...ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่...
พอรู้สึกตัวอีกที สายตาของผมก็มองตามเพียงแค่เธอ
เราเป็นเพื่อนกันมานานมาก นานซะจนผมไม่คิดว่าเราจะแยกจากกัน
ผม น้ำตาล ฟ้า เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ
ใครๆก็ว่าผมแปลก คบกับเด็กผู้หญิง
แต่ผมก็ไม่สนหรอก เพราะไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย เนื้อแท้ข้างในต่างหากที่สำคัญ

...ใครๆต่างก็บอกว่า ความรักจะทำให้ความเป็นเพื่อนจบสิ้นลง...
ผมไม่รู้หรอกว่ามันจริงหรือไม่
เพียงแต่...ผมห้ามไม่ให้รักไม่ได้
มีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่ทำให้ผมหวั่นไหว
แต่ว่า...ผมทำได้เพียงแค่เก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจ
....คนเดียว...

ฟ้า มองดูกว้างใหญ่ไพศาล ดูช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน
แต่ใครจะรู้ว่าความจริงแล้ว
อ้างว้างเพียงใด ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวแค่ไหน
ฟ้าต้องคอยโอบอุ้มสิ่งต่างๆเอาไว้อย่างเข้มแข็ง
แต่...มีใครเคยถามฟ้าบ้างไหม ว่ามันต้องการหรือไม่

เพื่อนสนิทของฉันชื่อ ฟ้า
เค้าเป็นเหมือนท้องฟ้า ชอบแกล้งทำเป็นเข้มแข็ง
ทั้งๆที่ความจริงแล้ว เค้าต้องการการเอาใจใส่มากกว่าใคร

มันเป็นมาตั้งนานแล้ว
เมื่อฉันถูกล้อ...ทุกครั้งฟ้าจะหันไปเถียงคอเป็นเอ็น
ในขณะที่ตะวันเดินเข้ามาหาฉัน เพื่อปลอบฉัน
ทุกๆคนต่างก็ปกป้องฉัน ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจซักเท่าไหร่
บางทีอาจจะเป็นเพราะรูปร่างของฉันมันดูบอบบาง
จนทำให้ฉันได้รับการเอาใจใส่เป็นพิเศษ
ทั้งๆที่บางครั้ง...มันก็ไม่จำเป็น...
ฉัน ฟ้า ตะวัน เราสามคนเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว
ทุกๆคนต่างก็เรียกฉันว่าเจ้าหญิง
ทำไมหน่ะเหรอ???
ก็ฟ้าและตะวันต่างก็เอาอกเอาใจฉัน ปกป้องฉัน
ทั้งๆที่ความจริงแล้ว คนที่ควรจะปกป้องที่สุดนั้น
...คือฟ้า...ไม่ใช่ฉัน