จิ้นคุณพีกับน้องก้อง หลังละครจบ

หลังจากก้องหายดี กลับมาเมืองไทย ปอกับแก้วแต่งงานกันแล้วย้ายบ้านไปอยู่บ้านปอ โดยเอาเจ๊ตุ่ม เจ๋ง ไปอยู่ดูแลแม่ฟองด้วย ส่วนบ้านหลังเดิม แม่ก้อยกให้เป็น (เรือนหอ) ของก้องและพีอยู่ร่วมกัน

ณ คืนแรกที่ต้องอยู่กันแค่สองคน กว่าจะช่วยแม่และพี่แก้วย้ายข้าวของเสร็จก็เป็นเวลาโพล้เพล้ ทั้งสองกลับมาอย่างเหนื่อยล้า ทั้งคู่เดินเข้ามาในห้องนอนเก่าก้อง

พี: “ก้อง คุณไปอาบน้ำก่อนสิ เหนื่อยมาทั้งวัน จะได้พักผ่อน”

ก้อง: “อืม ผมยังไม่อาบอ่ะพี ยังเหนื่อยอยู่เลย คุณไปอาบก่อนเถอะ”

พี: “ได้ งั้นผมอาบน้ำก่อนนะ” เดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำในชุดนอน เห็นก้องนอนหลับแผ่อยู่บนเตียง ทั้งที่อยุ่ในชุดเดิม ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู เดินเข้าไปปลุก “ก้อง...” เรียกเสียงเบาๆ เห็นคนตรงหน้ายังนิ่ง เอื้อมมือไปจับไหล่ข้างนึง เรียกอีกครั้ง “ก้อง...” คนถูกเรียกไม่ขยับเลยแม่แต่นิด คงจะเหนื่อยมาก พียิ้มอีกครั้ง

พีนั่งลงจ้องหน้าของคนรักที่นอนหลับอยู่ด้วยความรักเต็มหัวใจ เอามือปัดผมที่ปรกหน้าผากออก ทนความน่ารักไม่ไหว ก้มหน้าของตัวเองลงไปใกล้ ใกล้พอที่จะได้กลิ่นกายผสมกลิ่นเหงื่อน้อยๆ ของก้อง สูดกลิ่นเข้าเต็มปอด แล้วค่อยๆ จรดปลายจมูกแนบไปที่แก้มของก้อง ขโมยหอมแก้มอย่างแผ่วเบา ก้องขยับตัวเล็กน้อยแต่ยังไม่รู้สึกตัว

พีได้โอกาส จากแค่จรดปลายจมูก กลับค่อยๆ เลื่อนริมฝีปากไล้ผ่านไปที่แก้ม เลื่อนไปใกล้ริมฝีปากก้อง ดูท่าทีคนหลับไม่รู้สึกตัวอะไร ก้อจรดริมฝีปากประทับไปที่ริมฝีปากอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา

ก้อง: รู้สึกตัวเล็กน้อยว่ามีอะไรมาแตะที่ริมฝีปาก ยังไม่ค่อยได้สติเท่าไหร่ แต่เมื่อสัมผัสบนริมฝีปากไม่หยุด ก้อเริ่มได้สติขึ้นมาเรื่อยๆ เมื่อได้สติเต็มที่ ก้อลืมตาขึ้นมา เห็นหน้าพีอยู่ชิดกับใบหน้าตัวเอง หลับตาพริ้ม ตกใจ ร้อง “พี”

พี: สะดุ้งถอยหน้าห่างออกมาเล็กน้อย แต่ยังยันตัวไว้เหนือตัวก้องอยู่

ก้อง: เอามือจับริมฝีปากของตน สัมผัสร้อนยังคงค้างอยู่ “พี คุณทำอะไรอ่ะ” หน้าแดงไปจนถึงใบหู

พี: ยิ้มยั่ว “ทำอะไร....ผมก้อจะปลุกคุณไปอาบน้ำไง”

ก้อง: “ฮึ้ยส์....ปลุกธรรมดาก้อตื่นแล้ว ไม่เหนต้องทำอย่างงี้เลย” เขินสุดๆ ใจเต้นโครมคราม

พี: “อ้าว...ก้อผมเรียกธรรมดาแล้วคุณไม่ตื่นนี่...เลยต้องใช้วิธีนี้” ยิ้มหยอกคนตรงหน้าเล่น

ก้อง: “คุณ....แกล้งผมใช่มั้ยพี....คุณนี่ชอบแกล้งผมอยู่เรื่อยเลย” ทำหน้างอนๆ

พี: เห็นคนรักงอน ก้อรู้สึกเอ็นดู “โอ๋ๆ....อย่างอนสิ...ผมเปล่าแกล้งคุณซะหน่อยน้า...ผมแค่อดใจไม่ไหว ก้อคุณเล่นนอนน่ารักอย่างนี้อ่ะ...แล้วจะให้ผมอดใจไหวได้ยังไง”

ก้อง: เขินพูดไม่ออก หน้าแดง เหวี่ยงกลับ “อะไรของคุณไม่รู้...ผมไปอาบน้ำดีกว่า” สะบัดตัวลุกขึ้นยืนเดินเข้าห้องน้ำไป

พี: นั่งยิ้มอยู่ที่เตียงมองก้องเดินเข้าห้องน้ำ อย่างรู้ทันว่าก้องหนีเพราะเขิน

เมื่อก้องออกมาจากห้องน้ำ เห็นพีนอนอยู่ที่เตียงหลับตา เหมือนคนหลับไปแล้ว ก้องลองเรียกเบา ๆ

ก้อง: “พี...หลับแล้วเหรอ...พี” พีไม่ขยับตัว ก้องรู้สึกเสียดายเล็กน้อย ที่พีไม่รอเค้าอาบน้ำให้เสร็จ อุตสาห์ตั้งใจอาบเพื่อพีนะเนี่ย (?) ถอนหายใจเฮือก แล้วเดินไปปิดไฟ ลงนอนข้างพี ลองเรียกพีดูอีกครั้ง เอื้อมมือไปจับไหล่เบาๆ “พี...พี”

พี: จิง ๆ ตั้งใจจะรอก้องนะ แต่นานจนเผลอหลับไป รู้สึกตัวจากมือที่มาจับไหล่ และเสียงที่เรียกชื่อ สลึมสลือ ตื่นขึ้นมา “ก้อง...นี่ผมหลับไปเหรอเนี่ย...คุณอาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ” หันหน้าไปหาก้อง

ก้อง: ยิ้มรับพี ที่หันหน้ามาสบตา ดีใจนิดๆ ที่จิงๆ พีกะจะรอเค้า ไม่ได้จะไปนอนก่อน “อืม...ผมอาบน้ำเสร็จแล้วล่ะ...คุณดูท่าทางจะเหนื่อยมาก....นอนเถอะ”

พี: “อืม....” โถมตัวสอดแขนเข้าไปกอดก้อง เอาหน้าแนบซุกที่อกก้อง สุดกลิ่นหอมหลังอาบน้ำของคนรัก “ผมเหนื่อยจิงๆ ด้วย ขอนอนแบบนี้นะ”

ก้อง: ตกใจที่พี เลื่อนตัวเข้ามากอด แต่นานๆ ทีพีจะอ้อนเค้า จึงยอมหยวนๆ ให้ เพราะพีน่ารักมาก ค่อยๆ เอามือทั้งสองโอบตอบพีอย่างเขินๆ จับหัวพีให้แนบกระชับกับอกเค้ามากยิ่งขึ้น “เหนื่อยมากมั้ยพี...วันนี้คุณเล่นขนของเองเกือบทั้งหมดนี่”

พี: “อืม...ก้อผมไม่อยากให้คุณเหนื่อยนี่...ผมทำได้ไม่เปนไร...ก้อง....แค่ได้มากอดคุณแค่นี้ก้อดีขึ้นเยอะเลย” เอาหน้าแนบกับอกก้อง กระชับกอดแน่นขึ้นอีก แล้วก้อเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ “แต่ว่า...ถ้าเกิดได้อะไรอย่างอื่นด้วยละก้อ...ผมว่าผมหายเหนื่อยเปนปลิดทิ้งเลยนะ” พีพูดพร้อมยิ้มๆ ถอนหน้าออกมาจากอกก้องแล้วเงยหน้าสบตาก้อง อย่างสื่อความหมาย

ก้อง: เขิน หน้าแดง “อย่างอื่น....อะไร...”

พี: ค่อยๆ เลื่อนหน้าขึ้นมาหาก้องช้าๆ ยกมือข้างนึง มาประคองหน้าก้องไว้ เอียงใบหน้า หลุบตาลงต่ำ มองไปที่ริมฝีปากก้อง ค่อยๆ หลับตา บรรจงประทับริมฝีปากของตนลงไปบนริมฝีปากคนรัก

ก้อง: เมื่อเหนอาการพี รู้เลยว่าพีต้องการอะไร ใจเต้นโครมคราม นี่เค้าจะต้องใจเต้นขนาดนี้ไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย โอย หัวใจจะระเบิด ค่อยๆ หลับตาลง ตอบรับสัมผัสนุ่มนวลจากพี แขนสองข้างกอดรกระชับร่างพีเพื่อให้พีรับรู้ถึงความรู้สึก

เวลาผ่านไปสักพัก พีถอนริมฝีปากออกมาจ้องหน้าก้อง

พี: จ้องเข้าไปในนัยตาของก้อง “แค่นี้ผมก้อหายเหนื่อยแล้วก้อง” เอามือประทับที่ใบหน้าก้องอีกครั้ง “ผมรักคุณนะ”

ก้อง: หน้ายังแดงมาก โชคดีที่ปิดไฟแล้ว พีคงไม่เหน แต่หน้าเค้ายังคงร้อนผ่าวอยู่ ค่อยเอื้อมมือมาจับมือของพีที่แนบอยู่ที่ใบหน้าของตน “ผมก้อรักคุณ...พี” ยิ้มรับ ดึงมือพีออกจากหน้า เลื่อนมาที่ริมฝีปากของตัวเอง แล้วประทับริมฝีปากบนมือของคนรัก “ขอบคุณนะ ที่คอยอยู่เคียงข้างผม”

พี: มองอาการของก้องแล้วยิ้ม ตื้นตันเปนที่สุด “ก้อง...ที่ที่เดียวที่ผมจะยืนอยู่คือที่ข้างตัวคุณเท่านั้น...นี่คือที่ของผม...ผมจะไม่มีวันไปไหน...คุณเข้าใจใช่มั้ย” ดึงมือก้องที่จับมือเค้าไว้อยู่มาประทับจุมพิตที่มือมั่ง สบตาก้องอย่างสื่อความหมาย

ก้อง: จ้องตากันอยู่สักพัก ก้องเริ่มตาจะปิด “พี...ผมง่วงแล้ว...เราไปนอนกันเถอะ” เอามือมาขยี้ตา

พี: เห็นอาการคนรักเหมือนเด็กๆ แล้วนึกเอ็นดู อยากแกล้ง “อ้าว ก้อผมหายเหนื่อยแล้วอ่ะ นอนไม่หลับแน่เลย....งั้นเรามาทำอะไรให้เหนื่อยกันอีกหน่อยมั้ย...ผมจะได้หลับสนิทๆ” ยื่นหน้าเข้าไปชิดก้อง ยิ้ม

ก้อง: ตาสว่างเล็กน้อย “คุณจะทำอะไรอ่ะ...พี....ทะลึ่ง”

พี: หัวเราะร่วน “หึหึ...ผมล้อเล่นน่ะก้อง...แต่ผมยังไม่ได้คิดไรเลยนะ...คุณอ่ะแหละคิดไปเอง...แล้วมาว่าผม” ว่าแล้วก้อหลบอาการเหวี่ยงของคนรัก เอาหน้ากลับไปซุกกับอกก้องอีกครั้งอย่างขี้อ้อน “ก้อง ผมจะนอนแล้วนะ ผมขอนอนอย่างนี้นะๆๆ” เอามือสองข้างเข้าโอบก้องกระชับแนบแน่น แล้วก้อหลับตา แนบหน้าให้ชิดแผ่นอกก้อง

ก้อง: ตอนแรกได้ยินพีย้อน ทำท่าจะเหวี่ยง แต่ไม่ทันพี พีเอาหน้าแนบอกของตัวไปซะก่อน อดยิ้มออกมาจนได้ เพราะว่าเหนพีขี้อ้อน จึงยกมือสองข้างกอดตอบพีกลับไปอย่างยอมแพ้ “คุณนี่น้า” กอดกระชับร่างพีให้แนบแน่นขึ้น

พียิ้มอยู่ในอ้อมกอดของก้อง แล้วก้อนอนหลับไปทั้งคู่ด้วยความสุข

---------------------------------------------------------------------

Create Date : 27 ธันวาคม 2552 Last Update : 27 ธันวาคม 2552 17:47:51 น. Counter : 623 Pageviews.		4 comments
Share Tweet