เพลงรัก...เพลงสุดท้าย เทป ชายหนุ่มที่ยืนเดียวดายในถนนสายความรัก เมื่อความผูกพันออนไลน์จบลง ฟายเดย์ก็ได้เริ่มต้นความสัมพันธ์ครั้งใหม่กับเทป นักดนตรีหนุ่มที่ได้พลัดเข้าไปในวิถีชีวิตของนักเขียนสาว เพื่อเป็นวัตถุดิบสำหรับนิยายเล่มต่อไปของเธอ ในขณะที่เทปกลับเป็นฝ่ายเดินเข้าไปในชีวิตของฟายเดย์เพื่อที่จะทวงคืนแทนน้องชายเพียงคนเดียวของเขา ซึ่งผิดหวังมากมายให้กับความรักครั้งแรกที่ได้พบเจอ สัมผัส และเรียนรู้ผ่านการสื่อสารที่เรียกว่าอินเตอร์เน็ต และเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างเทปกับฟายเดย์ก็ควรสิ้นสุดลง เมื่อนิยายเล่มใหม่ของฟายเดย์ได้ดำเนินเรื่องราวมาจนถึงตอนจบ เช่นเดียวกันกับเมื่อครั้งที่ฟายเดย์เลิกรากับน่าน ชายหนุ่มที่เธอได้รู้จักผ่านอินเตอร์เน็ต ได้แชตพูดคุยกัน ได้โทรศัพท์หากัน และชักชวนกันออกไปกินข้าว ดูหนังในที่สุด แต่เมื่อฟายเดย์เขียนนิยายเรื่องความผูกพันออนไลน์ของเธอจบลง รักแรกอันแสนหวานของน่านก็มีอันเป็นไปเช่นเดียวกัน ไม่ว่าจะด้วยความบังเอิญหรือโชคชะตาที่ลากเส้นให้ทางเดินชีวิตของคนสองคนที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ได้ดำเนินมาสู่จุดร่วมเดียวกัน แม้จะเป็นเพียงเสี้ยวสั้นๆที่เทปได้เป็นครูสอนเปียโนของเฟรนด์ผู้เป็นน้องสาวของฟายเดย์ ได้ถูกชักจูงให้มาร่วมกันใช้เมโลดี้เดียวกันในการแต่งเพลงรัก แต่ในระยะเวลาเพียงไม่นานที่เทปกับฟายเดย์ได้ใช้จ่ายร่วมกันไปนั้น ก็ได้หว่านโปรยเมล็ดพันธุ์ชื่อความรักลงในหัวใจของเทปโดยที่เขาไม่ทันรู้สึกตัว และที่สำคัญที่สุดก็คือ ความใกล้ชิดมักก่อให้เกิดความรู้สึกผูกพันได้เสมอ ด้วยเหตุนี้มั้ง?...จึงทำให้กว่าที่เทปจะรู้ตัวว่าเสียงข้างในของหัวใจตัวเองกำลังพูดว่าอะไร ก็ในวันที่ฟายเดย์ได้ตัดสินใจเลือกเส้นทางที่ตัวเองจะเดินต่อไปข้างหน้าแล้วอย่างเด็ดเดี่ยว สำหรับเทปแล้ว ความรักยิ่งใหญ่เสมอ แต่เทปไม่สามารถยอมให้ความรักที่เขามีต่อหญิงสาวที่ชื่อฟายเดย์ ซึ่งเป็นคนคนเดียวกันกับคนรักเก่าของน่าน ยิ่งใหญ่และสำคัญมากไปกว่าความรักที่เทปมีต่อน้องชาย สำหรับเทป...เขาได้สาบานตัวไปแล้วว่า จะทำทุกอย่างเพื่อให้น่านผู้เป็นน้องชายเพียงคนเดียวไม่ต้องมาทีหลังคนอื่นอีก เขาจำเป็นที่จะต้องเสียสละความรักที่มีอยู่ในมือทันทีที่รู้ว่าน่านเจ็บปวด ...แล้วสำหรับเขาล่ะ ชีวิตของเขาคุ้มแล้วใช่รึเปล่าที่อยู่มาจนได้พบกับเธอ นี่เขาสนใจในตัวเธอจริงๆใช่ไหม สนใจในผู้หญิงที่ไม่เคยจริงจังกับความรักคนนั้น แล้วมันตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ความสนใจได้เริ่มต้น ตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นเธอเดินเข้ามาในร้านอาทิเช่นร้านนี้ ในวันเปิดตัวหนังสือความผูกพันออนไลน์ หรือตั้งแต่ที่ได้ต่อปากต่อคำกับเธอที่ร้านไอศกรีม หรือเพิ่งเมื่อวานนี้ที่ได้แตะต้องตัวเธอ ร่างบางๆร่างนั้นยามที่อยู่ในอ้อมแขนได้บอกอะไรที่สำคัญกับเขาใช่หรือเปล่า ว่าคนนี้แหละที่เขาจะต้องดูแลตลอดไป... ความรักได้ทำให้ชายหนุ่มที่ชื่อเทปลืมทุกๆอย่าง ลืมว่าฟายเดย์คนนี้เป็นผู้หญิงคนเดียวกันกับคนที่ทำให้น้องชายของเขาต้องเจ็บปวด ลืมว่ารถคันที่เขาขับพาเธอไปไหนต่อไหน เป็นคันเดียวกันกับคันที่น่านใช้ตอนที่คบหาอยู่กับฟายเดย์เช่นกัน ในรถคันเดิม ผู้หญิงคนเดิมที่นั่งอยู่ในตำแหน่งข้างคนขับ เทปลืมที่จะคิดว่าเธอจะรู้สึกยังไงเมื่อเขากลายเป็นสิ่งเดียวที่แปลกปลอมในพื้นที่แคบๆของรถคันนั้น เทปลืมแม้กระทั่งตัวของเขาเองด้วยซ้ำไป ตลอดช่วงชีวิตของเทปไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่เข้าใกล้ความรู้สึกของเขาได้เลย มีเพียงการควงกันไปมา ถ้าพอใจซึ่งกันและกันก็ชักชวนกันไปหลับนอน บางเช้าที่ลืมตาขึ้นมาในโรงแรมยังเคยมีที่เทปออกปากให้ผู้หญิงช่วยหารค่าห้อง ยังไม่เคยมีคนไหนที่ทำให้เทปทุ่มเทเอาใจใส่ได้เท่ากับฟายเดย์ ...เทปไม่เคยศรัทธาในความรัก... กว่าที่เทปจะนึกขึ้นได้ว่าตัวของเขาเองเป็นใคร ก็เป็นในวันที่เขารู้สึกเจ็บ เจ็บปวดเพราะนอกจากจะไม่สามารถทวงคืนให้กับน้องชายได้แล้ว ทั้งตัวของเขาเองและฟายเดย์ก็ไม่มีใครที่ยิ้มให้กับความรักได้อีกด้วยเช่นเดียวกัน แต่โชคชะตาก็ไม่ได้ใจร้ายนัก เพราะน่านก็เลือกแล้วที่จะยอมรับกับความเป็นไปของความรักครั้งเก่าเช่นกัน เพราะคิดได้ว่า ไม่ว่าเทปจะรักกับฟายเดย์หรือไม่ เขากับฟายเดย์ก็ไม่อาจที่จะกลับไปเดินร่วมถนนสายความรักด้วยกันได้อีกอยู่ดี เปล่าประโยชน์ที่จะทำให้มีแต่คนเจ็บปวดต่อไปกับความรักครั้งนี้ น่านจึงได้เลือกที่จะใช้ชีวิตกับคนที่แสนดีและเลือกที่จะเป็นฝ่ายรักเขาในปริมาณที่มากกว่ามาโดยตลอด เป็นเรื่องเศร้าที่เทปได้ยินเสียงของหัวใจตัวเองในวันที่ช้าเกินไป และยังประมาทยอมให้ระยะทางและเวลาแค่ไม่กี่นาทีมากั้นระหว่างเขากับฟายเดย์ ไม่มีใครคาดคิดหรอกว่าเวลาเพียงแค่ 4,320 ชั่วโมงที่ฟายเดย์ได้เดินทางไปใช้ชีวิตอยู่ที่อีกฝั่งไมล์ของผิวโลก จะทำให้เธอได้ตัดสินใจเลือกคนที่จะมาเดินร่วมในเส้นทางชีวิตในวันต่อๆไปได้อย่างอย่างเด็ดเดี่ยว และเทปก็ไม่ใช่ผู้ชายที่โชคดีคนนั้น ถึงแม้ว่าหัวใจของฟายเดย์จะเลือกให้เทปเป็นคนเดียวที่ยืนอยู่ในถนนสายความรักของเธอก็ตาม ข้อมูลหนังสือ ชื่อหนังสือ:เพลงรักเพลงสุดท้าย ผู้เขียน:นนทยา จัดพิมพ์โดย:สำนักพิมพ์ไฟน์บุ๊ค   Create Date : 27 ธันวาคม 2550 6 comments Last Update : 5 มกราคม 2552 12:24:38 น. Counter : 815 Pageviews. Share Tweet

Merry X’mas & Happy New Year 2008 มีลูกโป่งให้จิ้มนับถอยหลังเล่นๆ รอรอยยิ้มวันฉลองความสุข   โดย: =Lord Gary= 27 ธันวาคม 2550 17:12:52 น.

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่บล๊อกนะคะ สุขสันต์เทศกาลปีใหม่คะ (บล๊อกน่ารักคับ)   โดย: treehouse 28 ธันวาคม 2550 9:48:12 น.

อู๊ย...เวียนหัวกะดอกไม้หมุนจ้งงงงงงอ่ะ ใบข้าวเอ๋ยยยย นนทยานี่ใครคะ ใบข้าวรึเปล่า ไม่มีที่มา ที่ไป ไม่รู้จักเลยค่ะ บอกเครดิตคนเขียนหน่อยดิ จะได้ตามอ่านต่อไป..... สุขสันต์ปีใหม่ แฟนใหม่ ชะอุ๊ย...นะคะ คริคริ   โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน 28 ธันวาคม 2550 15:32:22 น.

หนังสือเล่มนี้คนเขียนเขาเขียนขึ้นนานยังอะ พระเอกยังชื่อเทปอยู่เลย น่าจะชื่อซีดีได้แร้ว หรือไม่ก็ชื่อเซเด แบบลูกเป้ไฮร็อคไง.....กร๊ากกกกกกกกก ใบข้าวติงต๊อง อย่าไปฟ้องเขาน๊า ป๋มแค่มาแซวเล่นแก้ฟุ้งซ่านเอ๊งงงงง หวัดดีปีใหม่ย่ะ มะไหร่จะคืนรังซะที ป่านนี้แมวน้อยหนีออกจากบ้านแร้ว   โดย: tidds 31 ธันวาคม 2550 13:52:08 น.

เง้อ...อออ เล่มนี้ "โอ๋" (คนเขียน) เค้าเขียนเมื่อประมาณสองสามปีก่อนเองค่ะ ไม่นานเนกาเลเหมือนเทน้ำมากนัก ไทป" โบราณไปเหรอคะ งั้นหนูเปลี่ยนชื่อพระเอกของหนูเป็น คิมหันต์ หรือ เหมันต์ ดีปะคะ? ถ้าเอาอินเตอรืหน่อยก้อ "นายใบไม้ร่วง" หรือว่า "นายฤดูหนาว"ก้อเวิร์คนะ หุหุ เริ่มบ้าหนัก มีสายรายงานมาว่า มะเหมียวกะลังอดข้าวประท้วงค่ะ เพราะก่อนลงใต้ หนูเอา "แม่หมี" ของมันไปทิ้ง อุวะฮ่าฮ่า สะจาย...ยยย แกล้งคนไม่ค่อยได้ แกล้งแมวนี่แหละ คิกๆ   โดย: หนูใบข้าว 31 ธันวาคม 2550 19:44:49 น.

งืมๆ น่าอ่านดีเหมือนกันเนอะ นันท์มีให้ยืมมั้ย ทรัพย์จาง แหะๆ ล้อเล่น ไว้ไปเช่ามาอ่านดีก่า(อ้าว)   โดย: peperi IP: 202.28.181.9 3 มกราคม 2551 15:22:35 น.