ถนนสายนี้มีคะพาบ 50 เมื่อปากไม่ตรงกับหัวใจ
เขียนเลขห้าสิบแล้วรู้สึกว่ามันเยอะจัง
กรี้ดกร้าดดด ก่อนอื่น ของขอบคุณทุกคนสำหรับหัวใจ ที่ทำให้มันพองโตได้มากมายขนาดนี้นะคะ
เราสองคนแม่ลูกขอบคุณมากคะ
มาอ่านงานตะพาบงวดนี้กันดีกว่าเนาะ
“เผี๊ยะ”
เสียงฝ่ามือหนัก ๆ ปะทะใบหน้าคมสันของชายหนุ่มวัยเบญจเพศ
ความเจ็บปวดทำให้เขาหยุดชะงักทุกสิ่งทุกอย่างหยุดฝีเท้าที่ไล่ตามหญิงสาวตรงหน้า
ดวงตาคมแข็งกร้าวจ้องไปยังดวงตาอีกดวงที่สั่นระริกด้วยหยาดน้ำตา
“คุณตบผมทำไม อรชุมา”
“เพราะฉันเกลียดคุณไงคะภีรภัทร”
“เกลียดผมด้วยเรื่องอะไร”
เขามองหน้าหล่อนอย่างงงจัด
“คุณบอกว่าฉันสวย ทุกครั้งที่ฉันถามว่าฉันสวยไหม”
“ คุณบอกว่ารักฉัน ทุกครั้งที่คุณถามว่า รักฉันไหม”
“แล้วผมผิดตรงไหนกัน”
นั่นสิ ชายหนุ่มผิดตรงไหนใครรู้บ้าง
“กรี้ดดดด”
อรอุมากรีดเสียงร้องลั่นอีกครั้ง อย่างรับไม่ได้กับคำถามนั้น
“เพราะ เวลาอุดมถามว่าเขาสวยไหม คุณก็ตอบว่าสวย”
“แนนนี่ถามคุณว่าหล่อไหม คุณก็บอกว่าหล่อ ทำไมคุณเป็นคนแบบนี้”
กำปั้นของอรชุมาทุบที่อกเขาอีกสองสามทีจนเขาจุกแทบหายใจไม่ออก
“คุณบอกว่ารักทุกคนได้ ไม่ว่าจะเป็นเด็กเล็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่หรือคนชรา”
“ปากและหัวใจของคุณทำด้วยอะไรกันแน่ ทำไมคุณเป็นคนแบบนี้”
“ความรักคือสิ่งที่สวยงามไม่ใช่เหรอ”
ชายหนุ่มเอ่ยถามกลับไปเสียงเรียบไม่ยอมรับว่า สิ่งที่เขาทำนั้นคือความผิด
ไม่ผิดที่เขาจะแจกจ่ายรักให้ทุกคน
น้ำตาของอรอุมายังไหลรินไม่ขาดสาย
จมูกที่บิดเบี้ยวเพราะศัลยกรรมที่พลาดผิด
ดวงตาที่พยายามกรีดให้เป็นสองชั้นทว่ามันกลายเป็นสามชั้น
ปลายคางทีแหลมราวกับแม่มด ทุกสิ่งที่ประกอบอยู่ในตัวเธอ ชายคนตรงหน้าบอกว่ามันสวย
หล่อนหลงกับคำชมเขามาแสนนานและเพิ่งจะยอมรับความจริงว่า
เขาชื่นชมทุกคน ไม่ใช่เฉพาะหล่อนเพียงคนเดียว
“คุณหลอกลวงฉันทำไม”
“ผมมีเหตุผลและผมไม่ได้หลอกลวงใคร”
แล้วชายหนุ่มก็เล่าย้อนกลับไปเมื่อตอนเขายังเป็นเด็กผู้ชายตัวน้อย
ทุกครั้งที่มีคำถาม ถามเขาว่า
“สวยไหม หล่อไหม”
เมื่อเขาตอบไป สิ่งที่เขาได้ตอบแทนกลับมามักจะเป็นรอยยิ้มของคนถาม
บางคนแถมเงินมาด้วยในฐานะที่เขาพูดเพราะพูดดี
ถ้ามีคนถามว่ารักไหม เมื่อตอบกลับไปว่าไม่รัก คนผู้นั้นจะโกรธเขา
แต่เมื่อเขาตอบไปว่ารักสิ่งที่ได้ตอบกลับมาคือรอยจุมพิตที่ริมฝีปาก
หรือแตะข้างแก้มเขาเพียงเบา ๆ
สำหรับเขามันคือคำขอบคุณที่แสนสวยงาม
แล้วมันจะผิดอะไร ในเมื่อเขาถูกปลูกฝังมาแบบนี้ หากเขาต้องการจะพูดสิ่งดี ๆ เพื่อรักษามิตรภาพให้ยืนยาว
แม้ว่าบางครั้งมันจะขัดกับความจริงและไม่ใช่สิ่งที่อยู่ในหัวใจของเขาก็ตาม
“ปล่อยฉันไปตามทางฉันเถอะ คนปากไม่ตรงกับหัวใจ ”
อรอุมาปาดน้ำตาทิ้งและเดินจากไปทิ้งให้ภีรภัทรยืนมองจนลับสายตา
“ก็มีคนบางคนสอนมาไม่ใช่เหรอ” ..พูดดีเป็นศรีแก่ปาก..
.. จบ
ท่าทางผู้เขียนจะตีโจทย์ไม่แตกแฮะ ภาพประกอบ ภีรภัทรวัยสองขวบเจ็ดเดือน 18 วัน ครับ แปะดอกอย่าลืมฉันไว้ให้คิดถึงกันคะ
Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2555 |
|
41 comments |
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2555 7:26:19 น. |
Counter : 2618 Pageviews. |
|
|
|