หน้าต่างบานนี้

เป็นส่วนประกอบของห้องของฉัน

ทุกๆเช้า ฉันต้องมายืนอยู่ข้างหน้าต่าง

มองลงไป และพบว่า เขา..ยืนอยู่ตรงนั้น

เขาอยู่ตรงนั้นเสมอ ทุกครั้งที่ฉันมองลงไป

เราพูดคุยกันด้วยเรื่องไร้สาระ

กระซิบเบาๆ ให้สายลมพาคำพูดลอยไป

วนเวียนอย่างนี้ทุกวัน

ฉันเห็นบางอย่างในดวงตาของเขา

แต่ว่า...ฉันไม่กล้าคาดเดา

ทำไมเขาไม่พยายามมากกว่านี้

ทั้งๆที่ ฉันพร้อมจะเปิดหน้าต่างบานนี้ออกไป

เขากลับไม่เคยร้องขอ

ฉันจึงได้แต่รอ

รอว่าเมื่อไหร่ที่หน้าต่างบานนี้จะถูกเปิด

.....สักครั้ง