พิราบขาว - จิ้น กรรมาชนถ้าหากฉันเกิดเป็นนกที่โผบิน
ติดปีกบินไปให้ไกลไกลแสนไกล
จะขอเป็นนกพิราบขาว
เพื่อชี้นำชาวประชาสู่เสรี
ถ้าหากฉันเกิดเป็นเมฆบนนภา
จะนำพาความร่มเย็นเพื่อทองนา
หากฉันเกิดเป็นเม็ดทราย
จะถมกายเป็นทางเพื่อมวลชน
ชีวา ยอมพลีให้
มวลชน
ที่ทุกข์ทน
ขอพลีตน
ไม่ว่าจะตายกี่ครั้ง
...................................
เพลงแห่งมวลชนเมื่อครั้งก่อน
ช่างริดรอนความรู้สึก ระลึกหา
ทุ่มเทเพื่อเสรีภาพปวงประชา
ถวิลหา สละชีวา มาตุภูมิ
ช่างต่างกันลิบลับกับตอนนี้
สิ่งที่มี ชีวี ที่ คับแค้น
ถูกทำลายตัวตนกับดินแดน
รวมทั้งแก่นของเสรีที่แท้จริง
อยากหัวเราะ เยาะเย้ยเปรยสวยหรู
ทนนั่งดู อย่างอดสู ในศักดิ์ศรี
นี่ หรือ คือเสรีภาพเท่าที่มี
แม้แต่ที่แต่ทางไช่ของตน
ตื่นขึ้นมา รับรู้ กับสิ่งลวงโลก
อุปโลก ว่า พรุ่งนี้ต้องดีกว่า
อยากก้มหน้ามุดกายอายพม่า
กับคนที่สละชีวาเลือดทาดิน
ยอมให้หลอกให้ปอกเปลือกเลือกลงเหว
ยอมคนเลวให้ ขี่คร่อม ตะล่อมหัว
ยอมรับรู้ ความไม่จริงสิ่งชั่วๆ
ยอมหมดตัว เพราะกลัวตายอายจริงๆ
ฟังเพลงเก่าให้ช้ำใจไปถึงแก่น
ให้แนบแน่น บนแท่นความโหยหา
สิ่งที่เรียก อิสระของชาวประชา
ไม่มีวันได้มา จนกว่า กล้าโบยบิน
วันที่: 19 มกราคม 2552 เวลา:14:49:14 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
