก้อต้องไปหาหมอ...เข้าใจมั้ย พี: คร้าบบๆๆ...ก้อได้ๆ ครับ....แต่ก่อนไปขอยาปฐมพยาบาลก่อนได้มั้ย พูดจบก็หลับตา ทำแก้มป่องข้างนึงยื่นให้ก้องอย่างน่ารัก ก้อง: ก้ออมยิ้มกับความน่ารักของพี กึ่งๆ หมั่นไส้ ยกมือสองข้างของตนมาจับหน้าพีไว้ แล้วหอมแก้มพีไปฟอดใหญ่ เป็นไง...พอจะปฐมพยาบาลคนป่วยได้มั้ยคร้าบบบ พี: แกล้งทำหน้าตกใจ โหหห...ได้ผลดีจิงๆ นะเนี่ย...เริ่มจะหายแล้ว แล้วก้อยื่นหน้าเข้าไปใกล้อย่างทะเล้น นี่ถ้าได้ยาแรงกว่านี้เนี่ย...ผมว่าหายเลยนะ...ไม่ต้องไปหรอกโรงพยาบาล พูดพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ จนเกือบจะชนกัน ก้อง: บ้า!!...ไม่เอาแล้ว สะบัดตัวลุกขึ้นมาจากตักพี ไปแต่งตัวเลยครับ คุณพีรวิชญ์ จะได้ไปโรงพยาบาล พี: คร้าบบบบบ...คุณก้องบดินทร์....รู้แล้วคร้าบ พูดพร้อมยิ้มกว้าง เดินเข้าห้องน้ำไป -------------------------------------------- ชอบคู่นี้น่ะ ชอบปีใหม่ด้วย เรื่องนี้ปีใหม่น่ารักมาก น่าสงสารอีกตะหาก
แต่รำคาญนางเอก ทำไมแก้วจะต้องหงอพี่สาวพระเอกด้วย ตัวเองไม่ผิด ตัวเองเป็นคนโดนกระทำ แล้วจะกลัวมันทำไม ถ้าแก้วจะเชิดหน้าสู้ทั้งปัทกับอร แก้วคงเป็นนางเอกที่เข้าท่ากว่านี้ แต่นี้ แค่เห็นปัทกับอรก็หน้าถอดสีแล้ว ดูแล้วน่าเบื่ออะ โดย: Tukta21 วันที่: 3 มกราคม 2553 เวลา:19:35:18 น.
กรี๊ด สลบตายค่าคอม
เพราะความน่ารักของก้องพี ขอบคุณมากค่ะ ฟิคนี้น่ารักจิงๆๆ โดย: เฉินฉูฉู่ IP: 221.223.111.5 วันที่: 3 มกราคม 2553 เวลา:19:51:08 น.
แอร๊ยยยยยยยยยยย
คุณพีขี้อ้อนจังเลยยยย เขินวุ้ยยยยย บ้าไปแล้ว เขินๆๆๆๆๆๆ นารักมากๆค่ะ เขินจริงๆน่ะเนี้ย ไปฝันดีพีก้องดีกว่า ^^ โดย: นิว(NPK) IP: 118.173.26.240 วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:2:56:28 น.
พี่พีช่างอ้อนจังเลยยยยย คนอ่านยังอายยยแทนน้องก้องจะตายคาคอมอยู่แล้ววว...เพราะความน่ารักของก้องพีแหมเขินๆๆๆ....น่ารักมากๆๆเลยค่ะ อิจฉาอิๆๆๆ
โดย: cattechno IP: 118.172.231.12 วันที่: 26 มิถุนายน 2553 เวลา:5:20:47 น.
พี่พีช่างอ้อนจังเลยยยยย
คนอ่านยังอายยยแทนน้องก้อง จะตายคาคอมอยู่แล้ววว ความน่ารักของน้องก้องกับพี่พีสุดๆๆไปเลยยย เขินๆๆๆ....น่ารักมากๆๆเลยค่ะ อิจฉาอิๆๆๆ โดย: cattechno IP: 118.172.231.12 วันที่: 26 มิถุนายน 2553 เวลา:5:24:20 น.
กรี๊ดดดดดกับทุกตอนที่เจ้าของบลอกเขียนจริงๆ กรี๊ดดดดดดด
โดย: OFfcLover IP: 14.207.167.216 วันที่: 21 ตุลาคม 2554 เวลา:21:56:25 น.
5310 2556ก้อยังอินอยู่
โดย: ราชัญ IP: 116.68.151.2 วันที่: 29 พฤษภาคม 2556 เวลา:0:45:33 น.
|
StayOnYourSide
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
Group Blog
All Blog
Friends Blog Link |
||||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |
คุงพีขี้อ้อนอ่ะ........จุดนี้คนอ่านเขิลลลลลลลลล บิด*