นิทานบทที่ 7
เด็กหญิงตัวเล็กตื่นขึ้นกลางดึกรอบตัวรายล้อมด้วยความมืด
ภายในห้องของเธอมืดสนิทด้านนอกห้องของเธอก็มืดสนิท
มันมืดพอๆกับผืนฟ้าสีดำสนิทนอกหน้าต่าง
เด็กหญิงตัวเล็กไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเธอกลัว
...แสงสว่างรางๆลอดผ่านเข้ามาตรงช่องใต้ประตู
เด็กหญิงตัวเล็กคิดว่าคงเป็นแสงจากเทียนไขที่คุณพ่อคุณแม่ของเธอจุด
ถึงอย่างนั้นเด็กหญิงตัวเล็กก็ไม่กล้าเดินไปเปิดประตูเธอกลัว
...อาจจะมีผีอยู่ในห้องของเธอก็ได้
...อาจจะมีอะไรขวางทางทำให้เธอสะดุดล้ม ก่อนจะไปถึงประตูก็ได้
...อาจจะมีแมลงร้ายกัดเธอระหว่างทางก็ได้
และ...ทุกอย่างก็อาจจะกลับมาเป็นปกติภายในเวลาไม่กี่นาทีนี้ก็ได้
เด็กหญิงตัวเล็กนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงเธอไม่กล้าเดินไปเปิดประตู
1ชั่วโมงผ่านไป 2 ชั่วโมงผ่านไป 3 ชั่วโมงผ่านไป
เด็กหญิงตัวเล็กยังคงนั่งกอดเข่าอยู่บนเตียงท่ามกลางความมืดที่รายล้อม
...และแสงสว่างรางๆที่ลอดผ่านช่องใต้ประตู
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
แวะมาโหวตบล็อกเก่าจ้า