บางทีความดีใจ แต่พอได้อยู่บ่อยๆ ก็จะกลายเป็นความรู้สึกชินชา ไม่ค่อยใส่ใจและชื่นชมกับมันซักเท่าไหร่
แต่พอเป็นความเสียใจ เรากลับจำมันได้อย่างแม่นยำ และกอดมันไว้อย่างเจ็บปวด
(การลาออกครั้งสุดท้าย)
|
|||
ความสงบ ความรู้สึกในเช้านี้เป็นแบบกลางๆ ไม่สุข ไม่ทุกข์ ความรู้สึกประหลาดวิ่งพล่านลงสู่ก้นบึ้งแห่งหัวใจ รำพันกับตัวเอง "ทุกอย่าง ไม่มีเรื่องบังเอิญ" จริงๆหรือ จิตใจด้านต่อต้านยังคงเถียงว่า "ไม่มีอยู่จริง" เพ้อ คิดไปเอง แต่กับอีกด้านหนึ่งที่เสียงของจิตใจมันดังกว่า สะท้อนกลับออกมาจากกำแพงในก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจ "คำว่าบังเอิญ ไม่มีแน่นอน" ถ้าอย่างนั้นการเจอกันของคนแต่ละคน ก็คงจะถูกขีดเส้นให้มาเจอกันแล้ว จากใครคนนั้น การเจอกันจะสั้นจะยาว ย่อมมีเหตุแห่งบุญกรรมที่ร่วมสร้างกันมา คนบางคนเกิดมาเพื่อเป็นเพื่อนเราในช่วงระยะเวลาหนึ่ง คนบางคนเกิดมาเพื่อที่จะอยู่กับเราตลอดไป จริงหรือ ??? .... ผมรำพันกับกาแฟแก้วที่ 2 ของวัน แวะมาเยี่ยม...สวัสดียามบ่ายครับ
โดย: **mp5** วันที่: 1 มีนาคม 2555 เวลา:14:30:19 น.
มันก้อจริงนะคะ การเจอกันของคนเรา
ย่อมมีเหตุแห่งบุญกรรมที่ร่วมสร้างกันมา ไม่งั้น ขวัญคงไม่ได้มาเจอสิ่งดีดี ใช่มั้ยค่ะ โดย: kwan_3023 วันที่: 1 มีนาคม 2555 เวลา:15:01:53 น.
|
pippojuve
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] นักเดินทางที่ดี............ย่อมไม่หวังถึงจุดหมาย โค้ดเพลง บรรจุเป็นคนรู้ใจ โค้ดเพลง Group Blog All Blog Friends Blog
Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |