Bloggang.com : ชานไม้ชายเขา : เมื่อผมโดน Tag

เมื่อผมโดน Tag

ช่วงนี้เป็นช่วงที่ tag กำลังระบาด ผมเองก็ได้มาเช่นกันจากคุณ ดาวทะเล หรือคุณ ปุ๊กปุ๋ย ชื่อนี้ไม่ธรรมดาครับเพราะเป็นชื่อเล่น ของนางงามจักรวาลของไทยทั้งสองคนรวมไว้ด้วยกัน สำหรับผม ผมคงยกตำแหน่งนางงามมิตรภาพ ให้เธอ (แอบโหวตให้ด้วยครับ) จากเงื่อนไขในการรับ tag ก็คือ ต้องเล่าความลับของตัวเอง 5 ข้อ แล้วส่ง tagต่อไปยังเพื่อนอีก 5 คน ผมขออนุญาตฝ่ากฎนิดนึงครับ ตรงที่เรื่องที่ผมจะเล่ามี เพียงเรื่องเดียวแต่เป็นเรื่องยาวหน่อยก็แล้วกัน

เริ่มจากซัก 3ปีที่แล้ว ที่ทำงานผมเขามีไอเดียที่จะผลิต จุลสารเล็กๆประจำสัปดาห์ ให้อ่านเล่นกันเพลินๆ บังเอิญที่เพื่อนสนิทผมคนหนึ่งเป็นทีมงานในการผลิตจุลสารนี้ และได้มาชวนผมให้เป็นแขกรับเชิญ เขียน บทความลงในจุลสาร ตอนแรกผมรีบปฏิเสธทันทีเนื่องจากเรียงความครั้งล่าสุดของผมสมัยมัธยมไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่แต่ก็เจ้าเพื่อนคนเดิมคะยั้นคะยอให้เขียนให้ได้ จนสุดท้ายผมก็ตอบตกลง หลังจากที่คิดอยู่นานว่าจะเขียนอะไร ในที่สุดก็ลองเขียนชีวิตตัวเองดีกว่า ไหนๆก็ดูรูปที่ผมถ่ายมาเยอะละ ลองมาอ่านบทความที่ผมเขียนดูบ้างครับ......

ผมถูกทาบทามจากเพื่อนผมคนหนึ่งให้ลองเขียนบทความลงศุกร์หรรษา วารสารข่าวมาแรงที่เริ่มปั้นนักเขียนดาวรุ่งดวงใหม่ ด้วยความที่ผมไม่ถนัดเรื่องขีดๆเขียนๆเลยบอกผัดเพื่อนผมมาเรื่อยๆจนกระทั่งเพื่อนผมคนเดิมนี่แหละบอกว่า “เขียนมาเถอะ เขียนอะไรมาก็ได้ สำหรับมือใหม่ควรจะเขียนเรื่องที่ตัวเองรู้ดีที่สุด” ซึ่งเริ่มจุดประกายนักอยากเขียนให้ผม เรื่องที่ผมรู้ดีที่สุด...ก็คงเป็นเรื่องชีวิตผม แต่ผมเองก็ไม่แน่ใจว่า ชีวิตของผมมันจะน่าสนใจสักแค่ไหน

ที่จริงแล้วผมเป็นเพียงผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่ไม่ได้มีความพิเศษอะไร ผมเองมีความฝัน ความมุ่งหวังในชีวิตเช่นเดียวกับคนเดินถนนโดยทั่วไป เพียงแต่ความมุ่งหวังของผมคงไม่เหมือนกับชายไทยคนอื่นๆที่หวังจะมีศรีภรรยาสักคน ลูกซัก 2คน มีเจ้าตูบเฝ้าบ้านซักตัว สิ่งๆหนึ่งที่ทำให้ผมแตกต่างจากผู้ชายโดยส่วนมากนั่นก็คือ...ผมเป็นเกย์

ตั้งแต่จำความได้จนโต ผมจำได้ว่าผมไม่เคยพิสมัยผู้หญิงเลย...ซักคน อ้อ...จะมีก็แต่แม่กับพี่สาวที่ต้องมีการออดอ้อน ออเซาะกันบ้างตามสมควรยามที่ชักหน้าไม่ถึงหลัง แต่โดยธรรมชาติของผมแล้วผมบอกได้อย่างมั่นใจเลยว่า ถ้าผมจะสร้างครอบครัว คงต้องกับผู้ชาย มีเพื่อนสนิทผมหลายๆคนทั้งหญิงและชายเคยถามผมว่า ทำไมผมถึงเป็นเกย์ ซึ่งผมก็ตอบไม่ได้ ผมได้แต่เพียงตอบไปว่าก็มันเป็นของมันเอง แต่ที่แน่ๆมันไม่ใช่เป็นแฟชั่นที่ใครอยากเป็นก็เป็นได้ หรือเป็นแบบวันเว้นวันหรือเป็นเฉพาะวันหยุดนักขัตฤกษ์ ความเป็นเกย์นี้หลายๆคนใช้คำว่า บอร์นทูบี

ที่จริงแล้วชีวิตของคนที่เป็นเกย์ จะว่ายากก็ยาก จะว่าง่ายก็ง่าย ที่ว่ายากอาจจะเป็นช่วงแรกๆ ช่วงที่ยังไม่ยอมรับตัวเองคิดว่าการเป็นเกย์คือสิ่งผิดปกติ หรือคิดว่า คงไม่ใครยอมรับและเข้าใจ ซึ่งอาจจะเรียกช่วงนี้ว่าช่วง “เกย์โดยลำพัง” หรือ “เกย์อะโลน” ชีวิตช่วงนี้มันช่างรันทด เก็บกด หดหู่ จะปรึกษาให้ใครฟังก็ไม่ได้และไม่มีใครเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตถึงขนาดที่ว่า คำว่าเกย์ยังไม่กล้าที่จะพูดในใจ

ผมเองกว่าจะผ่านชีวิตช่วงนี้มาได้เลือดตาแทบกระเด็น ตอนนั้นผมคิดเสมอว่าคงไม่มีใครเข้าใจและต้องปิดบังความรู้สึกนี้ไปตลอดชีวิต จะมีคำถามประเภทที่เฉือนลึกไปในใจ เช่น เมื่อไหร่จะมีแฟน หรือ ชอบผู้หญิงแบบไหน ครั้นจะตอบไปจากใจจริงว่าไม่เคยชอบผู้หญิงเลยก็กลัวเพื่อนๆจะเริ่มสงสัย เลยต้องอ้อมแอ้มโกหกตอบไป การที่มีชีวิตอยู่ด้วยความหวาดระแวงและต้องโกหกแม้แต่กับเพื่อนสนิทหรือกับคนที่เรารักนั้นเป็นสิ่งที่ทรมาน ซึ่งทำให้ผมเริ่มคิดได้ว่า ถ้าเราต้องโกหกหรือปิดบังในสิ่งที่เราเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เราคงต้องทำอย่างนั้นไปตลอดชีวิต ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอน ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่อย่างน้อยเกิดมาทั้งที...ขอให้ได้เป็นตัวของตัวเอง ถึงแม้ว่าอาจจะทำให้ใครบางคนผิดหวัง แต่ยังดีกว่าต้องคอยปกปิดหรือแสร้งทำในสิ่งที่ไม่ใช่ผม เลยทำให้ผมเริ่มเปิดโลกใหม่ให้กับตัวเอง ซึ่งนี่คือจุดเริ่มต้นชีวิตใหม่ของผมก็ว่าได้

ผมเคยอ่านหนังสือซึ่งได้เขียนไว้ว่าสถาบันจิตแพทย์แห่งสหรัฐอเมริกาได้ประกาศมานานแล้วว่าการชอบเพศเดียวกันถือเป็นรสนิยมทางเพศและไม่ถือว่าเป็นสิ่งผิดปกติทางจิต แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับเรารู้สึกอย่างนั้นด้วยตัวเราเองจริงๆ พอผ่านชีวิตช่วงนี้มาได้ ไอ้เรื่องที่ว่ายากก็ไม่ยากอย่างที่คิด เมื่อก่อนที่ผมเคยคิดว่าคงไม่มีใครเข้าใจหรือยอมรับนั้น เป็นเรื่องที่ผิดถนัด ในตอนนั้นถ้าผมไม่เปิดใจให้ผู้อื่นได้รู้จักตัวผมอย่างแท้จริงผมคงไม่มีโอกาสได้รู้ว่า ยังมีคนที่ใจกว้างทั้งที่เข้าใจ และพยายามเข้าใจอีกจำนวนมากที่ไม่ได้นำเอารสนิยมทางเพศมาเป็นเงื่อนไขของความเป็นเพื่อน ความเป็นพี่เป็นน้อง ความเป็นเพื่อนร่วมงาน คนเหล่านี้นี่เองที่ทำให้ผมเริ่มเห็นคุณค่าของตัวเองและมีความมั่นใจเริ่มที่จะเผชิญกับโลกภายนอก ถ้าผมลองมองย้อนกลับไป ผมพบว่าสิ่งที่ดีที่สุดสิ่งหนึ่ง ที่ผมได้ให้กับตัวเองก็คือ การที่ได้เป็นตัวของตัวเองและซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง คนเราถึงแม้จะเลือกไม่ได้ว่าจะเป็นเกย์หรือไม่เป็น แต่สิ่งที่เราเลือกได้ก็คือ...การใช้ชีวิตอย่างที่เราอยากให้มันเป็น

ถึงแม้ตอนนี้ผมจะพอใจกับชีวิตผม แต่ผมยังนึกอยู่เสมอว่าผมไม่อยากให้เยาวชนรุ่นใหม่ๆเป็นเกย์อีกเลยตราบเท่าที่สังคมบางส่วนยังมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อคนนี่เป็นเกย์ ผมไม่อยากให้ใครต้องเผชิญกับภาวะกดดันจากสังคมรอบข้างเหมือนที่ผมเคยได้รับ แต่ในเมื่อเรายังไม่ทราบถึงสาเหตุแน่ชัดของการเป็นเกย์ ซึ่งอาจจะเกิดจากการเลี้ยงดูหรือสาเหตุทางพันธุกรรมและไม่สามารถป้องกันได้ 100% หรืออาจเป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดขึ้นได้กับคนทุกชาติทุกภาษา เรามาลองปรับทัศนคติ เปิดใจให้กว้างสักนิด ให้คนเหล่านี้ได้เป็นตัวของตัวเองเพื่อเขาจะได้แสดงศักยภาพของตนเองได้อย่างเต็มที่ มองคนเหล่านี้ให้ลึกถึงข้างใน อย่าด่วนตัดสินคนจากความแตกต่างที่เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้...

ตอนที่ลงในจุลสารผมให้ชื่อบทความนี้ว่า “ผมนั่นหรือ...คือเกย์คนหนึ่ง” ขอบคุณครับที่อ่านจนจบ ยังไงก็นักเขียนมือใหม่ขอฝากเนื้อฝากตัวครับ ผมกะไว้ว่าช่วงไหนว่างจากการไปเที่ยวถ่ายรูปจะลองมาฝึกเขียนหนังสือ เผื่อจะได้เป็นนักขงนักเขียนกับเขาบ้างครับ ความไม่ลับอีกอย่างของผมคือ ผมเป็นคนติดเที่ยวครับ ช่วงไหนไม่ได้ออกไปตะลอนนานๆก็จะเริ่มลงแดง จิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอย 555 ติดลมขออีกข้อก็แล้วกัน ผมเป็นคนที่ทานเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอลล์ไม่ได้เลยครับ ที่จริงแล้วมันก็ไม่ใช่ข้อดีเสมอไป ในสายงานของผมถ้าเป็นคนดื่มบ้างก็น่าจะดี แต่สำหรับผม โค๊กตลอด ข้อนี้คงถูกใจคุณพยาบาล สุ่ม 4 นะครับ

นานๆได้มีโอกาสเล่าชีวิตส่วนตัวของผม ใว้มีโอกาสจะเล่าเรื่องอื่นๆอีกครับ

Create Date : 14 มกราคม 2550

Last Update : 10 เมษายน 2554 9:04:54 น.

57 comments

Counter : 3724 Pageviews.

คุณชานไม้ ปุ๊กดีใจนะที่ได้หยิบยื่นโอกาสให้คุณมาเปิดใจอย่างงี้ มันไม่ใช่เรื่องแปลก และไม่ใช่เรื่องไม่แปลก พอๆกัน
หลายๆคนในสังคมบล๊อกแก็งส์ ได้เปิดเผยตัวเองอย่างหมดเปลือก มีหลายคนที่ยอมรับตัวเองอย่างคุณชานไม้ และมีอีกหลายคนที่ปุ๊กสนิทด้วย บอกว่า ผมเสียหนุ่มตอนม.1 และหลายๆครั้งต่อมา
การที่เราได้พูดความจริง ไม่โกหกตัวเอง เราน่ะ ประเสริฐสุดแล้ว เป็นเพื่อนกันก้อต้องยังงี้ล่ะ เรารับฟังปัญหาของเพื่อนได้เสมอ
สังคมทุกวันนี้เปิดกว้างมากยิ่งขึ้น คุณชานไม้อาจเป็นคนกลุ่มพิเศษและมีจำนวนไม่มากในสังคมเท่าใดนัก แต่คนที่อยุ่ร่วมกันก้อต้องมีหลากหลายคละเคล้าอย่างงี้แหละ ได้แลกเปลี่ยนได้ศึกษาซึ่งกันและกันเพื่อความอยู่รอดอย่างสงบสุข
ที่ทำงานก้อมีพวกหนุ่มสวย ปากจัด แต่รู้อะไรมั๊ย ถ้าเป็นเพื่อนกะเค๊า เค๊าจะจริงใจ ไม่จิงโจ้ แม้จะปากร้ายแต่ปากเค๊านั่นละ ที่ช่วยเหลือเรายามเราถูกทับถม
ตอนเรียนโท ก้อมี 2 ใน 10 ที่เป็นอย่างนี้ และเค๊าก้อสนิทกะปุ๊กนะ มันไม่ใช่อุปสรรคหรอกสำหรับคำว่า มิตร .. มิตรภาพ .. ปุ๊กก้อเพิ่งจะไปเม้นท์ไว้หลายๆที่ว่า ที่นี่ทำให้ปุ๊กมีมิตรภาพจากเพื่อนอย่างกว้างขวาง ไยไม่สนใจว่า เค๊าเหล่านั้น จะเป็น พี่ เป็น น้อง เป็นทอม เป็นเกย์ เป็นตุ๊ด เป็น แต๋ว เป็นอะไรหลายๆ อย่าง ที่เค๊าอยากจะเป็น
และตราบใดที่เค๊าคบเรา เค๊าบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้ทำความเสียหายให้กะใคร ไม่ได้ทำผิดคิดร้าย ไม่ใช่ฆาตกร แต่เค๊ามีความห่วงหาอาทร ห่วงใย มีความรับหยิบยื่นมาให้ ฉันท์มิตรที่ดีคนนึง ปุ๊กก้อคงยากปฏิเสธ และไม่มีเหตุผลด้วยที่จะปฏิเสธความหวังดีของเพื่อน เราเคยเป็นยังไง ที่ผ่านมาก้อขอให้เหมือนเดิมนะ ช่วยเหลือติดต่อไปมาหาสู่ สิ่งนั้นก้อ..คงเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง

ปล. จะบอกอีกอย่างนะ ปุ๊กเคยอยู่ในกองบรรณาธิการ ..สี่แยกพญาไท.. จุลสารของบริษัทเก่าด้วยล่ะ ทั้งเขียนเรื่องราว ทั้งหาข่าว ทั้งเรื่องสาระ และ เรื่องแมวมองกระซิบกระซาบมุมลับๆของเพื่อนๆ แล้วเอามาแซวกันในเล่ม สนุกดี ..
แต่ปัญหาของปุ๊ก ต่างจากคุณชานไม้นะ เพราะปุ๊ก ..สรุป.. หรือ ย่อความไม่เป็น

ร่ายยาวตลอดศก อันนี้เป็นปัญหามากๆ สำหรับจุลสารที่มีไม่กี่หน้า

...ข อ ใ ห้ เ ห มื อ น เ ดิ ม...

โดย: ดาวทะเล

วันที่: 20 มกราคม 2550 เวลา:21:28:40 น.

ขอบคุณครับ คุณ ดาวที่มา tag ผม ถ้าผมไม่เล่าเรื่องนี้ ก็คงยังไม่ถือว่าเป็นการ tag ที่สมบูรณ์สำหรับผม ตอนนี้ผมไม่ได้คิดอะไรมากแล้วครับ สบายๆ มีเพื่อนที่เป็นเหมือนกันก็เยอะ เพื่อนที่ไม่เป็นก็เยอะ แต่พอผมมองย้อนกลับไปซักสิบกว่าปีเกือบยี่สิบปีที่แล้ว มันค่อนข้างหนักหนาเอาการสำหรับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ต้องเผชิญกับสิ่งที่ตัวเขาเองอธิบายไม่ได้และไม่รู้จะปรึกษาใคร โชคดีครับที่สมัยนี้มีโลกอินเตอร์เน็ต ที่อย่างน้อย ก็มีที่สำหรับให้วัยรุ่นได้ระบาย ได้พบเพื่อนที่เหมือนกัน เพื่อนที่เผชิญกับปัญหาคล้ายๆกัน ได้เห็นแบบอย่างของคนอื่นๆในการดำเนินชีวิต ทำให้เขาไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนสมัยก่อนๆ ที่จริงถ้าคุยเรื่องนี้ คุยกันได้ยาวครับ ว่าแต่คุณดาวเนี่ย ผมเดาไปเดามาว่า คุณดาวทำอาชีพอะไรก็ไม่แน่ใจซักที ตอนแรกนึกว่าเป็น ครู ต่อมานึกว่า อยู่แบงค์ หรือทำงานบริษัท เดาไม่ถูก ไม่เดาดีกว่า เอาเป็นว่า ยินดีที่ได้รู้จักคุณปุ๊กครับ

โดย: ชานไม้ชายเขา

วันที่: 21 มกราคม 2550 เวลา:17:08:09 น.

เป็นบทความที่ดีมากค่ะ ตรงและจริงใจ :))

ส่วนสิ่งที่อยากจะบอกคุณดาวทะเลก็เขียนไปหมดแล้วค่ะ ^_^

และฉันยังปลื้มผลงานของคุณเหมือนเดิม

จะติดตามต่อไปเรื่อยๆนะคะ

~~~

สำหรับผม โค๊กตลอด ข้อนี้คงถูกใจคุณพยาบาล สุ่ม 4 นะครับ

555 ถูกใจมากๆเลยค่ะ

โดย: random-4

วันที่: 21 มกราคม 2550 เวลา:17:30:16 น.

กล้าหาญมากเลยครับพี่... ขอชมเชย

ผมเองก้เสียใจจากการที่ไม่รุ้จักหัวใจตนเองมาหลายครั้ง ผมว่าพี่รู้ตอนนี้ก็ดีแล้วหละครับ จะได้รู้ว่าจะเดินอย่างไรต่อไปดีครับ

สู้ๆๆๆ

โดย: zero สุดหล่อออออ IP: 58.64.57.186 วันที่: 21 มกราคม 2550 เวลา:21:10:51 น.

คุณพยาบาล สุ่มสี่ : ขอบคุณครับ ถ้าได้ไปเที่ยวจะถ่ายรูปมาฝากอีกเรื่อยๆครับ

น้อง zero สุดหล่อ : ขอบคุณครับ ขอให้โชคดี ไม่เสียใจอีกต่อนะครับ

โดย: ชานไม้ชายเขา

วันที่: 22 มกราคม 2550 เวลา:20:55:38 น.

ไม่ต้องไปเดาเลยค่ะ
มาบอกแล้ว...
ปุ๊กจบตรีทางด้านการเงินการธนาคาร
จบโทด้าน management
และตลอดมาก้อทำงานด้าน finance
ดูทั้งเงินฝาก(เจ้าหนี้) และดูทั้งสินเชื่อ (ลูกหนี้)
ต่อมาเค๊าเห็นแววอะไรไม่ทราบ ให้มาคุมการเงินและบริหารเงิน ทำมาเรื่อยๆ จนมาอยู่แบงก์ แล้วก้อมาอยู่องค์การมหาชน ทำการเงินเหมือนเคย แต่อึดอัดอ่ะ เพราะมันกึ่งๆราชการ ซึ่งมันไม่ค่อยคล่องตัวอย่างที่เคยๆทำมา ก้อเลยคิดจะออกมา...ลงทุนเอง...

คุณชานไม้ล่ะ บอกมาด้วย

โดย: ปุ๊ก..จ้า IP: 124.121.3.240 วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:1:17:14 น.

เยี่ยมมากเลยค่ะคุณชานไม้ ฯ
เป็นตัวของตัวเอง ....
ทำตามความต้องการและความฝันของตัวเอง
นั่นก็เป็นสิ่งที่น่าภูมิใจที่สุดแล้วนะคะ

เก็บภาพประทับใจและเรื่องราวดีดีมาฝากกันอีกเช่นเคยนะคะ....จะติดตามตลอดไป

โดย: แทนทะเล IP: 210.1.50.210 วันที่: 24 มกราคม 2550 เวลา:14:34:42 น.

นึกภาพออกเลยครับ ว่ากว่าจะข้ามผ่านความนรู้สึกนั้น
ให้กลับมายอมรับตัวเองได้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ผมเองก็เคยอยู่ที่จุดเดียวกะคุณชานไม้มาก่อน

แต่พอเรายอมรับสิ่งที่ตัวเองเป็นได้ และเปิดใจกับคนที่รอบข้าง ชีวิตผมก็มีความสุขขึ้นมามากมาย
และยังได้พบกับคนรักที่ดี และเราก็รักกันมากด้วยครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ ผมชอบเรื่องราวและสถานที่ที่คุณชานไม้นำมาฝากมากเลยคัรบ

โดย: เคน Y (winter love song

) วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:12:14:50 น.

คุณ ปุ๊ก : ดีจังเลยครับทำงานเกี่ยวกับเงินๆทองๆ ไว้จะเป็นหนี้เมื่อไหร่จะไปปรึกษาครับ

คุณแทนทะเล : ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจ ถ้าได้ไปที่ไหน จะนำภาพและเรื่องราวมาฝากเหมือนเดิมครับ

คุณ เคน : ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจ ผมขอเป็นกำลังใจให้คุณเคนประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานและขอให้ความรักของคุณเคนและหมึกน้อยมั่นคงอย่างนี้ตลอดไปครับ

โดย: ชานไม้ชายเขา

วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:21:17 น.

สวัสดีค่ะ คุณชานไม้ชายเขา ดีใจที่ได้อ่านเรื่องราวของคุณ คุณจริงใจดีนะค่ะ เป็นตัวของตัวเองดี ติดตามการท่องเที่ยวของคุณมาได้ 1 ปีเต็มแล้วค่ะ ชอบภาพถ่ายของคุณ ชอบการเล่าเรื่องของคุณ เดินทางท่องเที่ยวตามรอยการเดินทางของคุณ แต่ไม่เคยสวัสดีคุณเลย วันนี้ได้อ่านบทความคุณ คุณเป็นคนนึงที่หลายๆ คน รวมถึงดิฉัน "ยินดีที่ได้รู้จัก" คนที่รู้จักตัวในแบบของคุณ สวัสดีนะค๋ะ ไกด์นำเที่ยวของครอบครัวเรา"

โดย: kai-ka IP: 203.156.48.205 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:14:24 น.

I really love your story. My best friend is a gay too and I'm very so proud of him. He's such a very talent gay!!! I'm hunting a nice gay for him now ja :-)

โดย: Ning IP: 216.70.155.184 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:2:15:34 น.

เข้ามาอ่านเเทกครับ

โดย: bigwores

วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:48:34 น.

คุณ ไก่ (Kai): ขอบคุณครับที่ติดตามผลงานมาโดยตลอด ผมรู้สึกยินดีที่ได้รู้จัก คุณไก่เช่นกันครับถึงแม้จะไม่เคยเจอหน้าค่าตากัน แค่รู้จักกันผ่านตัวอักษร ผ่านภาพในบล็อกนี้ ก็มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน แล้วถ้าผมได้ไปที่ไหนที่ประทับใจจะเก็บภาพและข้อมูลมาฝากเช่นเคย วันหน้าแวะมาทักทายกันอีกนะครับ

Ning: Your friend is such a lucky guy and probably his talents are inspired by a friend like you. Keep hunting a nice guy for him.

คุณ bigwores: แวะมาอ่านได้เลยครับ

โดย: ชานไม้ชายเขา

วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:20:30:36 น.

กลับมาติดตามอีกครั้ง หลังจากห่างหายไปนานมาก

ไม่นึกว่าจะได้อ่านเรื่องราวส่วนตัวขนาดนี้ใน blog
นึกว่าจะมีแค่ตัวเองกับเพื่อนสนิทอีกไม่กี่คนที่ได้รับรู้รับฟังเรื่องราวเหล่านี้

สงสัยต้องเปิดแฟนคลับแล้วมั้งครวานี้

โดย: ปลาตีนรูฯ IP: 58.10.68.137 วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:54:11 น.

คุณจะเป็นอะไรไม่สำคัญ

ขอแค่คุณเป็นคนดี และภูมิใจในตัวเองว่า
ตัวเองมีค่าสำหรับโลกใบนี้และคนที่เรารัก
ก็พอว่ามะ

โดย: รอยร้าวไม่เคยจาง IP: 58.136.170.161 วันที่: 21 มีนาคม 2550 เวลา:8:58:41 น.

เห็นกระทู้และภาพงามๆบวกกับการรีวิวเยี่ยมๆก็ชื่นชมคุณในระดับนึงค่ะ
พอได้อ่านงานเขียนคุณยิ่งรู้สึกชื่นชมยิ่งขึ้นอีกเท่าตัว
ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร คุณก็เป็นคนที่มีความสามารถและยอมรับในความเป็นตัวเอง นั่นแหละค่ะสิ่งที่น่าชื่นชมที่สุด

โดย: Janvier IP: 124.121.167.28 วันที่: 8 พฤษภาคม 2550 เวลา:2:15:54 น.

จะเป็นยังไงไม่สำคัญ
ขอให้เป็นคนดีก็เพียงพอ

ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน
ไม่ทำให้สังคมเดือดร้อน

คุณเป็นคนที่มีพรสวรรค์มากๆเลย...ขอชมเชยจากใจ

โดย: ต๊อกต๊อ..น้อย IP: 222.123.216.82 วันที่: 14 พฤษภาคม 2550 เวลา:19:21:39 น.

น้องปลาตีนรูฯ : แวะมาเยี่ยมบ่อยๆเด้อ ชอบมาแล้วหาย เดี๋ยวจะตามไปหาที่บ้านซะเลย ไม่ค่อยได้เข้า กทม เลยไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่

คุณ รอยร้าวไม่เคยจาง : ขอบคุณสำหรับคำพูดดีๆครับ

คุณ Janvier : ขอบคุณมากครับสำหรับคำชม จะหาภาพสวยๆมารีวิวเรื่อยๆครับ

คุณ ต๊อกต๊อ..น้อย: ขอบคุณครับสำหรับคำชม แค่ได้ทำในสิ่งที่เราชอบก็มีความสุขแล้วครับ

โดย: ชานไม้ชายเขา

วันที่: 15 พฤษภาคม 2550 เวลา:21:16:44 น.

อ่านแล้วคิดถึงเพื่อน เค้าเหมือนคุณเลย แต่พระเจ้าก็ประทานพรสวรรค์ ที่คนอื่นๆ ไม่มีมาให้แทน

จะรออ่านนิตรสารฉบับต่อไปนะค่ะ

โดย: หนิง/เชียงใหม่

วันที่: 22 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:51:26 น.

สุดยอดเลยค่ะ ชอบความนุ่มนวล และความจริงใจที่สื่อได้จากการอ่านงานเขียนของคุณ ชอบ ชอบ จะคอยเข้ามาติดตามผลงานเขียน และการถ่ายภาพของคุณชานไม้ชายเขานะคะ

โดย: FullOption IP: 203.144.169.42 วันที่: 1 มิถุนายน 2550 เวลา:14:12:17 น.

มันต้องอย่างนั้นเลยพี่
เป็นตัวของตัวเองน่ะดีที่สุด

โดย: sakana IP: 203.121.140.125 วันที่: 5 มิถุนายน 2550 เวลา:10:54:23 น.

แอบมาดูบล็อกน่ะค่ะ
แล้วก้อถือโอกาสมาสมัครเป็นสมาชิกนิตยสารออนไลน์ ฉบับที่สวยสุด หุ หุ

ชอบถ้อยคำ การใช้ภาษา สำนวน อ่านแล้วรู้สึกจริง ๆ ว่าถ้าอ่านไม่จบต้องเสียดายแน่ ๆ เลยค่ะ

อ่านแล้วเหมือนมีคนมาบรรยายด้วยเสียงอันไพเราะมาก ๆ ค่ะ

คุณชานไม้ชายเขา เป็นคนที่ดูอบอุ่น โรแมนติกดีนะคะ

โดย: เทียนชมพู IP: 125.24.167.14 วันที่: 19 มิถุนายน 2550 เวลา:19:05:12 น.

เมื่อก่อนที่เราจะเกิด มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน คือเราเลือกไม่ได้ว่าเราจะเกิดเป็นอะไร ช/ญ อวัยวะครบหรือไม่
สภาพของสิ่งเหล่านั้นเป็นไปเพราะ ยีน เป็นตัวกับหนด

แต่เมื่อเกิดมาเราเป็นมนุษย์เหมือนกัน เป็นเพื่อนร่วม
โลก ที่ต้อง เจ็บ ต้องแก่ และ ตายเหมือนกัน

คุณค่าความเป็นมนุษย์ อยู่ที่เป็นคนดี ประพฤติดี
หาใช่ ความสมบูรณ์ ของสมบัติ หรือ ร่างกายไม่

จงใช้คุณค่าแห่งความเป็นมนุษย์ เพื่อเพื่อนร่วมทุกข์
ในโลกของเรานะครับ

เป็นกำลังใจให้ และ จงภูมิใจในสิ่งที่เราเป็น และ กายนี้ที่พ่อแม่เราให้มานะ

โดย: ลุงเปา IP: 203.146.11.55 วันที่: 13 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:08:40 น.

เพิ่งเข้ามาอ่าน ย่อหน้านี้...
สำหรับผม คุณเป็นคนดี ของคนที่คุณรัก
ก็พอเเล้วครับ..
ชอบข้อความ ของคุณลุงเปามากๆ ครับ

อ้อ,,ลืมไปคุณมีพรสวรรค์ ทางด้านการถ่ายภาพมากๆครับ

ผมจะติดตามรีวิว เเละเข้ามาเยี่ยม block คุณบ่อยๆครับ
สุขสันต์ในวันหยุด.....................................

โดย: water_front IP: 203.146.63.185 วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:8:29:08 น.

ขออนุญาติ..สมัครเป็นสมาชิกติดตามผลงานด้วยอีกคนค่ะ...

โดย: iamorange

วันที่: 21 กรกฎาคม 2550 เวลา:20:31:58 น.

ขอให้คุณภูมิใจที่เป็นคุณ คุณเป็นคนเก๊ง เก่ง และคงน่ารัก รักดอกไม้และสายลม อื๊ม มีความสุขในชีวิตเถิดค่ะ อย่าลืมเอื้อเฟื้อเพื่อนร่วมโลกให้มีความสุขเมื่อมีโอกาส แล้วสิ่งดี ๆ ในชีวิตจะเกิดขึ้นเอง จะคอยตามผลงานค่ะ

โดย: จากบ้านแสนสุข IP: 125.24.176.170 วันที่: 11 กันยายน 2550 เวลา:20:28:23 น.

You are always my man. I just got to know your blog today, though I have heard about your story sometimes ago. It certainly takes quite a courage to come out. My full respect is indeed yours.

We all are in fact equal regardless of sexual orientation or genders.

Keep your course as well as your quality and show us your best. We are looking forward to it. Be strong and happy of what you are.

Cheers !!! from the same hometown.

โดย: An old friend from the old days IP: 203.146.41.210 วันที่: 13 กันยายน 2550 เวลา:19:08:56 น.

สิ่งที่เป็นอยู่ภายนอกไม่สำคัญเท่ากับสิ่งที่อยู่ข้างในเลยครับพี่

เชื่อว่าทุกคนที่รู้จักพี่ รักพี่ทั้งนั้นนะครับไม่ว่าจะยังไง

ภูมิใจและชื่นชมในตัวพี่เสมอตั้งเเต่ม.ต้นละครับ วันนี้ได้มาอ่านเรื่องราวมากมายของพี่ในบล็อก ก็ยิ่งรู้สึกนับถือพี่มากกว่าเดิมครับผม

โดย: พ่อน้องโจ

วันที่: 19 กันยายน 2550 เวลา:15:16:00 น.

ยะฮู้...สู้ตาย !!!!!!!!

ตรงไปตรงมาและซื้อสัตย์กับความรู้สึก ก็ทำให้สบายใจไปอีกแบบ

สู้ค่ะ สู้......

โดย: ========> (seasiri

) วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:11:00:36 น.

ขอดัดแปลงประโยคนิดหน่อยนะว่า
…ไม่สำคัญว่าคุณเป็นใคร ไม่ใช่กงการอะไรของฉัน...
คุณจะเป็นอะไรก็ได้ แต่คุณมีความสุขก็โอเคเนาะ อย่างน้อยเราก็แอบมารู้จักคุณแล้วหล่ะ

ยิ้ม ยิ้ม

โดย: สรุป...เหมือนเดิม

วันที่: 10 ธันวาคม 2550 เวลา:11:23:17 น.

ติดตามงานคุณมาโดยตลอด แต่ไม่เคยแสดงความคิดเห็นอะไรเลย
เพราะทุกคนแสดงความคิดเห็นได้ตรงใจมาก
แต่สำหรับเรื่องเล่านี้
ในฐานะที่เป็นแม่ของลูกชายสองคน บอกลูกเสมอว่าลูกจะเป็นอะไร ลูกก็เป็นลูกของแม่
จงซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตนเอง และเดินไปตามเส้นทางนั้น
เมื่อมีปัญหาและอุปสรรค รักของแม่ และของคนรอบข้างจะนำทางไป
พี่บัว จะบอกลูกเสมอว่า มันไม่ง่าย เพราะมีอีกหลายๆคนที่ยังไม่ยอมรับเรื่องนี้
แต่เมื่อเราเลือก เราต้องเดินต่อไป
พี่บัวชอบการถ่ายรูปของคุณมาก แม้พักหลังๆจะมีแต่ที่พักหรูๆ พี่ก็ได้แต่แอบดู ต้องเก็บสตางค์ให้ลูกเรียนค่ะ
และพี่บัวก็ภูมิใจในการทำหน้าที่นี้ แม้ว่ามันต้องละทิ้งความฝันไปชั่วคราว
แต่เมื่อมีโอกาส น้องชานไม้อาจจะเห็นพี่บัวนอนเอกเขนกริมหาดก็ได้
อย่าลืมทักทายกันบ้างล่ะ
เป็นกำลังใจให้น่ะ

โดย: บัวบูรพา IP: 124.121.150.66 วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:22:54:28 น.

โดยส่วนตัวนะคะมีเพื่อนเป็นแบบนี้เยอะ เพื่อนๆของดิฉันหลายคนที่เป็นเกย์ เค้ามีความสามารถมากๆเหมือนคุณนี่แหละค่ะ ดิฉันคิดว่าคนที่เป็นเกย์ส่วนใหญ่เค้าจะเก่งนะคะ มีความอดทนค่อนข้างสูงและเวลาทำงานจะจริงจังมาก ชื่นชมค่ะชื่นชม เป็นกำลังใจให้สร้างสรรค์ผลงานดีๆต่อไปนะคะ

โดย: nnn IP: 124.157.236.100 วันที่: 13 มีนาคม 2551 เวลา:13:59:33 น.

นี่แค่หัดเขียนนะเนี่ย นับถือๆ เป็นกำลังใจให้พี่ชานไม้ฯคะ
ไม่ว่าจะสถานะใหน พี่ก็เป็นคนที่น้องรักและซูฮกเช่นเดิม

โดย: yoknoy IP: 58.181.166.128 วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:18:59:46 น.

เขียนเนื้อเรื่องน่าอ่านมากเลย สนุกดีนะ กล้าหาญมากๆ นะ

ไว้มีโอกาสจะเข้ามาอีกนะจ๊ะ

โดย: เกดจัง

วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:0:18:13 น.

พี่ ชานฯ ครับ

ผมถามพี่เรืองหนึ่งได้ไหม ครับ

พี่ใช้กล้องรุ่นไหนครับ ที่ถ่ายรูปลงบล๊อก อ้ะคับ

โดย: สวยสุดยอด IP: 116.58.231.242 วันที่: 9 เมษายน 2551 เวลา:23:06:52 น.

ใช้คำได้ลื่นดี...สละสลวยดี
ตรงไปตรงมาไม่อ้อมค้อม
......เป็นเกย์ไม่สำคัญ
อยู่ที่การกระทำมากกว่า
ใช่มะคับ
สรุป
ผมก็เกย์คนนึงละคับ

โดย: tuksido IP: 202.12.97.116 วันที่: 23 มิถุนายน 2551 เวลา:3:28:28 น.

อ้อ...ขอบคุณนะคับที่นำภาพสวยๆ

ตามรีสอร์ทต่างมาให้ผมนำไปดเป็น cass studdy

พอดีผมกำลังเรียนถาปัดอยู่อะคับ

ได้รับโปรเจค HIP Hotel ก็เลยค้นหามาเรื่อย

เจอแล้วโดนมั๊กมาก

ขอบคุณนะคับ

โดย: tuksido IP: 202.12.97.117 วันที่: 29 มิถุนายน 2551 เวลา:15:39:59 น.

สังคมต้องการแค่คนดีค่ะ
สถานะคืออะไร เป็นไงไม่สำคัญ

คนที่พูด กับคนที่ทำ
แตกต่างกันค่ะ

และหลายครั้ง การกระทำสำคัญกว่าคำพูด

ขอบคุณที่มีภาพสวยๆ เรื่องราวดีๆ ให้ได้อ่านค่ะ

โดย: mamamee IP: 118.175.64.236 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2551 เวลา:15:58:04 น.

Gustavo Santaolalla ผู้แต่งดนตรีประกอบ Brokeback Mountain ได้กล่าวไว้ในคืนที่เขาขึ้นไปรับรางวัลออสการ์

" .... love is what makes us very similar in spite of being so different.”

โดย: : ) IP: 117.47.176.230 วันที่: 22 มกราคม 2552 เวลา:9:06:27 น.

ชีวิตของเรา ...เลือกเป็นได้ตามที่ใจเราต้องการ ซื่อสัตย์กับตัวเอง และสำคัญที่สุด ขอแค่เป็นคนดี ไม่เบียดเบียนใคร ก็พอแล้วค่ะ
.... ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ รูปภาพสวย ๆ ที่มีมาแบ่งปันกันเสมอค่ะ
ขอสมัครเป็นสมาชิกด้วยคนนะค่ะ

โดย: ผู้หญิงสีฟ้า IP: 203.130.145.98 วันที่: 30 มกราคม 2552 เวลา:19:45:46 น.

รู้สึกชื่นชมน่ะ ที่ยอมรับในสิ่งที่คุณเป็น
เพื่อนเราก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน
ไม่ผิดหรอกก็มันเป็นตัวของคุณนี่
แต่โดยส่วนตัวชื่นชมฝีมือการถ่ายรูปของคุณน่ะ
ไว้มีโอกาสมาสมุยคงเจอกันน่ะค่ะ

โดย: ananda yui IP: 118.173.17.49 วันที่: 2 พฤษภาคม 2552 เวลา:16:41:35 น.

ชอบคุณชานไม้ฯ จัง

โดย: viwan IP: 203.148.162.193 วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 เวลา:8:59:15 น.

ยินดีด้วยครับ..
หลังจากบทความนี้แล้ว..คิดว่ากำแพงในใจคุณคงทลาย
และจิตใจปลอดโปร่ง และชีวิตมีความสุขกว่าเก่า
ยังคงเป็นกำลัวใจในการทำความดีโดยการแบ่งปันความสุขให้คนอื่นๆ ในแนวของคุณนะครับ

โดย: bowdai IP: 119.31.97.49 วันที่: 17 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:21:08 น.

I like you!That's it!!

ป๋อล๋อ มะไหร่จะทำบล็อคเป็น จะได้มาเป็นซามาซิกบล็อคพี่ซ้ากที เฮ้อ!

โดย: OokAeh IP: 58.137.102.18 วันที่: 21 พฤษภาคม 2552 เวลา:12:22:26 น.

พี่ชานไม้ฯ

มิตรภาพไม่แบ่งเพศนะครับ ... พี่เป็นคนน่ารักมากเลยที่ตรงไปตรงมากับความรู้สึกของตัวเองแบบนี้ ... //พ่อแม่ลูก

โดย: arrthai IP: 58.9.208.193 วันที่: 4 มิถุนายน 2552 เวลา:22:02:02 น.

ตามมาทำความรู้จักด้วยคนค่ะ ชอบงานและฝีมือการถ่ายภาพค่ะ แฟนคลับเยอะนะคะ ขอให้มีความสุขนะคะ

โดย: hellojaae IP: 115.67.177.140 วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:17:15:39 น.

หุหุหุ ....สุดยอดครับที่ค้นหาตัวตน ที่เป็นตนเองจนพบ และประกาศความจริงใจออกมา ให้แฟนคลับทราบกัน อย่างไรเสียไม่เป็นประเด็นสำหรับผมครับ เพราะฝีมือ และอรรถรสในการเขียนยังนุ่มเหมือนเดิม ขอให้มีความสุขมากๆและแนะนำสถานที่เด็ดให้ครอบครัวเราตลอดไปครับ -)

โดย: Nikky8088 IP: 222.123.191.245 วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:23:20:19 น.

^___________^

แอบมาอ่าน...
อ่านแล้วแอบอมยิ้ม....

เป็นอะไรไม่สำคัญ
เท่ากับการเป็นตัวของตัวเอง....

โดย: turtle...Ing... IP: 114.128.5.60 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:33:59 น.

.....ตามคนข้างบนมาค่ะ

ดีใจที่ได้รู้จักกันนะคะ

^_^

โดย: mooauan IP: 110.164.145.194 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:43:34 น.

ทึ่งจัง...ขอปรบมือให้..เป็นการเปิดเผยตัวตนที่สง่าผ่าเผยจังเลยอ่ะ...การค้นพบตัวเองเป็นสิ่งที่สำคัญ...ทำในสิ่งที่ชอบ..ชอบในสิ่งที่ทำ..บนพื้นฐานของการเป็นคนดี...

โดย: nush IP: 192.168.1.186, 117.47.246.120 วันที่: 7 กรกฎาคม 2553 เวลา:14:33:23 น.

เพิ่งได้อ่านบทความวันนี้ค่ะ รู้สึกชื่นชมในความเข้มแข็งที่จะยอมรับความเป็นจริง..เพราะมันไม่ใช่สิ่งเลวร้ายอะไรเลยค่ะ..เป็นอะไรก็ได้..ที่ใจอยากเป็น ขอให้เป็นคนดีต่อสังคม สร้างสรรค์ผลงานให้กับคนอื่นได้มีความสุข แค่นี้ก็ดีมากพอ..

โดย: Thanyapat IP: 125.25.172.241 วันที่: 18 มิถุนายน 2554 เวลา:12:27:59 น.

สังคมนี้น่าอยู่..
สังคมonlineนี้น่าอยู่..อย่างไม่เคยคิดมาก่อน

อยากเข้มแข็ง..และซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเองได้อย่างคุณชานไม้บ้าง...
ขอบคุณที่ทำให้สังคมน่าอยู่

คำว่าให้..ไม่สิ้นสุด..ให้ความซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเอง

ขอคำนับหมื่นครั้ง

โดย: sana IP: 183.89.97.184 วันที่: 15 กรกฎาคม 2554 เวลา:10:48:46 น.

อยู่ใกล้ๆเสมอจ้า

โดย: TaengKwaJa IP: 1.10.195.248 วันที่: 17 กรกฎาคม 2557 เวลา:21:54:37 น.

ตามมาอ่าน. ด้วยความชื่นชม อ. ชัดเจนและสุภาพมากๆๆ

โดย: เจเจเร ทราย IP: 27.55.44.144 วันที่: 17 กรกฎาคม 2557 เวลา:22:01:55 น.

ทุกคนมีความเป็นตัวของตัวเองครับ

โดย: หนึ่ง IP: 49.230.117.7 วันที่: 17 กรกฎาคม 2557 เวลา:22:04:35 น.

ยังชื่นชมอย่างไม่เปลี่ยนแปลงครับ..
และเป็นกำลังใจให้ครับ...

โดย: khuntu2001 IP: 114.109.186.226 วันที่: 18 กรกฎาคม 2557 เวลา:1:03:37 น.

ขอชื่นชมอาจารย์นะค่ะ และจะติดตามผลงานทั้งภาพถ่ายและงานเขียนต่อไปค่ะ

ปล.เป็นคนเสพติดการท่องเที่ยวเหมือนกันเลยค่ะ

โดย: sirikul IP: 110.49.207.42 วันที่: 18 กรกฎาคม 2557 เวลา:8:12:44 น.