I totally agree with P' Ta ka.
and I admire him for doing this too.
Sometimes I wanted to do something like this in Aust but I think it wouldn't be a good idea and the reasons are the same as you have said. 555

How are you doing ka?
How is everything going?

ใช่ค่ะ คนต่างจังหวัดดูท่าจะมีน้ำใจมากกว่าคนเมือง

แต่จริงๆคุณป้าว่าคนไทยที่ไหนก็มีน้ำใจนะคะ
เพียงแต่อาจจะไม่กล้าแสดงออกเท่านั้นเอง

You are so lucky ka P' Ta..I think this year is yours.....555
Where did they get money from? 555 It is just my dream for having a nice place in Thailand like you have...hehehehe
.....................
I am going to bed now...I am so sleepy ka..My Lookpi is not home I have a late night...(on internet). Normally I go to bed at 9:00 now is10:30 so I better go to sleep...

Have a good evening ka.!!!

น้ำเอยน้ำใจ อ่านไปยิ้มไปค่ะ

เรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่มันก็ทำให้เราประทับใจได้นะค่ะพี่ตา

เหมือนเราทำอะไรให้ใคร แล้วเค้าขอบใจมา หรือว่าขอบคุณเรามา คำเล็กๆ แบบนี้ก็ทำให้เราตื้อได้เหมือนกันนะค่ะ

เดี๋ยวนี้เรื่องช่วยเหลือกันนี่หายาก พอเจอมาก็ทำเอาเราปลื้มไม่หายค่ะ ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ตามค่ะ

จิงคะ เราไม่สามารถเห็นอะไรแบบนี้ นอกจากประเทศไทยเรา เท่านั้น ขอยืนยัน
อีกอย่างเรารู้ส่วนลึกของน้ำใจคนไทยด้วยกัน ที่นี่ บางทีเราเห็นคนแก่อยากจะช่วย พอไปช่วย ตะคอกใส่เรา ว่าไม่ต้องฉันทำเองได้ เค้าไม่คิดว่า เรามีจิตใจช่วยเหลือ เค้าคิดแต่ว่า เราคิดว่าเค้าแก่งกๆ เงิ่นๆ เราไม่เคยคิด เพราะเรารู้ว่าสักวัน เราก้อต้องแก่เหมือนเค้า เฮ้อ..ดิฉันไม่เข้าใจว่าเค้าโตมากันอย่างไรคะ

อ่านไปยิ้มไป ใช่แล้วค่ะคนไทยมีน้ำใจอยู่ทุกที่ในโลกนี้ ในอเมริกาก็ยังมีเยอะค่ะ เราก็ยังเจออยู่

ยิ่งออกไปชนบทเท่าไหร่ยิ่งน้ำใจงามเท่านั้นค่ะ เพราะวัตถุนิยมยังเข้าไม่ถึงค่ะ

Good Night ....ZZZ Sweet Dream ..ZZZZ คร๊าบ

ขอปรบมือดังๆให้สุภาพบุรุษทั้ง 2 ท่านนั้นด้วยค่ะ

แล้วก็ขอขอบคุณพี่ตาด้วยค่ะ ที่เอาเรื่องราวดีๆแบบนี้มาเล่าสู่กันฟัง
เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ยินอะไรดีๆแบบนี้เลยค่ะ ที่มีคนเอามาพูดเอามาบอกต่อกันก็เป็นเรื่องที่ไม่เจริญใจสักเท่าไหร่เป็นส่วนใหญ่

วันนี้ได้อมยิ้มหลังจากอ่านเรื่องนี้จากพี่ตาแล้ว เย้ๆ

สวัสดีค่ะพี่ตา ... แวะมาหาดีใจจังเลยค่ะ ...

บล็อกช่วงนี้หาเรื่องอัพได้ก็ดีถมแล้วค่ะ ส่วนบีจีตอนนี้เพลาๆ ลงแล้ว อันที่กำลังใช้อยู่ที่พี่ตาชม นิดว่าก็คงจะทิ้งเอาไว้สักพักค่ะ เพราะว่าก็กำลังชอบอะไรที่มันอ่านง่ายๆ อยู่น่ะคะ เปลี่ยนบ่อยๆ แล้วปวดหัวหน่อย เพราะทำแล้วเดี๋ยวไม่ถูกใจอีก

พี่ตาสบายดีนะค่ะ

พี่ตาคะ คนไทยน้ำใจงามไงคะ เนอะๆๆ

พี่ตาย้ายไปชะอำยังคะเนี่ย เริ่มงานรึยังคะ วันก่อนได้ข่าวว่าพาใครไปหม่ำส้มตำแล้วหลงซะๆๆๆ

คุณลุงคนนั้นอาจจะคุ้นเคยกับสถานที่ก็ได้ครับ ไปบ่อยเลยกล้าทำ เป็นผม ผมก็ไม่กล้าทำ เพราะกลัวจะไปทำของของเขาเสีย (อย่างที่พี่ว่า) หรือกลัวถูกเจ้าหน้าที่เขาว่าเอาว่าไปจุ้นจ้านในสถานที่ราชการ

ด้วยความที่เป็นคนมองโลกในแง่ร้าย ผมว่าคุณลุงแกโชคดีที่ไม่ถูกต่อว่า...

แต่ถ้ามองในแง่ของความมีน้ำใจ คุณลุงแกมีอยู่เหลือเฟือแน่นอนครับ

พาคณะน้ำใจงามมานั่งโชว์ตัวแถวนี้คร๊าบ

ประทับใจจังเลยค่ะ
ตั้งแต่เกิดมาแม่บีก็ไม่เคยเจอแบบนี้ซักที
แต่คนมีน้ำใจก็ยังมีอีกมากมายที่บ้านเมืองเราเนอะ

คนไทยเรายังไงก็มีน้ำใจงามอยู่แล้วละค่ะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ๆ ในโลกก็มีน้ำใจให้ผู้อื่นเสมอค่ะ แต่คนชาติหาไม่ค่อยได้นะคะ มีน้อยมากค่ะ ที่จะมีน้ำใจค่ะ

อ่านแล้วน่ารักค่ะ แนนนี่ว่านะ ยังไง ๆ คนไทยก็มีน้ำใจมากที่สุดแล้วหล่ะ

พี่ตาสบายดีนะคะ เมืองชะอำเป็นอย่างไรบ้างคะ พี่ตากับพี่โทนีชอบไหมคะ

แล้ว .......... ขับรถหลงทาง ละยังคะ

สวัสดีค่ะพี่ตา พี่โทนี่

ไม่ค่อยเห็นอะไรแบบที่พี่ตาเล่าแล้วค่ะ โลกเปลี่ยนไป คนเปลี่ยนไป

มาอ่านเรื่องที่น่าชื่นใจอีกค่ะ

พี่ตาขา คุณป้าก็อยากฉ้อราษฎร์ช่วงเวลางานเหมือนกันค่ะ แต่มันทำไม่ด้ายยยยยยยยยยย

เน็ตมันใช้ไม่ได้ง่ะ
ไม่งั้นเสร็จคุณป้าไปนานแร้ว

สุขสันต์วันแม่ค่ะ..

คำว่า.. แม่... ไม่สามารถหาคำจำกัดความที่ครอบคลุมได้ในวลีสั้นๆ



ปล. ภาพนู๋ลินกะแม่บอง

หวัดดีค่ะ มาเยี่ยมค่ะ อ่านเรื่อง แล้วเห็นด้วยจริงๆค่ะ

พี่ตาจ๋า

จะหายไปจากบล็อกสักพักนะคะ

แล้วว่างๆ จะมาเยี่ยม

อยู่เมืองไทย สบายใจเฉิบเลยนะพี่ตา แหม... ไม่คิดถึงน้อง ๆ ที่ออสเตรเลียมั่งเลยนะ

สุขสันต์วันแม่ค่ะ

ดอกกุหลาบจากบ้านสวนหมาก 2 มาฝากจ๊า
สวยมากกกกกกกๆ เห็นแล้วคิดถึงเพื่อนๆทุกคนเลย

เรื่ิิองน่ารักดีค่ัะ จากมุมมองคนน่ารัก คนไทยมีน้ำใจเยอะค่ะ แต่ส่วนใหญ่อายที่จะทำความดี ทรายรู้สึกแบบนี้หนะ

พี่ตา ไปปักหลักที่ไทยแล้วเหรอ นี่ร่ำๆอยากจะกลับวันละสามเวลา (เฉพาะมื้ออาหารหนะคะ) หวังว่าคงมี็โอกาสเจอกันนะคะ

พี่ตาขายังไม่ได้ที่อยู่เลยค่ะ แวะมาส่งข่าวค่ะ

อ่านทุกตัวอักษร แล้วก็เห็นด้วยว่าน้ำใจน้อยๆแบบนี้ นับวันจะมีมากขึ้นนะคะ ไม่ใช่หดหายน้อยลงตามที่ใครๆเขาพูดกัน
คิดถึงพี่ตากับพี่เจี้ยวมากจริงๆค่ะ