Bloggang.com : ปันฝัน : แม่ใจร้าย VS เด็กป่วย

แม่ใจร้าย VS เด็กป่วย

เอ็งป่วย
ข้าก็เข้าใจว่าเอ็งป่วย
แต่เด็กป่วยต้องกินยา เช็ดตัว และวัดไข้
แต่เอ็งไม่ยอม
เมื่อเอ็งไม่ยอม ข้าก็ต้องเปลี่ยนบทจากแม่แสนดี
เป็นแม่ใจร้าย

เอ็งวิ่งหนีข้าเมื่อเห็น หลอดสลิง น้ำเกลือล้างจมูก
เอ็งไม่กล้าเข้าใกล้ข้าเมื่อเห็นข้าถือมัน
แน่นอนเอ็งจำได้ว่ามันน่ากลัวขนาดไหน
ชั่ววินาที ที่เอ็งรู้สึกเหมือนคนจมน้ำหายใจไม่ออก
แต่หลังจากนั้นมันก็ทำให้เอ็งหายใจสะอาดขึ้น นอนหลับฝันดีไม่ใช่รึ

ยายบอกว่าแม่ใจร้าย ทำกับลูกได้ยังไง แผลง ๆ
(สมัยเราเป็นเด็กไม่มีแบบนี้ แม้แต่ที่ดูดจมูกแดง ๆ แม่ก็ไม่เคยใช้ อิชั้นสรรหามาใช้เอง)
ยายไม่ยอม
รอยายเผลอเมื่อไหร่ แม่จับแหย่จมูกทันทีเหมือนกัน แค่วันละครั้งเท่านั้น

มามะ มาให้แม่จัดการซะดี ๆ

เอ็งร้องไห้เมื่อผ้าชุ่มน้ำมาแตะตัวเอ็ง ไม่ว่าส่วนไหนของร่างกาย เอ็งกลิ้งหนี
ร้องแบบไม่เต็มเสียงไม่เต็มใจ
โอเค แม่สู้แรงเอ็งไม่ได้ รอทีเผลอละกัน
อันนี้ยายยอมสองคนช่วยกันจับ

เอ็งเม้มปากแน่นเมื่อยามาถึง ปาก
ลองงับมันดูหน่อยสิ แล้วเอ็งจะรู้ว่ามันอร่อยแค่ไหน
ซาร่า สีชมพูเชียวนะ
เอ็งเคยจับช้อนกินเองนี่หน่าแล้ววันนี้เป็นอะไร ไม่ยอมจิบ
มันจะหายปวดหัวไหมละ
ท้ายที่สุดต้องผสมกับนม ให้เอ็งดูด เอ็งยังอุตส่าห์คายจุกและบอก
“ฮ้ายยยเปรี้ยว”

ยาเขียวที่เอ็งเคยจิบเล่น เป็นน้ำซุบเวลากินข้าว เอ็งก็พ่นพรูและบอก
“เผ็ดด”
แล้วมันจะหายตัวร้อนรึ

ปรอทวัดไข้มันก็จำเป็นนะไม่อย่างนั้นตอนที่เอ็งไข้สูงข้าจะรู้เรอะว่ามันเฉียด 39 ไปนิดเดียวเอง
แต่ข้าขอเสียบเอ็งก็ปัดป้อง
“ไม่เสียบ ไม่เสียบ”
ไม่ได้เอาไปเสียบตรูดดสักกะหน่อย

เด็กป่วยก็ต้องงอแง
เด็กป่วยก็ต้องร้องไห้
แต่ถ้าเด็กป่วยงี่เง่า
แม่ก็ต้องโหด จัดการกับเอ็ง แข่งกับเสียงร้องตะโกน
“ไม่...อย่าทำ อย่าทำ หายแล้ว หายแล้ว”
เดี๋ยวนี้ร้ายขึ้นทุกวันนะภาษาพูดของเอ็งชัดแจ๋วเชียวละ

ป่วยแบบนี้เขาเรียก ล้มหมอนนอนเสื่อใช่ไหมครับพ่อแม่พี่น้อง

แล้วก็ต้องหยอดยา หยอดข้าว หยอดน้ำกันแบบนี้นี่ละ

ทุกอย่างจะสงบลงเมื่อข้าถือไม้
“ไม่ไม้ ไม่ไม้”
เอ็งกลัวไม้ ยอมกินยา กินนม(ยา) ก็เพราะไม้นี่ละ

เมื่อวาน ห้าทุ่มถึงจะหลับได้ ถ้าไม่เอาไม้ไปนั่งเคาะบังคับให้หลับตาก็คงไม่หลับ

ยิ่งรู้เรื่องมากขึ้น ยิ่งดูแลยาก
ก็ต้องหาวิธีกำราบ วิธีโบราณ ได้ผลซะด้วย
แค่ถือไม้ เด็กดื้อก็เปลี่ยนเป็นคนละคน
อยากรู้จักถ้าโตกว่านี้หน่อย ไม้ตะเกียบอันนิดเดียวจะกำราบเอ็งได้มั้ยนะ

บันทึกไว้ให้เอ็งรู้ว่าเวลาเอ็งป่วย ข้าเหนื่อย
เวลาเอ็งดื้อ ข้าตี
แต่เวลาน่ารักเราก็หอมแก้มกันเนอะ จุ้บ ๆ

ปล.วันนี้ยังร่อแร่อยู่เลยนะคร้าบบบ
อ้อ วันนี้ อาเดียวไม่ได้อาบน้ำ เด็กไม่อาบน้ำ เด็กไม่อาบน้ำ...

Create Date : 16 มกราคม 2554

Last Update : 16 มกราคม 2554 23:10:41 น.

11 comments

Counter : 1041 Pageviews.

ตอนมัดหมี่ป่วย ก็ต้องบังคับกินยาเหมือนกัน ขนาดต้องล๊อคมือล๊อคเท้า ล๊อคหัว บีบปากกันเลยอ่ะ

โดย: iamnerisa

วันที่: 16 มกราคม 2554 เวลา:23:24:57 น.

น่านเพิ่งเม้นส์ไปตะเกี๊ยะ ว่าอากาศเปลี่ยน รักษาสุขภาพด้วย
ป่วยดักหน้าไปก่อนซะละหลานฉั๊น สงสารเด็กป่วยจัง
ดูดิ๊ พูดจาน่าเอ็นดูเชียว“ไม่...อย่าทำ อย่าทำ หายแล้ว หายแล้ว” เป็นหนูก็ไม่กล้าทำอ่ะ
พี่เล็กอ่ะไม่ใช่แม่ใจร้ายหรอก ใจแข็งมากต่างหาก ลูกพูดจาซะน่ารักขนาดนั้น ใจอ่อนแทนอ่ะ

ปล.เจ้าเนี๊ยบก็ไม่อาบน้ำเหมือนกัลลลล 5555+++
อากาศเย็นๆ ทีไร ไม่กล้าอาบน้ำให้ลูกทุกทีเลย จับเช็ดตัวเอา
กลัวเค้าป่วยอ่ะ ตอนนี้เจ้าเนี๊ยบเป็นมนุษย์หัวเขียวไปละ
หน้าตาตลกเชียว

โดย: konmeechai

วันที่: 16 มกราคม 2554 เวลา:23:27:09 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ

ขอให้อาเดียวหายป่วยเร็วๆนะครับ
แบบนี้คุณแม่เหนื่อยทวีคูณเลย แหะๆๆๆ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 17 มกราคม 2554 เวลา:5:56:14 น.

แหม..คุณน้องก็ ในอดีตพี่เองก็เคยเขียนนิยายน้ำหนาวมาก่อนนะ ประเภทจบใหม่ๆ พระเอกเป็นนักพัฒนากร นางเอกเป็นแม่ค้าขายผัก รู้จักกับพระเอก เขามาบ้าน ผัดผักบุ้งให้กิน แต่แอบเอาพริกสอดในก้านผักบุ้งทำนองเนี้ย พระเอกเผ็ด ปากแดงน่าจุ๊บ นางเอกหัวร่อ ไปเอาน้ำแข็งมาให้ เขียนได้สิบกว่าตอน อ่านเองรู้สึกว่ามันส์นะ และเดี๋ยวนี้มันก็ยังได้สิบกว่าตอนเท่าเดิม มันยังอยู่ ต้นฉบับเหลืองอ๋อยเป็นขรี้ไปแล้ว 555

เฮ้ย! ไอ้หนู แค่เปิดไข่ให้ชาวบ้านชาวบล็อกเขาดูกันแค่เนี้ย ถึงกับป่วยเลยเชียวเหรอ สงสัยจู๋แพ้อากาศ ลุงขอให้หายเร็วๆละกันนะหลานนะ แม่โอ๋ลูกหน่อยนะ ช่วงนี้ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 17 มกราคม 2554 เวลา:10:25:50 น.