ความจริงกับความฝัน ยังไงก็ต่างกัน

ผมเคยฝันว่าซักวันหนึ่งผมจะได้ร้องเพลงเท่าที่มี ของเสือ ธนพล ในวันแต่งงานของผม หลายๆท่อนประทับใจ และเข้ากับเธอคนนั้นได้ดี

"เพราะเธอเท่านั้น อดทนเมื่อฉันลำบาก
แม้บ่นซักคำ จากปากไม่มีจากเธอ
อดทนแม้เราไม่ค่อยมี ชีวิตที่ดีซักเท่าไหร่
ไม่เป็นไรหากหัวใจเรายังสู้

จะทำความฝันในใจให้กลายเป็นจริงขึ้นมา
สัญญาว่าฉันจะดีให้เหมือนเธอดีกับฉัน
อาจมีแค่สองมือ แต่จะยึดถือความรักมั่น
แค่มีเธอเคียงข้างกัน ฉันนั้นจะคว้าดาวมาให้เธอ

กายเท่าที่มี กายนี้ฉันมอบให้เธอ
ใจเท่าที่มี ใจนี้จะมีแต่เธอ
เฝ้าคอยท้องฟ้าหลังฝนซา
เมฆร้ายพ้นหลังคาบ้านเราไป
อดทนไว้ ต้องสักวันเป็นวันของเรา"

แต่ความฝันคงเป็นได้แค่ความฝัน เมื่อวันนี้เธอเหนื่อยเหลือเกิน เกินที่จะอดทนได้อีก กับชีวิตของผมที่ไม่เคยดีขึ้น เธอเฝ้าแต่รอความหวังกลางอากาศ ลมๆแล้งๆ ที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเกิดขึ้นจริง

ผ่านมา 4 วันแล้วที่เธอขอเวลาอยู่กับตัวเองซักพัก เพื่อทบทวนอะไรบางอย่าง ในละวันของผมที่ผ่านไปอย่างช้าๆ ราวกับเป็นปี ผมสะดุ้งทุกครั้งที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น คิดอยู่เสมอว่าต้องเป็นเขาคนนั้น ภาวนาทุกเช้าเย็น ขอให้เป็นเธอ แต่แล้วก็ ......

ราตรีผ่านไปพร้อมคราบน้ำตา แต่ละคืนที่ผ่านมาความหนาวเหน็บมาพร้อมกับความเจ็บปวดของหัวใจทุกครั้ง ถ้อยคำห่วงหายังก้องอยู่ในภวังจิตเสมอ

"ตัวเองหนาวใหม มีผ้าห่มหรือเปล่า" - "ถ้าเขาถูกหวยนะ เขาจะแบ่งให้ตัวเองครึ่งหนึ่ง" - "เขารักตัวเองที่สุดในโลกเลย" - "อดทนนะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป"

ทุกถ้อยคำมันผุดขึ้นในหัว นอนหลับตาลงครั้งใด น้ำตามันไหลอาบ 2 แก้มเสมอ บางครั้งยังนึกตลกตัวเอง ผู้ชายบ้าอะไร ร้องให้

ทุกๆ ที่ ที่เคยผ่านมาอยากกลับไปอีกครั้ง แม้ต้องไปคนเดียว แต่เขายังอยู่ในจินตนาการเสมอ จันทร์นี้จะเริ่มออกเดินทางตามรอยแห่งอดีตครับ

Create Date : 22 ธันวาคม 2553 Last Update : 22 ธันวาคม 2553 12:18:48 น. Counter : 1002 Pageviews.		21 comments
Share Tweet