..เขียนวันที่ 5 มี.ค. 46 วันนี้วันเกิดน้องของนู๋ญ่า..
..เรื่องเก่าอัพไว้นานแล้วค่ะ..แต่เอามาลงใหม่ เผื่อใคร
..ยังไม่ได้อ่านค่ะ..

เรามีเรื่องจะเล่าให้เพี่อนๆฟังเรื่องหนึ่ง มันอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่หน้าฟังนักนะ แต่เราคิดว่ามันอาจจะมีประโยชน์
..หรือแง่คิดดีๆให้เพื่อนๆได้บ้าง
..เรื่องมันเริ่มต้นเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว..
..ตอนที่แม่เราแต่งงานใหม่ตอนนั้นเราเพิ่งเจอ
..คุณแม่และอยู่กับแม่ได้ไม่นานเลย
..เพราะพ่อกับแม่เราเลิกกันตั้งแต่เราเล็กๆ
..และดูเหมือนตอนนั้นจะไม่มีใครต้องการเราเลย
..เราต้องไปอยู่กับคุณย่าหรือ กับคุณยาย
..เพราะพ่อกับแม่ก็ต่างต้องการที่จะมีชีวิตของตัวเอง
..เราเข้าใจดี แต่ตอนนี้คุณแม่ของเราจะแต่งงานใหม่
..เราก็เลยต้องย้ายออกไปอยู่ที่อื่น
หลังจากนั้นแม่ก็มีน้องคนใหม่ ความรู้สึกแวบแรกของเรานะ เสียใจมากๆๆเลย เพราะเราคิดว่าแม่คงไม่รักเรา
แล้ว หล่ะ เค้ามีครอบครัวใหม่แล้ว
ยิ่งใกล้เวลาที่แม่จะคลอดน้อง เราก็ยิ่งเสียใจ
..และไม่อยากเจอแม่อีกแล้ว...
แต่วันที่แม่คลอดน้อง! ก็เกิดเหตุร้ายๆขึ้นน้องคลอดออกมาสมองขาดออกซิเจน น้องหยุดหายใจ! เนื่องจาก..
ความไม่เอาใจใส่ของแพทย์
น้องสาวของเรานะ เค้าอาจพิการ
แขนขาลีบ หรือช่วยตัวเองไม่ได้เลยก็ได้...เรารู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูก เราคิดว่าตัวเองเกลียดน้องนะ
..แต่จริงๆแล้ว เราไม่ได้เกลียดน้องเลย..
แต่เรารับความเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ไม่อยากให้น้องเป็นแบบนี้เลย ถ้าเป็นไปได้ เราอยากให้น้อง
ไม่เป็นไรเลย ขอให้เราเป็นแทนดีกว่า
เราเห็นหน้าน้องครั้งแรกในตู้อบนะ...ไม่รู้ว่าความรัก
..มากมายมันมาจากไหน มันมาท่วมอยู่ในใจเรา..
เราเอามือไปจับมือเค้านะ น้องก็กำนิ้วมือ
เราแน่นมาก ไม่ยอมปล่อยเลย
เหมือนกับเค้าอยากจะบอกเราว่า ต่อจากนี้ไป เค้าจะไม่ยอมปล่อยพี่สาวไปไหนอีกแล้ว.. ก็จะอยู่กับพี่..จากนี้
และตลอดไป...จากการคลอดคราวนั้น ทำไห้น้องมีพัฒนาการช้ามาก น้องอยู่กลุ่มเดียวกับ ออทิสติก
..แต่โชคดีที่แขนขาไม่พิการ
น้องจะติดเรามากเลย เพราะเค้าจะใช้ชีวิตอยู่กับเรา
..มากกว่าคุณแม่ เวลาเรากลับจากโรงเรียน
ก็จะมาเล่นกับเค้า บางทีแม่ก็พาเค้ามาไว้กับเรา
นานเป็นเดือนๆ แต่ตอนนี้อยู่ด้วยกันแล้วเพราะ
เรามาอยู่กับแม่ เพราะแม่เค้าไม่มีใครแล้ว
..เราจะพาน้องไปไหนมาไหนด้วยเสมอ เพื่อนๆเรา
..หลายคนเลิกคบกับเรา เพราะเรามีน้องเป็นแบบนี้
..แต่เราก็ไม่แคร์เลย..
..เพราะถ้าเค้าเป็นคนดีจริง
เค้าต้องรับน้องเราได้ไม่รังเกียจ
..เพียงเพราะ สมองน้องพิการเท่านั้นเหรอ..?
..เราเองก็มีเพื่อนๆหลายคนที่มีน้องเหมือนเรานะ
..แต่เค้าไม่ยอมรับน้อง อายที่จะบอก
ว่าน้องเป็นแบบนี้ ถ้าคุณคิดว่าตัวเองเป็นคนดี
แต่คุณยอมรับพี่น้องหรือญาติคุณที่เค้าเกิดมาพิการไม่ได้
..คนรอบข้าง คงไม่คิดว่าคุณเป็นคนดีหรอก
..เพราะมันคือความจริง เราต้องยอมรับมันให้ได้
..เพื่อนๆรู้มั้ย น้องของเราเค้าน่ารักมาก บางครั้ง
เค้าก็ทำอะไร ที่เด็กปรกติทำไม่ได้ เค้าทำให้เรามีความสุข เพราะหัวใจเค้าบริสุทธิ์ และรักเรามาก มากมายจริงๆ

..ไม่ว่าเป็นอย่างไรต่อไปในอนาคต พี่สัญญา พี่จะไม่ทิ้งน้อง
..พี่จะทำให้เรา 2 คน มีชีวิตที่ดี และดีกว่าที่เป็นอยู่
..ใครจะไม่รักเรา ช่างเขา เรารักกัน แค่น้องบอกว่า
.."รักพี่ญ่านะ" แค่นั้นพี่ก็รู้แล้วหล่ะ ว่าพี่จะมีชีวิตอยู่
..และต่อสู้เพื่อใคร พี่จะจับมือน้องก้าวไปข้างหน้ากับพี่
..วันใดที่พี่ทุกข์ พี่จะมีน้องเป็นกำลังใจ แต่วันใดที่พี่สุข
..น้องจะเป็นคนแรกในหัวใจ..ที่พี่จะคิดถึง..

พี่ญ่า