เมื่อผมโดน Tag
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ tag กำลังระบาด ผมเองก็ได้มาเช่นกันจากคุณ ดาวทะเล หรือคุณ ปุ๊กปุ๋ย ชื่อนี้ไม่ธรรมดาครับเพราะเป็นชื่อเล่น ของนางงามจักรวาลของไทยทั้งสองคนรวมไว้ด้วยกัน สำหรับผม ผมคงยกตำแหน่งนางงามมิตรภาพ ให้เธอ (แอบโหวตให้ด้วยครับ) จากเงื่อนไขในการรับ tag ก็คือ ต้องเล่าความลับของตัวเอง 5 ข้อ แล้วส่ง tagต่อไปยังเพื่อนอีก 5 คน ผมขออนุญาตฝ่ากฎนิดนึงครับ ตรงที่เรื่องที่ผมจะเล่ามี เพียงเรื่องเดียวแต่เป็นเรื่องยาวหน่อยก็แล้วกัน เริ่มจากซัก 3ปีที่แล้ว ที่ทำงานผมเขามีไอเดียที่จะผลิต จุลสารเล็กๆประจำสัปดาห์ ให้อ่านเล่นกันเพลินๆ บังเอิญที่เพื่อนสนิทผมคนหนึ่งเป็นทีมงานในการผลิตจุลสารนี้ และได้มาชวนผมให้เป็นแขกรับเชิญ เขียน บทความลงในจุลสาร ตอนแรกผมรีบปฏิเสธทันทีเนื่องจากเรียงความครั้งล่าสุดของผมสมัยมัธยมไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่แต่ก็เจ้าเพื่อนคนเดิมคะยั้นคะยอให้เขียนให้ได้ จนสุดท้ายผมก็ตอบตกลง หลังจากที่คิดอยู่นานว่าจะเขียนอะไร ในที่สุดก็ลองเขียนชีวิตตัวเองดีกว่า ไหนๆก็ดูรูปที่ผมถ่ายมาเยอะละ ลองมาอ่านบทความที่ผมเขียนดูบ้างครับ......ผมถูกทาบทามจากเพื่อนผมคนหนึ่งให้ลองเขียนบทความลงศุกร์หรรษา วารสารข่าวมาแรงที่เริ่มปั้นนักเขียนดาวรุ่งดวงใหม่ ด้วยความที่ผมไม่ถนัดเรื่องขีดๆเขียนๆเลยบอกผัดเพื่อนผมมาเรื่อยๆจนกระทั่งเพื่อนผมคนเดิมนี่แหละบอกว่า เขียนมาเถอะ เขียนอะไรมาก็ได้ สำหรับมือใหม่ควรจะเขียนเรื่องที่ตัวเองรู้ดีที่สุด ซึ่งเริ่มจุดประกายนักอยากเขียนให้ผม เรื่องที่ผมรู้ดีที่สุด...ก็คงเป็นเรื่องชีวิตผม แต่ผมเองก็ไม่แน่ใจว่า ชีวิตของผมมันจะน่าสนใจสักแค่ไหน ที่จริงแล้วผมเป็นเพียงผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ไม่ได้มีความพิเศษอะไร ผมเองมีความฝัน ความมุ่งหวังในชีวิตเช่นเดียวกับคนเดินถนนโดยทั่วไป เพียงแต่ความมุ่งหวังของผมคงไม่เหมือนกับชายไทยคนอื่นๆที่หวังจะมีศรีภรรยาสักคน ลูกซัก 2คน มีเจ้าตูบเฝ้าบ้านซักตัว สิ่งๆหนึ่งที่ทำให้ผมแตกต่างจากผู้ชายโดยส่วนมากนั่นก็คือ...ผมเป็นเกย์ ตั้งแต่จำความได้จนโต ผมจำได้ว่าผมไม่เคยพิสมัยผู้หญิงเลย...ซักคน อ้อ...จะมีก็แต่แม่กับพี่สาวที่ต้องมีการออดอ้อน ออเซาะกันบ้างตามสมควรยามที่ชักหน้าไม่ถึงหลัง แต่โดยธรรมชาติของผมแล้วผมบอกได้อย่างมั่นใจเลยว่า ถ้าผมจะสร้างครอบครัว คงต้องกับผู้ชาย มีเพื่อนสนิทผมหลายๆคนทั้งหญิงและชายเคยถามผมว่า ทำไมผมถึงเป็นเกย์ ซึ่งผมก็ตอบไม่ได้ ผมได้แต่เพียงตอบไปว่าก็มันเป็นของมันเอง แต่ที่แน่ๆมันไม่ใช่เป็นแฟชั่นที่ใครอยากเป็นก็เป็นได้ หรือเป็นแบบวันเว้นวันหรือเป็นเฉพาะวันหยุดนักขัตฤกษ์ ความเป็นเกย์นี้หลายๆคนใช้คำว่า บอร์นทูบี ที่จริงแล้วชีวิตของคนที่เป็นเกย์ จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย ที่ว่ายากอาจจะเป็นช่วงแรกๆ ช่วงที่ยังไม่ยอมรับตัวเองคิดว่าการเป็นเกย์คือสิ่งผิดปกติ หรือคิดว่า คงไม่ใครยอมรับและเข้าใจ ซึ่งอาจจะเรียกช่วงนี้ว่าช่วง เกย์โดยลำพัง หรือ เกย์อะโลน ชีวิตช่วงนี้มันช่างรันทด เก็บกด หดหู่ จะปรึกษาให้ใครฟังก็ไม่ได้และไม่มีใครเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตถึงขนาดที่ว่า คำว่าเกย์ยังไม่กล้าที่จะพูดในใจ ผมเองกว่าจะผ่านชีวิตช่วงนี้มาได้เลือดตาแทบกระเด็น ตอนนั้นผมคิดเสมอว่าคงไม่มีใครเข้าใจและต้องปิดบังความรู้สึกนี้ไปตลอดชีวิต จะมีคำถามประเภทที่เฉือนลึกไปในใจ เช่น เมื่อไหร่จะมีแฟน หรือ ชอบผู้หญิงแบบไหน ครั้นจะตอบไปจากใจจริงว่าไม่เคยชอบผู้หญิงเลยก็กลัวเพื่อนๆจะเริ่มสงสัย เลยต้องอ้อมแอ้มโกหกตอบไป การที่มีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดระแวงและต้องโกหกแม้แต่กับเพื่อนสนิทหรือกับคนที่เรารักนั้นเป็นสิ่งที่ทรมาน ซึ่งทำให้ผมเริ่มคิดได้ว่า ถ้าเราต้องโกหกหรือปิดบังในสิ่งที่เราเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เราคงต้องทำอย่างนั้นไปตลอดชีวิต ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอน ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่อย่างน้อยเกิดมาทั้งที...ขอให้ได้เป็นตัวของตัวเอง ถึงแม้ว่าอาจจะทำให้ใครบางคนผิดหวัง แต่ยังดีกว่าต้องคอยปกปิดหรือแสร้งทำในสิ่งที่ไม่ใช่ผม เลยทำให้ผมเริ่มเปิดโลกใหม่ให้กับตัวเอง ซึ่งนี่คือจุดเริ่มต้นชีวิตใหม่ของผมก็ว่าได้ ผมเคยอ่านหนังสือซึ่งได้เขียนไว้ว่าสถาบันจิตแพทย์แห่งสหรัฐอเมริกาได้ประกาศมานานแล้วว่าการชอบเพศเดียวกันถือเป็นรสนิยมทางเพศและไม่ถือว่าเป็นสิ่งผิดปกติทางจิต แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับเรารู้สึกอย่างนั้นด้วยตัวเราเองจริงๆ พอผ่านชีวิตช่วงนี้มาได้ ไอ้เรื่องที่ว่ายากก็ไม่ยากอย่างที่คิด เมื่อก่อนที่ผมเคยคิดว่าคงไม่มีใครเข้าใจหรือยอมรับนั้น เป็นเรื่องที่ผิดถนัด ในตอนนั้นถ้าผมไม่เปิดใจให้ผู้อื่นได้รู้จักตัวผมอย่างแท้จริงผมคงไม่มีโอกาสได้รู้ว่า ยังมีคนที่ใจกว้างทั้งที่เข้าใจ และพยายามเข้าใจอีกจำนวนมากที่ไม่ได้นำเอารสนิยมทางเพศมาเป็นเงื่อนไขของความเป็นเพื่อน ความเป็นพี่เป็นน้อง ความเป็นเพื่อนร่วมงาน คนเหล่านี้นี่เองที่ทำให้ผมเริ่มเห็นคุณค่าของตัวเองและมีความมั่นใจเริ่มที่จะเผชิญกับโลกภายนอก ถ้าผมลองมองย้อนกลับไป ผมพบว่าสิ่งที่ดีที่สุดสิ่งหนึ่ง ที่ผมได้ให้กับตัวเองก็คือ การที่ได้เป็นตัวของตัวเองและซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง คนเราถึงแม้จะเลือกไม่ได้ว่าจะเป็นเกย์หรือไม่เป็น แต่สิ่งที่เราเลือกได้ก็คือ...การใช้ชีวิตอย่างที่เราอยากให้มันเป็น ถึงแม้ตอนนี้ผมจะพอใจกับชีวิตผม แต่ผมยังนึกอยู่เสมอว่าผมไม่อยากให้เยาวชนรุ่นใหม่ๆเป็นเกย์อีกเลยตราบเท่าที่สังคมบางส่วนยังมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อคนนี่เป็นเกย์ ผมไม่อยากให้ใครต้องเผชิญกับภาวะกดดันจากสังคมรอบข้างเหมือนที่ผมเคยได้รับ แต่ในเมื่อเรายังไม่ทราบถึงสาเหตุแน่ชัดของการเป็นเกย์ ซึ่งอาจจะเกิดจากการเลี้ยงดูหรือสาเหตุทางพันธุกรรมและไม่สามารถป้องกันได้ 100% หรืออาจเป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดขึ้นได้กับคนทุกชาติทุกภาษา เรามาลองปรับทัศนคติ เปิดใจให้กว้างสักนิด ให้คนเหล่านี้ได้เป็นตัวของตัวเองเพื่อเขาจะได้แสดงศักยภาพของตนเองได้อย่างเต็มที่ มองคนเหล่านี้ให้ลึกถึงข้างใน อย่าด่วนตัดสินคนจากความแตกต่างที่เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้... ตอนที่ลงในจุลสารผมให้ชื่อบทความนี้ว่า ผมนั่นหรือ...คือเกย์คนหนึ่ง ขอบคุณครับที่อ่านจนจบ ยังไงก็นักเขียนมือใหม่ขอฝากเนื้อฝากตัวครับ ผมกะไว้ว่าช่วงไหนว่างจากการไปเที่ยวถ่ายรูปจะลองมาฝึกเขียนหนังสือ เผื่อจะได้เป็นนักขงนักเขียนกับเขาบ้างครับ ความไม่ลับอีกอย่างของผมคือ ผมเป็นคนติดเที่ยวครับ ช่วงไหนไม่ได้ออกไปตะลอนนานๆก็จะเริ่มลงแดง จิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอย 555 ติดลมขออีกข้อก็แล้วกัน ผมเป็นคนที่ทานเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอลล์ไม่ได้เลยครับ ที่จริงแล้วมันก็ไม่ใช่ข้อดีเสมอไป ในสายงานของผมถ้าเป็นคนดื่มบ้างก็น่าจะดี แต่สำหรับผม โค๊กตลอด ข้อนี้คงถูกใจคุณพยาบาล สุ่ม 4 นะครับ นานๆได้มีโอกาสเล่าชีวิตส่วนตัวของผม ใว้มีโอกาสจะเล่าเรื่องอื่นๆอีกครับ
Create Date : 14 มกราคม 2550
57 comments
Last Update : 10 เมษายน 2554 9:04:54 น.
Counter : 3400 Pageviews.
โดย: ดาวทะเล 20 มกราคม 2550 21:28:40 น.
โดย: random-4 21 มกราคม 2550 17:30:16 น.
โดย: zero สุดหล่อออออ IP: 58.64.57.186 21 มกราคม 2550 21:10:51 น.
โดย: ปุ๊ก..จ้า IP: 124.121.3.240 23 มกราคม 2550 1:17:14 น.
โดย: แทนทะเล IP: 210.1.50.210 24 มกราคม 2550 14:34:42 น.
โดย: kai-ka IP: 203.156.48.205 17 กุมภาพันธ์ 2550 22:14:24 น.
โดย: Ning IP: 216.70.155.184 20 กุมภาพันธ์ 2550 2:15:34 น.
โดย: bigwores 25 กุมภาพันธ์ 2550 20:48:34 น.
โดย: ปลาตีนรูฯ IP: 58.10.68.137 27 กุมภาพันธ์ 2550 14:54:11 น.
โดย: รอยร้าวไม่เคยจาง IP: 58.136.170.161 21 มีนาคม 2550 8:58:41 น.
โดย: Janvier IP: 124.121.167.28 8 พฤษภาคม 2550 2:15:54 น.
โดย: ต๊อกต๊อ..น้อย IP: 222.123.216.82 14 พฤษภาคม 2550 19:21:39 น.
โดย: FullOption IP: 203.144.169.42 1 มิถุนายน 2550 14:12:17 น.
โดย: sakana IP: 203.121.140.125 5 มิถุนายน 2550 10:54:23 น.
โดย: เทียนชมพู IP: 125.24.167.14 19 มิถุนายน 2550 19:05:12 น.
โดย: ลุงเปา IP: 203.146.11.55 13 กรกฎาคม 2550 12:08:40 น.
โดย: water_front IP: 203.146.63.185 15 กรกฎาคม 2550 8:29:08 น.
โดย: จากบ้านแสนสุข IP: 125.24.176.170 11 กันยายน 2550 20:28:23 น.
โดย: An old friend from the old days IP: 203.146.41.210 13 กันยายน 2550 19:08:56 น.
โดย: ========> (seasiri ) 10 ธันวาคม 2550 11:00:36 น.
โดย: บัวบูรพา IP: 124.121.150.66 9 มีนาคม 2551 22:54:28 น.
โดย: nnn IP: 124.157.236.100 13 มีนาคม 2551 13:59:33 น.
โดย: yoknoy IP: 58.181.166.128 8 เมษายน 2551 18:59:46 น.
โดย: เกดจัง 9 เมษายน 2551 0:18:13 น.
โดย: สวยสุดยอด IP: 116.58.231.242 9 เมษายน 2551 23:06:52 น.
โดย: tuksido IP: 202.12.97.116 23 มิถุนายน 2551 3:28:28 น.
โดย: tuksido IP: 202.12.97.117 29 มิถุนายน 2551 15:39:59 น.
โดย: mamamee IP: 118.175.64.236 27 พฤศจิกายน 2551 15:58:04 น.
โดย: : ) IP: 117.47.176.230 22 มกราคม 2552 9:06:27 น.
โดย: ผู้หญิงสีฟ้า IP: 203.130.145.98 30 มกราคม 2552 19:45:46 น.
โดย: ananda yui IP: 118.173.17.49 2 พฤษภาคม 2552 16:41:35 น.
โดย: viwan IP: 203.148.162.193 14 พฤษภาคม 2552 8:59:15 น.
โดย: bowdai IP: 119.31.97.49 17 พฤษภาคม 2552 20:21:08 น.
โดย: OokAeh IP: 58.137.102.18 21 พฤษภาคม 2552 12:22:26 น.
โดย: arrthai IP: 58.9.208.193 4 มิถุนายน 2552 22:02:02 น.
โดย: hellojaae IP: 115.67.177.140 12 ตุลาคม 2552 17:15:39 น.
โดย: Nikky8088 IP: 222.123.191.245 21 ตุลาคม 2552 23:20:19 น.
โดย: turtle...Ing... IP: 114.128.5.60 15 พฤศจิกายน 2552 11:33:59 น.
โดย: mooauan IP: 110.164.145.194 15 พฤศจิกายน 2552 11:43:34 น.
โดย: nush IP: 192.168.1.186, 117.47.246.120 7 กรกฎาคม 2553 14:33:23 น.
โดย: Thanyapat IP: 125.25.172.241 18 มิถุนายน 2554 12:27:59 น.
โดย: sana IP: 183.89.97.184 15 กรกฎาคม 2554 10:48:46 น.
โดย: TaengKwaJa IP: 1.10.195.248 17 กรกฎาคม 2557 21:54:37 น.
โดย: เจเจเร ทราย IP: 27.55.44.144 17 กรกฎาคม 2557 22:01:55 น.
โดย: หนึ่ง IP: 49.230.117.7 17 กรกฎาคม 2557 22:04:35 น.
โดย: khuntu2001 IP: 114.109.186.226 18 กรกฎาคม 2557 1:03:37 น.
โดย: sirikul IP: 110.49.207.42 18 กรกฎาคม 2557 8:12:44 น.
บทความและภาพถ่ายทุกๆภาพสงวนลิขสิทธิ์ ห้ามเผยแพร่ ดัดแปลง ลงในสื่ออื่นๆโดยไม่รับอนุญาต
All articles and images are copyrighted and cannot be reproduced without permission.
ติดต่อเจ้าของ blog ได้ที่ korat51@hotmail.com
นิตยสารฉบับที่ 206
นิตยสารฉบับที่ 205
นิตยสารฉบับที่ 204
นิตยสารฉบับที่ 203
นิตยสารฉบับที่ 202
นิตยสารฉบับที่ 201
นิตยสาร ทุกฉบับ
1 2 3 4 5 6
7 8 9 10 11 12 13
14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27
28 29 30 31
หลายๆคนในสังคมบล๊อกแก็งส์ ได้เปิดเผยตัวเองอย่างหมดเปลือก มีหลายคนที่ยอมรับตัวเองอย่างคุณชานไม้ และมีอีกหลายคนที่ปุ๊กสนิทด้วย บอกว่า ผมเสียหนุ่มตอนม.1 และหลายๆครั้งต่อมา
การที่เราได้พูดความจริง ไม่โกหกตัวเอง เราน่ะ ประเสริฐสุดแล้ว เป็นเพื่อนกันก้อต้องยังงี้ล่ะ เรารับฟังปัญหาของเพื่อนได้เสมอ
สังคมทุกวันนี้เปิดกว้างมากยิ่งขึ้น คุณชานไม้อาจเป็นคนกลุ่มพิเศษและมีจำนวนไม่มากในสังคมเท่าใดนัก แต่คนที่อยุ่ร่วมกันก้อต้องมีหลากหลายคละเคล้าอย่างงี้แหละ ได้แลกเปลี่ยนได้ศึกษาซึ่งกันและกันเพื่อความอยู่รอดอย่างสงบสุข
ที่ทำงานก้อมีพวกหนุ่มสวย ปากจัด แต่รู้อะไรมั๊ย ถ้าเป็นเพื่อนกะเค๊า เค๊าจะจริงใจ ไม่จิงโจ้ แม้จะปากร้ายแต่ปากเค๊านั่นละ ที่ช่วยเหลือเรายามเราถูกทับถม
ตอนเรียนโท ก้อมี 2 ใน 10 ที่เป็นอย่างนี้ และเค๊าก้อสนิทกะปุ๊กนะ มันไม่ใช่อุปสรรคหรอกสำหรับคำว่า มิตร .. มิตรภาพ .. ปุ๊กก้อเพิ่งจะไปเม้นท์ไว้หลายๆที่ว่า ที่นี่ทำให้ปุ๊กมีมิตรภาพจากเพื่อนอย่างกว้างขวาง ไยไม่สนใจว่า เค๊าเหล่านั้น จะเป็น พี่ เป็น น้อง เป็นทอม เป็นเกย์ เป็นตุ๊ด เป็น แต๋ว เป็นอะไรหลายๆ อย่าง ที่เค๊าอยากจะเป็น
และตราบใดที่เค๊าคบเรา เค๊าบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้ทำความเสียหายให้กะใคร ไม่ได้ทำผิดคิดร้าย ไม่ใช่ฆาตกร แต่เค๊ามีความห่วงหาอาทร ห่วงใย มีความรับหยิบยื่นมาให้ ฉันท์มิตรที่ดีคนนึง ปุ๊กก้อคงยากปฏิเสธ และไม่มีเหตุผลด้วยที่จะปฏิเสธความหวังดีของเพื่อน เราเคยเป็นยังไง ที่ผ่านมาก้อขอให้เหมือนเดิมนะ ช่วยเหลือติดต่อไปมาหาสู่ สิ่งนั้นก้อ..คงเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง
ปล. จะบอกอีกอย่างนะ ปุ๊กเคยอยู่ในกองบรรณาธิการ ..สี่แยกพญาไท.. จุลสารของบริษัทเก่าด้วยล่ะ ทั้งเขียนเรื่องราว ทั้งหาข่าว ทั้งเรื่องสาระ และ เรื่องแมวมองกระซิบกระซาบมุมลับๆของเพื่อนๆ แล้วเอามาแซวกันในเล่ม สนุกดี ..
แต่ปัญหาของปุ๊ก ต่างจากคุณชานไม้นะ เพราะปุ๊ก ..สรุป.. หรือ ย่อความไม่เป็น ร่ายยาวตลอดศก อันนี้เป็นปัญหามากๆ สำหรับจุลสารที่มีไม่กี่หน้า
...ข อ ใ ห้ เ ห มื อ น เ ดิ ม...