BlogGang.com : : mondaychild : แม่มดงุ่มง่าม โดย ศรี เกศมณี

แม่มดงุ่มง่าม โดย ศรี เกศมณี

แม่มดงุ่มง่าม

เช้าวันหนึ่ง แม่มดตุ้งติ้งจะทำอาหารกิน แต่ไม่มีอาหารอะไรในกระท่อมน้อยชายป่าของเธอเลย เธอจึงขี่จักรยานออกจากกระท่อมไปตลาด แม่มดกิ๊บเก๋ เพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียงโผล่หน้าออกมาเห็นร้องทักว่า
“ ทำไมเธอไม่ใส่เสื้อคลุมเหาะออกไปเล่า”
ตุ้งติ้งนึกขึ้นได้ว่าเธอคือแม่มด ไม่ต้องเดินหรือขี่จักรยานก็ได้ แต่ว่าเธอลืมอะไรบ่อยๆเสมอ เธอจะบอกความจริงกับเพื่อนก็อาย จึงแก้ตัวว่า
“ ฉันจะออกกำลังกาย”
“ ออกกำลังกายหรือ ทำไมไม่เดินไปเล่า”
“ เดินไกลแล้วเหนื่อย” ตุ้งติ้งแก้ตัว กิ๊บเก๋รู้ทัน จึงร้องตอบว่า
“ เธอหมดพลังวิเศษแล้วละ”
ตุ้งติ้งโมโห เธอไม่ชอบให้กิ๊บเก๋ดูถูกว่าเธอหมดความสามารถเลย กิ๊บเก๋ต่างหากที่หมดความสามารถ เธอเคยเห็นกิ๊บเก๋ทำอะไรที่เหมือนคนธรรมดาหลายหน เอาไว้วันหลังจะต้องจับให้ได้คาหนังคาเขาให้เข็ด
ตุ้งติ้งลืมไปแล้วว่า เธอจะออกไปตลาดเพื่อซื้ออะไร เธอจึงหันมาถามกิ๊บเก๋ว่า
“ เธอจะฝากฉันทำอะไรไหม ฉันจะออกจากบ้านไปหลายแห่ง”
“ ไม่หรอก ฉันกลัวเธอจะลืมมากกว่า” กิ๊บเก๋เองก็ลืมเหมือนกัน เธอจะบอกความจริงได้อย่างไรว่าเธอไม่รู้ว่าตุ้งติ้งจะไปไหน เธอจึงคิดว่า เธอจะใช้เวทมนตร์แทน
ตุ้งติ้งขี่จักรยานไปแล้ว กิ๊บเก๋จึงนึกขึ้นได้ว่า เธอจะไปงานปาร์ตี้ที่บ้านเพื่อน เธอต้องการลูกปัดสวยๆสักเส้นหนึ่ง แต่แล้วเธอก็คิดได้ว่า เธอน่าจะเสกลูกปัดสวยๆสักสองสามเส้น ไม่ต้องร้อยเองก็ได้
คิดแล้วกิ๊บเก๋ก็ใช้พลังร่ายมนตร์ให้ได้ลูกปัดสวยๆ
“ โอมเพี้ยง...มะรึกกึ๊กก๋อย...ลูกปัดร้อยสวยๆมาคล้องคอกิ๊บเก๋”
ขณะที่กิ๊บเก๋ภาวนาอยู่นั้น ใจของเธอมัวแต่คิดว่าอยากจะฝากตุ้งติ้งซื้อก๋วยเตี๋ยวสักถุงหนึ่ง เพราะเธอหิวสียแล้ว ทันใดนั้น ก๋วยเตี๋ยวก็หอมฉุยมากองตรงหน้า
“ เอ๊...” กิ๊บเก๋ร้องอย่างดีใจ “ ฉันยังเก่งกว่ายายตุ้งติ้งร้อยเท่า ฉันได้กินก๋วยเตี๋ยวแล้ว ฉันคือแม่มดวิเศษ”
ตุ้งติ้งกลับมาบ้านเป็นเวลามืดค่ำแล้ว เพราะเธอลืมถนนที่จะกลับบ้าน และลืมเวทมนตร์ที่จะช่วยตัวเอง
“ เธอหลงทางละซี” กิ๊บเก๋ซ้ำเติม “ แท้จริงเธอเป็นแม่มดแก่ที่หลงๆลืมๆนั่นเอง”
ตุ้งติ้งโกรธมาก เธอจ้องจับผิดกิ๊บเก๋ เพราะเธอว่ากิ๊บเก๋อิจฉาเธอมากกว่าจึงพูดให้เสียกำลังใจ
“ เธอจะไปงานปาร์ตี้ไหม แต่ฉันว่าแม่มดแก่ๆไม่น่าไปหรอกนะ”
“ ฉันว่า เธอก็แก่เหมือนกัน” ตุ้งติ้งตอบโต้ “ เธอส่องกระจกดูตัวเองหน่อยสิ เธอจะเห็นหน้าตาของเธอ”
“ ฉันเตรียมชุดไปงานปาร์ตี้แล้ว ฉันจะต้องสวยกว่าใครๆ เพราะเวทมนตร์ของฉันยังขลังอยู่”
แม่มดตุ้งติ้งไม่ตอบว่าอย่างไร เธอคิดว่า เธอจะไปงานนี้เหมือนกันเพราะได้รับเชิญด้วย เธอจึงกะว่าต้องแต่งตัวไม่ให้น้อยหน้ากิ๊บเก๋เด็ดขาด มิฉะนั้นเธอจะถูกกิ๊บเก๋เยาะเย้ยไม่หยุด
ดังนั้น ตุ้งติ้งจึงตระเตรียมเสื้อผ้าเครื่องแต่ตัวไว้ล่วงหน้า วันทั้งวันเธอจึงเหน็ดเหนื่อยกับการใช้พลังเสกเรียกสิ่งนั้นสิ่งนี้มาให้ตัวเอง แต่เธอเสียเวลามากมายกว่าจะนึกมนตร์คาถาได้สักบท ครั้นเธอจะไปถามกิ๊บเก๋ก็กลัวจะเสียหน้า เธอจึงอดทนและเหน็ดเหนื่อยกว่าจะได้สิ่งของแต่ละอย่างจนไม่เป็นอันกินอันนอน
“ เธอจะไปงานกับฉันไหม” กิ๊บเก๋โผล่หน้าอันเหี่ยวย่นมาถามในวันที่จะไปงาน
“ อ๋อ...แน่นอน ฉันเตรียมพร้อมแล้ว เราไปด้วยกันดีไหม”
ทั้งสองนัดหมายเวลากัน
กิ๊บเก๋นึกว่าเธอจะต้องสวยกว่าตุ้งติ้งแน่นอน เพราะตุ้งติ้งเริ่มงุ่มง่ามและหลงๆลืมๆคาถาหมดแล้ว ครั้นถึงวันงาน กิ๊บเก๋นึกกระหยื่มยิ้มย่องว่าเธอจะค้องสวยเริ่ดกว่าแม่มดทุกตนในงาน แต่แล้วเธอก็งุ่มง่ามในการแต่งตัวที่แต่งผิดๆถูกๆตลอด เธอสวมเสื้อกลับตะเข็บต้องถอดออกสวมใหม่ เธอหาสายสร้อยไม่รู้ว่าลืมไว้ที่ไหน พอได้สายสร้อยเธอต้องหากระเป๋าถืออีก เพราะใบที่มีอยู่ไม่เข้าชุดกัน เธอสวมชุดสีแดง แต่มีกระเป๋าสีเขียวไม่เข้ากัน เธอไม่มีกระเป๋าสีแดงเลย เธอจึงต้องออกแรงเสกคาถาเรียกกระเป๋าหรูๆสักใบ
“ โอมเพี้ยง ขอกระเป๋าสักใบ เอาสีเขียวเลยนะ”
กระเป๋าใบใหญ่เบ้งเท่ากระเป๋าเดินทางลอยมายังห้องแต่งตัวเล็กๆของเธอ
“ ว้ายตายแล้ว” กิ๊บเก๋ร้องตกใจ เธอลืมคาถาเสียแล้ว ซ้ำยังว่าคาถาผิดจึงได้กระเป๋าไม่เหมาะสมเธอจึงวุ่นวายอยู่กับเรื่องกระเป๋าจนเหน็ดเหนื่อย กว่าจะออกจากกระท่อมได้จวนเจียนเวลาเต็มที แต่เธอยังนึกว่าจะใช้คาถาช่วยแก้ได้ไม่เห็นจะเป็นไรเลย
แต่แล้วเมื่อกิ๊บเก๋ออกมาพบกับตุ้งติ้งซึ่งก็ช้าเหมือนกัน เลยนัดหมายกันว่า จะต้องใช้เวทมนตร์ขี่ไม้กวาดไปงาน ทั้งสองจึงพร้อมใจกันเสกคาถาโอมเพี้ยง แต่จะโอมเพี้ยงอย่างไรก็ไม่ได้ไม้กวาดลอยมาสักอัน ทั้งสองจึงหันมามองหน้ากันแล้วพูดพร้อมกันว่า
“ เราแก่แล้ว...จึงงุ่มง่ามอย่างนี้เอง”
“ แม้แต่ไม้กวาดสักอันก็ยังเรียกไม่ได้”
ทั้งสองยอมรับว่า
“ เราสองคน แก่แล้ว แม่มดก็แก่ได้เหมือนกันไม่มีใครเก่งกว่าใครนักหรอกนะ”
แล้วสองแม่มดก็นึกขำตัวเองที่หลงกล่าวโทษกันและกันเลยกอดกันหัวเราะเสียงดังลั่นชายป่า อิ๊..อิ๊...อิ๊...

- - - - - - - - - - - - -- - - - -

Create Date : 27 มกราคม 2554

Last Update : 27 มกราคม 2554 6:13:22 น.

0 comments

Counter : 531 Pageviews.