Bloggang.com : pithi : ในที่สุดสมาชิกใหม่ในครอบครัวเราก็คลอดแล้วจ้า

ในที่สุดสมาชิกใหม่ในครอบครัวเราก็คลอดแล้วจ้า

วันศุกร์ที่ 1 เมษายน 2011
เวลา 13.18 น.
วันนี้น้องเฟ อายุ 19 วัน

สวัสดีค่าน้องเฟ

วันนี้หนูเป็นเด็กน้อย 19 วันแล้วนะคะ วันนี้หม่ามี๊เพิ่งจะมีเวลามาบันทึกสิ่งต่างๆให้หนูได้อ่านตอนโตได้ เพราะตลอดเวลาที่คลอดหนูจวบจนวันนี้ หม่ามี๊ยังคงต้องปรับตัวกับการมีสมาชิกตัวน้อยๆ ในบ้าน ปรับตัวกับการเจ็บแผลผ่าตัด กับการให้นม ปั้มนม กับการไม่ได้นอนหลับตอนกลางคืนทั้งคืน กับหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องเป็นพ่อแม่มือใหม่ ของป่าป๊าและหม่ามี๊

หม่ามี๊ขอเริ่มเลยละกันนะคะ

เช้าวันจันทร์ที่ 14 มีนาคม 2011 เวลาประมาณ 02.00 หม่ามี๊ตื่นขึ้นมากลางดึก รู้สึกปวดท้องเตือนถี่กว่าทุกวันก็เลยลองนอนนับเล่นๆดู เพราะทุกทีจะปวดท้องแป๊ปเดียวแล้วหายไปแต่ครั้งนี้รู้สึกได้ว่าปวดท้องเตือนคราวนี้ไม่ปกติเลย พอตีสองกว่าๆก็เลยปลุกป่าป๊ามาช่วยสังเกตการณ์ ป่าป๊าเริ่มรู้สึกว่าปวดท้องไม่ธรรมดา ท้องแข็งทุกๆสิบนาทีเลย

หม่ามี๊กับป่าป๊าเป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่แล้วไม่เคยศึกษาเรื่องปวดท้องเตือนกันมาก่อนเพราะคิดว่ายังงัยก็ผ่าคลอดแน่นอนอยู่แล้ว เวลาก็ดึกมากแล้ว จะโทรหาใครดี ก็เลยโทรหาโรงพยาบาลพญาไทเล่าอาการให้พยาบาลฟัง เค้าบอกว่าให้รีบไปโรงพยาบาลเลยเพราะว่าน่าจะใกล้คลอดแล้ว

จากจริงๆ คุณหมอสุวิทย์นัดผ่าคลอดวันพุธที่ 16 มีนาคม พวกเราก็เลยไปโรงพยาบาลกันก่อนสองวันเลยค่ะ

ตอนเก็บกระเป๋าไปคลอดป่าป๊าก็เตรียมการทุกอย่างให้หม่ามี๊หมดเลยค่ะ จริงๆเราแพคกระเป๋ากันไว้แล้วแต่ว่ายังไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ เพราะหม่ามี๊คิดว่าอีกสองวันก่อนคลอดจะมาเช็คทุกอย่างอีกที หม่ามี๊ขออนุญาตป่าป๊าสระผมก่อนไปโรงพยาบาลเพราะรู้ว่าจะไม่ได้สระผมอีกนาน สระผมแบบปวดท้องท้องแข็งไปด้วย ตลกดีจ๊ะ

พอทุกอย่างพร้อมเราก็ออกเดินทางไปโรงพยาบาลกันเลยจ้า ป่าป๊าขับรถแบบระมัดระวังมากๆเลยค่ะ ขนาดตีสามแล้วเรายังไปโรงพยาบาลใช้เวลาสี่สิบนาทีเห็นจะได้ ป่าป๊ากับหม่ามี๊เลยคุยกันในรถว่า สรุปว่าต่อให้ยังงัยวันนี้เราก็จะผ่าคลอดกันเลยจ๊ะ เพราะว่าป่าป๊ากลัวหม่ามี๊จะเจ็บท้องตอนชั่วโมงรถติด แล้วจะคลอดในรถ ฮ่าๆๆ

พอมาถึงโรงพยาบาลพญาไท3 หม่ามี๊ก็เข้าไปห้องฉุกเฉินก่อนค่ะ บุรุษพยาบาลเอารถเข็นมาให้หม่ามี๊นั่งแล้วเข็นพาไปหาพยาบาลให้วัดน้ำหนักวัดความดัน ส่วนป่าป๊าเอารถไปจอดแล้วรีบตามเรามาห้องฉุกเฉิน จากนั้นบุรุษพยาบาลก็พาหม่ามี๊ไปห้องรอคลอด

ที่ห้องรอคลอด มีการวัดการบีบรัดของมดลูก และการเต้นของหัวใจของลูก ซักพักคุณหมอสูติเวรก็เข้ามา แล้วก็ทำการใช้มือล้วงเข้าไปวัดปากมดลูก แล้วเค้าก็บอกว่าปากมดลูกยังไม่ค่อยเปิด ตอนเค้าวัดปากมดลูกหม่ามี๊เจ็บสุดๆเลยค่ะลูก แถมคุณหมอยังขู่ว่าเดี๋ยวเจ็บกว่านี้อีก แค่นี้ให้อดทน หม่ามี๊เลยบอกเค้าว่าหม่ามี๊ตั้งใจจะผ่าคลอดวันนี้เลย เค้าก็เลยโทรไปตามคุณหมอสุวิทย์ จะมาผ่าคลอดให้หนูตอนเจ็ดโมงเช้า

ระหว่างอยู่ที่ห้องรอคลอด พยาบาลก็มาโกนขนและสวนก้นให้ถ่ายกับหม่ามี๊ หม่ามี๊ถ่ายปรู๊ดปร๊าดเลยค่ะลูก ซักพักพยาบาลอีกคนก็มาใส่สายน้ำเกลือให้หม่ามี๊ที่มือ เจ็บสุดๆไปเลย หม่ามี๊ไม่เคยเข้าโรงพยาบาลไม่เคยเจาะสายน้ำเกลือมาก่อน ไม่คิดเลยว่ามันจะเจ็บอย่างนี้

ป่าป๊ามาคอยเป็นกำลังใจให้หม่ามี๊ทุกขั้นตอนเลยค่ะ ขอบคุณป่าป๊ามากๆ นับตั้งแต่ไหนแต่ไร ป่าป๊าก็คอยอยู่เป็นกำลังใจให้หม่ามี๊ตลอดมา ขนาดป่าป๊ากลัวเลือดมากๆแต่ป่าป๊าก็ทำใจกล้า มาเข้าห้องคลอดด้วยเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนหม่ามี๊ ขอบคุณนะคะ

พอเราไปห้องผ่าตัด ก็มีพยาบาลมาต้อนรับอย่างดิบดีและรับกล้องวีดีโอไปถ่ายให้ตอนคลอด เพื่อป่าป๊าจะได้อยู่ข้างๆหม่ามี๊ได้ คุณหมอวิสัญญีมาแนะนำตัวกับหม่ามี๊คุณหมอใจดีมากๆ ยิ้มแย้มแจ่มใส และดูอบอุ่นมากๆเลยค่ะ ทำให้หม่ามี๊คลายความกังวล

ถึงเวลาเข้าห้องผ่าตัด ป่าป๊าต้องรอด้านนอกก่อนสิบห้านาที แต่หม่ามี๊ถูกเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัดก่อน พอเข้าไปในห้องผ่าตัดก็เห็นพยาบาล หมอ นับสิบคนเลยค่ะ โอ้โห เยอะแยะไปหมดเลย ถึงตอนนี้หม่ามี๊ถูกแก้ผ้าแล้วก็เปลี่ยนไปอยู่เตียงผ่าตัด คุณหมอวิสัญญีให้หม่ามี๊โค้งตัวงอๆมากๆ แล้วคุณหมอก็ฉีดบลอกหลังให้หม่ามี๊ แต่หม่ามี๊ว่าไม่ค่อยเจ็บอย่างที่คิดเลยค่ะ ขอบคุณพระเจ้ามากๆเลยค่ะลูก

หลังจากนั้นพยาบาลก็เริ่มมารุมกับร่างกายหม่ามี๊ กางแขนรัดแขน แล้วมาใส่ท่อปัสสาวะให้หม่ามี๊ แต่ฤทธิ์ยาบลอกหลังน่าจะออกแล้วเพราะหม่ามี๊รู้สึกชาไปหมดเลย ถึงตอนนี้คุณหมอเริ่มเข้ามาและพูดคุยเล็กน้อย คุณหมอวิสัญญีคอยมาถามว่าเป็นอย่างไรบ้าง ประทับใจจังเลยค่ะ หลังจากนั้นหม่ามี๊คิดว่าคุณหมอคงลงมีดไปแล้วหล่ะค่ะ แต่หม่ามี๊ไม่รู้เรื่องอะไรอีกแล้ว

ซักพักป่าป๊าก็ถูกปล่อยตัวให้เข้ามา คอยมากระซิบข้างๆหม่ามี๊ว่าไม่ต้องกลัว ป่าป๊าอยู่ด้วยแล้ว จนลูกกำลังจะออกมาคุณหมอบอกว่าจะกดหน้าอกหม่ามี๊ ให้เด็กออกมา จะเจ็บนิดหน่อย แล้วลูกก็ถูกคุณหมอดึงออกมาค่ะ หม่ามี๊เห็นลูกลางๆ คุณหมอสุวิทย์บอกว่าลูกแข็งแรงทุกประการ

พอหม่ามี๊ได้ยินเสียงหนูร้องไห้เท่านั้น น้ำตาจากไหนก็ไม่รู้พร่างพรูมาใหญ่เลย รู้สึกตื้นตัน ดีใจ โล่งใจ อย่างบอกไม่ถูก ป่าป๊ารีบไปถ่ายรูปหนูเอาไว้ใหญ่เลยแล้วก็คอยมาเป็นกำลังใจให้หม่ามี๊

ป่าป๊าถูกคุณหมอให้ตามลูกไปได้ ส่วนหม่ามี๊ต้องเย็บแผลแล้วเข้าห้องสังเกตอาการก่อน จึงไปห้องพักได้ ตอนนี้หม่ามี๊ก็ไม่มีอะไรต้องกล้วอีกแล้วค่ะ อยากให้ป่าป๊าไปดูลูกมากกว่า

พอออกจากห้องสังเกตการณ์ หม่ามี๊ก็ได้ไปที่ห้องพักเสียที ป่าป๊ารอหม่ามี๊อยู่ที่นั้นแล้ว เราพักห้อง 758 ตลอด 4 วันที่อยู่ที่โรงพยาบาลค่ะ

พอเข้าห้องพักได้ ป่าป๊าก็เอารูปหนูมาให้หม่ามี๊ดูใหญ่เลย หนูน่ารักมากๆค่ะน้องเฟ หม่ามี๊รู้สึกว่าตัวเองแข็งแรงมากๆ รีบโทรไปหาอาม่าและเพื่อนสนิทบางคนว่าคลอดแล้ว มีแต่คนบอกว่าหม่ามี๊เพิ่งออกจากห้องคลอดทำไมโทรมาได้ แต่จริงๆแล้วฤทธิ์ยาบลอกหลังยังอยู่นี่เอง มันยังไม่เจ็บ ไม่ออกอาการก็เลยแข็งแรงอยู่ได้ แต่พอซักพักหม่ามี๊เริ่มรู้สึกร้อนมากๆ ป่าป๊าต้องเปิดแอร์ 18 องศา หม่ามี๊ก็ยังบ่นว่าร้อนอยู่ดี แล้วรู้สึกเหมือนไม่มีอากาศ อาเจียนมาหลายรอบมากๆ แล้วก็คันไปทั้งตัว ซึ่งเป็นผลจากยาบลอกหลัง เดี๋ยวจะดีขึ้นเองค่ะ

ที่โรงพยาบาลพญาไท3 เค้ามีนโยบายให้ลูกอยู่ที่เนอสเซอรี่ แล้วให้แม่ไปให้นมแม่เอง เพื่อป้องกันการติดเชื้อขณะพาลูกมาหาคุณแม่ วันแรกที่ผ่าตัดจนตกหัวค่ำหม่ามี๊ก็เลยยังไม่ได้เจอหน้าลูกเลยค่ะ เพราะว่าหม่ามี๊ยังมีอาการจากการบลอกหลังอยู่

รูปหม่ามี๊ก่อนป่าป๊าก่อนเข้าห้องผ่าตัดค่ะ

ตอนลูกคลอดออกมานี่คือภาพถ่ายพ่อแม่ลูก ภาพแรกของพวกเราค่ะ
หนูมีไขเต็มหน้าเลยลูกน่าจะเกิดจากไอติมที่หม่ามี๊กินเยอะมากๆก่อนคลอดหนู

หลังจาก 6 ชั่วโมงที่คุณหมอเฝ้าสังเกตการลูก ก็ถูกล้างไขออกหมดจดแล้วค่ะลูก

ช๊อตเด็ด หาวฟอดๆๆ ง่วงนอนหรือคะน้องเฟ

เดี๋ยวหม่ามี๊มาเล่าต่อนะคะ

รักลูกค่ะ
ป่าป๊ากับหม่ามี๊

Create Date : 01 เมษายน 2554

Last Update : 16 พฤษภาคม 2554 12:37:18 น.

6 comments

Counter : 1720 Pageviews.