เรื่องตื่นเต้นในเช้าวันอาทิตย์
เมื่อเช้านี้ หลังจากแวะไปทำธุระแถวสามพระยา(ชะอำ)เสร็จ ก็จะพานาตาลีเลยไปซื้อผลไม้เลี้ยงกวางที่ สถานีเพาะพันธุ์สัตว์ป่าห้วยทรายใต้ ปกติเราก็จะไปกันแค่สองคนเสมอค่ะ เพราะคุณป๊อปเธอไม่ค่อยชอบเดินเลี้ยงสัตว์เท่าไร ชอบอยู่บ้านทำงานกับคอมมากกว่า
วันนี้ไม่รู้อะไรดลใจให้อิชั้นลองเปลี่ยนเส้นทางใหม่ค่ะ แทนที่จะกลับไปทางเดิมที่มา ก็ถามเพื่อนคนที่แวะไปทำธุระว่า ถนนผ่านหน้าหมู่บ้านเนี่ยะมีทางไปสวนสัตว์ได้ไหม เขาบอกว่าได้ ไปตามถนนเรื่อยๆ ไม่ต้องสนใจแยกเล็กแยกน้อย จนกระทั่งเห็นสามแยกถนนใหญ่ค่อยเลี้ยวขวา สวนสัตว์ก็อยู่เลยไปไม่ถึงสองร้อยเมตร
ขับมาเรื่อยๆเป็นถนนสองเลนแต่มีไหล่ทาง จนกระทั่งเห็นสามแยกใหญ่อยู่ข้างหน้า ที่เราจะต้องเลี้ยวขวา อิชั้นก็มองเห็นรถปิคอัพเก่าๆคันนึงนอนตะแคงอยู่ริมไหล่ทางด้านซ้ายมือ เห็นถนนเปียกน้ำหรือน้ำมันซึ่งตอนนั้นก็ไม่แน่ใจ แต่ก็นึกในใจว่าสงสัยคงคว่ำตั้งแต่เช้า มองไปที่รถก็ไม่เห็นข้างใน รถตะแคงอยู่ในสภาพประตูด้านผู้โดยสารอยู่ด้านบน ก็มัวแต่ระวังว่าน้ำที่พื้นเป็นน้ำอะไร มองซ้ายขวาไม่เห็นรถทางตรงมา อิชั้นก็เลี้ยวขวาไป แล้วก็จอด เพราะนึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อกี้นี้เห็นล้อรถที่อยู่ด้านบนยังหมุนอยู่เบาๆยังไม่หยุดสนิท ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าอุบัติเหตุเพิ่งเกิดน่ะซิ ก็เลยลดกระจกด้านคนขับลง ลองฟังเสียงข้างนอกดู.......เงียบมากค่ะ ไม่มีเสียงอะไรเลย อิชั้นก็กลัวไม่กล้าลงไปดู ที่กลัวน่ะ กลัวว่าถ้าเดินไปดู แล้วเกิดมีคนตายอยู่ในรถจะทำยังไงล่ะ พยานก็ไม่มี เคราะห์หามยามเฮง มาโทษเราซะก็ไม่รู้ ก็เลยได้แต่นั่งรอให้รถผ่านมาจะได้ชวนไปดูเป็นเพื่อน ซักแป๊บนึง ก็มีผู้ชายคนนึงขี่มอ'ไซ มาคนเดียว อิชั้นเลยโบกให้เค้าจอดแล้วบอกว่า คิดว่ารถคันนั้นเพิ่งจะคว่ำ(ที่จริงควรพูดว่าหงายเนอะ) ไม่รู้มีใครอยู่ในรถหรือเปล่า
หนุ่มมอไซก็เลี้ยวรถเข้าไปจอดด้านซ้าย แล้วเดินไปที่รถก้มดู อิชั้นก็ตะโกนถามว่ามีคนไม๊ เค้าพยักหน้าว่ามี แล้วก็ปีนขึ้นไปบนประตูด้านผู้โดยสารด้านบน เปิดประตูออก แล้วก้มเข้าไปฉุดลุงแก่ๆออกมาคนนึง ตัวเปียกม่ะล่อกม่ะแล่ก เค้าก็ประคองลุงคนนั้นมานั่งฝั่งตรงข้ามรถข้างมอ'ไซ ในสภาพลุงแกยังเบลอๆ อิชั้นก็ตะโกนถามว่า จะให้ช่วยอะไรไม๊ จะให้โทหาตำรวจหรือรถพยาบาลไม๊ หนุ่มมอไซก็โบกมือทำนองว่าไม่เป็นไรแล้วก็โบกมือให้อิชั้นไปได้..... เฮ้อออ.....ตื่นเต้นค่ะตอนนั้น คิดว่าถ้าเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นกับตัวเองแล้วไม่มีใครเห็นเนี่ยะจะเป็นไงมั่ง เพราะถนนแถวนั้น วันธรรมดาก็เงียบอยู่แล้ว ยิ่งวันอาทิตย์ยิ่งไม่ค่อยมีรถผ่านเลย เลยนึกในใจว่าต่อไปนี้จะพยายามวิ่งแต่ถนนใหญ่ ถ้าเกิดอะไรขึ้นคงมีคนช่วยได้บ้าง แต่มันก็ขัดกับนิสัยส่วนตัวค่ะ เพราะวันอาทิตย์ จะเป็นวันที่อิชั้นชอบชวนนาตาลีไปขับรถเล่นกันสองคนแบบคนไม่มีจุดหมาย ชอบขับดูเส้นทางใหม่ๆ ที่ไม่เคยไป ซึ่งคุณป๊อปเค้าไม่ชอบ เค้ามันประเภทคนมีสาระ จะไปไหนมาไหน ต้องมีแพลน ว่าจะไปไหน ทำอะไร มีอยู่อาทิตย์นึง ลองขับเข้าไปทางวนอุทยานนางพันธุรัต แต่ไม่เลี้ยวเข้าในวนอุทยาน ขับต่อไปเพราะอยากรู้ว่าถนนเส้นนี้มันจะไปโผล่ที่ไหน ยิ่งขับยิ่งเป็นสวนรกๆค่ะ ขนาดนาตาลีกลัว ร้องว่า Nanny I wanna go home ขับไปจนกระทั่งเจอผู้ชายคนนึงจอดรถอยู่กลางถนน ใส่เสื้อไม่ติดกระดุม ตัวดำๆ อิชั้นก็ถามว่าทางนี้ไปออกโรงปูนได้ไม๊ (ทำเหมือนคนพื้นที่ เรียกโรงงานปูนซิเมนต์ ทั้งๆที่ทะเบียนรถ กทม)เค้าบอกไม่ได้ ทางตัน เป็นสวนของคนแถวนี้ อิชั้นก็เลยรีบถอยรถกลับปรู้ดเลย เพราะท่าทางเค้าน่ากลัวเหมือนกัน
เนี่ยะละค่ะ เรื่องตื่นเต้นของวันอาทิตย์ื ไว้ถ้ามีเรื่องตื่นเต้นใหม่จะมาเล่าให้ฟังอีกนะค๊าาา บ๊าย บาย
Create Date : 20 มิถุนายน 2553 |
Last Update : 21 มิถุนายน 2553 11:45:37 น. |
|
10 comments
|
Counter : 1883 Pageviews. |
|
|