"เชียงคาน" ... เมืองงามแห่งความทรงจำ

(ถนนชายโขง)

          สิบวันก่อนถึงเทศกาลปีใหม่ที่ถนนชายโขง ในเช้าวันนั้นแม้จะเริ่มมีนักท่องเที่ยวคนอื่น ๆ มาเดินเล่นกันอยู่บ้างแล้วประปราย แต่เราสองคนยังสามารถเดินเล่นบนถนนได้อย่างสบายใจ โดยไม่รู้สึกหวั่นวิตกว่าจะมีรถราที่ไหนจะวิ่งมาชนเรา ซึ่งอาจจะเป็นเพราะความสงบและเย็นสบายของบรรยากาศ ที่ทำให้เรามีความรู้สึกปลอดโปร่งโล่งใจ อยู่อย่างงั้นนั่นเอง

              กับความรู้สึกแรกที่เราได้เห็น  “บ้านไม้เก่า ๆ”  ที่ทอดยาวเรียงรายอย่างเป็นระเบียบบนสองฟากฝั่งถนนเส้นเล็กๆ สายนั้น  ถึงแม้ว่าเราจะยังไม่ทราบที่มาที่ไปของบ้านเหล่านั้นมาก่อน  แต่จากบรรยากาศที่ดูขรึมขลัง เราก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าบ้านไม้เหล่านี้มีอายุอานามมากกว่าพวกเราสองคนมากมายนัก ตึกแถวไม้สีน้ำตาลเข้มของไม้เนื้อแข็ง บ่งบอกเราถึงความจริงจังของเรื่องราวในอดีตที่แฝงอยู่  บ้านบางหลังนั้นมุงหลังคาด้วย  “กระเบื้องดินเผา”  แบบ "โบราณ"  เป็นแผ่นขนาดเท่าฝ่ามือวางซ้อนๆ กันไป  มันเป็นลักษณะของการสร้างบ้านแบบโบราณที่ไม่เคยพบเห็นอีกแล้วสำหรับบ้านสมัยใหม่

            จากรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ บางอย่าง ที่ทำให้เรารู้สึกว่า บ้านไม้เหล่านี้มีบางสิ่งที่แตกต่างออกไป เรารู้มาว่าบ้านหลาย ๆ หลังบนถนนสายนั้นมีอายุอานามไม่ต่ำกว่า100 ปี ซึ่งก็นานพอ ๆ กับเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ ที่กล่าวถึงการก่อตั้งเมือง “เชียงคานใหม่” แห่งนี้เลยทีเดียว

           ไหนจะรวมไปกับภาพของร้านรวงเล็ก ๆ บนถนนสายนั้นที่เพิ่งเกิดขึ้นมาใหม่ กับธุรกิจที่พักต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นโรงแรม เกสต์เฮาส์ โฮมสเตย์ หรือแม้กระทั่ง ร้านกาแฟ ร้านอาหาร กิ๊ฟช๊อป ที่เปิดขึ้นมาเพื่อรองรับกระแสแห่งการท่องเที่ยว กับการตกแต่งที่ผสมผสานความเป็น “อดีต” และ “ปัจจุบัน” เข้าด้วยกัน สร้างสีสันและความรู้สึกร่วมสมัย ในยามที่เราเดินเล่นอยู่บนถนนสายนั้น

         แต่นี่อาจจะคงยังไม่เพียงพอสำหรับเราต่อการบ่งบอกว่าเมือง “เชียงคาน” จะกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีความแตกต่างหรือโดดเด่นจากที่อื่น ๆ ได้อย่างไร  บอกตามตรงว่าภาพของถนนสายนี้อาจจะดูไม่แตกต่างจากตลาดไม้โบราณในที่อื่น ๆ อย่างเช่นตลาดอัมพวา หรือตลาดสามชุก มากมายเท่าไร        

            ส่วนเรื่องราวของอดีตแห่งความมั่งคั่งทางการค้าบนถนนสายนี้ก็ได้ผ่านเลยมาหลายสิบปีแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ในปัจจุบันเท่าที่เรามองเห็น คงจะเป็นเพียงภาพของตึกแถวไม้ ทึบ ๆ เก่าๆ ที่แทบจะไม่เคยมีใครเหลียวแลมาก่อน ... แม้แต่ชาวเชียงคานหลาย ๆ คนเองก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าใน “ปรากฎการ” แห่งการท่องเที่ยวที่เติบโตขึ้นมาแบบไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัวดังเช่นทุกวันนี้... ว่ามันมีจุดเริ่มต้นมากจากสิ่งใด ... และมันจะมีความยั่งยืนสักเพียงไร ...นี่เป็นสิ่งที่เราจะค่อย ๆ ทำความเข้าใจไปด้วยกัน ...