Group Blog
All Blog
|
สำหรับเพื่อนผู้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ.....ระลึกถึงเธอเสมอ เช้าวันศุกร์หลังจากกรำงานด่วนเมื่อคืนวันพฤหัส ก็มาทำงานด้วยอาการแฮงค์ เล็กๆ คล้ายคนเมา.....แต่เป็นเพราะอดนอน.... ประมาณ 10 โมงเช้า ปรางโทรมาเข้ามือถือ.... ซวยแล้วส่งงานไม่ทันมันโทรมาด่าป่าววะ แต่ก็ส่งไปแล้วนี่หว่า.... เรา : ฮัลโหล ปราง : (เสียงร้องไห้อย่างหนัก) เรา : ฮัลโหล ว่าไง? ปราง : โยตายแล้ว....ฮือๆๆๆๆๆ เรา : เฮ้ย!!!! อะไร ยังไง เนี่ย.... ปราง : ....รถชน.....ตอม่อ.....ตี1....ปอเต้กตึ้ง..... (จับใจความไม่ได้ ได้ยินแต่เสียงร้องไห้) เรา : ใจเย็นๆนะ...อย่าร้องไห้ เดี๋ยวเราโทรเช็คข่าวให้ ปราง : ถ้าลูกค้าตามงานเราวันนี้ เราไม่ทำงานนะ ทำไม่ไหว เรา : โอเคๆ มือสั่น...งง....ชา.......เอาไงดีวะ? โทรสิ โทรหาเพื่อนคนอื่นสิ....โทรหาใครล่ะ....เพื่อนๆๆๆ เพื่อนสามเสน เพื่อน ม.ต้น.....เบอร์ๆๆๆ เบอร์ใครล่ะ....อ่ะ...กนิษฐ์ เรา : โหล....กนิษฐ์เหรอ...เราน้ำตาลนะ ปรางโทรมาบอกว่า โยตาย จริงเหรอ กนิษฐ์ : เฮ้ย!!! จริงอ่ะ....เราไม่รู้....เรื่องจริงรึเปล่า เรา : เราไม่แน่ใจ ปรางโทรมาร้องไห้ ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ช่วยเช็คข่าวหน่อย เราชาไปหมดแล้ว....เบอร์เพื่อนไม่ค่อยมีอ่ะ....แล้วโทรมาบอกเราด้วย กนิษฐ์ : ได้ๆๆๆ 10 นาทีผ่านไป....... ยังหน้าชาและตัวชาอยู่....แต่ยังทำงานอยู่ เริ่มสับสนเปิดปิดโปรแกรมมั่วมาก........ มึนและงง....เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ เพิ่งคุยกันเมื่อไม่นานมานี้เอง....โยยังหัวเราะ เมาท์แตก และแอบนินทา อะไรกัน....ขอให้เป็นเพราะกรูแฮงค์เถอะ.... โทรศัพท์เข้า กนิษฐ์ : เอ่อ....เรื่องจริงล่ะน้ำตาล ตอนนี้ศพอยู่โรงบาลตำรวจ ยังไม่รู้ว่าจะเอาไง เรา : เอ่อ....เอาไงก็รบกวนโทรบอกเราด้วยนะ...ตัวเรายังชาอยู่เลย ทำงานไม่ได้เลยอ่ะ....มึนไปหมด มือเรายังสั่นอยู่เลย กนิษฐ์ : เราก็สั่นทำงานไม่ได้เหมือนกัน เดี๋ยวถ้ารู้อะไรเพิ่มจะโทรบอก เดี๋ยว SMS เบอร์หลงไปให้นะ..... เรา : ขอบใจมาก.... มึนและงง.....อยากร้องไห้ แต่ชาเกินกว่าน้ำตาจะไหล..... ปรางโทรมา.... ปราง : นี่มันเรื่องจริงใช่ไหม แกโทรเช็คข่าวแล้วใช่ไหม? เรา : เอ่อ....เรื่องจริงอ่ะ ตอนนี้โยอยู่โรงบาลตำรวจ ปราง : โยเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของชั้นเลยนะ ไม่เหลือใครแล้ว เรา : ใจเย็นๆ อย่าร้องไห้.....เดี๋ยวชั้นร้องตาม.... ปราง : โยเจ็บไหม.... เรา : ไม่รู้อ่ะ...ไม่รู้ว่าเจ็บรึเปล่า แต่โยไปสบายแล้ว ปราง : แกทำงานอยู่ใช่ไหม ชั้นขอโทษที่รบกวน เรา : ไม่เป็นไรหรอก ทำใจดีๆนะ วันนั้นไม่เป็นอันทำงาน โทรบอกข่าวเพื่อน เพื่อนโทรบอกข่าว จิตใจว้าวุ่นสับสนน่าดู.....บ่ายก็รู้ว่าสวดศพที่ไหน....ยิ่งเศร้าหนัก เพราะสวดศพที่โบสถ์ที่โยแต่งงานตอนต้นปีนี้เอง..... Y_Y ชีวิตคนช่างเร็วนัก...... เรารู้จักกับโยเมื่อ เมื่อปี 34 เราเข้าเรียนมัธยมที่เดียวกัน เรียนห้องเดียวกัน ม.1/3 เราเลขที่ 29 โยเลขที่ 40 กว่าๆ โยเป็นเด็กผู้ชายตัวขาวผอมหน้าตาดี....หน้าตาน่ารัก เฮี้ยวบ้าง แสบซนบ้าง.....แถมยังอยู่ในแก๊งค์ตัวแสบประจำห้อง แต่โยไม่เคยแกล้งเรา.....อาจจะมีมาขอตังค์ บาทสองบาทกินหนมบ้าง เราก็เคยแบ่งให้บ้าง..... โยเป็นคนอารมณ์ดี เราไม่เคยเห็นโยโกรธใครเลย หัวเราะและร่าเริงมาก ในความทรงจำเราไม่มีภาพโยโกรธเลย มีแต่ภาพโยที่ยิ้มและหัวเราะ สมัยที่กางเกงนักเรียนเวสปอยต์ฮิต เราก็เห็นโยเปรี้ยวใส่กะเค้าด้วย แต่โยผอมขาเล็ก กางเกงขามันบาน.....เลยมองเห็นเกงในประจำเลย แล้วสมัยที่กางเกงหลุดตูดฮิต....โยก็ฮิตกะเค้าด้วย....เพื่อนๆแกล้งดึงกางเกง กันประจำ หลุดบ้างอะไรบ้าง....ก็ขำกันไป พอม.ปลายเราก็แยกห้องกันโยอยู่ห้อง 4/7 ห้องเดียวกะปราง แต่เราแยกมา อยู่ 4/5 ก็ยังเจอและพูดคุยกันเสมอ....จนกระทั่งสอบเข้ามหาวิทยาลัย โยสอบได้ สน. ลาดกระบัง แต่เราได้ สถ.ขอนแก่น ก็แยกย้ายกันไป มาพบเจอกันอีกทีเมื่อเรียนจบและนัดเลี้ยงรุ่นบ้าง งานแต่งงานเพื่อนบ้าง โยอ้วนขึ้น...แต่ยังมีหน้าที่เปื้อนยิ้มและเสียงหัวเราะอยู่เสมอ ต้นปีได้ข่าวว่าแต่งงานแต่จัดเฉพาะพิธีในโบสถ์ เราก็ไม่ได้ไปร่วมงานด้วย แต่เราก็ยังติดต่อถามโยเรื่องงานบ้าง ซื้อของบ้าง อะไรบ้าง เราโทรไปทุกครั้งโยมักจะบ่นว่า แกโทรมาทีไรชั้นอยู่ไซต์งานที่ระยองทุกทีเลย แล้วก็หัวเราะ....อย่างคนอารมณ์ดีเสมอ แต่วันนี้ไม่มีเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของโยให้ได้เห็นอีกแล้ว คงเหลือแต่เพียงภาพเก่าๆ ในอัลบั้มและความทรงจำของเราเท่านั้น เรายังคงเข้าไปดูภาพแห่งความสุขของโยใน facebook อยู่ ความมึนชาของเมื่อวาน....กลายเป็นน้ำตาและเสียงสะอื้นหน้าคอมพิวเตอร์ เลยทำให้คิดขึ้นว่าควรจะเขียนอะไรบางอย่างเพื่อระลึกถึงเพื่อนที่แสนดี ที่จากไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน....เร็วเกินกว่าจะได้กล่าวลา ตอนนี้โยคงอยู่ในอ้อมกอดของพระบิดาแล้ว หลับให้สบายเถอะเพื่อน โย คัมภีร์ รสหวาน 
เศร้าตามเลยค่ะ นัดเสียใจด้วยนะคะ
ตอนนี้คุณโยหลับสบายแล้วค่ะ ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวและเพื่อนๆคุณโยด้วยค่ะ โดย: nadtha
 วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:00:03 น.ขอแสดงความเสียใจด้วยที่บุคคลสำคัญของคุณจากไปค่ะ
ตัดอกตัดใจซะนะคะ ถือว่าเค้าชดใช้กรรมชาตินี้หมดแล้ว และไปสบายค่ะ โดย: fahtsuki
วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:48:45 น.ขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ ปีที่แล้วเพื่อนเราเสียชีวิต ความรู้สึกไม่ได้ต่างกันเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
โดย: ชิฟฟอนคาปูชิโน่
วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:9:52:25 น.อ่านแล้วเศร้าจังค่ะพี่น้ำตาล
จ้าเสียใจด้วยนะคะ ขอให้พี่โย เพื่อนพี่น้ำตาลหลับให้สบายค่ะ โดย: jejeejajar IP: 125.25.79.57 วันที่: 4 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:34:15 น.
เราเองก็เพิ่งเสียเพื่อนไปเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาเช่นกัน เข้าใจความรู้สึกดีเลยค่ะ ขอร่วมแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
โดย: Cherry Lala
วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:07:32 น.เราก็รู้จักโยสมัยเรียนสามเสน เราเองก็ตกใจเหมือนกัน โยเป็นคนที่ร่าเริง สนุกสนาน ถ้ามีรูปรบกวนเอามาลงให้หน่อย แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไรครับ
RIP น่ะเพื่อนโย โดย: บวร IP: 183.89.85.11 วันที่: 8 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:13:48 น.
รบกวนขอ FB ของโยด้วยครับ อยากร่วมรำลึกถึงเพื่อนคนนึงครับ
โดย: บวร IP: 183.89.85.11 วันที่: 8 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:19:15 น.
//www.facebook.com/#!/profile.php?id=1075923238&ref=ts
facebook ของโยค่ะ ^_^ โดย: bemynails
วันที่: 8 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:32:20 น.ตาล นี่เราเองสุมะนะ เผอิญเจอบล๊อคของตาลจากกูเกิ้ล เราเพิ่งรู้เรื่องจากอดัมเมื่อสิบนาทีที่ผ่านมานี้เอง เราเองก็กำลังช็อคเหมือนกัน ถึงแม้ไม่ค่อนสนิทกันเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ก็ทำเอาเราทำอะไรไม่ได้ไปเลย ยิ่งได้มาอ่านบล็อคเราก็ยิ่งเศร้าว่ะ ชีวิตคนเรามันช่างสั้นจริงๆ
โดย: สุมะ IP: 76.199.114.172 วันที่: 8 กรกฎาคม 2553 เวลา:8:56:09 น.
สุมะ....เราก็ไม่รู้จะติดต่อเพื่อนหลายๆคนได้ยังไง
อาการที่สุมะเป็น เราก็เป็นเมื่อวันศุกร์ทำงานไม่ได้เหมือนกัน ชีวิตมันสั้นจริง และเรื่องนี้ก็เศร้าจริง..... โยแค่ไปรอเราล่วงหน้าเท่านั้นเอง สุมะ.... เดี๋ยวก็ได้ไปเจอกัน โดย: bemynails
วันที่: 8 กรกฎาคม 2553 เวลา:11:33:49 น.Be at peace my friend...
โดย: ยุ้ย สส.6/2 IP: 117.47.103.148 วันที่: 10 กรกฎาคม 2553 เวลา:19:26:13 น.
อ่านแล้วรู้สึกใจเสีย และเสียใจเหมือนกันน่ะ
แต่เพื่อนเราคงไปสบายแล้วแหละ โดย: ประสรรค์ IP: 61.7.168.183 วันที่: 11 กรกฎาคม 2553 เวลา:1:26:16 น.
ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวของเพื่อนน้องน้ำตาลด้วยนะคะ
อ่านแล้วเหมือนเราเมื่อ 9 ปีที่แล้วเลย เพื่อนเราก็จากไปแบบนี้เหมือนกัน แต่ของเค้าป่วยตายแบบกระทันหัน ยังไม่ทันได้บอกลากันเลย โดย: Crotte
วันที่: 14 กรกฎาคม 2553 เวลา:7:41:30 น.เราเป็นเพื่อนโย ตอนสมัยประถม ไม่เคยติดต่อโยเลยตั้งแต่เรียนจบ แต่ทุก ๆ ปี เราจะต้องฝันถึงโย ปีละ 3-4 ครั้ง เคยไปถามหาโยกะครูที่ร.ร. เมื่อหลายปีก่อน โย สบายดี ครูถามว่าเอาเบอร์มั้ย เราปฏิเสธ แค่รู้ว่าเพื่อนสบายดีก็โอเค วันนี้ เราอยากคุยกะเพื่อนซักครั้ง เลยหาข้อมูลจากเนต มันสายไปแล้ว
โดย: ชนกสุดา IP: 119.46.182.3 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:52:24 น.
เราก็เป็นเพื่อนโย สมัยประถม โยจะสนิทกับหนุ่ม (ไกรสีห์) แต่เราก็ไม่เคยติดต่อกับเพื่อนเลย ตั้งแต่ จบ ป.6 ค้นหาชื่อโย ใน google ก็เลยมาเจอข่าวนี้
RIP นะเพื่อน ...น้ำ โดย: น้ำ IP: 158.108.90.39 วันที่: 13 กันยายน 2554 เวลา:15:59:33 น.
เป็นพื่อนโยสมัยประถม เพิ่งเจอเพื่อนสมัยประถมทำให้คิดถึงเพื่อนๆหลายคนในช่วงนั้น หนุึ่งในนั้นคือ โย หลับให้สบายนะโย น้ำ กับ ชนกสุดา จำเราได้ไหมเรายุ้ยไง เราจำ น้ำสิรินันท์ กับโอ๋ชนกสุดาได้ คิดถึงมาตลอดแต่ไม่มีเบอร์
โดย: มรกต IP: 58.11.195.198 วันที่: 27 พฤษภาคม 2555 เวลา:23:38:45 น.
ภาพความทรงจำเกี่ยวกับโย เรายังไม่เคยลืมเลย เสียใจที่เราไม่ได้ไปงานของโย ขอให้โยหลับให้สบาย
โดย: จุ๊บ IP: 110.168.28.79 วันที่: 3 กรกฎาคม 2555 เวลา:9:32:19 น.
ขอบคุณพี่ๆทุกคนนะคะที่ยังรักและคิดถึงพี่ชายเสมอ ผ่านมา3ปีแล้ว หวังว่าพี่คงจะมีความสุขอยู่ที่ไหนสักแห่ง คิดถึงรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพี่ อยากจะกอดพี่อีกครั้ง กอดที่มีลมหายใจไม่ใช่กอดสุดท้ายที่พี่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
ไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว.... หลับให้สบายสักวันเราจะกลับมาเจอกัน รักและคิดถึงเสมอ โดย: Jean roswan IP: 182.52.9.35 วันที่: 21 ธันวาคม 2556 เวลา:5:44:20 น.
ขออนุญาตใช้พื้นที่ของน้ำตาลนะคะ วันนี้เราคิดถึงเพื่อนโยขึ้นมา เลยกลับมาอ่านอีกครั้ง และเห็นข้อความของเพื่อนสมัยประถม มรกต โอ๋ก็คิดถึงมรกตมาตลอด เป็นเพื่อนที่จำได้ จำได้อยู่ไม่กี่คน ไกรสีร์ด้วย หากว่าผ่านมาเจอข้อความนี้ หากกลับมาระลึกถึงโยอีกครั้ง แอดเฟสเรานะ Chanoksuda Purely
โดย: ชนกสุดา IP: 110.164.169.200 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2559 เวลา:16:20:31 น.
|
bemynails
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 69 คน [?] ผู้หญิงธรรมดาที่ชอบช๊อปปิ้ง แต่งหน้า เพื่อความสุขเล็กน้อยๆของตัวเอง ในโลกการทำงานที่ผู้ชายเป็นใหญ่ งานออกแบบเป็นชีวิต....ก็ขอออกแบบชีวิตประจำวันด้วยสีสันบ้าง.... เพราะผู้หญิงก็ยังเป็นผู้หญิงวันยังค่ำ.... ^_^ ไม่อนุญาตให้ใช้ข้อมูลหรือชื่อ bemynails ในการนำไปอ้างอิงเพื่อขายสินค้าใดๆค่ะ bemynails 
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
เสียใจด้วยนะค๊า
นึกไม่ออกเหมือนกัน ถ้าเพื่อนสนิทเสียจะเป็นยังไง