|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
***ติดตลาด***
ช่วงนี้พอจะมีเวลาว่าง หันไปดูในสต๊อกรูปว่าพอจะมีเรื่องอะไรมาอวดชาวบ้านเค้าได้บ้าง..ก็เจอกับรูปที่เมื่อสองอาทิตย์ก่อนไปเที่ยวที่แห่งหนึ่ง จำได้วันนั้นวันเสาร์สองคนสามีภรรยาตะกายกันออกจากบ้านประมาณ 4 โมงเย็นกว่าๆ เนื่องจากเสบียงในบ้านไม่เหลือ..ไปไหนดีนะ ที่มีของกินเยอะๆ (ของกินเยอะก็คงไม่พ้นต้องเป็นตลาดซินะ) ว่าแต่ตลาดไหนที่น่าสนใจ ความจริงก็พอมีอยู่ในใจแล้วล่ะ "ตลาดน้ำอัมพวา" ตลาดยามเย็น ที่ไม่ไกลจากกรุงเทพมากนัก (ไม่ไกลสำหรับคนพอจะทนหิวได้สักระยะหนึ่งอ่ะนะ) เพราะใช้เวลาในการเดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมง แต่ต้องบอกก่อนว่ามาเที่ยวในสถานที่ยอดนิยมฮอตฮิตแบบนี้ต้องทำใจให้เย็นเข้าไว้ คนเยอะ รถเยอะ แต่เพื่อของอร่อย...สู้สู้ (สู้..เนี่ยเชียร์สามีที่ทำหน้าที่เป็นสารถีอ่ะนะ ส่วนข้าพเจ้างีบเอาแรงก่อน อิอิ)
มาถึงตลาดประมาณห้าโมงกว่าๆ เกือบหกโมง โอ้โฮ้..ตะการตาดีแท้ ต่อมน้ำลายและระบบย่อยอาหารเห็นแล้วส่งสัญญาณมายังสมองทันที แปลได้ความว่า... "ลุยเลยพี่!!!"ประเดิมอาหารอย่างแรกที่ต้องขอลิ้มชิมรสซะหน่อย "ยำไข่ปลาหมึก" ใส่กระทงกระดาษถือสะดวกเดินไปจิ้มไป ความอร่อยอยู่ที่น้ำยำรสเด็ด มีหลายร้านให้เลือกเสริมคลอเรสเตอรอลกันตามสมควร
ร้านต่อมาที่เข้าไปชิม (ขณะนั้นในมือยังถือกระทงยำไข่ปลาหมึกอยู่เลย!!) "หอยทอด" ที่ทั้งชิ้นแป้งและเนื้อหอยแมลงภู่ทอดกันร้อนๆ กรอบนอกนุ่มใน ร้านนี้ดีหน่อยมีโต๊ะเก้าอี้ให้นั่งกิน มองดูพ่อค้าแม่ค้าเค้าทำของขายกันมือเป็นลิง เห็นแล้วน่าอิจฉาท่าทางรายได้ดีจังแฮะ แต่มาคิดอีกทีตลาดนี้จะครึกครื้นช่วงวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ แล้ววันธรรมดาจะขายดีแบบนี้หรือเปล่านะ??
ลุกออกจากร้านหอยทอด ก้าวเท้าต่ออีกเพียงสิบกว่าๆ ก้าว จะพบกับสารพัดของกินที่แม่ค้านั่งประจำเรือรบ เอ้ย!! เรือแจวของตนเองลอยโต้ระลอกคลื่น พร้อมส่งเสียงเรียกลูกค้า เป็นภาพที่พบเห็นชินตาในความเป็นตลาดน้ำ..ฉันสะดุดตากับเรือลำหนึ่งที่แม่ค้านั่งปิ้งย่างของทะเล...โอ๊ะโอ๊ะ..หอยเชลล์ย่างตัวใหญ่มากๆๆๆๆ แถมสดอีกตะหาก สั่งใส่กล่องกลับไปกินต่อที่บ้านราคาไม่แพง
ที่นี้มีอีกสิ่งที่น่าสนใจไม่แพ้บรรดาของอร่อย และเป็นเสน่ห์อีกอย่างหนึ่งของตลาดน้ำอัมพวาก็ว่าได้ ก็คือร้านรวงที่เรียงรายอยู่ริมสองฝั่งคลอง ที่ยังคงสภาพโครงสร้างแบบเรือนริมน้ำสมัยก่อน ยิ่งยามพระอาทิตย์ตกดิน แสงไฟประดับจากร้านค้าที่ตกแต่งอย่างมีสไตล์ ทั้งร้านหนังสือ ร้านขายภาพวาด ร้านขายของที่ระลึกของแต่งบ้าน ร้านขายโปสการ์ด เดินชมสินค้าไปพลางมีเสียงดนตรีกระทบโสตประสาท เสียงมาจากร้านขายเครื่องดื่มที่บรรเลงกันสดๆ นักร้องร้องเพลงฝรั่งสไตล์คันทรี่ ปะทะกับบทเพลงลูกกรุงที่บรรเลงอยู่อีกฝั่งของคลอง เรียกได้ว่า...บรรยากาศของตลาดน้ำแห่งนี้ช่างมีความหลากหลายที่แตกต่างแต่ลงตัว ถูกใจทุกเพศทุกวัยจริงๆ
อีกอย่างที่ไม่ควรพลาดหากมาเยือนตลาดน้ำแห่งนี้แล้ว ก็คงหนีไม่พ้นการล่องเรือชมหิ่งห้อย ที่เคยตกเป็นข่าวเป็นประเด็นจากกลุ่มคนที่มีความคิดเห็นไม่ตรงกันของผู้ประกอบการเรือนำเที่ยว กับเจ้าของบ้านเรือนริมน้ำ ขอแสดงความคิดเห็นส่วนตัวนิดนึงนะ ในฐานะที่เคยใช้บริการมาหนหนึ่งแล้ว เรื่องนี้ต้องพึ่งพิงคำสอนจากคนรุ่นปู่ย่ามาเตือนสติ ต้องถ้อยทีถ้อยอาศัยและเอาใจเขามาใส่ใจเรา หากเราเป็นเจ้าของบ้าน ทุ่มสองทุ่มจะเอนตัวลงนอนให้สบายซะหน่อย กลับได้ยินเสียงเอะอะ เสียงเครื่องยนต์เรือจากนอกบ้าน วิ่งกันสองสามนาทีครั้ง เป็นเราก็คงปวดหัวอารมณ์เสียพาลให้นอนหลับฝันร้ายแน่ๆ แต่ตอนนี้เท่าที่ทราบเค้าก็กำหนดช่วงเวลาให้ชมตั้งแต่หัวค่ำ ไม่ให้ดึกมากนัก และเราสังเกตดูพี่คนขับเรือแกก็พยายามจะเบาเครื่องยนต์ หรือดับเครื่องเลยหากจะจอดชมเจ้าหิ่งห้อยใกล้กับบ้านของชาวบ้านเค้า เพราะฉะนั้นเราผู้ไปเยือนเวลาไปชมหิ่งห้อย (ที่ก็ดันชอบไปอยู่ตามต้นลำพูหน้าบ้านชาวบ้านเค้าด้วยอ่ะนะ) ต้องระลึกไว้อย่าส่งเสียงเอะอะ แค่นี้การท่องเที่ยวของเราก็คงไม่ทำให้ใครเดือดร้อน เรียกได้ว่าเป็นการเที่ยวที่สุขใจทั้งเจ้าของบ้านและแขกผู้ไปเยือน โอ้โฮ...พอของกินหมดปาก ก็คุยเรื่องเครียดเชียวเรา.. แต่ขอบอกว่าทั้งๆ ที่บ้านเราก็อยู่แถบชานเมืองนนท์ สวนผลไม้ก็ยังพอมี ก็ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยเยอะขนาดนี้มาก่อนในชีวิต มันกระพริบเป็นจังหวะพร้อมเพรียงกัน เหมือนไฟประดับตามบ้านในช่วงเทศกาลยังไงยังงั้นเชียว ยังแอบคิดเลย แอบเอาไฟกระพริบต่อไฟบ้านมาอำหรือเปล่าเนี่ย ยิ่งถ้าเป็นคืนเดือนมืด คงจะสวยสุดๆ คิดแล้วยังขำนึกถึงเพื่อนที่ชวนมาเที่ยวดูหิ่งห้อยด้วยแต่ไม่สนแถมยังย้อนเราซะอีกว่าจะไปทำไม ไม่เคยเห็นเหรอหิ่งห้อยอ่ะ...หิ่งห้อยเคยเห็น แต่ไม่เคยเห็นมันเยอะแยะขนาดเนี่ยเฟ้ย..
ใช้เวลานั่งเรือชมหิ่งห้อยประมาณหนึ่งชั่วโมง ขึ้นจากเรือหิวอีกแล้ว..ข้าวต้มเป็ดร้อนๆ หรือก๊วยเตี๋ยวน้ำร้อนๆ นั่งกินริมคลอง แก้โคลงเคลงซะหน่อยเข้าท่าแฮะ ทริปนี้เรียกว่าครบครันทั้งอิ่มท้อง อิ่มตา อิ่มใจ ที่นี้คงเป็นอีกแห่งที่ต้องมาอีกหลายรอบ เพราะหลงเสน่ห์บรรยากาศวิถีชีวิตแบบไทยๆ ซึ่งยังหาได้ในตลาดแห่งนี้ ไม่ให้เรียกว่า "ติดตลาด" แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะเนี่ย??
ปล. เสียดายไม่ได้ค่อยได้เก็บภาพของกินไว้ มัวแต่ก้มหน้าก้มตากิน ไว้ไปรอบหน้าค่อยว่ากัน...อิอิ
| Create Date : 19 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 23 ตุลาคม 2550 8:57:14 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 882 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: หน่อยอิง  วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:19:36:20 น. |
|
|
|
| โดย: ชิงดวง วันที่: 19 ตุลาคม 2550 เวลา:21:31:46 น. |
|
|
|
| โดย: Yasmin วันที่: 22 ตุลาคม 2550 เวลา:14:13:40 น. |
|
|
|
| โดย: Yasmin วันที่: 24 ตุลาคม 2550 เวลา:21:58:24 น. |
|
|
|
| โดย: หิมะสีดำ วันที่: 25 ตุลาคม 2550 เวลา:18:22:45 น. |
|
|
|
| โดย: หางสั้น IP: 202.91.19.206 วันที่: 28 ตุลาคม 2550 เวลา:23:48:38 น. |
|
|
|
| โดย: Yasmin วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:16:21:09 น. |
|
|
|
| โดย: Yasmin วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:18:25:05 น. |
|
|
|
| โดย: ปลาหมึก IP: 164.161.40.124 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:18:37:28 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่ขอบอกว่าทั้งๆ ที่บ้านเราก็อยู่แถบชานเมืองนนท์ สวนผลไม้ก็ยังพอมี ก็ไม่เคยเห็นหิ่งห้อยเยอะขนาดนี้มาก่อนในชีวิต มันกระพริบเป็นจังหวะพร้อมเพรียงกัน เหมือนไฟประดับตามบ้านในช่วงเทศกาลยังไงยังงั้นเชียว ยังแอบคิดเลย แอบเอาไฟกระพริบต่อไฟบ้านมาอำหรือเปล่าเนี่ย ยิ่งถ้าเป็นคืนเดือนมืด คงจะสวยสุดๆ คิดแล้วยังขำนึกถึงเพื่อนที่ชวนมาเที่ยวดูหิ่งห้อยด้วยแต่ไม่สนแถมยังย้อนเราซะอีกว่าจะไปทำไม ไม่เคยเห็นเหรอหิ่งห้อยอ่ะ...หิ่งห้อยเคยเห็น แต่ไม่เคยเห็นมันเยอะแยะขนาดเนี่ยเฟ้ย..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
