รักไม่ต้องการครอบครอง และไม่ยอมถูกครอบครอง

เรื่องราวที่ผ่านมาในแต่ละช่วงเวลา มันค่อยๆผ่านไปอย่างช้าๆ จนโลกแทบจะหยุดหมุนไปชั่วขณะ อยากหยุดเวลาและย้อนเวลาแต่ก็คงเป็นไปไม่ได้ ความจริงที่ปรากฏ ชัดเจนกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา การก่อตัวของร่องรอยแห่งอดีต เวรและกรรมที่เคยได้ทำ ค่อยๆแสดงผลที่จะได้รับ เป็นความสะใจของใครบางคนหรือหลายคนที่เราเรียกว่าเจ้ากรรมนายเวร แห่งอดีตกาล


ความหนาวเย็นยะเยือกค่อยๆไหลผ่านอณูแห่งร่างที่แทบไร้ความรู้สึกเมื่อ 3 วันก่อน ถึงตอนนี้แม้จะเชื่อว่าเกิดเพราะกฏแห่งความบ้าบัดซบ ของผู้กำกับละครชีวิต ที่เรามองไม่เห็นตัวหรือที่ใครๆเรียกผู้กำกับผู้นี้ว่า "เจ้ากรรมนายเวร" ละครฉากสุดท้ายได้ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว จากผู้กำกับและผู้ช่วยผู้กำกับที่อยู่รอบด้าน ที่พยายามจะให้มันเป็นไปในทิศทางที่พวกเขากำหนด ความทุกข์ ทรมาน แสนสาหัส คือสิ่งที่พวกเขาอยากให้เกิด และตอนนี้ได้เกิดขึ้นแล้ว ท่ามกลางความทุกข์และเศร้าหมองของผู้ที่รับกรรม และกำลังเป็นไป ข้าน้อยขอน้อมรับไว้เพื่อการสิ้นสุดของเวรที่มีต่อกันและขออโหสิกรรม


ถ้อยคำสวยงาม ที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นเพื่อใช้ปลอบประโลม ของคนที่กำลังมีความทุกข์ครอบงำ ไม่อาจจะช่วยเยียวยาใดๆ ได้ ผลที่เกิดเป็นปัจเจก ที่ต้องรับไว้เฉพาะบุคคล ความรู้สึกใด นอกเหนือจากจิตของตน จิตผู้อื่นจะไม่มีวันได้รับความรู้สึกนั้น เหมือนการทานอาหาร เมื่อเราอิ่มผู้อื่นก็ไม่มีวันรู้สึกเหมือนเขาได้อิ่มไปกับเรา ต้องลงมือทานอาหารและอิ่มเองถึงจะได้รับความรู้สึกนั้น การเกิดขึ้น ตั้งอยู่และ ดับไป เป็นสัจจธรรม


ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณนรก ขอบคุณธรรมชาติ ที่ทำให้เราเกิดมาเจอกัน ทุกห้วงเวลาแห่งการเอื้ออาทร ห่วงหา จะยังคงอยู่ตลอดไป เมื่อถึงช่วงเวลาที่ธรรมชาติจะทวงคืนร่างกายนี้ แม้ความทรงจำจะเลือนหายไปในอนาคตกาล ที่กายหยาบแหลกสลายเป็นผงไปแล้ว แต่การคงอยู่แห่งรัก จะอยู่ต่อไป ไม่ขอทวงคำสัญญา ไม่ต้องเสาะหาถ้อยคำปลอบประโลมใดๆ เพราะการเกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป คือนิรันด์

Create Date : 21 ธันวาคม 2553 Last Update : 21 ธันวาคม 2553 11:02:41 น. Counter : 819 Pageviews.		10 comments
Share Tweet