Bloggang.com : weblog for you and your gang
สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับพี่ๆและเพื่อนๆทุกคนที่เปิดเข้ามาอ่านที่บล็อคของออนนะคะ..อ่านแล้วรบกวนช่วยคอมเม้นและแสดงความคิดเห็นด้วยจ้า.. นี่คือเรื่องจริง..ชีวิตจริงค่ะ..ของผู้หญิงคนนึง..ขอบคุณมากนะคะที่แวะเข้ามา
Group Blog
ชีวิตจริงของฉัน
คำขอร้องของแม่...ผู้หวังดี
เมื่อฉันเป็นแม่คน..และมีภาระมากขึ้น
เรื่องร้ายๆ..ที่ต้องเจอ
Pattaya...City สวรรค์ในอก>>ของหลายๆคน แต่คือนรกในใจสำหรับฉันตลอดมา
<<
เมษายน 2554
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
1 เมษายน 2554
ทุกหยาดเหงื่อ...เพื่อแม่
All Blogs
เมื่อต้องเลือกในสิ่งที่ไม่มีสิทธิ์เลือก
กรรมอะไรของครอบครัวเรา....ขอให้ทุกอย่างจบสักที
เรื่องแบบนี้ยังมีอีกหรอ...ไม่เชื่ออย่าลบหลู่
ครั้งแรก...แต่ขออย่าให้เป็นครั้งสุดท้าย
ทุกหยาดเหงื่อ...เพื่อแม่
ชีวิตไม่สิ้น..ก็ดิ้นกันไป (ตราบใดที่ฉันยังมีลมหายใจ)
ขอเวลาทำใจหน่อย...ตั้งตัวไม่ทัน
เคราะห์ซ้ำ..กรรมซัด (เมื่อสิ่งที่เจอ..มันเกินจะรับไหว)
ทุกหยาดเหงื่อ...เพื่อแม่
p>โรคมะเร็งเป็นอีกโรคที่ฆ่าชีวิตคนไปไม่น้อยเลย....บางคนเรียกว่า โรคเวรโรคกรรม และสำหรับบางครอบครัวอาจเป็นกรรมพันธุ์ เมื่อหมอตรวจอย่างละเอียดก็ได้ลงมติว่าให้แม่ฉายแสง(รังษีวิทยา)ให้เร็วที่สุด........
ในตอนนั้นทุกคนไม่มีใครอยากให้แม่ฉายแสงเลย>>>>>>>เพราะเท่าที่เคยเห็นและสัมผัสมา....หลายๆคนต้องตายเร็วขึ้น หลังจากเข้ารักษด้วยวิธีฉายแสง.........แต่ก็ขัดคำสั่งหมอไม่ได้...
แม่ต้องจำใจไปฉายแสงจำนวน10ครั้ง...โดยที่หมอทำเอกสารส่งตัวแม่ให้ไปโรงบาลมหาราชนครราชสีมา
โดยครั้งนี้เป็นครั้งแรกของการฉายแสง
img alt="Smiley" src="//www.pantip.com/cafe/toy/icon/icon8.gif" />
พอเดินมาถึงหน้าแผนกรังษีวิทยา......บรรยากาศบริเวรแผนกห้องฉายแสงน่ากลัวมาก.....มีคนนั่งรอเยอะมากๆ(ขนาดไปแต่เช้ายังได้คิวที่53) สภาพคนไข้แต่ละคนน่าสงสารมาก บางคนแก่มากๆแถมยังต้องฉายแสงให้ครบ40ครั้งอีกต่างหาก น่าสงสารจริงๆ
พอถึงคิวที่ต้องเข้าไปตรวจ...แม่ก็เดินเข้าไปในห้องฉายแสงประมาณ15นาที สักครู่ประตูห้องฉายแสงเปิดออก
>>
แต่ในบางครั้งฉันก้ไม่สามารถจะหยุดงาน-เพื่อที่จะพาแม่ไปฉายแสงได้ทุกวัน....บางวันแม่จึงต้องไปโรงบาลเพียงคนเดียว (แต่โชคดีที่โรงบาลห่างจากที่ทำที่งานฉันกับพ่อประมาณ1กิโล) และทุกครั้งที่แม่กลับมาจากฉายแสงร่างกายจะทรุดโทรมมาก เหมือนคนที่ไม่มีแรง ผอมลงมากและในบางครั้งเดินเองยังจะไม่ไหวเลย แขนข้างซ้ายบวมมาก คอเริ่มเอียงๆ
ฉันต้องคอยดูแลเอาใจใส่อย่างสม่ำเสมอ ในตอนนั้นตัวฉันเองก็ช่วยอะไรแม่ไม่ได้มากมาย มีเหน้าที่พียงแค่ต้องหาเงินให้ได้เพื่อที่จะมาใช้จ่ายค่ารักษาแม่ และอธิฐานขอพรให้ร่างกายแม่แข็งแรงหายเร็วๆ
แล้วหลังจากที่แม่ฉายแสงมาจนครบ10ครั้ง แม่เริ่มมีรอยคล้ายผิวหนังไหม้>>แห้งเกรียม<<แม่เริ่มเหนื่อยมากขึ้น..แต่ก็ยังจะพยายามฝืนร่างกายเพื่อที่จะออกมาขายของให้ได้ทุกวัน.............
ตอนนั้นฉันสงสารแม่มากไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยอีกต่อไป....................และอยากให้แม่นอนผักพ่อนสบายๆอยู่ที่บ้าน โดยที่ฉันจะให้เงินแม่ไว้ติดตัวทุกวัน บางครั้งก็ให้100-200-500-1000 จำนวนเงินมากหรือน้อยก็ตามโอกาส
" ฉันจึงคิดที่จะเปิดรับสมัครคนขาย " และจะจ้างในราคาเดือนละ6000บาท ซึ่งพนักงานที่รับมา เป็นลูกพี่-ลูกน้องทางแม่นี่เอง ในช่วงเดือนแรกๆที่เริ่มทำงาน เขาขายของดีมากเป็นพิเศษ..............แต่พอเดือนหลังๆมายอดขายได้ต่อวันเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ แต่แปลกตรงที่สินค้าเริ่มน้อยลงจนบางตามาก
พอฉันมาเช็คสต็อคสินค้าจึงได้รู้ว่าโดนโกง แต่เรื่องนี้ไม่อยากเล่าให้แม่ฟังเพราะกลัวแม่จะทุกและเสียใจที่ทำไมเค้าทำกับเราได้.............ทั้งๆตลอดเวลาที่ผ่านมาครอบครัวฉันก็ดีกับเค้ามาตลอด.......ที่บ้านข้าวก็มีให้กินฟรีเกือบจะทุกมื้อ.....แถมยังมีห้องให้นอนพักฟรีๆอีก
แต่ทำไมสิ่งที่เค้าตอบแทนกลับมา........เหมือนกับฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็นและซ้ำเติมให้ฉันหมดแรงที่จะลุกขึ้นสู้ ณเวลาตอนนั้นปัญหาหลายๆอย่างถาโถมเข้ามามากมาย>>เกินที่ผู้หญิงคนนึงอายุแค่เพียง20ปี จะต้องต่อสู้และแก้ไขทุกๆอย่างให้ผ่านพ้นไปได้หมด
ฉันหมดปัญญาและหนทางที่จะแก้ไขปัญหาเองได้>>>>> จึงตัดสินใจเซ้งร้านขายกิ้ปช็อปต่อให้พี่ทีทำงานในราคา30000บาท เพราะมีความจำเป็นที่ต้องใช้เงินด้วย
แต่ยังไงฉันก็รู้สึกเสียดายและเสียใจมากๆ เพราะทั้งๆที่รู้ว่าแม่รักร้านกิ๊บช็อปมาก.....แต่ฉันก็ไม่สามารถที่จะรักษามันไว้ได้
ช่วงนี้แม่เริ่มเข้าโรงบาลบ่อยๆอีกครั้ง แต่ฉันก็ยินยอมและเต็มใจเพื่อหวังว่าจะสามารถทำให้แม่หายป่วยได้...ไม่ว่าต้องจ่ายเงินมากมายขนาดไหน....ช่วงนั้นเหมือนโลกมันมืดไปทุกด้าน
ต่อให้ฉันต้องทำอะไรก็ตาม ฉันจะยอมทำทุกอย่างเพื่อเงินมารักษาแม่ แต่ในเวลานี้ไม่มีใครเลยสักคนที่ฉันจะพึงพาได้เลย..นอกจากฉันพึ่งตัวฉันเอง...และนั่นก็ทำให้ฉันได้รู้ถึงเพื่อนแท้หรือเพื่อนยามทุกข์ยาก (แม้จะหายากก็ตาม)
>>แต่ก็ยังมีบางคนที่ให้กำลังใจฉันในวันที่ฉันล้ม...และนั่นคือแรงบันดาลใจให้ฉันลุกขึ้นสู้กับปัญหาเกือบทุกอย่าง..
ขอบคุณทุกๆสิ่งที่ช่วยให้ฉันเข้มแข็ง มีแรงต่อสู้กับปัญหาต่อไป............ขอบคุณทุกๆท่านนะคะที่กรุณาแวะมาอ่านชีวิตที่น่าเบื่อของออน
กรุณาช่วยคอมเม้นให้คำปรึกษากันเยอะๆนะคะ
Create Date : 01 เมษายน 2554
Last Update : 2 เมษายน 2554 7:27:22 น.
17 comments
Counter : 569 Pageviews.
Share
Tweet
เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ผ่านอุปสรรคความยากลำบากไปได้โดยเร็ววัน และก้อขอให้ออนมีความสุขความเจริญยิ่งขึ้นๆไปจ้า
ขอให้คุณแม่สุขภาพแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆนะค่
โดย: cat IP: 92.206.31.118 วันที่: 2 เมษายน 2554 เวลา:1:41:06 น.
สวัสดีจ๊ะน้องออน พี่ทิพย์เองนะ พี่แวะมาบอกว่าบล็อกพี่ไม่สามารถเข้าได้ชั่วคราวค่ะ (เครียดมากเลย) พี่ติดต่อทีมงานแล้วคงต้องรออีกสามวัน ;(
ถ้ายังไงติดต่อพี่ได้โดยอีเมลนะฝากไว้เผื่อได้คุยกัน
rakthip-thip@hotmail.com ;)
ขอตัวไปอ่านก่อนนะ
โดย: Thip IP: 82.143.194.48 วันที่: 2 เมษายน 2554 เวลา:5:14:16 น.
น่าเสียดายร้านกิ๊ฟชอปน๊อ สู้จริงๆสาวน้อยคนนี้
รออ่านตอนต่อไป
เอาใจช่วยเรื่องแม่ด้วย อ่านๆมาจนแม่อาการเริ่มหนักแล้วพี่ไม่อยากจะอ่านต่อไปเลย ไม่อยากรู้ว่าจะเป็นข่าวดีหรือข่าวร้ายกันแน่ ยังไงพีก็อยู่ข้างออนเอาใจช่วย
โดย: Thip IP: 82.143.194.48 วันที่: 2 เมษายน 2554 เวลา:5:24:09 น.
plz be cheerful, there is another one who get worst suitiation than you. You are good daughter. The god see that.
โดย: wi IP: 46.176.90.222 วันที่: 2 เมษายน 2554 เวลา:15:16:21 น.
ถึงเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ก็อยากเข้ามาเป็นหนึ่งกำลังใจให้ห่าง ๆ คนทำดีกับแม่กับครอบครัว เชื่อพี่เถอะว่าไม่มีวันตกอับหรอก สักวันมันต้องมีทางสว่าง มีสิ่งดี ๆ เข้ามาให้ชื่นใจเองแหละ เชื่อพี่เถอะ
แล้วก็ขอให้คุณแม่ชนะโรคร้ายนะจ๊ะ สู้ ๆ ทั้งแม่ ทั้งหนูเลยจ้า
โดย: พล (
aoigata
) วันที่: 4 เมษายน 2554 เวลา:17:17:17 น.
ขอขอบคุณพี่ๆทุกคนนะคะที่เสียสละเวลามาอ่านและช่วยเป็นกำลังใจให้
โดย: ออน (
ชีวิตยิ่งกว่าละคร
) วันที่: 4 เมษายน 2554 เวลา:20:55:31 น.
เข้ามาอ่านบ่อยๆค่ะแต่ไม่ได้ทักทายซักที
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ
โดย:
ต้นข้าวรวงรัก
วันที่: 4 เมษายน 2554 เวลา:23:19:11 น.
สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ
โดย:
tuk-tuk@korat
วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:13:38:37 น.
แวะมาส่งกำลังใจ
Nice to meet you ค่ะ
ขอให้คุณพระคุ้มครองคุณแม่ค่ะ
และผู้มีความกตัญญูรู้คุณบิดามารดา
ย่อมจะมีแต่ควมสุขความเจริญค่ะ
โดย:
เริงฤดีนะ
วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:19:47:46 น.
อ่านทีไร น้ำตาซึมได้เลย น้องออนสู้ชีวิตมากๆ อย่าท้อนะ ซักวันต้องเป็นวันของเราซิ
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ เข้มแข็งนะ
โดย:
มะฮอกกานีใบใหญ่
วันที่: 6 เมษายน 2554 เวลา:1:42:25 น.
น้องออน พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องเสมอ ได้อ่านเรื่องของน้อง ได้เห็นความเข้มแข็งของน้อง อดปลื้มแทนคุณแม่ไม่ได้ที่มีลูกสาวน่ารักอย่างนี้ ขอให้ความดีคุ้มครองน้องเสมอนะจ๊ะ สู้ ๆ
โดย:
roslita
วันที่: 7 เมษายน 2554 เวลา:12:58:37 น.
ในช่วงวันหยุดสงกรานต์..
อ้อมแอ้มไม่ได้หยุดงานเหมือนคนอื่นๆหรอกค่ะ
ทำงานตั้งแต่ 11-15 เมษายน เชียวล่ะ
หยุดงานก่อนและหลังสงกรานต์ 2วันเองค่ะ
กะว่าหลังสงกรานต์วันที่ 16 เมษานี้
จะไปทำบุญและบริจาครองเท้านักเรียน
ให้กับเด็กๆแถวๆวัดที่จะไปทำบุญกัน
อ้อมแอ้มได้รองเท้าบาจาคู่ละ 20บาทในงานกาชาด
ซื้อมาทั้งหมด 25 คู่ แบ่งๆกันไปทำบุญกันค่ะ
ขอให้มีความสุขมากๆในปีใหม่ไทยนะค่ะ
ปล.ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่หายป่่วยไวไวนะค่ะ..
ปาฎิหารย์มีจริงๆนะ..อธิษฐานซิค่ะ..!
โดย:
คนผ่านทางมาเจอ
วันที่: 10 เมษายน 2554 เวลา:18:38:51 น.
ขอให้คุณแม่หายไวๆนะคะ มะเร็งวันนี้ยังรักษาได้ถ้ารู้ทันท่วงที สมัยพี่เด็กๆแม่พี่ก็รู้เอาเมื่อระยะกลางๆแล้ว แต่สมัย 20 กว่าปีก่อนได้เพียงแค่เยียวยายังรักษาให้หายไม่ได้ เข้าใจความรู้สึกได้ค่ะแม้ว่าวันนั้นพี่จะยังเด็กมากๆ(6 ขวบกว่าๆ)ก็ตาม ขอให้เข้มแข็งนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ปล.ขอบคุณที่แวะทักทายที่บล็อกนะคะและขอโทษที่เพิ่งแวะมาช่วงนี้ธุระเยอะน่ะค่ะ
โดย:
Just a life
วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:20:39:23 น.
น้องออนอายุยังน้อยแต่มีภาระที่ต้องแบกรับหนักหนาสาหัส ยังไงพี่ก็ขออวยพรให้คุณแม่ของน้องออนหายเป็นปกติ กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมนะคะ ใครที่ทำไรไว้ไม่ดีกับน้องออนก้จงจำไว้เป็นบทเรียน ลูกพี่ลูกน้องกันแท้ๆ ในเวลาแบบนี้ไม่น่าจะมาซ้ำเติมกันเลย ถือว่าแย่มาก ไงก็สู้ๆนะจ๊ะ เพื่อแม่ เพื่อตัวน้องเอง เป็นกำลังใจให้คะ
ขอบใจน้องมากที่เข้าไปทักทายที่บล็อก พอดีว่าไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาเลย เพิ่งคลอดลูกได้เดือนเศษเลยยุ่งๆอยู่น่ะจ๊ะ
โดย:
pinpeeya
วันที่: 13 เมษายน 2554 เวลา:17:18:51 น.
เล่นน้ำสงกรานต์ด้วยความสุภาพและความสุขนะคะ
Happy Thai New Year..สำหรับเพื่อนบล็อคค่ะ
โดย:
เริงฤดีนะ
วันที่: 14 เมษายน 2554 เวลา:10:44:35 น.
สวัสดีปีใหม่ไทยจ๊ะน้องออน
โดย: ทิพย์ (
Siriporn&Flemming
) วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:2:30:58 น.
น้องออนเป็นยังไงบ้างคะ พี่กิ่งแวะมาทักทายค่ะ
ขอให้น้องเข้มแข็งน๊าาาา ความกตัญญูของน้องจะเป็นเกราะป้องกันสิ่ง ไม่ดีต่างๆค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
โดย:
มะฮอกกานีใบใหญ่
วันที่: 17 เมษายน 2554 เวลา:0:34:01 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
ชีวิตยิ่งกว่าละคร
Location :
นครราชสีมา Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
'); height: 538px">
ชีวิตของผู้หญิงคนนึง ที่มีประสบการณ์ชีวิตมากมายเกินอายุ ต่อสู้กับความลำบากของชีวิตและโชคชะตาฟ้าลิขิต
style type="text/css"><!--body{background:url(http://img266.imageshack.us/img266/7531/11a9875ug9.gif) repeat fixed center top;background-color:#;}--></style>
Friends' blogs
rumpuey
Webmaster - BlogGang
[Add ชีวิตยิ่งกว่าละคร's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ขอให้คุณแม่สุขภาพแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆนะค่