นิทานบทที่ 3
เด็กหญิงตัวเล็กกำลังเดินกลับบ้านเธอเหลือบไปเห็นชายกระโปรงฟูฟ่องมอมแมมและขาด
คงเป็นตอนที่เธอหกล้ม
น้ำตาของเด็กหญิงตัวเล็กเริ่มไหลรินพร้อมเสียงสะอึกสะอื้น
เด็กหญิงตัวเล็กกลัวคุณแม่เหลือเกิน
...คุณแม่จะต้องดุเธอแน่ๆ
...คุณแม่จะต้องตีเธอแน่ๆ
...คุณแม่จะต้องสั่งห้ามไม่ให้เธอออกไปเล่นนอกบ้านแน่ๆ
...คุณแม่จะต้องหักค่าขนมของเธอแน่ๆ
...คุณแม่จะต้องบอกคุณพ่อแน่ๆ
แล้วคุณพ่อก็จะต้องดุต้องตี ต้องสั่งห้ามไม่ให้เธอออกไปเล่นนอกบ้าน และจะต้องหักค่าขนมของเธอแน่ๆ
เด็กหญิงตัวเล็กร้องไห้โฮกลับมาที่บ้านเสียงดังจนคุณแม่ตกใจ รีบวิ่งออกมาดู
...คุณแม่พาเด็กหญิงตัวเล็กเข้าบ้านและทำแผลให้
...คุณแม่ทำความสะอาดและซ่อมแซมเสื้อผ้าของเด็กหญิงตัวเล็กให้
...คุณแม่จัดของว่างที่เด็กหญิงตัวเล็กชอบมาให้
...พร้อมกับยิ้มให้เด็กหญิงตัวเล็ก
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
อย่างนี้เขาเรียกตั้งชื่อได้ยั่งใจให้คนอยากรู้อยากเห็นมากค่ะ