วีรกรรมของนาตาลี เรื่องนี้เกิดเมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วค่ะ ตอนหัวค่ำของคืนนึง ขณะที่เราสามคนกำลังเพลิดเพลินกับกิจกรรมของแต่ละคนที่บ้าน นาตาลีก็วิ่งร้องไห้ มาหาอิชั้นพร้อมกับยื่นมือขวาให้ดูแล้วบอกว่า "เจ็บ" (ธรรมดาเค้าจะเป็นเด็กอึดมากค่ะ หกล้มหรือเจ็บนิดหน่อยจะไม่ร้อง นี่ขนาดมีน้ำตา แสดงว่าเจ็บจริง) อิ ชั้นก็จับมือเค้าขึ้นมาจูบแล้วบอกว่า "เพี้ยงง.... ไม่เจ็บแล้ว นู๋โดนอะไรมาลูก" เค้าบอกว่า "ประตู" (พร้อมกับชี้ไปที่ประตูห้องนอน แสดงว่าประตูหนีบนิ้ว) อิชั้นก็เดินไปที่ประตูแล้วตีประตูพร้อมพูดว่า "นี่แน่ะ ๆ มาทำลูกสาวชั้นได้ยังไง" นาตาลีเค้าก็พอใจ หยุดร้องค่ะ แล้วเราก็ทำอย่างอื่นกันต่อไป วันรุ่งขึ้น อิชั้นถึงเห็นว่าที่เล็บนิ้วนางด้านขวาเค้านั้น ห้อเลือดช้ำเป็นสีม่วงเชียวค่ะ แล้วเ้ค้าก็จะงอนิ้วนั้นไว้ตลอดเวลา อีกสองวันต่อมา อิชั้นก็เห็นเลือดหยดกับพื้นห้อง สามจุด ก้มไปดูก็เห็นเป็นเลือดสดๆแดงเชียะ ก็นึกว่า เลือดใครน๊าาาา... เดินไปดูนาตาลี (เพราะวันนั้นเราอยู่กันสองคน) ก็เห็นเล็บที่เคยเป็นสีม่วง วันนี้เป็นสีซีดดดดดจนเกือบขาวและก็มีท่าว่าคงจะหลุดแน่ๆ ก็รู้ว่าเป็นเลือดของนาตาลี และก็นึกในใจว่า เล็บนี้คงจะหลุดแน่ๆเร็วๆนี้ อ้อ ลืมบอกไปค่ะ ว่า นาตาลีเค้ามีพฤติกรรมชอบกัดเล็บ ซึ่งเราต้องคอยดุกันอยู่เรื่อยๆ คืนต่อมา ขณะที่อิชั้นกำลังนอนเม้าท์ทางโทรศัพท์กับหลานบนเตียง และมีนาตาลีนอนดูทีวีอยู่ข้างๆ สัก พัก อิชั้นก็เห็นเค้าลุกขึ้นเดินออกไปข้างนอก อิชั้นก็คิดว่าเค้าคงเดินไปหาคุณป๊อปของเค้า ก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะกะลังเพลินกับการเม้าท์อยู่ค่ะ ซักแป๊บนึง คุณป๊อปก็เดินมาบอกอิชั้นด้วยเสียงตกใจว่า "ยูมาดูลูกสาวยูเร็ว เลือดออกเต็มเลย" อิชั้นรีบวางโทรศัพท์วิ่งตามคุณป๊อปไปที่ห้องน้ำ ภาพที่เห็นตกใจมากค่ะ คือนาตาลียืนอยู่ที่อ่างล้างหน้า เลือดเต็มปากและคาง และกำลังเอามือรองอยู่ใต้ก๊อกน้ำ ให้น้ำไหลชะเลือดที่เล็บ น้ำในอ่างก็แดงไปหมด ทำอะไรไม่ถูก แต่ไม่กล้าร้องหรือทำเสียงตกใจ เพราะกลัวนาตาลีเค้าจะใจเสีย คุณป๊อปก็บอกว่าไปเอายาฆ่าเชื้อกับพลาสเตอร์ยามา อิ ชั้นก็วิ่งไปหยิบมา มาถึงคุณป๊อปเธอสั่งว่าให้เอาครีมฆ่าเชื้อใส่บนพลาสเตอร์เยอะๆ ขณะที่เค้ากำลังเช็ดนิ้วนาตาลีอยู่ ซึ่งตอนนั้นไม่มีเล็บอยู่แล้ว และพออิชั้นปิดพลาสเตอร์เสร็จ ก็เช็ดหน้าเช็ดตาให้เค้า เลือดก็ยังไหลออกไม่หยุด พลาสเตอร์ชุ่มเลือด ก็เลยต้องแกะออก ห้ามเลือดกันใหม่ โดยคุณป๊อปเธอเอานิ้วบีบห้ามเลือด กดไว้ประมาณหนึ่งนาที นาตาลีเค้าคงเจ็บอ่ะค่ะ เค้าบอกป๊อปว่า "Thank you Pop" คือประมาณว่า ให้ปล่อยได้แล้ว ป๊อปก็บอกกับนาตาลีว่า "I know it's hurt but we have to stop the bleeding Sweetie" เค้าก็ฟังนะคะ ยอมให้ป๊อปกดจนเลือดหยุด รีบแปะพลาสเตอร์พร้อมยาฆ่าเชื้อใหม่ และก็พาเค้ามาที่เตียงนอน เค้าเอาหัวหนุนตักอิชั้นๆก็นั่งลูบหัวเค้า ป๊อปก็กุมมือที่เจ็บไว้พอเค้าง่วงทำท่าจะหลับ เค้าก็ลุกขึ้นหันหัวไปหาป๊อป กอดป๊อปแทนแล้วก็หลับไป โอยย...ตอนนั้นเห็นเค้าแล้วสงสารเค้ามากๆเลยค่ะ คุณ ป๊อปเล่าว่า "ชั้นได้ยินเสียงน้ำก๊อกเปิดอยู่นานแล้ว (คือเค้านั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานหันหลังให้พวกเรา) ตอนแรกชั้นคิดว่ายูเปิดน้ำ แต่ยังได้ยินเสียงยูคุยโทรศัพท์อยู่ หันมาดูก็เห็นยูนอนอยู่บนเตียง แล้วใครเปิดน้ำล่ะ เดินไปดู ถึงเห็นนาตาลียืนเอามือรองน้ำจากก๊อกอยู่ น้ำในอ่างแดงไปหมด ถึงวิ่งไปบอกยู" หลัังจากนั้นเราก็เดินมาดูในห้องนอนใหญ่ติดกับห้องน้ำ ก็เห็นเลือดหยดตามพื้น เลือดเปื้อนตรงประตูที่เปิดเข้าห้องน้ำ, ตรงกำแพงข้างประตู และก็ตรงสวิทช์ไฟ (เค้าต้องเขย่งเท้าขึ้นเปิดไฟ และคงจับขอบกำแพงประตูไว้) แต่ตลอดเวลาเค้าไม่ร้องไห้เลยนะคะ เราสองคนแปลกใจมาก ทำไมเค้าถึงไม่ร้องไห้เลย คุณป๊อปเธอสรุปว่า นาตาลีคงนอนกัดเล็บเล่น แล้วมันคงหลุดออกมา พอเลือดออกก็คงเดินไปห้องน้ำคงจะล้างออก เพราะเค้าคงรู้ว่าเค้าทำผิดที่กัดเล็บ เพราะถ้าเราเห็นเค้ากัดเล็บหรือหนัง เราจะดุเค้าทุกที เราก็คิดกันว่าพรุ่งนี้เค้าคงเจ็บแผลมาก พลาสเตอร์มันคงติดกับเนื้อ เพราะบ้านเราไม่มีผ้าก๊อซติดบ้านเลย มีแต่พลาสเตอร์ยา นี่ก็ทำให้คิดว่า เราต้องเตรียมตัวให้พร้อมกว่านี้ ในกรณีฉุกเฉิน พอวันรุ่งขึ้น นาตาลีเค้าตื่นขึ้นมา เค้าก็ชูนิ้วข้างที่พันพลาสเตอร์ไว้ พร้อมบอกอิชั้นว่า "แกะ..แกะ.." อิชั้นก็บอกว่าแกะไม่ได้เดี๋ยวเลือดออก เธอก็ร้องไห้ค่ะ แล้วก็เดินไปหาป๊อปแล้วพูดว่า "take it off" คุณป๊อปเธอก็อธิบายว่ามันจะเจ็บนะ ยังเอาออกไม่ได้ บลาๆๆๆ นาตาลีก็ไม่ยอมค่ะ ร้องไห้ให้เอาออกอยู่นั่นแหละ คุณป๊อปเธอหันหน้ามามองอิชั้นแบบถามความเห็น อิชั้นก็เห็นว่านาตาลีไม่ยอมแน่ๆ ก็เลยพยักหน้าแบบว่า เอาออกก็เอาออกเหอะ ป๊อปก็เลยไปหยิบกรรไกรมาตัดพลาสเตอร์ออกให้ แต่พลาสเตอร์ก็ไม่ติดเนื้อนะคะ สองอาทิตย์มาแล้ว ตอนนี้เล็บเค้าเริ่มขึ้นแล้วค่ะ แต่ยังเป็นเหมือนเล็บบุบๆบี้ๆไม่ได้รูป เสียดาย จังที่ตอนนั้นอิชั้นไม่ได้ถ่ายรูปเอาไว้เลย เพราะกำลังตกใจ แต่ถ้ามัวแต่ถ่ายรูปละก็ รับรองโดนคุณป๊อปเล่นงานแน่เลยเนอะ งานนี้ ยัยอ้วนของอิชั้นเก่งจริงๆเลยค่ะ ต้องยกนิ้วให้เลย   Create Date : 02 กันยายน 2552 17 comments Last Update : 2 กันยายน 2552 7:51:10 น. Counter : 1387 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีค่ะพี่ตา ....   โดย: Petit Patty 2 กันยายน 2552 8:14:18 น.

นาตาลีสุดยอดจริงๆค่ะ ความอดทนเป็นเลิศ อ่านไปลุ้นไปค่ะ ว่านาตาลีเป็นอะไร เด็กๆนี่ช่างบริสุทธิ์ไร้เดียงสาจริงๆนะคะ ตอนนี้คงกำลังช่างพูด น่ารักน่าชัง พี่ตาสบายดีนะคะ มีความสุขกับการเลี้ยง"ยัยอ้วน" มากๆเลยใช่มั้ยคะ   โดย: Petit Patty 2 กันยายน 2552 8:20:17 น.

นาตาลีสุดยอดจริงๆค่ะ   โดย: somphoenix 2 กันยายน 2552 8:31:31 น.

นาตาลีเอ้ย อ่านแล้วต้องขอชมว่าหนู สุดยอด อึด สมแล้วที่เป็นลูกเจ๊เม้า เรื่องกัดนิ่วนี่แก้ยาก คนในน้านช้าน สองคนพ่อลูกแก่ๆยังติดส้ยไม่หาย Hope to see you soon.   โดย: ป้าโจ้ IP: 121.45.21.18 2 กันยายน 2552 15:16:39 น.

สวัสดีค่าาาา คุณแพทเจ้าเก่า ไม่ได้ค่อยพบกันเลยนะคะ เป็นเพราะต่างคนต่างไม่ได้อัพบล๊อกนั่นเอง ใช่ค่ะตอนนี้พี่กำลังมีความสุขกับการเลี้ยงนาตาลีมาก ทั้งเหนื่อยทั้งสุขเลยค่ะ แล้วคุณแพทล่ะคะ ม่ะไรจะเปิดร้านเบเกอรี่ซะทีคะ แวะไปเยี่ยมที่บล๊อก เห็นขนมหน้าตาน่ากินทั้งนั้นเลย สวัสดีค่ะ คุณส้ม ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจนาตาลีนะคะ วันนี้พี่พานาตาลีไปเยี่ยมบล๊อกคุณด้วยละ เค้าชอบใจพี่เอมิลี่ใหญ่เลยค่ะ หลานๆคุณน่ารักมากเลย คุณป้าโจ้ขา นู๋จะไม่อึดได้ไงคะ เวลานู๋ล้ม นู๋ก็ต้องลุกเอง เพราะคุณแนนเธอไม่ยอมช่วยอุ้มนู๋เลยอ่ะค่ะ   โดย: P.Ta IP: 222.123.95.151 2 กันยายน 2552 23:50:25 น.

น่ารักที่ซู๊ดเลย อยากกอดแน่นๆ สักทีค่ะ   โดย: หนูเป้ (paemagic ) 5 กันยายน 2552 11:59:27 น.

น้องนาตาลี ซู้ดดดดดดย่อดดดดมั่ก ๆ จ้า   โดย: ลูกกีวี่ 6 กันยายน 2552 16:14:42 น.

ขอกอดนาตาลีหนึ่งทีค่ะ สงสารหนูจังเลย ต้องเจ็บมากๆ แน่ๆ อ่านไปเจ็บไป สงสารหนู แต่ความอดทนของหนูเป็นเลิศจริงๆ เลยค่ะ เฮ้อ...ถ้าเกดเห็นนะพี่ตา คงมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูกแน่ๆ เลย   โดย: นู๋จ๋ายเจ้าขา 7 กันยายน 2552 13:19:34 น.

ได้เลยค่าาาา พี่เป้ขา ถ้าผ่านมาชะอำเมื่อไร ต้องแวะมากอดนู๋จริงๆนะค๊าาา นะคะ คุณป่าน พี่ก็นึกอย่างนั้นเหมือนกัน แฮ่ะๆ ไม่ค่อยจะหลงลูกเอาซะเล้ยย จริงค่ะคุณเกด พี่อ่ะก็ทำไรไม่ถูกเหมือนกัน จนป๊อปต้องสั่ง แฮ่ะๆ แต่ยังดีมือไม่สั่น อิอิอิ   โดย: P.Ta 7 กันยายน 2552 20:45:48 น.

555 ซ่มเงียบทำเบี้ยเพิ่มให้คุณลูกอยู่ค่า ได้เวลาดองเค็มเสร็จจะรีบเอามาลงบล๊อกจ้าพี่ตา ขอจุ๊บนาตาลีคนสวยหนึ่งที เล็บสาวน้อยเป็นยังไงบ้างคะ   โดย: นู๋จ๋ายเจ้าขา 10 กันยายน 2552 9:40:58 น.

มารายงานตัวว่าอัพบล๊อค ตาราง 100 ช่องเรียบร้อยแล้วค่า   โดย: นู๋จ๋ายเจ้าขา 11 กันยายน 2552 8:52:38 น.

ชิชิ ไม่ยอมให้เราแวะ แต่เราจะแวะมากดดัน หุหุ --นาตาลีบอกคุณแม่นะคะ ว่าดองจนเค็มแล้วค่า--   โดย: นู๋จ๋ายเจ้าขา 17 กันยายน 2552 14:18:34 น.

สวัสดีค่ะพี่ตา ส้มแวะมาทักทายสบายดีน่ะค่ะ   โดย: somphoenix 18 กันยายน 2552 10:39:03 น.

ยังคิดถึงอยู่นะจ๊ะ   โดย: นู๋จ๋ายเจ้าขา 3 ธันวาคม 2552 10:53:32 น.

เป่าพ่วง ขอให้นาตาลีหายไวๆ นะคะ เด็กๆ ถ้าเพิ่งเข้า รร. เสร็จทุกรายแหล่ะค่ะพี่ตา ตอนอันนาไปอยู่เนอสเซอรี่แรกๆ นี่ไม่สบายเกือบทุกเดือนเลยค่ะ ตอนนี้เริ่มชิลแล้ว   โดย: นู๋จ๋ายเจ้าขา 17 ธันวาคม 2552 13:38:03 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ตา ขอให้ประสบแต่สิ่งดีๆในปีใหม่นี้ มีสุขภาพแข็งแรง เงินทองไหลมาเทมาค่ะ   โดย: jeab&michelle 5 มกราคม 2553 16:34:44 น.

นู๋นาตาลีอึดจริง ๆ อ่านแล้วหวาดเสียวจังค่ะ   โดย: คุณย่า 6 กุมภาพันธ์ 2553 10:14:39 น.