วัดพระหยกขาว แวะตลาดเฉินหวงเมี่ยว ที่เซี่ยงไฮ้ เซี่ยงไฮ้ เป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจของประเทศจีน เมื่อเราพูดถึงเซี่ยงไฮ้เราก็จะนึกถึงหอคอยไข่มุกก่อนเลยใช่ไหมคะ เราไปดูกันดีกว่าว่านอกจากหอคอยแล้วไปเที่ยวไหนดี เราลงรถอีกฟากของแม่น้ำ และนั่ง cable ลอดใต้น้ำมาขึ้นที่ฝั่งเซี่ยงไฮ้เก่า ไปเดินเล่นชมวิวที่หาดไว่ทาน ซึ่งเป็นที่ๆเรียกว่าหาดเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้  Cable ก็ทำแสงสีกันไป เราจะมาพูดถึงประวัติของเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้กันดีกว่า  ในยุคก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 และก่อนสงครามเอเซียบูรพาที่ญี่ปุ่นจะบุกประเทศจีนและเซี่ยงไฮ้ ในปี 1939 นับแล้วก็มี 3 ท่าน คือ ตู้เยว่เซิน, จางเส่าหลิน, และ หวางจินหลง ทั้งหมดผันตัวเองจากผู้มีฐานะยากจน รวบรวมสมัครพรรคพวก นักเลงโกงอันธพาลต่างๆ คัดเลือกขึ้นมาเป็นเจ้าพ่อปกครองท้องถิ่น กลายเป็นผู้มีชื่อเสียงในนครเซี่ยงไฮ้พร้อมกับความมั่งคั่งทางการเงินและอำนาจในเขตย่านเมืองเก่าของนครเซี่ยงไฮ้ โดยมีพี่ใหญ่ที่ชื่อว่า หวางจินหลง ปี 1990 เขตสัมปทานในอาณานิคมของฝรั่งเศสขยายตัวมาก ทางสถานกงศุลจึงเปิดรับสมัครตำรวจเพิ่มเพื่อดูเลเขตสัมปทานที่เซี่ยงไฮ้  หวานจินหลงเข้ามาสมัครและได้เป็นตำรวจ ทำหน้าที่ติดตามเจ้าหน้าที่ตำรวจฝรั่งเศสเก็บภาษีที่ดิน โณงเรือน และยังได้ข้ามไปเขตสัมปทานใหม่เพื่อทำเลขที่บ้านและทะเบียนบ้าน และปราบปรามผู้ประกอบการขนาดเล็กที่ไม่ทำตามคำสั่ง ทำให้เค๊าได้เลื่อนยศที่สูงขึ้น   หาดไว่ทาน หวางจินหลง ได้เข้าไปดูเลเขตท่าเรือสือหลิ่วปู้ ซึ่งอยู่ถัดจากไหว้ทาน เค๊าจับขโมย ดูแลสายลับ และเค๊าก็ทำลายคนที่จะมาทำลายเขาจนสิ้น หลอกลวงว่าจับขโมยแต่จริงๆเป็นการจัดฉากอยู่หลายครั้งเพื่อให้ได้ผลงานโปรโมทตัวเองขึ้นตำแหน่งใหญ่  ต่อมาได้รับแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าฝ่ายอาชญากรรม แต่มีการแต่งฉากหลอกจับโจรหลายครั้ง  แต่ครั้งที่กงศุลและภรรยาไปเที่ยวทะเลสาปไท่หู โดนโดจรจับไป ท่านกงศุลใหญ่จึงให้หวางจินหลงไปจัดการ และช่วยออกมาได้โดยง่าย Financial District - OldTown เจ้าพ่อ ตู้เยว่ซิน (1888-1951) เป็นเจ้าพ่อที่มีชื่อเสียงที่สุด เกิดในมณฑลเจียงซู แถบชวนซา ปัจจุบันเป็นเขตหนึ่งของผู่ตง นครเซี่ยงไฮ้ พ่อแม่เสียชีวิตตั้งแต่ 4 ขวบ จึงถูกเลี่ยงโดยแม่บุญธรรมและลุงของเขา เมื่ออายุ 14 ปี เขาไปหางานทำย่านสือหลิวปู้ ฝึกงานด้านขายผลไม้ของ หงหยวนเซิน ฝึกการโกง การพนัน คบอันธพาล จากนั้นก็ได้ขึ้นเป็นเสมียนของร้านของพานหยวนเซิน ต่อมาได้มีโอกาสได้เข้าพบหวางจินหลง หวางจินหลงได้เห็นความฉลาดแกมโกงและคนมองคนทะลุของตู๋เยว่ซิน จึงมาเป็นเพื่อนสนิทกันและเริ่มเข้าสู่ธุรกิจมืด ค้าขายฝิ่น และบ่อนการพนัน ปี 1925 ได้เปิด บ.ซันซิน โดยเป็นการร่วมทุนระหว่าง หวางจินหลง และ จางเส่าหลิน และตู๋เยว่เซินก็ได้เป็นประธานสหพันธ์หอการค้าในเขตสัมปทานฝรั่งเศส  และประกาศเก็บภาษีคนจีนที่ทำธุรกิจในเขตฝรั่งเศส  มีคำกล่าวว่า "หวางจินหลงโลภ จางเส่าหลินชอบตีฟัน ตู้เยว่เซินรู้จักใช้คน" เพราะตู๋เยว่เซินเป็นคนฉลาดสร้างความสัมพันธ์  จัดการมาเฟียกลุ่มต่างๆ มีความสัมพันธ์ที่ดีกับทุกกลุ่ม นำเงินมาใช้จ่ายในกิจกรรมต่างๆเพื่อความสะดวกในการค้าฝิ่น เช่น ซื้อยารักษาโรคไปแจกฟรี หรือเมื่อเกิดภัยพิบัติก็จะบริจาคน้ำอาหารฟี  รวมถึงไกล่เกลี่ผลประโยชน์ระหว่างแก๊งซ์ได้อย่างลงตัว ต่อมาเมื่อเซี่ยงไฮ้แตก ฮีก็ปฏิเสธที่จะยอมแพ้ญี่ปุ่น แล้วหนีไปฮ่องกงแต่ใช้ความสัมพันธ์กับมาเฟียเดินหน้าธุรกิจต่อ และสุดท้ายจบชีวิตที่ฮ่องกง  ศพท่านย้ายไปฝังที่ไทเป เพราะเป็นเกียรติที่ช่วยพรรคก๊กหมินตั๋งของเจียงไคเช็ค  จางเส่าหลิน  บ้านเกิดอยู่เมืองสือซีจวนเฉียว ปัจจุบันเป็นเขตเจียงเป่ย พอเข้ายุคกวางซีได้ย้ายไปอยู่เมืองหางโจว  เค๊าเข้าศึกษาที่สถาบันการทหาร แต่ไม่ชอบเรียนหนังสือ จึงไปเข้ากับอันธพาล จางจ้ายหยาง และหลี่หยินชิงในเขตสัมปทานอังกฤษ  หลังจากเข้าแก็งค์ชิง กะฟ่านจิงเชิง ต่อมานับถือสาบานว่าจะเป็นพี่น้องกันกับ หวางจิงหลง และ ตู๋เยว่เซิน จึงเป็นจุดเร่ิมต้นของ 3 เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้  ทั้ง 3 ร่วมกันเปิดกิจการ ซันเซิน ในปี 1920 เพื่อmonopoly กิจการหลายๆ อย่างเช่น เกลือ หรือของใช้ต่างๆ โดยเฉพาะขายฝิ่น และ ธุรกิจโสเภณี ระบบเศรษฐกิจโดยรวมอยู่กับมือของพวกเค๊า   ก่อตั้งกองทัพอันธพาลทั่วเมือง ต่อมาฮีถูกฆ่าตายด้วงองค์รักษ์ของเค๊าที่ทนความเหี้ยมโหดของฮีไม่ไหว จบชีวิตเจ้าพ่อไปอย่างสงบ เรามาต่อด้วยการเดินข้ามถนนมาจากไหว่ทาน  ตรงมาเข้าถนนช๊อปปิ้งเรียกว่า "ถนนนานกิง" เป็นหล่งรวมร้านค้าแบรนด์เนมต่างๆ สว่างไสวไปทั่งทั้งถนน กับร้านรวงต่างๆ ดูจำนวน Traffic ในร้าน จึงบอกได้เลยว่าทำไม ทิมคุก ถึงได้ยอมทุกนโยบายของเมืองจีน ไปต่อกันที่  "วัดพระหยกขาว" ตั้งอยู่บนถนนอาหเหยิน เขตผู่ถอ  กลางเมืองเซี่ยงไฮ้  ชื่อก็บอกแล้วว่าหยกขาว จึงมีพระพุทธรูปหยกขาวประดิษฐานอยู่ที่วัดแห่งนี้ วัดนี้กำลังบูรณะ และกำลังจะกลายเป็นวัดที่ดูเหมือนวัดที่มีสถาปัตยกรรมแบบวัดญี่ปุ่นไปอีกวัด สถาปัตยกรรมแบบเก่าและใหม่ปนกัน สององค์แรก สามารถเข้าถึงได้ องค์ค่อนข้างใหญ่ เป็นพระพุทธรูปปางไสยาสน์มีความยาว 96 ซม. นอนเอียงด้านขวาและหนุนพระหัตถ์ขวา และพระหัตถ์ซ้ายวางบนขาซ้าย ในท่าปรินิพพาน ของOrigianl เป็นพระพุทธรูปปางนั่งสูง 190 ซม.หุ้มด้วยเพชรพลอยหินมโนรา และมรกต  แสดงถึงการอดอาหารและการตรัสรู้แจ้ง สามารถเติมน้ำมันตะเกียงได้ค่ะ ราคาขวดละ 30 หยวนด้านในอาคารพิพิธภัณฑ์ ดูลักษณะคล้ายศิลปะพม่า ปางนั่งสมาธิ  ห้ามถ่ายภาพองค์พระค่ะ  เราสามารถเดินเข้าไปสักการะได้ที่ในพิพิธภัณฑ์  ทางเดินจะแสดงสิ่งของต่างๆประมาณนี้ค่ะ ด้านหน้าพิพิธภัณฑ์ มีระฆังโบราณอยู่ เค๊าเชื่อกันว่าไปลูบแล้วจะดี เรามาดูกันดีกว่าว่ามีรายละเอียดอะไรที่ระฆังบ้าง บนระฆังมีลูกมังกรอยู่  ท่านนี้ชื่อผู่เหลา ซึ่งจะอยู่ที่ระฆังค่ะ ตามประวัติแล้วมังกรมีลูก 9 ตัว 1. ปี๋ซี่ หรือ ปี๋เซี๊ยะ  มีรูปคล้ายเต่าแต่มีฟัน มีพละกำลังมาก ตอนหลังไม่มีรูทวารเพราะตอนเข้าเฝ้าท่านเง๊กเซียนฮ่องเต้ โดนทำโทษเลยโดนปิดทวาร สามารถเห็นได้ตามวัดต่างไ เล่ากันว่าสัมผัสท่านแล้วจะโชคดี 2. ปี้อ้าน หรือเซียนจาง มีรูปเป็นเสือ ส่วนใหญ่สลักไว้ที่เรือนจำ หรือสถานที่ราชการ 3. เทาเที่ย คล้ายหมาป่า มีนิสัยตะกละ กินจุ จึงถูกประดับไว้ที่ภาชนะเซ่นไหว้ แล้วเนื่องจากดื่มกินได้ในปริมาณมากจึงนำไปประดับไว้ที่หัวสะพาน เพื่อป้องกันเหตุน้ำท่วม 4. ผู่เหลา คล้ายมังกร ชอบร้องเสียงดังและกลัวปลาวาฬ จังนำมาประดับไว้ที่ระฆัง และทำที่ตีเป็นรูปปลาวาฬ เพื่อให้ระฆังมีเสียงที่ดังกังวาล 5. ฉิวหนิว เป็นมังกรสีเหลืองที่มีเขาของกิเลน ชอบดนตร จึงถูกสลักไว้ที่ด้ามซอ 6. เจียวถู รูปคล้ายก้นหอย ปากมักปิด หอยเมื่อถูกรุกรานจากภายนอกปากจะปิดสนิท จึงนำไปไว้ที่ประตู เพื่อรักษาความปลอดภัย 7. ซือเหวิน คล้ายมังกรแต่ไม่มีสันหลัง ปากกว้าง ชอบกลืนไฟ อาศัยอยู่ในทะเล สามารถพ่นน้ำดับไฟได้ เชื่อว่าป้องกันสิ่งชั่วร้ายและดับอัคคีภัยได้ จึงประดับอยู่บนหลังคา 8. ซวนหนี  เป็นสิงโต ขอบเพลิง และน่าเกรงขาม จึงนำมาประดับที่อาสนะพระพุทธรูป และกระถางธูป  9. หยาจื้อ คล้ายหมาไน ชอบการสังหาร จึงประดับอยู่บนมีดและฝักดาบ ด้านในวัดก็มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์หลายๆองค์ประดิษฐานอยู่ค่ะ มีอีกหลายองค์ค่ะ อันนี้ให้ภาพตัวอย่างประมาณนี้ค่ะ วัดนี้เมื่อเรามองระนาบสายตาก็จะเห็นเป็นวัดเป็นสิ่งศักสิทธิ์ ของเก่า ของโบราณ once เมื่อเรามองขึ้นฟ้า เราก็จะเจอตึกใหม่ๆ ที่รายล้อมวัดอยู่ อารมณ์มันขัดกันพิกล รอบเลยใช่ไหมคะ ร้านขายของในวัด เหมือนญี่ปุ่นม๊ะ เดินเล่น ช๊อป ชิม ชิลล์ ที่ตลาดเฉินหวังเมี่ยว ตลาดมีวัดอยู่ข้างๆ ที่หวางจิ้นหลงไปไหว้ก่อนมารับราชการตำรวจ อยู่ใกล้หาดไว่ทานนั่นแหละค่ะ ไม่ไกลกันมาก  แต่วันนี้เรามาตลาดถนนคนเดินแทน  อารมณ์ตลาดก็ประมาณนี้ค่ะ ของสมัยใหม่ กลมกลืนอยู่ในของเก่า ด้านในตลาดมีจัตุรัสเล็กๆอยู่ ด้านในเมื่อเข้าไปสุดข้างในมีน้ำและอาคารใหม่ที่ทำทรงเก่าๆ  อาคารพวกนี้พวกนี้ส่วนใหญ่เป็นร้านอาหาร ดูปริมาณคนที่เดิน มันก็ไม่ค่อยจะชิลล์เท่าไหร่ เบียดเลยแหละค่ะ เดินเล่นไปก็กินไปเรื่อยๆ ที่ตลาดนี้เค๊ามี Original ซั่งไห่เสี่ยวหลงเปาอยู่ค่ะ คิวก็ยาวมากเลยทีเดียว ร้านนี้แหละค่ะ ป้านร้าน เดินไปเห็นคิวยาวๆ ก็นั่นแหละใช่เลยค่ะ ด้านข้างร้านเป็นแบบครัวเปิด มี 2 แบบให้เลือก : ลูกเล็ก   และลูกใหญ่  มีโยเกริ์ต ที่ไม่ได้อร่อยไรมาก เมื่อได้กลิ่นเต้าหู้เหม็นอิฉันก็ตรงไปหาทันที แต่มันไม่ได้เหม็นเลยอะค่ะ เสียใจหน่อยนึง ร้านค้าขายอาหารก็เพียบๆเลย อยากกินปลาหมึกเสียบไม้แต่เป็นภูมิแพ้ 😩😰 อยากกินนน ส่วนพวกสมูทตี้ก็ดูอลังการ ผลไม้ แต่รสชาติก็เฉยๆ แต่จัดแต่งแบบเต็ม ร้านนี้ เป็ดปักกิ่ง ห่อมาให้เป็นแบบสายไหม ดีงาม ได้เวลากลับที่พักไปพักผ่อน เมื่อเดินออกมาหน้าตลาดก็มาพบกับชายผู้ยังรับอาชีพเก่าแก่ 3 ล้อถีบ ซึ่งคอยเรียกลูกค้าแบบในหนังจีนโบราณว่า "Wai tan Wai tan"  See you again Shanghai "Ploy Journey Journal"   Create Date : 04 พฤศจิกายน 2560 1 comments Last Update : 4 พฤศจิกายน 2560 10:22:57 น. Counter : 1663 Pageviews. Share Tweet

อยากลองทานค่ะเต้าหู้เหม็นค่ะ   โดย: tuk-tuk@korat 4 พฤศจิกายน 2560 21:49:10 น.